Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.305.2018.2.KK
z 22 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2018 r. (data wpływu 10 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 27 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 10 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 27 września 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie m. in. świadczenia usług informatycznych, tworzenia oprogramowania o charakterze spersonalizowanym (dostosowanym do potrzeb konkretnego odbiorcy) i jego implementacji. Wnioskodawca planuje zawarcie umowy o dzieło z programistą będącym osobą fizyczną, na mocy której programista ma przenosić na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe do tworzonych przez niego programów, odpowiadających ogólnej specyfikacji dostarczonej przez Wnioskodawcę. Każdorazowa specyfikacja zamówienia, określana przez Wnioskodawcę, nie narzuca programiście sposobu osiągnięcia konkretnego rezultatu, implementacji konkretnych rozwiązań ani narzędzi jakimi ten ma się posłużyć. Działalność programisty ma polegać na projektowaniu i tworzeniu programów, tworzeniu dodatkowych funkcjonalności w istniejących programach, tworzeniu i wprowadzaniu aktualizacji do istniejących programów, tworzeniu architektury oprogramowania, projektowaniu i tworzeniu interfejsu użytkownika końcowego, tworzeniu warstwy bazodanowej oraz logiki biznesowej, tworzenie bibliotek narzędziowych kodu oprogramowania (kod źródłowy napisany w języka C++/C#/Java/Flex/ActionScript/PHP/inne). Typowym rezultatem działań programisty będzie stworzenie systemów komputerowych, modułów systemów komputerowych bądź najczęściej programów komputerowych. Całość zadań realizowanych przez programistę ma mieć charakter niepowtarzalny i twórczy, każdorazowo dostosowany do potrzeb konkretnego zamówienia i ma odbywać się bez bieżącego nadzoru Wnioskodawcy, a zadania muszą (zgodnie z umową) zostać zrealizowane przez niego osobiście, bowiem ich rezultat jest w pełni zależny od wiedzy, doświadczenia, zdolności i kreatywności programisty. Po zakończeniu wykonania konkretnego dzieła, programista obowiązany jest przesłać je na serwer Wnioskodawcy i przenieść na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez niego programów, każdorazowo za wynagrodzeniem płatnym jednorazowo przez Wnioskodawcę. W powyższej relacji Wnioskodawca będzie występował jako płatnik względem programisty, pobierał i odprowadzał za niego zaliczkę na podatek dochodowy.


W uzupełnieniu wniosku wskazano:


  1. działalność programisty ma charakter zindywidualizowany, niepowtarzalny i twórczy, wobec czego wypełnia ona przesłanki działalności twórczej, zawarte w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
  2. programista jest twórcą w rozumieniu prawa autorskiego, a uzyskiwane przez niego przychody są następstwem przeniesienia na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do tworzonych przez niego programów;
  3. tworzone programy są utworami w rozumieniu prawa autorskiego;
  4. efekty prac wykonywanych przez programistę są każdorazowo albo tworzeniem programów komputerowych sensu stricto albo tworzeniem elementów takich programów; innych dzieł ani innych usług programista nie wykonuje na rzecz Wnioskodawcy;
  5. umowa obejmuje wyłącznie tworzenie programów komputerowych lub ich elementów;
  6. wynagrodzenie ma charakter ryczałtowy i będzie ustalane przed przystąpieniem przez programistę do wykonania dzieła; dzieła wyceniane będą indywidualnie, w zależności od stopnia skomplikowania dzieła, nakładu pracy potrzebnego do jego wykonania i indywidualnych zdolności danego programisty. Jeżeli stworzony przez programistę program (bądź jego część) odpowiada wymaganiom wnioskodawcy, wynagrodzenie jest wypłacane po wystawieniu rachunku przez programistę wraz z zestawieniem wykonanych w danym miesiącu dzieł i po weryfikacji poprawności zestawienia;
  7. z zawartej umowy o dzieło wynika, że w wyniku jej wykonania następuje przeniesienie na Wnioskodawcę (Zamawiającego) autorskich praw majątkowych i zależnych do stworzonego utworu i jest to bezpośredni warunek otrzymania wynagrodzenia przez programistę;
  8. oprogramowanie lub jego część, stworzone przez programistę, ma być przesłane bezpośrednio na serwer Wnioskodawcy. Tam analizie podda je doświadczony pracownik Wnioskodawcy pod kątem zgodności z zamówieniem (sprawdzane są założenia, wykluczenia oraz kryteria akceptacji) jak i jakości wykonanego dzieła (np. weryfikowany jest brak błędów w konsoli, uruchamiane są testy jednostkowe które udowadniają że dane oprogramowanie działa sprawnie i zgodnie z oczekiwaniami). Efektem analizy pracy doświadczonego pracownika jest raport, który potwierdza, że zaproponowane rozwiązanie programisty jest zgodne ze zleceniem i indywidualnie napisane; programista ma obowiązek tworzyć dzieło samodzielnie i nie ma prawa posługiwać się przy jego tworzeniu osobami trzecimi bo rezultat jego prac zależy bezpośrednio od jego indywidualnych zdolności i to one są brane pod uwagę przy wycenie danego zamówienia. Przed zleceniem utworzenia dzieła, sprawdzana jest dostępność danego rozwiązania na rynku oraz w historycznych danych i bibliotekach wnioskodawcy. Dopiero w przypadku ich braku, zlecane jest utworzenie dzieła. Programiście zlecane są do wykonania wyłącznie dzieła mające charakter indywidualny i twórczy, tj. polegające na tworzeniu przez niego utworów w rozumieniu prawa autorskiego. Programista bazuje na składniach i słowach kluczowych zdefiniowanych języków oprogramowania, aczkolwiek stworzone oprogramowanie jest rozwiązaniem indywidualnym, które ma na celu spełnić wymagania i założenia biznesowe odbiorcy oprogramowania. Programista pisząc kod nie odtwarza czyjejś pracy tylko tworzy własne, indywidualne rozwiązania wykorzystując m.in. swoje doświadczenia, zdobytą wiedzą, znajomość branży odbiorcy oprogramowania i tworząc rozwiązanie dostosowane do indywidualnych potrzeb klienta. Oznacza to, że każdy programista tworząc to samo oprogramowanie, dostarczy inne rozwiązanie, napisane w inny sposób, którego funkcje składowe są indywidualnie zaprojektowane przez twórcę i będą się od siebie różnić. Efekt tych prac, który na pozór mógłby być ten sam, jest jednakże zróżnicowany np. pod względem optymalizacji, prędkości przetwarzania danych, tworzenia wyliczeń i dostarczania wymaganych informacji zwrotnych jakie chce osiągnąć klient zlecając stworzenie danego oprogramowania. Zadania o charakterze odtwórczym i nie zindywidualizowanym wykonują dla wnioskodawcy pracownicy wnioskodawcy, gdyż wnioskodawca nie ma potrzeby zlecania wykonania takich zadań podmiotom zewnętrznym, posiadając własne dane historyczne i biblioteki które posiada firma i którymi mogą się posługiwać pracownicy oraz korzystając z gotowych rozwiązań dostępnych na rynku.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy zgodnie z treścią art. 22 ust 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawidłowym jest zastosowanie w rozliczeniach z programistą, w opisanym stanie faktycznym, 50% kosztu uzyskania przychodu, przy zastrzeżeniu ust. 9a i 9b ustawy i przy przyjęciu zgodnie z tym przepisem, iż koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód?


Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym będzie w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów przez zleceniobiorców wnioskodawcy, będących twórcami programów komputerowych, w zakresie rozporządzania przez nich prawami autorskimi poprzez ich przeniesienie na Wnioskodawcę, na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 9a i 9b ustawy.

W orzecznictwie zarówno sądowym jak i organów podatkowych znajduje się zbieżne stanowisko w zakresie dwóch elementów, jakie musi spełniać przychód aby możliwe było zastosowanie 50% kosztów jego uzyskania. Pierwszym jest, aby efektem pracy twórczej było powstanie utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Drugim, aby doszło do rozporządzenia przez twórcę majątkowymi prawami autorskimi do utworu. Przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zastosowanie przedmiotowej normy możliwe jest w przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów (tj. przepisów o prawach autorskich) lub rozporządzania przez nich tymi prawami; przeniesienie ich własności na Wnioskodawcę za wynagrodzeniem stanowi zaś istotę rozporządzania prawami autorskimi. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Z kolei art. 1 ust. 2 wylicza przykładowe rodzaje utworów, którego mogą podlegać ochronie, w tym expressis verbis wskazuje na programy komputerowe jako rodzaj utworów objętych tą regulacją; nie powinno zatem budzić wątpliwości iż programy komputerowe również stanowią utwory w rozumieniu prawa autorskiego. W wykonaniu zawartych z Wnioskodawcą umów programiści tworzą utwory o indywidualnym charakterze w tym znaczeniu, iż są one niepowtarzalne, a ich końcowy kształt jest w pełni zależny od osoby, która je tworzy, od jej indywidualnych cech, umiejętności i zastosowanych przez nią rozwiązań; zatem należy uznać, iż w przedmiotowym stanie faktycznym tworzone są utwory. Odpłatne przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworów na Wnioskodawcę zawiera się w istocie rozporządzania prawami autorskimi, zatem należy uznać iż ten element również zostaje spełniony. Ostatnią przesłanką z art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykonywanie działalności twórczej w zakresie programów komputerowych, którą to przesłankę praca programisty tworzącego oprogramowanie niewątpliwie spełnia.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w rozpatrywanym stanie faktycznym uprawnione będzie zastosowanie przez Wnioskodawcę 50% kosztów uzyskania przychodów do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych przez programistę, który tworzy oprogramowanie dla Wnioskodawcy w sposób opisany w stanie faktycznym.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Art. 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku osoby, która uzyskuje przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy o dzieło czy umowy zlecenia przysługują, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast w przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, ustawodawca dopuścił możliwość stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).


Stosownie do treści art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:


  1. działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
  2. działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
  3. produkcji audialnej i audiowizualnej;
  4. działalności publicystycznej;
  5. działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
  6. działalności konserwatorskiej;
  7. prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
  8. działalności badawczo-rozwojowej, naukowo-dydaktycznej, naukowej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.


Zaznaczenia wymaga, że dokonana nowelizacja w zakresie 50% kosztów uzyskania przychodów wskazała m.in. dziedziny o charakterze twórczym objęte możliwością stosowania podwyższonych kosztów (dodany od 1 stycznia 2018 r. ust. 9b w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Nie uległa jednakże zmianie generalna zasada, że koszty te mogą być stosowane wyłącznie do przychodów uzyskanych z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami (cytowany art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy). Podkreślenia ponadto wymaga, że zarówno w obecnym, jak i w poprzednim stanie prawnym to nie wykonywany zawód, czy formalny status pracownika determinują uprawnienie do skorzystania z 50% kosztów uzyskania dla twórców.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).


Stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:


  1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
  2. plastyczne;
  3. fotograficzne;
  4. lutnicze;
  5. wzornictwa przemysłowego;
  6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
  7. muzyczne i słowno-muzyczne;
  8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
  9. audiowizualne (w tym filmowe).


Na gruncie przepisów podatkowych, w szczególności art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie dzieła będącego przedmiotem prawa autorskiego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.


Podsumowując wcześniejsze rozważania należy wskazać, że aby możliwe było zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia związanego z rozporządzeniem prawami autorskimi muszą zostać spełnione następujące przesłanki:


  • dzieło wykonywane przez zleceniobiorcę jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
  • zleceniobiorca jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,
  • z zawartej umowy o dzieło wynika, że w wyniku jej wykonania następuje przeniesienie na Zamawiającego autorskich praw majątkowych i zależnych do tworzonych utworów, a także
  • przychody muszą być uzyskiwane z tych rodzajów działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Mając na uwadze powyższe, w niniejszej sprawie Wnioskodawca jako płatnik będzie uprawniony do stosowania do wynagrodzenia wypłacanego programiście na podstawie zwartej umowy o dzieło, kosztów w wysokości 50% uzyskanego przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Zastrzeżenia wymaga, że cytowana w treści ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc organ nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą/wykonawcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretny efekt pracy danej osoby stanowi przedmiot prawa autorskiego lub praw pokrewnych. Niniejsza interpretacja dotyczy zatem wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Nie rozstrzyga zaś kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj