Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.137.2018.2.MZA
z 18 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lipca 2018 r. (data wpływu 7 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym 1 i 3 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zachowania prawa do zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, przesłany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zawierciu za pismem z 1 sierpnia 2018 r. Znak: 2434-SEW.4071.18.2018/AG/393, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zachowania prawa do zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 21 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4014.137.2018.1.MZA wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono 1 i 3 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 3 września 1990 r. Wnioskodawca otrzymał od rodziców w ramach nieodpłatnego zbycia gospodarstwo rolne składające się z:

• zabudowanej nieruchomości rolnej składającej się z działek gruntu o numerach 13/1, 13/2, 14/1, 14/2 o łącznej powierzchni 7 ha 2090 m²,
• niezabudowanej nieruchomości rolnej stanowiącej działkę gruntu o numerze 181/1 o powierzchni 1 ha 580 m²,
• niezabudowanych działek rolnych o numerach 241 oraz 242 o łącznej powierzchni 1660 m²,
• niezabudowanej działki rolnej o numerze 36 o powierzchni 1 ha 8300 m²,
• niezabudowanej działki gruntu o numerze 35 o powierzchni 1 ha 3500 m².

Wszystkie opisane działki znajdują się na terenie gminy P.

W dniu 7 września 1991 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński i wspólnie z żoną powiększył gospodarstwo dokupując następujące działki:

• aktem notarialnym z 29 września 1992 r. działkę rolną o numerze 2/1 o powierzchni 3 ha 4000 m²,
• aktem notarialnym z 14 stycznia 2000 r. działkę rolną o numerze 6 o powierzchni 5890 m²,
• aktem notarialnym z 17 maja 2006 r. działkę gruntu o numerze 164 oraz 169/2 o łącznej powierzchni 3 ha 1400 m²,
• aktem notarialnym z 10 lipca 2006 r. działkę grantu o numerze 169/1 o łącznej powierzchni 3000 m² (wcześniejsza Umowa Warunkowej Sprzedaży z 17 maja 2006 r.),
• aktem notarialnym z 23 lutego 2012 r. działkę gruntu o numerze 843 o powierzchni 1 ha 8950 m²,
• aktem notarialnym z 23 lutego 2012 r. działkę gruntu o numerze 818 o powierzchni 1 ha 3220 m².
  
  

Wszystkie opisane działki znajdują się na terenie gminy P. Gospodarstwo to o łącznej powierzchni 22 ha 2590 m² Wnioskodawca prowadził do 2 sierpnia 2017 r.

W dniu 3 sierpnia 2017 r. aktem notarialnym Wnioskodawca zakupił działkę gruntu o numerze 209 o powierzchni 2 ha 3300 m² oraz działkę gruntu o numerze 15 o powierzchni 1 ha 2020 m². Obie działki położone są w gminie P.

W § 6 tejże Umowy Sprzedaży Wnioskodawca złożył oświadczenie, że będzie prowadził gospodarstwo rolne powiększone w wyniku niniejszej Umowy Sprzedaży przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia oraz że nie przekroczy kwoty de minimus (winno być: de minimis) w rolnictwie (15000 euro), o której mowa w art. 3 ust. 2 oraz w okresie, o którym mowa w rozporządzeniu Komisji Unii Europejskiej nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimus (winno być: de minimis) w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L352 z 24 grudnia 2013 r. str. 9) z tytułu zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych (art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych), Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności gospodarczej, ani działalności w zakresie rybołówstwa.

W § 9 notariusz poinformował Wnioskodawcę czyli nabywcę nieruchomości rolnej o treści art. 2b ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, który w szczególności nakłada na nabywcę obowiązek osobistego prowadzenia gospodarstwa rolnego, w skład którego weszły nabyte nieruchomości rolne przez okres co najmniej 10 lat od dnia nabycia tych nieruchomości, jak również, że nabyte nieruchomości nie mogą być zbyte ani oddane w posiadanie innym podmiotom w powołanym wyżej okresie, jak również poinformował Wnioskodawcę o treści art. 2b ust. 3 i 4 przywołanej ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że w § 12 istnieje zapis, że niniejsze Umowy Sprzedaży gruntów stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym zwolnione są od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) wobec złożonego przez kupującego w § 6 niniejszej umowy oświadczenia.

W dniu 15 września 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał zaświadczenie, że pomoc publiczna udzielona 3 sierpnia 2017 r. o wartości 2200 zł jest pomocą de minimus (winno być: de minimis) w rolnictwie.

W dniu 31 października 2017 r. aktem notarialnym Wnioskodawca kupił działki gruntu o numerach 179 i 204/2 o łącznej powierzchni 5300 m² oraz działkę gruntu o numerze 238/1 o powierzchni 1 ha 6800 m². Obie działki położone są w gminie P. W § 5 umowy sprzedaży Wnioskodawca oświadczył, że będzie prowadził gospodarstwo rolne powiększone w wyniku niniejszej umowy sprzedaży przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia, jak również nie przekroczy kwoty pomocy de minimus (winno być: de minimis) w rolnictwie.

W § 11 notariusz poinformował Wnioskodawcę czyli nabywcę nieruchomości rolnej o treści art. 2b ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, który w szczególności nakłada na nabywcę obowiązek osobistego prowadzenia gospodarstwa rolnego, w skład którego weszły nabyte nieruchomości rolne przez okres co najmniej 10 lat od dnia nabycia. W dniu 24 listopada 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał zaświadczenie, że pomoc udzielona 31 października 2017 r. o wartości 2000 zł brutto jest pomocą de minimus (winno być: de minimis).

W styczniu 2018 r. syn Wnioskodawcy ukończył studia inżynierskie na Uniwersytecie Rolniczym i w związku z tym Wnioskodawca przekazał mu część gospodarstwa.

Umową Darowizny – akt notarialny z 4 lipca 2018 r. – Wnioskodawca darował synowi następujące nieruchomości:

• działki gruntu o numerach 164, 169/1, 169/2 o łącznej powierzchni 3 ha 4400 m²,
• działkę gruntu o numerze 843 o powierzchni 1 ha 8950 m²,
• działkę gruntu o numerze 818 o powierzchni 1 ha 3220 m²,
• działkę gruntu o numerze 6 o powierzchni 5890 m²,
• działkę gruntu o numerze 2/1 o powierzchni 3 ha 4000 m²,
• działkę gruntu o numerze 181/1 o powierzchni 1 ha 580 m²,
• działki gruntu o numerach 241 i 242 o łącznej powierzchni 1660 m².

Darowane działki pochodzą z majątku nabytego przed kilku i kilkunastu lat. Nie są to działki zakupione w 2017 r., na które została udzielona pomoc publiczna, która jest pomocą de minimus (winno być: de minimis).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazując synowi część gospodarstwa Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych?
   
Według zaświadczeń Naczelnika Urzędu Skarbowego z 15 września 2017 r. pomoc wyniosła 2200 zł, a z 24 listopada 2017 r. pomoc wyniosła 2000 zł.

2. Czy Wnioskodawca będzie musiał zwrócić udzieloną pomoc i ewentualnie w jakiej wysokości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazując synowi część gospodarstwa Wnioskodawca nie utracił prawa do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Według oświadczeń składanych przy zakupie działek w 2017 r. Wnioskodawca zamierza dalej prowadzić osobiście gospodarstwo rolne, w skład którego weszły działki zakupione 3 sierpnia 2017 r. i 31 października 2017 r. W obydwu umowach kupna Wnioskodawca zobowiązał się do osobistego prowadzenia gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej 10 lat. Wnioskodawca zamierza dalej prowadzić swoje gospodarstwo przez co najmniej taki okres. Wnioskodawca darował synowi część działek z majątku nabytego przed kilku i kilkunastu laty, a należy on do I grupy podatkowej, dlatego Wnioskodawca uważa, że nie naruszył przepisów a na pewno działał w dobrej wierze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2%.

W związku z przywołanymi powyżej przepisami należy stwierdzić, że umowa sprzedaży nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 9 pkt 2 powołanej ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem, że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Ww. przepis w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. nie przewiduje regulacji, która by pozwalała zachować zwolnienie w przypadku uszczuplenia obszaru gospodarstwa rolnego powiększonego w wyniku zakupu własności gruntów (działek) stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym przed upływem ustawowego terminu 5 lat od dnia nabycia nieruchomości, od której przysługuje zwolnienie w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W dniach 3 sierpnia oraz 31 października 2017 r. Wnioskodawca nabył nieruchomości, tj. działkę gruntu nr 209 o powierzchni 2 ha 3300 m² i działkę gruntu nr 15 o powierzchni 1 ha 2020 m² oraz działkę gruntu nr 179 i 204/2 o łącznej powierzchni 5300 m² i działkę gruntu o nr 238/1 o powierzchni 1 ha 6800 m², powiększając dotychczas prowadzone gospodarstwo rolne. Zatem zgodnie z brzmieniem obowiązujących przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych Wnioskodawca chcąc zachować prawo do zwolnienia ma obowiązek prowadzenia tego gospodarstwa rolnego powiększonego o te nieruchomości do 31 października 2022 r.

Zatem warunki zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych zawarte w wyżej cytowanym przepisie muszą być spełnione łącznie – w tym przypadku warunek powiększenia gospodarstwa rolnego, a następnie warunek prowadzenia przez nabywcę, przez wymagany ustawowo okres gospodarstwa rolnego powstałego w wyniku powiększenia.

Dla zachowania zwolnienia podatkowego wynikającego z powyższego przepisu nabywca nieruchomości, które weszły w skład gospodarstwa rolnego powinien prowadzić to powiększone gospodarstwo rolne obejmujące wszystkie działki nabyte tytułem zakupu i objęte zwolnieniem podatkowym jak również dotychczas wchodzące w skład gospodarstwa rolnego a będące jego częścią w chwili zakupu.

W doktrynie podkreśla się, że celem ustanowienia omawianego zwolnienia jest wspieranie zakładania gospodarstw rolnych i prowadzenia w nich produkcji oraz poprawa struktury agrarnej, przede wszystkim przez powiększenie obszaru gospodarstw rolnych. Tak więc obszar powiększonego gospodarstwa rolnego nie może być uszczuplony w okresie 5 lat od dnia jego nabycia, a zbycie jakiejkolwiek części tego gospodarstwa powoduje utratę zwolnienia od podatku w całości.

Reasumując w analizowanym stanie faktycznym stwierdzić należy, że przedstawiona we wniosku czynność darowizny części nieruchomości wchodzących w skład dotychczasowego gospodarstwa rolnego (obecnie tworząca powiększone gospodarstwo rolne) Wnioskodawcy na rzecz jego syna spowodowała utratę przez Wnioskodawcę prawa do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Omawiane zwolnienie odnosi się do nieruchomości rolnych nabytych 3 sierpnia i 31 października 2017 r., a warunki konieczne do zachowania ww. ulgi w postaci prowadzenia powiększonego gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej 5 lat od daty nabycia nieruchomości nie zostały dotrzymane, gdyż Wnioskodawca przekazał w drodze darowizny część gruntów rolnych stanowiących część wcześniej prowadzonego gospodarstwa rolnego. W ten sposób Wnioskodawca działał niezgodnie z celem ustanowienia omawianego zwolnienia, gdyż w wyniku dokonanej czynności pomniejszył, a nie powiększył gospodarstwo rolne tracąc prawo do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jak wynika z treści art. 9 pkt 2 ww. ustawy zwolnienie w nim określone stanowi pomoc de minimis w rolnictwie i skoro Wnioskodawca skorzystał z omawianego zwolnienia i w związku z tym w momencie nabycia poszczególnych nieruchomości nie płacił podatku od czynności cywilnoprawnych, to w związku z czynnością dokonania darowizny na rzecz syna części nieruchomości zobowiązany jest do zapłaty tego podatku ze względu na niespełnienie warunku ww. zwolnienia, jakim jest prowadzenie powiększonego gospodarstwa przez minimum 5 lat od dnia nabycia. Tym samym Wnioskodawca zobowiązany jest do – jak to określił – „zwrotu udzielonej pomocy”.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że Organ, wydając interpretacje, nie dokonuje wyliczeń kwoty podatku z tytułu np. zakupu nieruchomości, lecz może co najwyżej wskazać sposób wyliczenia ww. kwoty co też Organ uczynił, wskazując co stanowi podstawę opodatkowania oraz wskazując wysokość stawki podatku, według której Wnioskodawca zobligowany jest do wyliczenia i uiszczenia podatku.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.