Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.451.2018.2.WB
z 23 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2018 r. (data wpływu 24 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.) oraz z dnia 11 października 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy wycofanie ogółu praw i obowiązków wspólnika w Spółce z majątku Przedsiębiorstwa i przeniesienie go do majątku prywatnego będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy wycofanie ogółu praw i obowiązków wspólnika w Spółce z majątku Przedsiębiorstwa i przeniesienie go do majątku prywatnego będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 sierpnia 2018 r. o pełnomocnictwo szczególne PPS-1 oraz pismem z dnia 11 października 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa tłuszczowego. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, który tworzy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego (dalej: Przedsiębiorstwo). W przeszłości Wnioskodawca wniósł do spółki komandytowej (dalej: Spółka Komandytowa) wkład niepieniężny w postaci zespołu składników majątkowych wchodzących w skład Przedsiębiorstwa, wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Ogół praw i obowiązków wspólnika Spółki Komandytowej stanowi ekwiwalent za wkład pochodzący z majątku Przedsiębiorstwa, w związku z czym został wykazany w księgach Przedsiębiorstwa. Ogół praw i obowiązków wspólnika w Spółce Komandytowej nie jest i nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej wykonywanej w ramach Przedsiębiorstwa. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest bowiem przetwórstwo tłuszczowe, natomiast Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził działalności w zakresie obrotu akcjami, udziałami czy też prawami udziałowymi w spółkach osobowych, w szczególności nie jest obecnie planowane zbycie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej. Wnioskodawca jest zaangażowany w prowadzenie spraw Spółki Komandytowej, jako członek zarządu jej komplementariusza, jednak z wykonywaniem tych zadań nie jest związane dokonywanie jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Zaangażowanie Wnioskodawcy stanowi wyłącznie wykonywanie funkcji właścicielskich, bowiem Wnioskodawca nie angażuje się w zarządzanie Spółką Komandytową jako podatnik VAT, w szczególności Wnioskodawca nie świadczy na rzecz Spółki Komandytowej usług księgowych, administracyjnych, czy innych usług wsparcia. Wnioskodawca planuje wycofanie z majątku Przedsiębiorstwa ogółu praw i obowiązków wspólnika Spółki Komandytowej i jego przeniesienie do majątku prywatnego Wnioskodawcy, w wyniku czego ogół praw i obowiązków zostanie wyłączony z ksiąg Przedsiębiorstwa.

Pismem z dnia 11 października 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

  • Ad 1. Wycofanie przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie będzie dokonywane w ramach działalności maklerskiej lub brokerskiej.
  • Ad 2. Posiadanie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie stanowi bezpośredniego, stałego i koniecznego rozszerzenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ogół praw i obowiązków wspólnika w Spółce Komandytowej nie jest i nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej wykonywanej w ramach Przedsiębiorstwa. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest bowiem przetwórstwo tłuszczowe, natomiast Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności w zakresie obrotu akcjami, udziałami czy też prawami udziałowymi w spółkach osobowych, w szczególności nie jest obecnie planowane zbycie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wycofanie ogółu praw i obowiązków wspólnika w Spółce Komandytowej z majątku Przedsiębiorstwa i przeniesienie go do majątku prywatnego Wnioskodawcy będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie ogółu praw i obowiązków wspólnika w Spółce Komandytowej z majątku Przedsiębiorstwa i przeniesienie go do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Mając na uwadze fakt, że ogół praw i obowiązków w spółce osobowej nie stanowi towaru w rozumieniu wskazanego wyżej przepisu, nie ulega wątpliwości, że w analizowanej sytuacji nie nastąpi dostawa towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy VAT. Jednocześnie należy rozważyć, czy wycofanie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej może zostać uznane za podlegające opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług.

Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: a) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; b) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; c) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Biorąc pod uwagę treść powyższego przepisu należy mieć na uwadze, że Ustawa VAT zalicza do kategorii usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają zatem wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT.

Co istotne, zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, w określonych przypadkach także dokonanie czynności nieodpłatnych należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W myśl art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: a) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych; b) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jednakże nie każda czynność wykonana przez podatnika musi być opodatkowana. Istotnym jest, aby podmiot dokonując czynności działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT. Na mocy art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą rozumie się przy tym wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który działa w charakterze podatnika. Dlatego też, nie każda czynność dokonana przez podmiot mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status podatnika podatku od towarów i usług nie powoduje bowiem automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy bowiem uznać tylko tę działalność, którą można zaliczyć do zawodowej płaszczyzny danego podmiotu.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży akcji, udziałów oraz innych jednostek uczestnictwa w spółkach była wielokrotnie poruszana w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Na tej podstawie należy stwierdzić, że co do zasady zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ wszelkie korzyści (w tym dywidendy) jakie ten udział przynosi są skutkiem jedynie własności majątku i nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Czynności dotyczące akcji, udziałów lub innych jednostek uczestnictwa w spółkach nie stanowią przejawu wykonywania działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem podatku VAT. Innymi słowy, w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót prawami udziałowymi w spółkach (jak udziały, akcje, czy ogół praw i obowiązków w spółce osobowej) to czynność samego nabycia lub sprzedaży tychże praw udziałowych nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu Ustawy VAT.

Od tej zasady orzecznictwo TSUE przewiduje pewne wyjątki, dotyczące sytuacji, w których możliwe jest uznawanie, że posiadanie i zbywanie udziałów lub akcji stanowi wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT. Dotyczy to sytuacji, gdy: a) posiadacz praw udziałowych jest zaangażowany w zarządzanie spółką, której jednostki posiada, b) sprzedaż praw udziałowych prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej, c) posiadanie praw udziałowych jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej podatnika. Odnosząc się do pierwszego z wyjątków należy wskazać, że zgodnie z orzecznictwem TSUE zaangażowanie w zarządzanie spółką należy uznać za wykonywanie działalności gospodarczej, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie czynności podlegających opodatkowaniu VAT, takich jak świadczenie usług administracyjnych, rachunkowych, czy informatycznych na rzecz spółki. Wyjątek, o którym mowa w punkcie a) nie obejmuje zatem zaangażowania w zarządzanie spółką związanego ze zwykłym wykonywaniem funkcji właścicielskich. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca uczestniczy w prowadzeniu spraw Spółki Komandytowej, jako członek zarządu jej komplementariusza, jednak z wykonywaniem tych zadań nie jest związane dokonywanie jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Dokonywanie tych czynności należy zatem uznać za wykonywanie funkcji właścicielskich w odniesieniu do Spółki Komandytowej oraz jej komplementariusza. Ponadto, jak zostało wskazane, przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę nie jest obrót akcjami, udziałami czy też prawami udziałowymi w spółkach osobowych, w szczególności nie jest obecnie planowane zbycie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej. Nie ulega również wątpliwości, że wycofanie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie będzie dokonane w ramach działalności maklerskiej lub brokerskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego nie dojdzie również do spełnienia trzeciego z warunków dotyczących możliwości uznania czynności dotyczących praw udziałowych w spółce za związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż posiadanie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie stanowi bezpośredniego, stałego i koniecznego rozszerzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z podejściem prezentowanym w praktyce, posiadanie prawa udziałowego w spółce stanowi bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie prowadzonej działalności gospodarczej w szczególności w przypadku, gdy przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest obejmowanie lub nabywanie praw udziałowych w celu maksymalizacji zysków z tytułu ich sprzedaży. Takie podejście zostało zaprezentowane m.in. w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 1 października 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP2/443-598/14/WN), w której organ potwierdził, że posiadanie i sprzedaż udziałów jest stałym, bezpośrednim i koniecznym rozszerzeniem działalności w przypadku, gdy tworzenie spółek i sprzedaż udziałów/akcji tych spółek stanowi podstawową działalność Wnioskodawcy (Wnioskodawca zakłada i przygotowuje spółki do rozpoczęcia działalności, a następnie sprzedaje je inwestorowi). Warunek ten dotyczy zatem podmiotów, które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej profesjonalnie zajmują się nabywaniem udziałów w spółkach, bowiem to w takich przypadkach nabycie udziałów stanowi stałe, bezpośrednie i konieczne rozszerzenie działalności gospodarczej.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie nie zostanie spełniony żaden z wynikających z orzecznictwa TSUE warunków, które pozwalałyby uznać, że czynność dotycząca prawa udziałowego w spółce dokonywana jest w ramach działalności gospodarczej podatnika. Analiza wskazanych wyżej uregulowań prawnych, jak również wnioski płynące z orzecznictwa TSUE pozwalają na uznanie, że odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT tylko wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika, który działa w charakterze podatnika w odniesieniu do tychże czynności. Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza więc czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze. Zatem opisana we wniosku czynność przeniesienia do majątku prywatnego Wnioskodawcy ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej nie powinna być traktowana jako przejaw wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT, stanowiąc jedynie niepodlegające Ustawie VAT wykonywanie funkcji właścicielskich. Podobne stanowisko przyjmują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego: 1. Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.579.2017.2.KT; 2. Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2015 r., sygn. IPPP1/4512-225/15-2/EK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Przez pojęcie „dostawy towarów”, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dlatego też, nie każda czynność dokonana przez podmiot mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status podatnika podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem, za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, m.in. w sprawach C-142/99, C-102/00, C-77/01 i C-16/00. Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Dotyczy to sytuacji, gdy:

  • posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada;
  • sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej;
  • posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia/sprzedaży akcji czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. Beginvest przeciwko Państwu belgijskiemu stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych.

Również w orzeczeniu z 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) przeciwko Staatssecretaris van Financien TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego, działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy.

W orzeczeniu TSUE z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations, Trybunał podtrzymał stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

Natomiast w wyroku z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że „zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej”.

W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa tłuszczowego. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, który tworzy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. W przeszłości Wnioskodawca wniósł do spółki komandytowej wkład niepieniężny w postaci zespołu składników majątkowych wchodzących w skład Przedsiębiorstwa, wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Ogół praw i obowiązków wspólnika Spółki Komandytowej stanowi ekwiwalent za wkład pochodzący z majątku Przedsiębiorstwa, w związku z czym został wykazany w księgach Przedsiębiorstwa. Ogół praw i obowiązków wspólnika w Spółce Komandytowej nie jest i nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej wykonywanej w ramach Przedsiębiorstwa. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest bowiem przetwórstwo tłuszczowe, natomiast Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził działalności w zakresie obrotu akcjami, udziałami czy też prawami udziałowymi w spółkach osobowych, w szczególności nie jest obecnie planowane zbycie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej. Wnioskodawca jest zaangażowany w prowadzenie spraw Spółki Komandytowej, jako członek zarządu jej komplementariusza, jednak z wykonywaniem tych zadań nie jest związane dokonywanie jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Zaangażowanie Wnioskodawcy stanowi wyłącznie wykonywanie funkcji właścicielskich, bowiem Wnioskodawca nie angażuje się w zarządzanie Spółką Komandytową jako podatnik VAT, w szczególności Wnioskodawca nie świadczy na rzecz Spółki Komandytowej usług księgowych, administracyjnych, czy innych usług wsparcia. Wnioskodawca planuje wycofanie z majątku Przedsiębiorstwa ogółu praw i obowiązków wspólnika Spółki Komandytowej i jego przeniesienie do majątku prywatnego Wnioskodawcy, w wyniku czego ogół praw i obowiązków zostanie wyłączony z ksiąg Przedsiębiorstwa. Wycofanie przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie będzie dokonywane w ramach działalności maklerskiej lub brokerskiej. Posiadanie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie stanowi bezpośredniego, stałego i koniecznego rozszerzenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ogół praw i obowiązków wspólnika w Spółce Komandytowej nie jest i nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej wykonywanej w ramach Przedsiębiorstwa. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest bowiem przetwórstwo tłuszczowe, natomiast Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności w zakresie obrotu akcjami, udziałami czy też prawami udziałowymi w spółkach osobowych, w szczególności nie jest obecnie planowane zbycie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy wycofanie ogółu praw i obowiązków wspólnika w Spółce Komandytowej z majątku Przedsiębiorstwa i przeniesienie go do majątku prywatnego Wnioskodawcy będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów usług.

Analiza wskazanych wyżej uregulowań prawnych, jak również wnioski płynące z orzecznictwa TSUE oraz przedstawiony stan sprawy pozwalają na uznanie, że odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT tylko wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działający w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W tym kontekście należy uznać, że planowane przez Wnioskodawcę wycofanie z przedsiębiorstwa ogółu praw i obowiązków wspólnika Spółki Komandytowej do majątku prywatnego będzie czynnością niepodlegającą przepisom ustawy. Powyższe wynika bowiem z faktu, że jak wskazał Zainteresowany zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nie obejmuje transakcji dotyczących obrotu akcjami, udziałami czy też prawami udziałowymi w spółkach osobowych. Co istotne Zainteresowany wskazał również, że wycofanie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie będzie dokonywane w ramach działalności maklerskiej lub brokerskiej oraz, że posiadanie ogółu praw i obowiązków nie stanowi bezpośredniego, stałego i koniecznego rozszerzenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Co prawda Wnioskodawca wskazał, że jest zaangażowany w prowadzenie spraw Spółki Komandytowej, jako członek zarządu jej komplementariusza, jednak zastrzegł przy tym, że z wykonywaniem tych zadań nie jest związane dokonywanie jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Tym samym mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca nie będzie uczestniczył również w odpłatnym zarządzaniu przedmiotową spółką osobową. W konsekwencji, opisana we wniosku czynność wycofania z majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej nie będzie traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy, a tym samym będzie jedynie prostym wykonywaniem funkcji właścicielskiej, która nie podlega przepisom ustawy.

Mając zatem na uwadze powołane powyżej okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa, należy uznać, że wycofanie ogółu praw i obowiązków wspólnika w Spółce Komandytowej z majątku Przedsiębiorstwa i przeniesienie go do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będzie traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Natomiast, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj