Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.385.2018.2.JF
z 19 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 6 września 2018 r. (doręczone w dniu 19 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami i budowlami oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu rozbiórki budynków i budowli i obowiązku korekty odliczonego podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 18 lipca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami i budowlami oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu rozbiórki budynków i budowli i obowiązku korekty odliczonego podatku naliczonego. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 6 września 2018 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.385.2018.1.JF.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. odprowadzania i oczyszczania ścieków, działalność związaną z prowadzeniem cmentarzy komunalnych, kompleksową usługę w zakresie zarządzania i administrowania budynkami mieszkalnymi i obiektami użytkowymi oraz utrzymaniem czystości i porządku na obszarze Gminy. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na mocy aktu notarialnego z dnia 29 stycznia 2013 r. nabyła prawo użytkowania wieczystego dwóch działek wraz z budynkami i budowlami znajdującymi się na tych działkach.

W wyniku dokonanej dostawy towarów Spółka nie uzyskała prawa do odliczenia podatku naliczonego, bowiem przedmiotowa transakcja podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT i § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 poz. 247), odliczyła natomiast podatek naliczony związany z taksą notarialną w 2012 r. 718,98 zł, w 2013 r. 931,96 zł.

Przedmiotem nabycia były w szczególności zabudowane działki oznaczone nr 74/4. W momencie zakupu nieruchomości, budowli i prawa wieczystego użytkowania gruntu Gmina nie posiadała obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego m.in. wskazane działki. Z wypisu z rejestrów gruntów wraz z wyciągiem z kartoteki budynków z dnia 23 stycznia 2013 r. wynikało, że działka 73/3 oznaczona jest symbolami Ba - tereny przemysłowe, a działka 74/4 oznaczona jest symbolami Ba, W - tereny przemysłowe i rowy. Kartoteka budynków na dzień zakupu wskazywała 22 budynki określone jako przemysłowe, zbiorniki, silosy i budynki magazynowe; inne budynki niemieszkalne, budynki biurowe. W 2016 r. dokonano podziału działki 74/4 na pięć mniejszych działek.


Charakterystyka działek przedstawia się następująco:

  • działka 74/6 zabudowana jest budynkiem portierni ze stołówką, wiatami stalowymi oraz halą przerobu („Działka 1”),
  • działka 74/7 przeznaczona jest pod teren wód powierzchniowych śródlądowych („Działka 2”),
  • działka 74/8 zabudowana jest wiatą stalowo-murowaną („Działka 3”),
  • działka 74/9 przeznaczona jest pod teren wód powierzchniowych śródlądowych („Działka 4”),
  • działka 74/10 jest wolna od jakichkolwiek zabudowań, w miejscowym planie zagospodarowania działka jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową („Działka 5”),
  • działka 73/3 - nie będzie w przewidywanej przyszłości przedmiotem obrotu.


Spółka nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie budynków i budowli posadowionych na ww. gruntach. Jedyne wydatki związane z budynkami (budowlami) to koszty ich częściowego wyburzenia poniesione w 2014 r., które Spółka musiała ponieść ze względów bezpieczeństwa osób korzystających z terenu byłego tartaku (zarówno pracownicy Spółki jak i wynajmujący). Oczyszczony teren służy do prowadzonej działalności gospodarczej tj. jest przeznaczony na wynajem oraz wewnętrzne potrzeby Spółki takie jak magazynowanie, segregowanie, parkowanie, itp.

W związku z powyższym zdarzeniem gospodarczym Spółka dokonała odliczenia podatku naliczonego, korzystając z proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. W konsekwencji Spółka odliczyła 95% podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej za wykonane usługi wyburzenia części budynków i budowli. Pierwotnym zamierzeniem Spółki było nabycie działek pod rozbudowę cmentarza komunalnego (ok. 1/3 zakupionej powierzchni), a do czasu rozpoczęcia fizycznej rozbudowy Spółka zamierzała wynajmować nieruchomość oraz korzystać z niej do własnych potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej (składowanie materiałów, parkowanie sprzętu, itp.). Pierwotnym zamierzeniem Spółki była również koncepcja, że po zatwierdzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część gruntu nie nadającą się na cmentarz Spółka przeznaczy do sprzedaży.

Z uwagi na zbyt wysoki poziom wód gruntowych odstąpiono od zamierzenia realizacji rozbudowy cmentarza komunalnego. W momencie nabycia teren był terenem przemysłowym, jednakże podjęta uchwała Rady Miejskiej w sprawie opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części obrębu 2 miasta zmieniła przeznaczenie terenu pod zabudowę usługową i mieszkaniową. Spółka od lutego 2013 r. wynajmowała część terenu o powierzchni 1 ha i uzyskiwała przychody opodatkowane stawką 23% z tytułu wynajmu nieruchomości, następnie od lutego 2014 r. Spółka wynajęła dodatkowo wiatę stalowo - murowaną oraz niektóre budowle, m.in. zasiek na zrębki, zasiek na wyroby hutnicze, zasobnik na odpady drzewne. Od października 2015 r. Spółka wynajmuje część placu do magazynowania kruszywa, od września 2016 r. Spółka oddała w dzierżawę część działki 74/4 oraz od kwietnia 2017 r. Spółka wynajmuje budynek, który jest zlokalizowany na działce 74/6 (dawna działka 74/4), od czerwca do września 2017 r. Spółka oddała w najem plac o powierzchni 1 ha do celów magazynowych. Jednocześnie od września 2016 r. Spółka podejmowała próby znalezienia nabywcy (sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów, budynków i budowli).

W dniu 10 lipca 2018 r. Rada Miejska w wyraziła zgodę na odpłatne nabycie przez Gminę od Spółki prawa wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanej stanowiącej własność Skarbu Państwa, wraz z przeniesieniem własności budynków, położonych na działkach 74/6, 74/7, 74/8, 74/9, 74/10.

W ramach rozliczenia kwoty nabycia, Gmina przekaże na rzecz Spółki sieci kanalizacji sanitarnej wraz z towarzyszącą infrastrukturą stanowiące własność Gminy. Różnica wynikająca z wycen zostanie odpowiednio pokryta przez stronę, której wartość wyceny będzie niższa. W zarysowanym stanie faktycznym Spółka powzięła wątpliwość odnośnie zakresu zwolnienia przewidzianego przez ustawę o VAT sprzedaży ww. budynków i budowli. Jednocześnie Spółka nadmienia, że znajdujące się na ww. działkach budynki i budowle nie były przez Spółkę modernizowane, ani remontowane, są w większości w złym stanie technicznym, ale spełniają definicję obiektu budowlanego wynikającą z przepisów Prawa budowlanego. Ponadto Spółka pragnie zaznaczyć, że budynki i budowle, które mają być przedmiotem umowy sprzedaży nie są w obecnej chwili przeznaczone do rozbiórki i nie rozpoczęto na tych obiektach prac rozbiórkowych. Jednocześnie Spółka pragnie zaznaczyć, że na dzień złożenia niniejszego wniosku sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntów, budynków i budowli dotyczy zdarzenia przyszłego.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że działka gruntu o numerze 74/7 w momencie dostawy nie będzie zabudowana jakimikolwiek budynkami i budowlami, z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka ta jest oznaczona symbolem WS - teren wód powierzchniowych śródlądowych, działka gruntu o numerze 74/9 w momencie dostawy nie będzie zabudowana jakimikolwiek budynkami i budowlami, z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka ta jest oznaczona symbolem WS - teren wód powierzchniowych śródlądowych, działka gruntu 74/10 w momencie dostawy nie będzie zabudowana jakimikolwiek budynkami i budowlami, z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, ze działka ta jest oznaczona symbolem MM - teren zabudowy mieszkaniowej.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami i budowlami znajdującymi się na działkach o nr 74/6, 74/7, 74/8, 74/9, 74/10 będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też będzie zwolnione z ww. podatku i w jakim zakresie?
  2. Czy Spółka prawidłowo postąpiła odliczając podatek naliczony z faktury VAT za czynności związane z rozbiórką budynków i budowli dokonaną w roku 2014, które zagrażały życiu i zdrowiu ludzi i czy w związku z powyższym nie wystąpi obowiązek korekty dokonanego w latach ubiegłych odliczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy:


Ad 1


Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu stanowi dostawę towarów, zgodnie z ogólną zasadą w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo ich części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy o VAT). W konsekwencji dostawa budowli (budynków), które posadowione są na gruncie, dla którego przysługuje użytkowanie wieczyste stanowi jedną dostawę, a stawka właściwa dla dostawy budynków lub budowli ma decydujące znaczenie dla zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Ze stanu faktycznego wynika, że działka nr 74/7 („Działka 2”) i działka nr 74/9 („Działka 4”) przeznaczone są w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego pod teren wód powierzchniowych śródlądowych w związku z powyższym ich dostawa będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Dostawa działki 74/6 zabudowanej budynkiem portierni ze stołówką, wiatami stalowymi oraz halą przerobu („Działka 1”) oraz działki 74/8 zabudowanej wiatą stalowo-murowaną („Działka 3”) będzie zdaniem Spółki zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.


Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT znajduje zastosowanie dla dostaw budynków i budowli albo ich części, które nie korzystają ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a spełniają jednocześnie dwa wskazane w tym przepisie warunki, w szczególności przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT reguluje prawo do zwolnienia od podatku VAT dostawy budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że:

  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie poniósł wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zastrzec należy, że warunku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a VAT).


Odnosząc się do nieruchomości zabudowanych, które zostaną zbyte przez Spółkę, skoro:

  1. przy zakupie działek Spółka nie korzystała z odliczenia podatku VAT,
  2. obiekty są oddane w najem, dzierżawę lub wykorzystywane w związku z własną działalnością gospodarczą Spółki od kilku lat,
  3. nie były w ostatnim czasie dokonywane ulepszenia stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej obiektów, a co najwyżej prace rozbiórkowe w zakresie usunięcia obiektów zagrażających swoim stanem technicznym życiu lub zdrowiu osób znajdujących się na terenie,

- to sprzedaż „Działki 1” i „Działki 3” nie będzie dokonywana przez Spółkę w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 VAT, a uwzględniając, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata dostawa korzystać będzie ze zwolnienia od podatku zgodnie z treścią art. 43 ust.1 pkt 10 VAT.

Spółka będzie miała też możliwość rezygnacji ze zwolnienia pod warunkiem wcześniejszego zawiadomienia Naczelnika US o zamiarze opodatkowania transakcji. Natomiast działka 74/10 („Działka 5”) jest wolna od jakichkolwiek zabudowań, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową, co skutkuje jego klasyfikacją jako gruntu budowlanego, niezależnie od pozostałych okoliczności faktycznych, co w konsekwencji prowadzi do konieczności opodatkowania jest dostawy podatkiem VAT w wysokości 23%.


Ad 2


W świetle przepisów art. 86 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka ma prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z faktury za rozbiórkę budynków jeżeli rozbiórka budynków miała związek z działalnością opodatkowaną, tj. umożliwiła samej Spółce bezpieczne wykorzystanie pozostałych obiektów oraz w wyniku wyburzenia powiększeniu uległ plac przeznaczony do najmu.

Tezy takie wywieść można a cotrario z interpretacji podatkowej nr IBPP2/443-181/14/IK wydanej w czerwcu 2014 r. W ocenie Spółki koszt rozbiórki należy potraktować jako koszt ogólny prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż „zabezpieczony”, uprzątnięty teren służył czynnościom opodatkowanym - bezpośrednio i pośrednio. Dokładniej w 95% służył tego rodzaju czynnościom i w tym przypadku przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku. Spółka miałaby odmienne zdanie w tym zakresie, gdyby koszty rozbiórki obiektów służyły przygotowaniu działki do sprzedaży, a sprzedaż korzystałaby ze zwolnienia z VAT (z art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10 albo 10a ustawy o VAT). W takim przypadku nabycie usług lub poniesione koszty związane byłyby w całości z czynnościami zwolnionymi z podatku nie dającymi prawa do odliczenia podatku. Natomiast duży upływ czasu pomiędzy zdarzeniami oraz faktyczne wykorzystanie działek do działalności zarobkowej daje wystarczającą podstawę do twierdzenia, że Spółka dokonując kosztów rozbiórki w 2014 r. miała prawo do odliczenia podatku VAT.


Odrębną kwestią jest konieczność dokonania korekty na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT w zw. z art. 185 ust. 1 Dyrektywy VAT w sytuacji, gdy nie doszło do popełnienia błędu, lecz zmiany czynników uwzględnianych przy określaniu kwot odliczenia.


Przepis prawa krajowego wskazuje, że regulacje dotyczące korekty VAT z art. 91 ust. 1-6 ustawy o VAT, stosuje się odpowiednio w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Z kolei przepis art. 185 ust. 1 Dyrektywy VAT wskazuje, że korekta jest dokonywana w szczególności, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji VAT nastąpi zmiana czynników uwzględnionych przy określeniu kwoty odliczenia, na przykład w przypadku anulowania zakupów lub uzyskania obniżek ceny. W tym przypadku dyskusyjne jest czy w ogóle doszło do „zmiany czynników”, a jeżeli tak, to jak rozpatrywać obowiązek korekty, jeżeli działka 74/4 została podzielona na kilka działek i cześć z nich będzie podlegała opodatkowaniu w momencie zbycia, a część będzie zwolniona.

W wyroku NSA z 28 maja 2014 r., sygn. I FSK 127/14 istotnym dla wykładni przepisu art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, po analizie dorobku NSA w sprawie o sygn. I FSK 505/07, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: „w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2 art. 91 ustawy (w okresie 5 lat, a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym dobro inwestycyjne oddano do użytkowania), nastąpi sprzedaż środka trwałego, odnośnie do którego dokonano w pełni odliczenia podatku naliczonego, podatnik jest zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, który został odliczony od podatku należnego, z tym że jeżeli sprzedaż ta była (...) zwolniona lub nie podlegała opodatkowaniu - do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu.”

Natomiast w wyroku o sygn. I FSK 2069/09 stwierdzono, że zmiana pierwotnego przeznaczenia, polegająca na wykorzystaniu towaru do wykonania czynności zwolnionej od podatku (sprzedaż), oznacza zmianę czynnika, o której mowa w art. 185 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE. W orzeczeniach tych jednolicie wyrażano stanowisko, zgodnie z którym art. 91 ust. 7 ustawy o VAT „ma zastosowanie do wszystkich podatników VAT w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od nabytego i wykorzystywanego przez siebie środka trwałego i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru.”

We wspólnotowym wyroku z 18 października 2012 r. w sprawie C-234/11 TSUE analizował sprawę bułgarskiej elektrowni, która nabyła kompleks nieruchomości obejmujący m.in. budynki przystosowane do wytwarzania energii po to, aby częściowo je wyburzyć, a na ich miejsce postawić nowoczesne budynki mające pełnić takie same funkcje. Sprawa trafiła do rozstrzygnięcia przez TSUE, który uznał, że „ art. 185 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE [...] należy interpretować w ten sposób, że zniszczenie, takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym kilku budynków przeznaczonych do wytwarzania energii i zastąpienie ich nowocześniejszymi budynkami o tym samym przeznaczeniu nie stanowią zmiany czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia dokonanego po złożeniu deklaracji podatku od wartości dodanej, a tym samym nie skutkują obowiązkiem korekty rzeczonego odliczenia.”

Uwzględniając powyższe orzeczenia w ocenie Spółki nie zachodzi obowiązek dokonania korekty odliczenia VAT od robót rozbiórkowych, gdyż Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od zakupu (podzielonej następnie działki) 74/4. Ponadto Spółka uważa, że wydatki na rozbiórkę stanowiły bieżący koszt działania Spółki, a nie ulepszenie środka trwałego, a nawet jeżeli przyjąć odmienną wykładnię przepisów roboty rozbiórkowe nie stanowią „zmiany czynników” aktywujące obowiązek korekty VAT. Sprzedaż części terenu, wydzielonego jako odrębnych działek w wyniku podziału działki 74/4 zdaniem Spółki podlega opodatkowaniu VAT; prawo podatkowe nie określa skutków podziału środka trwałego w kontekście stosowania art. 91 ust. 7 VAT. Ponieważ nie odliczono VAT od zakupu działki 74/4, nie ma potrzeby korygowania rozliczeń w tym zakresie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej następującego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Ad 1


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.


Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.


W myśl powołanych wyżej przepisów, budynek, budowla lub ich części spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.


Tym samym zbycie budynku, budowli lub ich części oraz zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów dokonywane przez podatnika stanowi odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 7 ustawy.


Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.


Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.


Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.


W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.


Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wyjaśnić należy, że stosownie do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem zwolnienie od podatku przysługuje dla dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Tym samym z ww. zwolnienia nie korzystają dwa rodzaje terenów: tereny zabudowane oraz tereny budowlane, czyli takie których przeznaczeniem jest zabudowa. Przy czym o przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Spółka w 2013 r. nabyła prawo użytkowania wieczystego działki 74/4 wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami. W 2016 r. dokonano podziału działki 74/4 na pięć mniejszych działek: działka 74/6 zabudowana budynkiem portierni ze stołówką, wiatami stalowymi oraz halą przerobu; działka 74/7 przeznaczona pod teren wód powierzchniowych śródlądowych; działka 74/8 zabudowana wiatą stalowo-murowaną; działka 74/9 przeznaczona pod teren wód powierzchniowych śródlądowych; działka 74/10 wolna od zabudowań, w miejscowym planie zagospodarowania działka jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową. Oczyszczony teren służy do prowadzonej działalności gospodarczej tj. jest przeznaczony na wynajem oraz wewnętrzne potrzeby Spółki takie jak magazynowanie, segregowanie, parkowanie, itp.


Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia dla dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami i budowlami znajdującymi się na działkach 74/6, 74/7, 74/8, 74/9, 74/10, które powstały w wyniku podziału nabytej działki 74/4.


Z opisu sprawy wynika, że wskazane działki mające być przedmiotem sprzedaży w 2016 r. zostały wydzielone z działki 74/4, która była zabudowana budynkami i budowlami.


Jak Spółka wskazała działki o numerach 74/7 oraz 74/9 w momencie dostawy nie będą zabudowane jakimikolwiek budynkami i budowlami, a z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działki te są oznaczona symbolem WS - teren wód powierzchniowych śródlądowych. Wobec tego działki te spełniają przesłanki do uznania ich za tereny niezabudowane oraz nie przeznaczone pod budowę. Tym samym dostawa tych działek będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Spółka wskazuje, że działka gruntu o numerze 74/10 w momencie dostawy nie będzie zabudowana jakimikolwiek budynkami i budowlami, a z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka ta jest oznaczona symbolem MM - teren zabudowy mieszkaniowej. Zatem nie jest to działka, która spełnia warunki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Nie może zatem korzystać ze zwolnienia na podstawie tego przepisu. Tym samym dostawa działki 74/10 podlega opodatkowaniu z zastosowaniem stawki 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Z kolei działki 74/6 i 74/8 są działkami zabudowanymi budynkami i budowlami. Wobec tego działki te nie spełniają przesłanki do uznania ich za tereny niezabudowane oraz inne niż budowlane. W konsekwencji nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.


Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.


W konsekwencji do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z obniżonej stawki podatku, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z takiej samej preferencji korzysta również dostawa gruntu, na którym dany budynek (budowla) jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.


Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.


Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.


Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.


Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i Dyrektywy 2006/112/WE Rady należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.”

Ponadto należy wskazać, że w kwestii pierwszego zasiedlenia w kontekście interpretacji pojęcia „ulepszenia” wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, w którym wskazał, że „(…) artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.


Zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

  1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
  2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Na podstawie art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

  1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
  2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
  3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego działki 74/4 w 2013 r. wraz ze znajdującymi się na działkach budynkami i budowlami. Transakcja podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy i § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazano również, że Spółka nie poniosła wydatków na ulepszenie budynków i budowli posadowionych na ww. gruntach. Spółka zamierza zbyć prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanej wraz z przeniesieniem własności budynków, położonych na działkach 74/6 i 74/8 wydzielonych w wyniku podziału nabytej działki 74/4.

Wyjaśnić należy, że na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. rozporządzenia z dnia rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247) zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Był to przepis odpowiadający powołanemu wyżej, wprowadzonemu z dniem 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 8 ustawy, na podstawie którego dostawa gruntu (prawo wieczystego użytkowania) jest opodatkowana stawką, jaka znajduje zastosowanie dla dostawy budynków i budowli posadowionych na sprzedawanym gruncie.

W przedstawionych okolicznościach sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę wskazanych działek 74/6 i 74/8 zabudowanych budynkami i budowlami (z prawem wieczystego użytkowania) będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ sprzedaż budynków nie odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do planowanej sprzedaży budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata.


Konsekwencją zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest możliwość rezygnacji z tego zwolnienia po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 ustawy.


Wobec powyższego, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy oraz prawa do rezygnacji z tego zwolnienia dla dostawy działek 74/6 i 74/8 na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy; opodatkowania z zastosowaniem stawki 23% do dostawy działki 74/10 oraz w zakresie zastosowania zwolnienia do dostawy działki nr 74/7 (Działka 2) oraz 74/9 (Działka 4) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.


Ad 2


Wątpliwości Spółki dotyczą również prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z rozbiórką budynków i budowli dokonaną w roku 2014, które zagrażały życiu i zdrowiu ludzi oraz obowiązku korekty dokonanego odliczenia.


Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.


Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca w 2014 r. poniósł wydatki dotyczące częściowego wyburzenia budynków (budowli). Spółka poniosła wydatki ze względów bezpieczeństwa osób korzystających z terenu byłego tartaku (pracownicy Spółki jak i wynajmujący). Spółka dokonała odliczenia podatku naliczonego, korzystając z proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ustawy - Spółka odliczyła 95% podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej za wykonane usługi wyburzenia. Wątpliwość Spółki dotyczy obowiązku korekty podatku naliczonego odliczonego w 2014 r. związku z częściową rozbiórką budowli i budynków znajdujących się na działce 74/4 (przed podziałem na mniejsze działki).

Zgodnie z art. 91 ust. 1 i 2 ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (ust. 4).

Stosownie ust. 7 ww. przepisu przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl ust. 7b ww. artykułu w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Na podstawie ust. 7c ww. artykułu jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Przepisy art. 91 ustawy wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Wprowadzenie procedury korekty związane jest z faktem, że w podatku VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. W tym momencie związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowany. W praktyce wykorzystywanie nabytego towaru lub usługi do zadeklarowanych czynności może ulec zmianie, co uzasadnia zmianę prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W opinii tut. Organu w rozpatrywanej sprawie należy uznać prawo Spółki do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu wyburzenia w 2014 r. części budynków i budowli ze względów bezpieczeństwa osób korzystających z terenu byłego tartaku, jako związanych z występującymi czynnościami opodatkowanymi. Spółka bowiem wskazuje, że oczyszczony teren służy prowadzonej działalności gospodarczej tj. jest przeznaczony na wynajem oraz wewnętrzne potrzeby Spółki takie jak magazynowanie, segregowanie, parkowanie, itp.

Zauważyć należy, że korekta odliczonego wcześniej podatku jest związana ze zmianą przeznaczenia, tzn. sytuacją gdy zakupione towary służyły czynnościom opodatkowanym, a następnie zwolnionym. Tak się dzieje m.in. wtedy gdy towary, które zostały nabyte w związku z czynnościami opodatkowanymi następnie zostały zbyte przy zastosowaniu zwolnienia. Należy zauważyć, że z art. 91 ust. 7b ustawy wynika, że w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w art. 91 ust. 7a ustawy (tzn. innych niż środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów) korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła zmiana przeznaczenia. Jednakże korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca roku, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania upłynęło 12 miesięcy.

Wobec tego w sytuacji kiedy rozbiórka miała miejsce na działce gruntu, dla dostawy której Wnioskodawca zastosuje opodatkowanie wynikające z art. 43 ust. 10 ustawy, nie dojdzie do zmiany przeznaczenia poniesionych wydatków. W sytuacji natomiast, kiedy Wnioskodawca zastosuje zwolnienie dla przedmiotowej dostawy, wówczas nastąpi zmiana przeznaczenia nakładów poniesionych na częściowe wyburzenie budynków (budowli) na sprzedawanej działce. Jednakże z uwagi na to, że wyburzenie miało miejsce w 2014 r. i do dostawy dojdzie po upływie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, zatem na podstawie art. 91 ust. 7c ustawy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego dotyczącego wydatków poniesionych na dokonane wyburzenia.


Tym samym stanowisko Spółki w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego należy uznać za prawidłowe.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj