Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.450.2018.2.MC
z 22 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 17 lipca 2017 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.) oraz uzupełnionym w dniu 25 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz wykazania transakcji sprzedaży towarów w deklaracji VAT-7 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz wykazania transakcji sprzedaży towarów w deklaracji VAT-7.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 lipca 2018 r., złożonym w dniu 17 lipca 2018 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.). Ponadto wniosek uzupełniony został pismem z dnia 25 września 2018 r., złożonym w dniu 25 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 19 września 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka nabywa towary od dostawcy z kraju trzeciego (Kostaryka), nieposiadającego nr VAT UE, objęte procedurą tranzytu. Nabywane towary nie są dopuszczone do obrotu na terytorium UE i nie podlegają należnościom celnym przywozowym i innym opłatom ani środkom polityki handlowej. Spółka nabywa te towary po dokonaniu odprawy eksportowej na terenie UE przez dostawcę lub podmiot trzeci i odbiera towar w Niemczech. Następnie sprzedaje towar podmiotowi mającemu swoją siedzibę na Ukrainie. Towary pod osłoną karnetu TIR zostają przewiezione na Ukrainę transportem zleconym przewoźnikowi. W swojej dokumentacji Spółka posiada: - dokument zakupu towaru (fakturę) od podmiotu z Kostaryki, - dokument sprzedaży towaru (fakturę) na teren Ukrainy, - dokument przewozowy CMR. Należy również wskazać, że powyższe transakcje, gdyby były przeprowadzane na terytorium kraju, dawałyby spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tut. Organ wezwał Wnioskodawcę o wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego poprzez:

1. precyzyjne opisanie/wyjaśnienie okoliczności przebiegu transakcji nabycia towarów przez Wnioskodawcę od dostawcy z kraju trzeciego (Kostaryka) oraz dokonanej następnie sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu mającego siedzibę na Ukrainie tak aby nie budziło wątpliwości jak konkretnie przebiegają te transakcje oraz na jakich zasadach i warunkach się odbywają;
2. jednoznaczne wskazanie gdzie (w jakim kraju) znajdują się towary w momencie nabycia towarów przez Wnioskodawcę od dostawcy z kraju trzeciego (Kostaryka);
3. jednoznaczne wskazanie gdzie (w jakim kraju) znajdują się towary w momencie dokonania przez Wnioskodawcę dostawy na rzecz podmiotu mającego siedzibę na Ukrainie;
4. jednoznaczne wskazanie czy Wnioskodawca jest zarejestrowany na terytorium Niemiec dla potrzeb rozliczania podatku od wartości dodanej;
5. jednoznaczne wskazanie podatek naliczony od zakupu (importu opodatkowanego na terytorium Polski podatkiem od towarów i usług lub nabycia opodatkowanego na terytorium Polski podatkiem od towarów i usług) jakich konkretnie usług bądź towarów Wnioskodawca ma prawo odliczyć w związku z przedmiotowymi transakcjami;
6. jaki związek istnieje między tymi konkretnymi usługami bądź towarami, od zakupu których Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony (wskazanymi w odpowiedzi na pkt 5 niniejszego wezwania) a przedmiotowymi transakcjami.
   
   

W odpowiedzi na niniejsze wezwanie Wnioskodawca wskazał:

1. „Dostawca z Kostaryki posiada na terenie UE towar znajdujący się po ochroną celną na dokumencie Exportowym EX. Dostawca z Kostaryki dostarcza towar do Agencji Celnej w Niemczech, sprzedaje towar Wnioskodawcy i Wnioskodawca na podstawie faktury sprzedaży dokonuje odprawy exportowej na Ukrainę zamykając dokument celny EX, a otwierając dokument Celny „Karnet TIR”.
   Wnioskodawca sprzedaje towar podmiotowi z Ukrainy. Karnet TIR zamykany jest na Ukrainie po wprowadzeniu towaru na Ukraiński Urząd Celny i po dokonaniu opłat celnych i podatkowych.
   
   Cała transakcja jest dokonywana od pierwszego do ostatniego momentu pod ochroną celną.
2. Wnioskodawca nabywa towar w momencie jego przebywania pod ochroną celną na terenie Agencji Celnej w Niemczech.
3. W momencie dokonania dostawy przez Wnioskodawcę towar znajduje się na Ukrainie.
4. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Niemczech VAT dla potrzeb rozliczania podatku od wartości dodanej.
5. Wnioskodawca nie ponosi żadnych kosztów zakupu towaru i usług na terenie RP, związanych z przedmiotowymi transakcjami, od których mógłby odliczyć podatek.
6. Wnioskodawca nie ponosi kosztów (pkt 5) związanych z przedmiotowymi transakcjami - brak powiązań.”
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcje sprzedaży towaru na Ukrainę Wnioskodawca powinien kwalifikować jako dostawę poza terytorium kraju i wykazać w deklaracji VAT-7 w pozycji 11?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Transakcje sprzedaży towaru na Ukrainę Wnioskodawca powinien kwalifikować jako dostawę poza terytorium kraju i wykazać w deklaracji VAT-7 w pozycji 11.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  

• eksport towarów;
  

• import towarów;
  

• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  

• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  
  

Przez terytorium kraju - w świetle art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 17 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: - na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną; - uprawnione do korzystania z procedury uszlachetniania czynnego lub procedury odprawy czasowej, w tym również osoby, na które zgodnie z odrębnymi przepisami, zostały przeniesione prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury.

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych.

Zgodnie z art. 19 ust. 9 ustawy, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego (...).

Według ust. 11 tego artykułu, jeżeli import towarów objęty jest procedurą: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat. Powyższy zapis jest analogiczny do regulacji zawartej w art. 222 Europejskiego Kodeksu Celnego (dalej: EKC), zgodnie z którą procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów nieunijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają należnościom celnym, innym należnościom określonym w innych przepisach oraz środkom polityki handlowej, jeżeli nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii.

„Towary nieunijne” oznaczają towary inne niż te, o których mowa w pkt 23) EKC, lub takie, które utraciły unijny status celny.

Z powyższych przepisów EKC wynika, że zgodnie z założeniem procedury celnej tranzytu, jej zastosowanie w istocie skutkuje tym, że towar mimo, iż znajduje się na terytorium celnym Unii, nie może być na jej terytorium przedmiotem konsumpcji. Niekonsumpcyjny charakter towaru objętego taką procedurą wyłącza zatem powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT w przypadku dostaw tych towarów przed dokonaniem ostatecznej odprawy celnej. W celu określenia miejsca dokonania importu towarów w sytuacji, gdy importowane towary objęte zostały procedurami, z którymi nie wiąże się powstanie długu celnego, polski ustawodawca wprowadził szczegółowe uregulowania.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur: uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, składowania celnego, tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych, wolnego obszaru celnego, miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom. Powołany przepis wskazuje, że import towarów uważa się za dokonany na terytorium Polski tylko w przypadku, gdy na terytorium kraju przestają podlegać procedurom, którymi zostały objęte, przed dokonaniem przywozu, na terytorium innego państwa członkowskiego.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7. Ze wzoru deklaracji VAT-7, jak również objaśnień do niej wynika, że w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 8 pkt 1 VAT podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż dokonywane przez Spółkę dostawy towarów objętych procedurą celną tranzytu, nie stanowią czynności opodatkowanej na terytorium Polski. Jednocześnie, w związku z tym, że gdyby powyższe transakcje były przeprowadzane na terytorium Polski, dawałyby spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego, Spółka powinna wykazać tę transakcję w poz. 11 deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak wskazuje art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Wzory deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856), zwanego dalej rozporządzeniem. W deklaracji VAT-7, której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia, w poz. 11 należy wykazać wartość dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju. W deklaracji tej nie wykazuje się kwoty podatku należnego z tego tytułu. W rozporządzeniu w załączniku nr 3 zawarto również objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K). W punkcie 3 Części C. Rozliczenie podatku należnego wskazano, że w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Spółka nabywa towary od dostawcy z kraju trzeciego (Kostaryka), nieposiadającego nr VAT UE, objęte procedurą tranzytu. Nabywane towary nie są dopuszczone do obrotu na terytorium UE i nie podlegają należnościom celnym przywozowym i innym opłatom ani środkom polityki handlowej. Spółka nabywa te towary po dokonaniu odprawy eksportowej na terenie UE przez dostawcę lub podmiot trzeci i odbiera towar w Niemczech. Następnie sprzedaje towar podmiotowi mającemu swoją siedzibę na Ukrainie. Wnioskodawca nabywa towar w momencie jego przebywania pod ochroną celną na terenie Agencji Celnej w Niemczech. W momencie dokonania dostawy przez Wnioskodawcę towar znajduje się na Ukrainie. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Niemczech VAT dla potrzeb rozliczania podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawca wskazał, że dostawca z Kostaryki posiada na terenie UE towar znajdujący się po ochroną celną na dokumencie Exportowym EX. Dostawca z Kostaryki dostarcza towar do Agencji Celnej w Niemczech, sprzedaje towar Wnioskodawcy i Wnioskodawca na podstawie faktury sprzedaży dokonuje odprawy exportowej na Ukrainę zamykając dokument celny EX, a otwierając dokument Celny „Karnet TIR”. Karnet TIR zamykany jest na Ukrainie po wprowadzeniu towaru na Ukraiński Urząd Celny i po dokonaniu opłat celnych i podatkowych. Całą transakcja jest dokonywana od pierwszego do ostatniego momentu pod ochroną celną.

W swojej dokumentacji Spółka posiada dokument zakupu towaru (fakturę) od podmiotu z Kostaryki, dokument sprzedaży towaru (fakturę) na teren Ukrainy, dokument przewozowy CMR. Wnioskodawca wskazał, że gdyby transakcje te były przeprowadzane na terytorium kraju, dawałyby Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosi żadnych kosztów zakupu towaru i usług na terenie RP, związanych z przedmiotowymi transakcjami, od których mógłby odliczyć podatek.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy transakcję sprzedaży towaru na Ukrainę powinien traktować jako dostawę poza terytorium kraju i wykazać w deklaracji VAT-7 w pozycji 11.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu
w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym przypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca dostawy w przypadku dostawy towarów między podatnikami z różnych państw wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana. Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów miejscem opodatkowania towarów co do zasady jest miejsce (kraj) w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Na ustalenie miejsca dostawy nie ma wpływu siedziba dostawcy (podatnika) – co do zasady istotne jest jedynie miejsce, gdzie towar jest przechowywany i z którego jest przewożony ostatecznie do nabywcy.

Jak wynika z opisu analizowanej sprawy Wnioskodawca nabywa towary od dostawcy z kraju trzeciego (Kostaryka). Wnioskodawca odbiera towar w Niemczech (towar w momencie nabycia przez Spółkę znajduje się na terenie Niemiec). Następnie w wyniku sprzedaży przez Wnioskodawcę towaru podmiotowi mającemu swoją siedzibę na Ukrainie towar ten zostaje przewieziony na Ukrainę transportem zleconym przewoźnikowi. Przy tym towary w momencie dokonania przez Wnioskodawcę dostawy na rzecz podmiotu mającego siedzibę na Ukrainie będą znajdowały się na Ukrainie.

Zatem biorąc pod uwagę okoliczności realizacji przedmiotowej transakcji wskazać należy, że w analizowanym przypadku towary na żadnym etapie transakcji nie będą znajdowały się w Polsce. Natomiast skoro towary na żadnym etapie transakcji nie będą znajdowały się w Polsce transakcja sprzedaży towaru na Ukrainę nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy czynności podlegającej opodatkowaniu na terytorium Polski. W konsekwencji Wnioskodawca transakcję sprzedaży towaru na Ukrainę powinien traktować jako dostawę poza terytorium kraju.

Odnosząc się zaś do kwestii obowiązku wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-7 w poz. 11 ponownie wskazać należy, że zgodnie objaśnieniami do deklaracji VAT-7 stanowiącymi załącznik nr 3 do rozporządzenia w poz. 11 deklaracji wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy, obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz objaśnienia do deklaracji VAT-7 stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia stwierdzić należy, że transakcja sprzedaży towaru na rzecz podmiotu z Ukrainy podlega wykazaniu w poz. 11 deklaracji VAT-7. Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowany w Niemczech dla rozliczenia podatku od wartości dodanej. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazał, że w niniejszym przypadku, gdyby transakcja była przeprowadzona na terytorium kraju, dawałaby Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji mając na uwadze wskazane przez Wnioskodawcę informacje, uznać należy, że w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca jest zobowiązany wykazać transakcję sprzedaży towaru na rzecz podmiotu z Ukrainy w poz. 11 deklaracji VAT-7.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.