Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.452.2018.1.SJ
z 16 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2018 r. (data wpływu 15 października 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość nieściągalnych wierzytelności z tytułu należności za wykonane usługi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość nieściągalnych wierzytelności z tytułu należności za wykonane usługi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu):

Wnioskodawca, prowadzi samodzielną działalność gospodarczą pod nazwą: A, zwaną dalej samodzielną działalnością gospodarczą. Jest On podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług w zakresie wykonywania instalacji wodnokanalizacyjnych w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach niemieszkalnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w roku podatkowym 2018 jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej opłaca podatek dochodowy liniowy według stawki podatkowej wysokości 19%. Wnioskodawca przewiduje, że będzie zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych także w następnych latach podatkowych.

W dniu 29 listopada 2017 r. Wnioskodawca podpisał umowę na wykonanie między innymi wewnętrznych instalacji wodnokanalizacyjnych, zwanych dalej w skrócie robotami instalacyjnymi, w budynkach w B, ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność pod firmą P sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości K, zwaną dalej w skrócie dłużnikiem, zleceniodawcą, generalnym wykonawcą lub Spółką, podatnikiem VAT czynnym. Powyżej opisane budynki są własnością U, zwanego dalej Inwestorem.

Sąd Rejonowy w B, z dniem 10 kwietnia 2018 r. otworzył postępowanie układowe dłużnika, wyznaczył sędziego komisarza do prowadzenia postępowania, wyznaczył nadzorcę sądowego oraz jako podstawę jurysdykcji sądu polskiego wskazał w ww. postanowieniu przepis art. 343 ust. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2015 r., poz. 978, z późn. zm.).

W dniu 6 marca 2018 r. Wnioskodawca w trybie art. 6471 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) zgłosił Inwestorowi, że podpisał umowę ze Zleceniodawcą oraz wniósł o wpisanie na listę podwykonawców. Po ogłoszeniu przez Sąd Rejonowy w B postępowania układowego nadal kontynuował wykonywanie zleconych prac instalacyjnych na podstawie umowy z dnia 29 listopada 2017 r. Powyżej wymienione prace, które zostały częściowo zakończone w dniu 23 kwietnia 2018 r., odebrane przez Zlecającego oraz udokumentowane zostały przez Niego fakturą z dnia 23 kwietnia 2018 r. Wartość należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia za wykonane roboty instalacyjne ustalono na kwotę 255 600 zł (dwieście pięćdziesiąt pięć tysięcy sześćset złotych). Ostatecznie Wnioskodawca zakończył wykonywanie zleconych prac w dniu 27 lipca 2018 r., które to roboty instalacyjne zostały zakończone i odebrane przez Zamawiającego oraz udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą z dnia 27 lipca 2018 r. Wartość należnego wynagrodzenia za wykonanie ww. robót instalacyjnych strony określiły na kwotę 343 959 zł 17 gr (trzysta czterdzieści trzy tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych siedemnaście groszy). Wnioskodawca do dnia złożenia wniosku stosownie do art. 40 pkt 2 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. 2017 r., poz. 1508, z późn. zm.); dalej w skrócie Prawo restrukturyzacyjne, nie złożył osobiście ani za pośrednictwem poczty zgłoszenia do nadzorcy sądowego o wpisanie na listę wierzytelności poniżej opisanych należności od Zleceniodawcy w kwocie ogółem 599 559 zł 17 gr (pięćset dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych siedemnaście groszy) za wykonane i odebrane roboty instalacyjne w B. Ww. kwota udokumentowana powyżej opisanymi fakturami została uznana przez Wnioskodawcę jako przychód podlegający w 2018 r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Po wystawieniu faktury w dniu 27 lipca 2018 r., ustalił On, że na liście wierzytelności przedłożonej przez nadzorcę sądowego do Sądu Rejonowego jest wpisana jedynie kwota w 242 820 zł. Wnioskodawca jest zdania, że to jedynie część wierzytelności udokumentowanej fakturą z dnia 23 kwietnia 2018 r., po potrąceniu kaucji gwarancyjnej przez dłużnika. Od listy wierzytelności złożonej przez nadzorcę sądowego do Sądu Rejonowego w B. nie wniesiono w terminie ustawowym sprzeciwu do sędziego komisarza, gdyż do dnia sporządzenia ww. załącznika stosownie do art. 91 ust. 1 zd. 1 Prawa restrukturyzacyjnego obwieszczenie o dacie złożenia ww. spisu wierzytelności nie zostało opublikowane w monitorze Sądowym i Gospodarczym. Wnioskodawca zamierza do dnia 31 grudnia 2018 r. w księgach rachunkowych utworzyć odpisy aktualizujące wartość ww. należności od dłużnika za wykonane i odebrane usługi instalacyjne, a ww. odpisy aktualizujące zostaną dokonane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm.). Na dzień złożenia wniosku opisane powyżej wierzytelności nie zostały odpisane przez Wnioskodawcę jako przedawnione. W dniu 9 sierpnia 2018 r. wezwał On Inwestora jako dłużnika solidarnego do zapłaty nie później niż do dnia 17 sierpnia 2018 r. należności za wykonane roboty instalacyjne w B. wskazując w wezwaniu, że podstawą żądania jest art. 6471 Kodeksu Cywilnego oraz, że żąda od Inwestora zapłaty długu nieopłaconego przez zleceniodawcę, udokumentowanego fakturą z dnia 23 kwietnia 2018 r., po dokonaniu wzajemnych potrąceń i kompensat z dłużnikiem, w kwocie 238 104 zł 18 gr (dwieście trzydzieści osiem tysięcy sto cztery złote osiemnaście groszy) oraz długu nieopłaconego przez zleceniodawcę udokumentowanego fakturą z dnia 27 lipca 2018 r. w kwocie 343 959 zł 17 gr (trzysta czterdzieści trzy tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych siedemnaście groszy). Wnioskodawca zamierza w przyszłości, w przypadku nieopłacenia ww. długów przez Inwestora, złożyć pozew do sądu powszechnego o zapłatę ww. długu za wykonane i odebrane roboty instalacyjne w B.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy w przypadku nieotrzymania od Inwestora zapłaty za wykonane i odebrane roboty instalacyjne w budynkach w B., które to roboty instalacyjne zostały zakończone i odebrane po otwarciu przez Sąd Rejonowy w B. postępowania układowego z dłużnikiem, oraz zostały udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturami a uzyskane wynagrodzenie za wykonane roboty instalacyjne zostało zaewidencjonowane przez Niego w księdze rachunkowej jako przychód należny podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, będzie przysługiwało prawo utworzenia w okresie od sierpnia 2018 r. do grudnia 2018 r. odpisów aktualizujących wartość wierzytelności za wykonane roboty instalacyjne, zaewidencjonowania ww. odpisów aktualizujących księdze rachunkowej oraz zaliczenie ww. wydatku z tytułu odpisów aktualizujących do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2018?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedsiębiorca, który ma problemy ze ściągnięciem zapłaty od kontrahenta, może zaliczyć ją do kosztów, a jednym ze sposobów jest odpis aktualizujący, ale przy założeniu jednak, że podatnik prowadzący księgi rachunkowe tego rodzaju odpis udokumentuje, a nie tylko uprawdopodobni, że wierzytelność jest nieściągalna. W niniejszej sprawie należy wskazać, że podatnik wierzytelności od dłużnika zaliczył do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i ma zamiar odpisy aktualizujące udokumentować dowodem księgowym sporządzonym zgodnie zasadami wynikającymi z ustawy z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395).

O zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wierzytelność decydują kryteria określone w art. 23 ust. 1 pkt 21 i ust. 3 pkt 1-4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy warunkiem, aby tego rodzaju koszty mogły być rozpatrywane według tych kryteriów, jest dokonywanie przez podatnika tego rodzaju odpisów zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Reasumując powyższe należy uznać, że Wnioskodawcy w przypadku nieotrzymania od Inwestora zapłaty za wykonane i odebrane roboty instalacyjne w budynkach w B., które to roboty instalacyjne zostały zakończone i odebrane po otwarciu postępowania układowego z dłużnikiem, oraz zostały udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturami, a uzyskane wynagrodzenie za wykonane roboty instalacyjne zostało zaewidencjonowane przez Niego w księgach rachunkowych jako przychód należny podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, będzie przysługiwało prawo utworzenia w okresie od sierpnia 2018 r. do grudnia 2018 r. odpisów aktualizujących wartość wierzytelności za wykonane roboty instalacyjne, zaewidencjonowania ww. odpisów aktualizujących księdze rachunkowej oraz zaliczenie ww. wydatku z tytułu odpisów aktualizujących do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2018. Natomiast bez znaczenia jest w niniejszej sprawie fakt, że lista wierzytelności dłużnika sporządzona przez nadzorcę sądowego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego nie zawiera pełnej informacji o robotach instalacyjnych wykonanych na rzecz dłużnika po dniu 10 kwietnia 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • być należycie udokumentowany,
  • nie znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 3.

Analiza przytoczonego przepisu prowadzi do wniosku, że – co do zasady – odpisy aktualizujące nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wyjątkiem są odpisy spełniające łącznie następujące warunki:

  • są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r., o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm.),
  • zostały dokonane od należności bądź części należności uprzednio zaliczonej do przychodów należnych na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • nieściągalność tych należności została uprawdopodobniona zgodnie z art. 23 ust. 3 ww. ustawy.

Ponadto należności, które są aktualizowane przez dokonanie odpisu aktualizującego, nie mogą być odpisane jako przedawnione.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przesłanki dokonania odpisu aktualizującego wartość należności zawarte zostały w art. 35b ustawy o rachunkowości.

Stosownie do przepisu art. 35b ust. 1 ustawy o rachunkowości, wartość należności aktualizuje się uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty poprzez dokonanie odpisu aktualizującego, w odniesieniu do:

  • należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub w stan upadłości oraz w stosunku do których zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu – do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu-komisarzowi w postępowaniu upadłościowym lub umieszczonej w spisie wierzytelności w postępowaniu restrukturyzacyjnym;
  • należności od dłużników w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego – w pełnej wysokości należności;
  • należności kwestionowanych przez dłużników oraz z których zapłatą dłużnik zalega, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna – do wysokości niepokrytej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności;
  • należności stanowiących równowartość kwot podwyższających należności, w stosunku do których uprzednio dokonano odpisu aktualizującego – w wysokości tych kwot, do czasu ich otrzymania lub odpisania;
  • należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności, w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców – w wysokości wiarygodnie oszacowanej kwoty odpisu, w tym także ogólnego, na nieściągalne należności.

Z kolei przepis art. 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nieściągalność wierzytelności, w przypadku określonym w ust. 1 pkt 21, uznaje się za uprawdopodobnioną, w szczególności gdy:

  1. dłużnik zmarł, został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość albo
  2. zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
  3. wierzytelność została zasądzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
  4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika, na drodze powództwa sądowego.

Wskazać należy, że katalog możliwości uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności wymieniony w art. 23 ust. 3 ww. ustawy ma charakter otwarty, a zatem możliwe są sytuacje, gdy wierzyciel w inny sposób uprawdopodobni, że dana wierzytelność jest nieściągalna. Inne przesłanki takiego uprawdopodobnienia muszą mieć jednakże charakter prawny równorzędny w stosunku do wskazanych w ww. przepisie. Uprawdopodobnienie nieściągalności jest środkiem zastępczym dowodu, a więc środkiem nie dającym pewności, lecz tylko prawdopodobieństwo twierdzenia o fakcie. Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności jest zatem wskazaniem okoliczności wystarczających do powzięcia przekonania o prawdopodobieństwie faktu, nie jest natomiast przeprowadzeniem dowodu czyniącego fakt absolutnie pewnym.

Należy zauważyć, że art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnia możliwość zaliczenia odpisów aktualizujących do kosztów uzyskania przychodów od łącznego spełnienia przesłanek podatkowych (o których mowa w art. 23 ust. 3 ww. ustawy – w zakresie uprawdopodobnienia nieściągalności), jak i rachunkowych (tj. dokonania odpisu aktualizującego z zachowaniem warunków określonych ustawą o rachunkowości).

Koszt podatkowy nie wystąpi więc w sytuacji uprawdopodobnienia nieściągalności należności, jeżeli nie został dokonany odpis aktualizujący tę należność, bowiem kosztem tym jest odpis aktualizujący, a nie wierzytelność czy należność, której nieściągalność została uprawdopodobniona. Koszt podatkowy nie wystąpi również w sytuacji dokonania odpisu aktualizującego należność, jeżeli nie dojdzie do uprawdopodobnienia nieściągalności takiej należności.

Zatem, odpisy aktualizujące należności zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w dacie łącznego spełnienia dwóch warunków:

  • musi być rachunkowo dokonany odpis aktualizujący wartość należności, oraz
  • nieściągalność wierzytelności powinna być uprawdopodobniona.

Jeżeli zatem odpis aktualizujący zostanie dokonany przed uprawdopodobnieniem nieściągalności, spełnienie drugiego z warunków nastąpi w momencie uprawdopodobnienia nieściągalności. Natomiast w przypadku, gdy do uprawdopodobnienia nieściągalności doszłoby przed dokonaniem odpisu aktualizującego, jego zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nastąpi dopiero w momencie jego dokonania.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że termin do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione. Zauważyć przy tym należy, że kwestie związane z przedawnieniem roszczeń, w tym związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), których wykładnia nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem przepisy tej ustawy nie są przepisami prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 w związku z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług w zakresie wykonywania instalacji wodnokanalizacyjnych w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach niemieszkalnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w roku podatkowym 2018 jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej opłaca podatek dochodowy liniowy według stawki podatkowej wysokości 19%. Wnioskodawca przewiduje, że będzie zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych także w następnych latach podatkowych.

W dniu 29 listopada 2017 r. Wnioskodawca podpisał umowę na wykonanie między innymi wewnętrznych instalacji wodnokanalizacyjnych, zwanych dalej w skrócie robotami instalacyjnymi, w budynkach w B., ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność pod firmą P sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości K, zwaną dalej w skrócie dłużnikiem, zleceniodawcą, generalnym wykonawcą lub Spółką, podatnikiem VAT czynnym. Powyżej opisane budynki są własnością, zwanego dalej Inwestorem.

Sąd Rejonowy w B., postanowieniem z dniem 10 kwietnia 2018 r. otworzył postępowanie układowe dłużnika, wyznaczył sędziego komisarza do prowadzenia postępowania, wyznaczył nadzorcę sądowego oraz jako podstawę jurysdykcji sądu polskiego wskazał w ww. postanowieniu przepis art. 343 ust. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2015 r., poz. 978, z późn. zm.).

W dniu 6 marca 2018 r. Wnioskodawca w trybie art. 6471 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) zgłosił Inwestorowi, że podpisał umowę ze Zleceniodawcą oraz wniósł o wpisanie na listę podwykonawców. Po ogłoszeniu przez Sąd Rejonowy w B. postępowania układowego nadal kontynuował wykonywanie zleconych prac instalacyjnych na podstawie umowy z dnia 29 listopada 2017 r. Powyżej wymienione prace, które zostały częściowo zakończone w dniu 23 kwietnia 2018 r., odebrane przez Zlecającego oraz udokumentowane zostały przez Niego fakturą z dnia 23 kwietnia 2018 r. Wartość należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia za wykonane roboty instalacyjne ustalono na kwotę 255 600 zł (dwieście pięćdziesiąt pięć tysięcy sześćset złotych). W dniu 27 lipca 2018 r. roboty instalacyjne zostały zakończone i odebrane przez Zamawiającego oraz udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą z dnia 27 lipca 2018 r. Wartość należnego wynagrodzenia za wykonanie ww. robót instalacyjnych strony określiły na kwotę 343 959 zł 17 gr (trzysta czterdzieści trzy tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych siedemnaście groszy). Wnioskodawca do dnia złożenia wniosku stosownie do art. 40 pkt 2 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. 2017 r., poz. 1508, z późn. zm.); dalej w skrócie prawo restrukturyzacyjne, nie złożył osobiście ani za pośrednictwem poczty zgłoszenia do nadzorcy sądowego o wpisanie na listę wierzytelności poniżej opisanych należności od Zleceniodawcy w kwocie ogółem 599 559 zł 17 gr (pięćset dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych siedemnaście groszy) za wykonane i odebrane roboty instalacyjne w B. Ww. kwota udokumentowana powyżej opisanymi fakturami została uznana przez Wnioskodawcę jako przychód podlegający w 2018 r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Po wystawieniu faktury w dniu 27 lipca 2018 r., ustalił On, że na liście wierzytelności przedłożonej przez nadzorcę sądowego do Sądu Rejonowego jest wpisana jedynie kwota w 242 820 zł. Wnioskodawca jest zdania, że to jedynie część wierzytelności udokumentowanej fakturą z dnia 23 kwietnia 2018 r., po potrąceniu kaucji gwarancyjnej przez dłużnika. Od listy wierzytelności złożonej przez nadzorcę sądowego do Sądu Rejonowego w B. nie wniesiono w terminie ustawowym sprzeciwu do sędziego komisarza, gdyż do dnia sporządzenia ww. załącznika stosownie do art. 91 ust. 1 zd. 1 Prawa restrukturyzacyjnego obwieszczenie o dacie złożenia ww. spisu wierzytelności nie zostało opublikowane w monitorze Sądowym i Gospodarczym. Wnioskodawca zamierza do dnia 31 grudnia 2018 r. w księgach rachunkowych utworzyć odpisy aktualizujące wartość ww. należności od dłużnika za wykonane i odebrane usługi instalacyjne, a ww. odpisy aktualizujące zostaną dokonane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm.). Na dzień złożenia niniejszego wniosku opisane powyżej wierzytelności nie zostały odpisane przez Wnioskodawcę jako przedawnione. W dniu 9 sierpnia 2018 r. wezwał On Inwestora jako dłużnika solidarnego do zapłaty nie później niż do dnia 17 sierpnia 2018 r. należności za wykonane roboty instalacyjne w B. wskazując w wezwaniu, że podstawą żądania jest art. 6471 Kodeksu Cywilnego oraz, że żąda od Inwestora zapłaty długu nieopłaconego przez zleceniodawcę, udokumentowanego fakturą z dnia 23 kwietnia 2018 r., po dokonaniu wzajemnych potrąceń i kompensat z dłużnikiem, w kwocie 238 104 zł 18 gr (dwieście trzydzieści osiem tysięcy sto cztery złote osiemnaście groszy) oraz długu nieopłaconego przez zleceniodawcę udokumentowanego fakturą z dnia 27 lipca 2018 r. w kwocie 343 959 zł 17 gr (trzysta czterdzieści trzy tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych siedemnaście groszy). Wnioskodawca zamierza w przyszłości, w przypadku nieopłacenia ww. długów przez Inwestora, złożyć pozew do sądu powszechnego o zapłatę ww. długu za wykonane i odebrane roboty instalacyjne w B.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przytoczone wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że na gruncie rozpatrywanej sprawy powyższe przesłanki zarówno podatkowe, jak i rachunkowe, warunkujące zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej odpisu aktualizującego wartość należności zostały spełnione.

Nieściągalność powyższej wierzytelności została uprawdopodobniona, zgodnie z art. 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne. Ponadto, odpis aktualizujący wartość należności wyszczególnionej w art. 35b ust. 1 ustawy o rachunkowości, uprzednio zaliczonej do przychodów należnych w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostanie dokonany w 2018 r.

Tym samym, dokonany przez Wnioskodawcę w 2018 r. odpis aktualizujący wartość nieściągalnej wierzytelności, o której mowa we wniosku, może stanowić dla Niego koszt podatkowy, w dacie łącznego spełnienia ww. przesłanek, czyli w przedmiotowej sprawie w dacie dokonania odpisu.

Organ wskazuje, że w przypadku, gdy wierzytelność, od której dokonano wcześniej odpisu aktualizującego w ciężar kosztów uzyskania przychodów, ulegnie przedawnieniu lub umorzeniu, podatnik ma obowiązek zaliczenia do przychodów równowartości wcześniej dokonanych odpisów (art. 14 ust. 2 pkt 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ponadto, jeżeli podatnik odzyska część lub całość wierzytelności, od której dokonał wcześniej odpisu aktualizującego w ciężar kosztów podatkowych, obowiązany jest do zaliczenia otrzymanej kwoty jako przychodu z działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2 pkt 7c tej ustawy).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Należy również zastrzec, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj