Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.409.2018.2.DA
z 16 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2018 r. (data wpływu 5 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w spadku po zmarłym małżonku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2018 wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w spadku po zmarłym małżonku.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 22 sierpnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.409.2018.1.DA, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 23 sierpnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 sierpnia 2018 r.). Zaś w dniu 5 września 2018 r. (data nadania 4 września 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Mąż Wnioskodawczyni jako członek spółdzielni mieszkaniowej zgłosił żądanie „przeniesienia” spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu nr 7, w budynku nr 44, przy ulicy ...w ..., w prawo własności do tego lokalu.

W dniu 8 sierpnia 2009 r. zawarł on związek małżeński z Wnioskodawczynią i umów majątkowych małżeńskich nie zawierał.

W dniu 24 września 2009 r. na postawie aktu notarialnego pełnomocnik spółdzielni mieszkaniowej przeniósł własność tego lokalu na męża Wnioskodawczyni, gdyż w momencie nabycia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu był on stanu wolnego. Wszelkie opłaty związane z mieszkaniem oraz obowiązkami członka spółdzielni były realizowane z majątku wspólnego.

W dniu 20 sierpnia 2015 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni i na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w ... Wnioskodawczyni odziedziczyła 1/3 spadku, pozostałą część dziedziczyły jego dwie córki. Ww. postanowienie uprawomocniło się w dniu 17 marca 2016 r. W skład masy spadkowej wchodził jedynie ww. lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniem przynależnym w postaci piwnicy nr 4 i związanym z nim udziałem w prawie wieczystego użytkowania działek objętych księgą wieczystą nr ... . Wnioskodawczyni wraz z innymi spadkobiercami nie przeprowadziła działu spadku po zmarłym mężu. Ponieważ pozostali spadkobiercy przebywają na stałe za granicami kraju, dlatego zadysponowali żeby sprzedać mieszkanie, które odziedziczyli. Sprzedaży dokonano w dniu 4 lipca 2017 r., czyli nie upłynęło 5 lat od daty odziedziczenia mieszkania, stąd wątpliwość czy należy zapłacić podatek dochodowy od tej sprzedaży zgodnie z art. 30e w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazała, że nie prowadzi działalności gospodarczej, a sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego była jednorazową sprzedażą majątku prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych od sprzedaży odziedziczonego przez wdowę mieszkania małżonka zgodnie z art. 30e w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku, gdy mąż został właścicielem mieszkania (przekształcenie lokatorskiego spółdzielczego prawa we własnościowe) w trakcie związku małżeńskiego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma Ona obowiązku zapłaty podatku, ponieważ przekształcenia w prawo własności do lokalu dokonano w czasie trwania związku małżeńskiego, wszelkich opłat z tym związanych dokonywano ze wspólnych środków, podobnie jak bieżąca eksploatacja tego lokalu oraz utrzymanie, finansowane były ze wspólnych środków. Nieprawidłowe jest stwierdzenie, że nabycie tego mieszkania nastąpiło dopiero w momencie śmierci męża Wnioskodawczyni, ponieważ zanim dokonano sprzedaży w lokalu tym mieszkała Wnioskodawczyni najpierw wraz z mężem, a później samotnie przez ponad pięć lat. To sytuacja rodzinna zmusiła Wnioskodawczynię do sprzedaży tego mieszkania. Gdyby nie konieczność spłaty pozostałych spadkobiorców, to prawdopodobnie nie doszłoby do sprzedaży tego mieszkania.

W orzecznictwie sądowym dominującym trendem jest ochrona małżonka po śmierci drugiego przed koniecznością obciążeń podatkowych, co ma odzwierciedlenie w zmianie stanowiska Ministra Finansów, wynikiem czego jest interpretacja ogólna z dnia 8 lutego 2018 r.

Wnioskodawczyni zwraca również uwagę, że zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w Jej małżeństwie obowiązywała wspólność majątkowa, dlatego też uważa, że sprzedaż tego mieszkania nie powinna generować wobec Niej obowiązku zapłaty podatku dochodowego zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, że nieprawidłowe byłoby opodatkowanie transakcji sprzedaży majątku prywatnego, który był w posiadaniu ponad 5 lat (Wnioskodawczyni nie była właścicielem), na który ponosiła Ona wraz z mężem nakłady, a obecnie ma zapłacić podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 8 sierpnia 2009 r. zawarła związek małżeński. Małżonkowie nie zawierali umów majątkowych małżeńskich. Mąż Wnioskodawczyni, jako członek spółdzielni mieszkaniowej, będąc stanu wolnego posiadał spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, które stanowiło jego majątek osobisty. W dniu 24 września 2009 r. na wniosek męża Wnioskodawczyni dokonano aktem notarialnym przekształcenia ww. lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności do tego lokalu. Wszelkie opłaty związane z mieszkaniem oraz obowiązkami członka spółdzielni były realizowane z majątku wspólnego małżonków. W dniu 20 sierpnia 2015 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Na mocy postanowienia sądowego Wnioskodawczyni odziedziczyła po mężu udział 1/3 w spadku. Pozostałą część spadku odziedziczyły dwie córki męża Wnioskodawczyni. W skład masy spadkowej wchodził ww. lokal mieszkalny wraz z przynależną piwnicą i udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu. Spadkobiercy nie przeprowadzili działu spadku po zmarłym. W dniu 4 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi spadkobiercami sprzedała przedmiotowy lokal mieszkalny. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego była jednorazową sprzedażą majątku prywatnego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm.), przez umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi lokal mieszkalny do używania, a członek zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni.

Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego jest niezbywalne, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Z treści powyższych przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynika, że spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego w żadnym wypadku nie ma więc charakteru własnościowego. Prawa tego nie można nabyć, można je jedynie ustanowić. Osoba posiadająca takie prawo jest jedynie osobą uprawnioną do używania lokalu jako najemca, nie jest natomiast jego właścicielem.

Jednakże, zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:

1. spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami, a jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków - spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa;
2. spłaty zadłużenia z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1.
   
   

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu.

Stosownie do art. 922 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W celu ustalenia momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości należy odnieść się również do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Stosownie do art. 50¹ ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 kwietnia 2015 r., sygn. akt III CZP 13/15, prawo odrębnej własności lokalu nabyte na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją dokonaną ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2011 r., Nr 201, poz. 1180) przez pozostającego w małżeńskiej wspólności ustawowej członka spółdzielni, któremu przysługiwało stanowiące jego majątek osobisty spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, należy do majątku osobistego tego członka (art. 33 pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ponadto Sąd Najwyższy zauważył, że okoliczność, iż dokonana zmiana charakteru prawa wymagała wydatków, które poniesione zostały z majątku wspólnego małżonków, jest dla oceny przynależności powstałego prawa do majątku osobistego uczestnika bez znaczenia. Sąd Najwyższy wskazał także, że wydatki te stanowią nakład z majątku wspólnego na majątek osobisty.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przekształcenie dokonane przez męża Wnioskodawczyni spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, nabytego przed dniem zawarcia związku małżeńskiego z Wnioskodawczynią, w prawo odrębnej własności do tego lokalu nastąpiło do majątku osobistego męża Wnioskodawczyni. Okoliczność ponoszenia opłat związanych z mieszkaniem oraz obowiązkami członka spółdzielni z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża nie wpływa na zmianę stanu prawnego ww. lokalu mieszkalnego. W związku z powyższym, datą nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym jest data śmierci męża.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni w spadku po swoim mężu nabyła udział 1/3 w lokalu mieszkalnym w dacie śmierci spadkodawcy, czyli w dniu 20 sierpnia 2015 r., to sprzedaż tego udziału w ww. lokalu mieszkalnym stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Na mocy art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przekształcenie dokonane w 2009 r. przez męża Wnioskodawczyni spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, nabytego przed dniem zawarcia związku małżeńskiego z Wnioskodawczynią, w prawo odrębnej własności do tego lokalu nastąpiło do majątku osobistego męża Wnioskodawczyni. Zatem, datą nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym jest data śmierci męża.

Wobec powyższego przychód uzyskany z dokonanej w dniu 4 lipca 2017 r. sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym, nabytego przez Wnioskodawczynię w 2015 r. w drodze spadku po mężu, stanowi przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy, ponieważ nie upłynęło 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.