Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.382.2018.2.ANK
z 23 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.), uzupełnionym 25 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dla Wnioskodawcy, w związku z umową leasingu budynku biurowego, zawartą przez spółkę komandytową, udział w spłacie raty leasingowej w części odsetkowej, tj. w części przewyższającej spłatę wartości przedmiotu leasingu, będzie stanowił jedyny przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym związany z tą transakcją (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dla Wnioskodawcy w związku z umową leasingu budynku biurowego, zawartą przez spółkę komandytową, udział w spłacie raty leasingowej w części odsetkowej, tj. w części przewyższającej spłatę wartości przedmiotu leasingu, będzie stanowił jedyny przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym związany z tą transakcją. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 19 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.382.2018.1.ANK, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 25 września 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest komplementariuszem w Spółce komandytowej i posiada udział w dochodach tej spółki. Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - podatnikami tego podatku są jej wspólnicy, w tym także Wnioskodawca. Zgodnie z przepisami prawa Wnioskodawca w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych uwzględnia wynik podatkowy Spółki komandytowej w przypadającym na niego udziale - tj. uwzględnia w stosownym udziale przychody i koszty podatkowe osiągnięte przez spółkę komandytową.

W związku z powyższym Spółka komandytowa, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, dla celów ustalenia podstawy opodatkowania podatkami dochodowymi, tj. dla ustalenia wysokości przychodów i kosztów podatkowych przypadających na wspólników stosuje zarówno przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”) jak również przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa PIT”) i wyniki obliczeń przekazuje wspólnikom, którzy są zobowiązani do uwzględnienia ich w swoim wyniku podatkowym. Dlatego też transakcje, operacje i czynności wykonywane przez Spółkę komandytową mają wprost wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych Wnioskodawcy.

Spółka komandytowa jest właścicielem nieruchomości, tj. działki gruntu i posadowionego na niej budynku biurowego. Budynek został w Spółce komandytowej przyjęty do używania (dowód OT) i ujęty w ewidencji środków trwałych prowadzonej dla celów podatkowych. W chwili obecnej budynek jest w całości umorzony, tj. wartość netto jest równa zero (wartość początkowa i umorzenie są sobie równe).

Spółka komandytowa rozważa możliwość oddania nieruchomości zabudowanej budynkiem biurowym do używania w ramach umowy leasingu potocznie zwanego leasingiem finansowym.

Wniosek nie dotyczy umowy leasingu w części dotyczącej oddania do korzystania gruntu, na którym posadowiony jest budynek - wniosek dotyczy wyłącznie rozliczeń związanych z oddaniem do korzystania budynku biurowego, gdy zawarta umowa będzie spełniać warunki, o których mowa w art. 17f Ustawy CIT, tj.:

1. Umowa zostanie zawarta na czas oznaczony,
2. Suma ustalonych rat leasingowych będzie równa co najmniej wartości początkowej środka trwałego, tj. budynku, który będzie przedmiotem umowy,
3. Umowa będzie zawierała postanowienie, że w podstawowym okresie umowy odpisów amortyzacyjnych będzie dokonywał korzystający (leasingobiorca), przy czym korzystającym będzie przedsiębiorca a nie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   
   

Ustalając podstawę opodatkowania podatkami dochodowymi Spółka komandytowa, dla potrzeb Wnioskodawcy, nie zaliczy do przychodów podatkowych opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 Ustawy CIT w części stanowiącej spłatę wartości początkowej budynku, będącego przedmiotem leasingu przy czym wartość początkowa zostanie ustalona zgodnie z przepisem art. 16g Ustawy CIT. Umowa będzie zawierała harmonogram spłat przy czym każda rata będzie składała się z części dotyczącej spłaty wartości przedmiotu leasingu oraz z tzw. części odsetkowej.

Zasady wyceny i ujęcia w księgach rachunkowych oraz kryteria prezentacji i ujawnień w sprawozdaniu finansowym aktywów i zobowiązań oraz kosztów i przychodów wynikających z umów leasingu, najmu i dzierżawy, o których mowa w art. 3 ust. 4 i 5 Ustawy o rachunkowości, określa Krajowy Standard Rachunkowości nr 5 „leasing, najem i dzierżawa”.

KSR nr 5 „leasing, najem i dzierżawa” dotyczy wszystkich rodzajów umów leasingu, nazwanych w kodeksie cywilnym, najmu i dzierżawy oraz wszelkich umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, z wyjątkiem umów wynikających z przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

KSR nr 5 stosuje się do umów leasingu, które powodują przeniesienie na korzystającego prawa do użytkowania aktywów, nawet jeśli na finansującym nadal ciąży obowiązek wykonywania znaczących usług związanych z obsługą lub użytkowaniem takich aktywów.

Zgodnie z zapisami rozdziału VII KSR nr 5 aktywa będące przedmiotem umowy leasingu finansowego (w przypadku Wnioskodawcy jest to budynek biurowy będący własnością Spółki komandytowej) finansujący, tj. Spółka komandytowa, wykaże w swoich księgach rachunkowych i bilansie jako długo- względnie krótkoterminowe aktywa finansowe z tytułu należności. Należności te będą wyceniane w wartości inwestycji leasingowej netto (w wartości przedmiotu leasingu wynikającej z zawartej umowy).

Jak stanowi KSR nr 5 jeżeli oddany w leasing finansowy budynek jest ujęty w ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, to jego wartość netto należy przenieść z odpowiednich kont aktywów na konto „rozrachunki z korzystającym z tytułu przedmiotu leasingu”, na którym wykazuje się je w wartości inwestycji leasingowej netto, przy czym ewentualną różnicę między wartością inwestycji leasingowej netto a wartością netto przedmiotu leasingu finansowego (ustaloną zgodnie z przepisem art. 16g Ustawy CIT) odnosi się na konto przychodów finansowych lub kosztów finansowych.

Z powyższego wynika, że w przypadku Spółki komandytowej, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, wartość netto przedmiotu leasingu jest niższa od wartości początkowej tego składnika majątku ustalonej zgodnie z przepisem art. 16g Ustawy CIT więc skutkiem przeniesienia wartości netto budynku z odpowiednich kont aktywów na konto „rozrachunki z korzystającym z tytułu przedmiotu leasingu”, na którym budynek zostanie wykazany w wartości inwestycji leasingowej netto, będzie powstanie różnicy, między wartością inwestycji leasingowej netto a wartością netto przedmiotu leasingu finansowego, która zostanie odniesiona na konto przychodów finansowych. Oznacza to, że na skutek zastosowania księgowań zgodnych z KSR nr 5 dojdzie do wyceny (przeszacowania) budynku do wartości odpowiadającej wartości przedmiotu leasingu a skutki tej wyceny zostaną uznane za przychody finansowe.

W uzupełnieniu wniosku z 19 września 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że budynek biurowy będący przedmiotem zapytania dla celów podatkowych został w całości zamortyzowany.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy dla Wnioskodawcy w związku z umową leasingu zawartą przez spółkę komandytową udział w spłacie raty leasingowej w części odsetkowej, tj. w części przewyższającej spłatę wartości przedmiotu leasingu, stanowi jedyny przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym związany z tą transakcją tj. z zawartą umową leasingu nieruchomości budynkowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku oddania budynku biurowego do korzystania na podstawie umowy spełniającej warunki wymienione w przepisie art. 17f Ustawy CIT do przychodów Wnioskodawcy, z uwzględnieniem jego udziału, nie zalicza się opłat, o których mowa w tych przepisach, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej budynku (ustalonej zgodnie z przepisem art. 16g Ustawy CIT).

A to z kolei oznacza, że jedynym przychodem podatkowym Wnioskodawcy w związku z zawartą umową leasingu nieruchomości budynkowej będą opłaty leasingowe w części niebędącej spłatą wartości początkowej budynku ustalonej jak wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „updop”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 (…), stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 updop).

Regulacje te stanowią konsekwencję faktu, że na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółki niebędące osobami prawnymi w rozumieniu art. 4a pkt 14 updop nie posiadają statusu podatników updop (są transparentne podatkowo). Wynika z nich, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, konsekwencje podatkowe (klasyfikacja przychodu/kosztu/dochodu itp.) nie są rozpoznawane przez spółki niebędące osobami prawnymi (te nie są podatnikami), ale „przypadają” na każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału).

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W artykule tym wskazano przykładowy katalog przysporzeń, których wystąpienie powoduje konieczność rozpoznania przychodu podatkowego. Katalog ten nie ma charakteru katalogu zamkniętego na co wskazuje użyty w jego treści zwrot „w szczególności”. Zarówno w judykaturze jak i piśmiennictwie zgodnie przyjmuje się, że przychodem podatkowym jest każde przysporzenie które ma charakter trwały.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika – względnie na jego rachunek – wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi może rozporządzać.

Na podstawie przywołanego art. 12 ust. 1 updop można stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 16a updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16a ust. 2 pkt 3 updop, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi.

W myśl art. 16ł ust. 6 updop, jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a:

1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający albo
2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych

-oraz nastąpi zmiana, wygaśnięcie lub rozwiązanie umów, o których mowa w ust. 4 lub 5, i w związku z tym nie zostanie przeniesiona na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, właściciel przejmując te składniki majątku określa ich wartość początkową, zgodnie z art. 16g, przed zawarciem pierwszej umowy leasingu, pomniejszoną o spłatę wartości początkowej, o której mowa w art. 17a pkt 7, oraz o sumę dokonanych przez siebie odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 updop, przez umowę leasingu rozumie się „umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Ponadto, należy zaznaczyć, iż przedmiotem leasingu podatkowego mogą być jedynie takie składniki, które stanowią środki trwałe lub wartości niematerialne, podlegające amortyzacji.

Warunki dla uznania danej umowy za leasing finansowy normuje przepis art. 17f updop. I tak, zgodnie z art. 17f ust. 1 updop, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
   
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio;
   
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
   
   • odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
   • finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17f ust. 2 updop, jeżeli wysokość kwoty spłaty wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przypadających na poszczególne opłaty nie jest określona w umowie leasingu, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy.

W myśl art. 17f ust. 3 updop do przychodów finansującego zalicza się opłaty, o których mowa w art. 17b ust. 1, uzyskane z tytułu wszystkich umów leasingu zawartych przez finansującego dotyczących tego samego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, w części przewyższającej spłatę wartości początkowej, określonej zgodnie z art. 16g.

Wnioskodawca jako finansujący oczekuje potwierdzenia, że dokonywane na jego rzecz płatności, w ramach zawartej umowy, która w jego ocenie spełnia warunki umowy leasingu finansowego budynku biurowego, określonej w art. 17f updop, odpowiadające wartości nieruchomości z wyceny dokonanej dla potrzeb zawieranej umowy leasingu, nie będą stanowiły przychodu podlegającego opodatkowaniu. Jednak uznanie prawidłowości takiego rozstrzygnięcia jest niezasadne.

Możliwość zawarcia umowy leasingu w odniesieniu do używanego środka trwałego potwierdza brzmienie art. 16ł ust. 6 updop, który określa zasady ustalenia wartości początkowej przedmiotu umowy leasingu w przypadku kiedy nastąpi zmiana, wygaśnięcie lub rozwiązanie wcześniej zawartej umowy leasingu. W takim przypadku finansujący oddając środek trwały lub wartość niematerialną w używanie na podstawie kolejnej umowy leasingu finansowego, w której prawo do amortyzacji przysługuje korzystającemu, zobowiązany jest do określenia wartości początkowej zgodnie z art. 16g ustawy, pomniejszając ją jednak o otrzymane wcześniej spłaty wartości początkowej w ramach wcześniej zawartych umów leasingu oraz sumę dokonanych przez siebie odpisów amortyzacyjnych.

Powyższe rozwiązanie jest jednak możliwe w odniesieniu do składnika majątku, który zgodnie z podatkową definicją umowy leasingu zawartą w art. 17a pkt 1 updop, podlega amortyzacji.

Zgodnie z brzmieniem art. 16a ust. 2 pkt 3 updop amortyzacji podlegają m.in. składniki majątku (...) - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający. Wypełnienie tego warunku w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe ze względu na całkowite zamortyzowanie nieruchomości przez Wnioskodawcę.

W przypadku całkowitego zamortyzowania nieruchomości nie może być też mowy o dokonywaniu przez korzystającego spłaty wartości początkowej, o której mowa w art. 17f updop.

Przez spłatę wartości początkowej rozumie się faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków (...), określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu (...). 

Ponadto brak możliwości amortyzacji nieruchomości skutkuje tym, że nie jest spełniony jeden z warunków uznania umowy za umowę leasingu, o której mowa w art. 17f updop.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiot zawieranej umowy został w całości zamortyzowany przez Wnioskodawcę, nie można zatem uznać, że Wnioskodawca „przenosi” prawo do amortyzacji na rzecz korzystającego, który ma prawo dokonywać przedmiotowych odpisów amortyzacyjnych. W odniesieniu do składnika majątku (nieruchomości), który został w całości zamortyzowany, należy uznać, że nie podlega on już amortyzacji przede wszystkim u Wnioskodawcy jako strony umowy przekazującej nieruchomość do używania, a tym samym nie stanowiąc własności lub współwłasności biorącego w używanie, nie może również podlegać amortyzacji u niego, stosownie do ww. art. 16a ust. 2 pkt 3 updop, gdyż jak wskazano powyżej przeniesienie prawa do amortyzacji z właściciela na używającego, nie jest możliwe.

Umowa przekazująca do używania opisaną w zdarzeniu przyszłym nieruchomość nie może więc zostać uznana za umowę leasingu zdefiniowaną w art. 17f updop, tym samym całość otrzymywanych płatności z tytułu jej zawarcia (tj. spłatę wartości z wyceny oraz części odsetkowej) Wnioskodawca zobowiązany będzie zaliczać do przychodów podatkowych.

Biorąc po uwagę powyżej przedstawiony stan prawny oraz opis zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, jako komplementariusz Spółki komandytowej, stosownie do brzmienia art. 5 updop, będzie zatem zobowiązany do wykazania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (a więc także przychodu osiągniętego w związku z zawartą umową) proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku.

W konsekwencji, do przychodów podatkowych Wnioskodawcy zaliczyć należy całość otrzymywanych płatności z tytułu zawarcia umowy, o której mowa we wniosku (tj. spłatę wartości z wyceny oraz części odsetkowej), które na podstawie ww. art. 5 ust. 1 updop będą rozpatrywane przez Wnioskodawcę stosowanie do posiadanego udziału w spółce komandytowej.

W zawiązku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Wskazać zależy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, wydano interpretację z 19 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.294.2018.1.ANK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.