Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.424.2018.1.PP
z 23 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2018 r. (data wpływu 5 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest 36-letnią panną, nigdy nie wyszła za mąż, wciąż nosi panieńskie nazwisko. Wnioskodawczyni wychowuje 14-letnią córkę z nieudanego związku z Włochem, urodzoną w 2003 r. we Włoszech. Mimo urodzenia córki we Włoszech, ojciec nie przyznał się do dziecka. Wyrzucił Wnioskodawczynię z domu na ulicę, gdy była w trzecim miesiącu ciąży. Wnioskodawczyni walczyła o uratowanie ich wspólnego życia, ale ojciec nie chciał znać Wnioskodawczyni i Jej córki. Wnioskodawczyni wróciła do Polski i założyła ojcu dziecka sprawę o ustalenie ojcostwa i alimenty. Zgodnie z wyrokiem sądu z dnia 5 kwietnia 2005 r. nadano córce nazwisko ojca, pozbawiono go praw rodzicielskich i zasądzono alimenty. Niestety uzyskanie alimentów od obcokrajowca okazało się niemożliwe. Przez cały czas ojca dziecka nie interesowało co się dzieje z jego córką. Ojca nie interesuje, czy córka ma książki, buty do szkoły, czy ma co jeść i w co się ubrać. Przez ten cały okres zapłacił tylko 10 rat zaległych alimentów. Na chwilę obecną dług z tego tytułu wynosi ponad 60.000 zł. Gdy Wnioskodawczyni próbuje skontaktować się z Nim w sprawach córki, ten Ją ignoruje. Od 2010 r. Wnioskodawczyni pracuje w banku na umowę o pracę. Dochód Wnioskodawczyni przekroczył kwotę 56.000 zł. Wnioskodawczyni wywalczyła komunalny lokal mieszkalny.

Na początku 24 m² bez centralnego ogrzewania i gazu. Od 4 lat Wnioskodawczyni ma wszystkie media. Wnioskodawczyni płaci za lokal mieszkalny wysoki czynsz, który wynosi 1.500 zł. Do tego dochodzą raty kredytu w wysokości 1.400 zł. Mimo, że Wnioskodawczyni zarabia około 3.800 zł netto, to niewiele pozostaje Jej na życie, a na jakąkolwiek pomoc od państwa nie może i nie chce liczyć.

W dniu 4 września 2017 r. Wnioskodawczyni otworzyła działalność gospodarczą w postaci spółki cywilnej wraz z koleżanką. Wnioskodawczyni rozliczała się 19% podatkiem liniowym. Działalność Wnioskodawczyni zamknęła 3 tygodnie później, w dniu 28 września 2017 r. Nie przyniosła ona Wnioskodawczyni żadnych dochodów, przyniosła straty. Wnioskodawczyni musiała opłacić jednomiesięczny ZUS. Wnioskodawczyni nadal pracuje w banku i rozliczyła się jako samotny rodzic, myśląc, że jest to poprawne i zgodne z zaistniałym stanem faktycznym. Ojciec dziecka nie płaci alimentów. Córka Wnioskodawczyni idzie do liceum. Wnioskodawczyni podkreśla, że nie stać Jej, aby zwracać ulgę przyznaną na dziecko. Wnioskodawczyni nadal jest samotną matką niepełnoletniej córki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji, Wnioskodawczyni należy się ulga samotnego rodzica w PIT-37?

Zdaniem Wnioskodawczyni, rodzic samotnie wychowujący dziecko jest krzywdzony nie mogąc rozliczyć się jako samotny rodzic, tylko dlatego, że sam dba i walczy o przetrwanie. Otwiera dodatkowo działalność (w tym przypadku trwającą trzy tygodnie i przynoszącą jedynie stratę) i nie zgłasza się po pomoc do państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
   
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
   
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
   

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 ustawy).

Ponadto, art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia wszystkich warunków określonych w stosownych przepisach.

Podkreślić należy, że – zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest samotną matką 14-letniej córki. Wnioskodawczyni w 2017 r. prowadziła przez trzy tygodnie działalność gospodarczą, opodatkowaną 19% podatkiem liniowym. Wnioskodawczyni wskazuje, że z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej nie osiągnęła żadnego dochodu, tylko stratę, gdyż musiała zapłacić składki ZUS za cały miesiąc.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy w tej sytuacji przysługiwało Jej prawo do preferencyjnego rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że przywołanych przepisów wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  

• wychowywania w roku podatkowym dziecka,
  

• brak zastosowania zarówno w stosunku do podatnika jak i jego dziecka przepisów art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, a także ustawy o podatku tonażowym oraz ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
  

• wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.
  
  
  

Biorąc pod uwagę wskazane przepisy, stwierdzić należy, że negatywną przesłanką skorzystania przez Wnioskodawczynię z możliwości obliczenia podatku w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko będzie zastosowanie do Wnioskodawczyni (Jej dochodów) przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie art. 30c.

Zapis art. 6 ust. 8 cyt. ustawy jest jednoznaczny. Wynika z niego bez żadnych wątpliwości, że osoba, która samotnie wychowuje dziecko, ale do rozliczania swoich dochodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej wybrała opodatkowanie według zasad określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – z preferencyjnych zasad opodatkowania, przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy, skorzystać nie może. Nie ma przy tym znaczenia, że działalność gospodarcza nie przyniosła Wnioskodawczyni żadnych dochodów opodatkowanych według zapisu art. 30c cyt. ustawy. Powołany przepis art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wyłączający prawo do opodatkowania na zasadach preferencyjnych – zawiera bowiem sformułowanie „do osoby samotnie wychowującej (…) mają zastosowanie przepisy art. 30c”.

Zatem fakt, że dana osoba, która dla swej działalności gospodarczej wybrała opodatkowanie podatkiem liniowym uzyskuje dochody opodatkowanie na tzw. zasadach ogólnych, tj. według skali określonej w art. 27 ustawy, np. z umowy o pracę, jest bez znaczenia. Wolą ustawodawcy – co jasno wynika z treści art. 6 ust. 8 cyt. ustawy – było wyłączenie z preferencyjnego sposobu opodatkowania dochodów osób, które wybrały do opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej (czy z działów specjalnych produkcji rolnej) tzw. podatek liniowy.

Stanowisko tutejszego organu w sprawie znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądowym.

W wyroku z dnia 28 lutego 2018 r. sygn. akt II FSK 193/16 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że cyt.: „(…) w sytuacji gdy podatnik prowadząc działalność gospodarczą dokonał na podstawie art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f. wyboru sposobu opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c i wyboru swojego w stosownym trybie nie zmienił (jak również nie zaprzestał prowadzenia tej działalności), to okoliczność, iż danym roku podatkowym faktycznie nie uzyskał z tego tytułu żadnych przychodów (i nie poniósł żadnych kosztów) nie powoduje, że w stosunku do niego nie znajdą zastosowania ograniczenia w zakresie możliwości wspólnego opodatkowania, wynikające z art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f. Na gruncie przepisów u.p.d.o.f. zasadą jest odrębne opodatkowanie dochodów uzyskiwanych przez poszczególnych podatników - osoby fizyczne. Jednym wyjątków od tej zasadny jest przewidziana w art. 6 ust. 4 tej ustawy możliwość opodatkowania w danym roku podatkowym dochodów osób samotnie wychowujących dzieci, uzależniona wszak od konieczności spełnienia określonych warunków. I tak, m.in. skorzystanie z takiej możliwości jest z woli ustawodawcy wyłączone w przypadku, gdy do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c (...), co wynika z art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f”.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do rozliczenia dochodów za 2017 r. w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko z uwagi na spełnienie negatywnej przesłanki, wykluczającej jej zastosowanie wskazanej w art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podleganie przepisom art. 30c ustawy w trakcie roku podatkowego. W tej sytuacji bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu prowadzonej przez trzy tygodnie w 2017 r. nie osiągnęła żadnych przychodów (dochodów) tylko straty, związane z koniecznością opłacenia składek ZUS. Sam fakt rozpoczęcia działalności gospodarczej i wyboru sposobu opodatkowania podatkiem liniowym zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w roku podatkowym stanowi przesłankę negatywną, wykluczającą możliwość rozliczenia się w sposób preferencyjny jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.