Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.393.2018.1.DR
z 25 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia PIT-8C w związku z pokryciem kosztów pogrzebu pracownika podwykonawcy – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 4 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia PIT-8C w związku z pokryciem kosztów pogrzebu pracownika podwykonawcy.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą na terytorium kraju oraz za granicą. Spółka specjalizuje się w remontach, przebudowach i konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 oraz ich części składowych.

W celu realizacji kontraktu Spółka wysyła podwykonawców do świadczenia pracy poza granicami kraju. Podwykonawcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.

W trakcie wykonywania prac zleconych na rzecz Spółki zmarł pracownik podwykonawcy, z którym podwykonawca zawarł umowę cywilnoprawną (umowę zlecenie). Spółka pokryła koszty organizacji pogrzebu, obejmujące: transport zwłok do kraju oraz koszty zagranicznego domu pogrzebowego.


Zagraniczny dom pogrzebowy wystawił fakturę obejmującą m.in.:


  • dezynfekcje ciała,
  • przejazd,
  • korzystanie z chłodni,
  • załatwienie formalności,
  • przekazanie do domu pogrzebowego,
  • dodatek świąteczny,
  • akt zgonu.


Faktury za ww. usługi zostały wystawione na Spółkę i zostały opłacone ze środków obrotowych Spółki.

Pomiędzy Spółką a podwykonawcą Spółki lub pomiędzy Spółką a pracownikiem podwykonawcy nie istniał stosunek zobowiązaniowy, z którego wynika obowiązek pokrycia przez Spółkę kosztów związanych z organizacją pogrzebu. Wprawdzie umowa o współpracy między Spółką a podwykonawcą zawiera zapis, iż część wynagrodzenia skalkulowana jest "o poniesione wydatki lub naliczone koszty związane z prawidłową realizacją prac, w tym: koszty dojazdu, diet, materiałów, szkoleń, szczepień, ubezpieczeń, w tym ubezpieczeń pracowników Zleceniobiorcy, itp.”, jednak zdaniem Spółki zapis ten nie może stanowić podstawy do uznania, iż Spółka zobligowana była do poniesienia kosztów organizacji pogrzebu pracownika podwykonawcy.

Równocześnie wskazać należy, iż pomiędzy podwykonawcą Spółki a pracownikiem podwykonawcy nie istniał stosunek zobowiązaniowy obligujący podwykonawcę do pokrycia kosztów pogrzebu w przypadku śmierci pracownika. Wskazać równocześnie należy, iż pracownik podwykonawcy w okresie wykonywania prac nie posiadał polisy ubezpieczeniowej na wypadek śmierci w czasie pracy wykupionej przez podwykonawcę lub przez Spółkę.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy w zaistniałym stanie faktycznym pokrycie przez Spółkę kosztów organizacji pogrzebu obejmujących transport zwłok do kraju oraz koszty zagranicznego zakładu pogrzebowego powoduje powstanie przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w postaci nieodpłatnego świadczenia podlegającego wykazaniu w deklaracji przekazywanej odpowiednio podwykonawcy i zmarłemu lub członkom rodziny zmarłego?


W konsekwencji Spółka prosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy z tytułu pokrycia kosztów organizacji pogrzebu zobowiązana jest rozpoznać przychód z tytułu innych świadczeń lub prowadzonej działalności gospodarczej i:


  1. dla zmarłego lub najbliższej rodziny zmarłego, tj. żonie zmarłego wystawić PIT-8C,
  2. dla podwykonawcy jako osoby fizycznej wystawić PIT-8C lub poinformować go o konieczności wykazania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.


Zdaniem Wnioskodawcy – Spółka nie jest zobowiązana do wystawienia PIT-8C zarówno dla zmarłego, członków najbliższej rodziny zmarłego jak i podwykonawcy Spółki z tytułu sfinansowania wydatków pogrzebowych pracownika podwykonawcy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "inne nieodpłatne świadczenia", co w praktyce może budzić wątpliwości co do zakresu opodatkowania świadczeń, które można otrzymać, a które są ściśle związane z działalnością gospodarczą Spółki, a nie potrzebami osobistymi otrzymujących świadczenie.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym generalnie jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).


Wartość przychodu z nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie art. 11 ust. 2a updof, tj.:


  • jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
  • jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
  • jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
  • w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.


Pokrycie kosztów organizacji pogrzebu, w tym transportu zwłok oraz formalności pogrzebowe poza granicami kraju stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1. Przychody z innych źródeł nie stanowią podstawy wymiaru składek ZUS, a na podmiocie wypłacającym tego rodzaju należności nie ciążą obowiązki płatnika. Jest on jedynie zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C, wykazania w niej kwoty uzyskanego przez podatnika przychodu oraz przekazania tej informacji podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu. Tak wynika z art. 42a updof.


Z przepisu art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż obowiązek sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C istnieje, jeśli łącznie spełnione są dwie przesłanki:


  1. świadczenie jest wypłacane przez podmiot inny niż osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej,
  2. należność lub świadczenie jest świadczeniem, w związku z którym przepisy przewidują obowiązek sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C, czyli:


    1. jest należnością lub świadczeniem, o którym mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., a więc jest uważane za przychód z innego źródła w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.,
    2. nie stanowi dochodu zwolnionego od podatku albo dochodu w stosunku do którego zaniechano podatku, oraz
    3. nie jest świadczeniem, od którego podmiot wypłacający jest obowiązany pobierać zaliczkę na podatek lub zryczałtowany podatek dochodowy.


W konsekwencji Spółka uważa, iż co do zasady przychód ten mógłby być rozpoznany tylko i wyłącznie wobec osoby, która odniosła korzyść z przekazanego świadczenia, tj. zmarłemu. Należy mieć jednak na uwadze, iż z chwilą śmierci podatnika jego obowiązek dokonania określonych czynności ustaje - brak jest bowiem podmiotu zobowiązanego do określonego działania.

Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Powyższe przepisy zakładają zatem sukcesję majątkowych praw i obowiązków, czyli ich przejście na spadkobierców. Dlatego skutkiem śmierci podatnika w zakresie prawa podatkowego jest sukcesja prawna w dziedzinie opodatkowania tzn. przejęcie przez spadkobierców podatnika - podatkowych praw i obowiązków majątkowych, a także w określonych sytuacjach praw
niemajątkowych.

Gdy spółka nie przekazuje środków na koszty pogrzebu (związane z przechowywaniem ciała, formalnościami pogrzebowymi, transportem zwłok) rodzinie (np. żonie), ale finansuje wydatki pogrzebowe byłego pracownika to u członków rodziny w ogóle nie powstanie przychód, nie uzyskują oni bowiem przysporzenia. Nic nie stoi bowiem na przeszkodzie, by to były pracodawca czy kontrahent pokrył koszty pogrzebu. Nie jest to świadczenie wykonane za rodzinę, najbliższa rodzina zmarłego (żona) ma jedynie prawo, a nie obowiązek dokonać pogrzebu i ponieść jego koszty, jedyny obowiązek w tym zakresie obciąża gminę (ewentualnie zakład karny) gdy nikt z prawa do pogrzebu nie skorzysta - por. art. 10 ustawy z 31.01.1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych.

W konsekwencji uznać należy, iż Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia PIT-8C zarówno dla zmarłego, jak i dla członków najbliższej rodziny zmarłego z tytułu sfinansowania wydatków pogrzebowych.

Co do zasady, nieodpłatne przekazanie kontrahentom różnego rodzaju świadczeń stanowi po ich stronie przychód z prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji wartość kosztów organizacji pogrzebu sfinansowanych przez podmiot trzeci podwykonawca powinien zaliczyć do swoich przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym miesiącu, w którym świadczenie otrzymał i opodatkować je razem z innymi dochodami (przychodami) uzyskanymi z tego źródła, zgodnie ze stosowaną formą opodatkowania.

Mając na uwadze, iż organizacja kosztów pogrzebu nie stanowi obowiązku pracodawcy, w analizowanym przypadku podwykonawcy, to sfinansowanie tych wydatków przez Wnioskodawcę nie będzie skutkowało obowiązkiem rozpoznania przez podwykonawcę przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepisy prawa podatkowego, o których mowa w ww. art. 8 Ordynacji podatkowej, zawiera m.in. ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), w której w Rozdziale 7 Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników, zawarte są przepisy dotyczące zasad obliczania, poboru i odprowadzania do właściwego urzędu skarbowego podatku lub zaliczek na podatek przez płatników.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).


Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:


  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
  4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.


Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 9 ww. ustawy, ustawodawca jako źródła przychodów wskazał pozarolniczą działalność gospodarczą oraz inne źródła.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 – tj. pozarolniczej działalności gospodarczej – uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Zgodnie natomiast z art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W związku z powyższym, podatnicy uzyskujący dochody ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, sami dokonują opodatkowania tych dochodów.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Natomiast, na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na spadkobierców.


Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz.U z 2017 r. poz. 912 ze zm.) prawo pochowania zwłok ludzkich ma najbliższa pozostała rodzina osoby zmarłej, a mianowicie:


  1. pozostały małżonek(ka);
  2. krewni zstępni;
  3. krewni wstępni;
  4. krewni boczni do 4 stopnia pokrewieństwa;
  5. powinowaci w linii prostej do 1 stopnia.


Prawo pochowania zwłok osób wojskowych zmarłych w czynnej służbie wojskowej przysługuje właściwym organom wojskowym w myśl przepisów wojskowych. Prawo pochowania zwłok osób zasłużonych wobec Państwa i społeczeństwa przysługuje organom państwowym, instytucjom i organizacjom społecznym. Prawo pochowania zwłok przysługuje również osobom, które do tego dobrowolnie się zobowiążą.

Zwłoki niepochowane przez podmioty, o których mowa w ust. 1, albo nieprzekazane uczelni lub federacji podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki są chowane przez gminę właściwą ze względu na miejsce zgonu, a w przypadku osób pozbawionych wolności zmarłych w zakładach karnych lub aresztach śledczych - przez dany zakład karny lub areszt śledczy, z wyjątkiem zwłok osób, które uwolniły się z zakładu karnego lub aresztu śledczego, oraz osób, które przebywały poza terenem zakładu karnego lub aresztu śledczego, w szczególności w trakcie korzystania z zezwolenia na czasowe opuszczenie tego zakładu lub aresztu bez dozoru lub asysty funkcjonariusza Służby Więziennej (art. 10 ust. 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium kraju oraz za granicą. Spółka specjalizuje się w remontach, przebudowach i konserwacji statków.

W celu realizacji kontraktu Spółka wysyła podwykonawców do świadczenia pracy poza granicami kraju. Podwykonawcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.

W trakcie wykonywania prac zleconych na rzecz Spółki zmarł pracownik podwykonawcy, z którym podwykonawca zawarł umowę cywilnoprawną (umowę zlecenie). Spółka pokryła koszty organizacji pogrzebu, obejmujące: transport zwłok do kraju oraz koszty zagranicznego domu pogrzebowego.


Zagraniczny dom pogrzebowy wystawił fakturę obejmującą m.in.:


  • dezynfekcje ciała,
  • przejazd,
  • korzystanie z chłodni,
  • załatwienie formalności,
  • przekazanie do domu pogrzebowego,
  • dodatek świąteczny,
  • akt zgonu.


Faktury za ww. usługi zostały wystawione na Spółkę i zostały opłacone ze środków obrotowych Spółki.

Pomiędzy Spółką a podwykonawcą Spółki lub pomiędzy Spółką a pracownikiem podwykonawcy nie istniał stosunek zobowiązaniowy, z którego wynika obowiązek pokrycia przez Spółkę kosztów związanych z organizacją pogrzebu. Wprawdzie umowa o współpracy między Spółką a podwykonawcą zawiera zapis, iż część wynagrodzenia skalkulowana jest "o poniesione wydatki lub naliczone koszty związane z prawidłową realizacją prac, w tym: koszty dojazdu, diet, materiałów, szkoleń, szczepień, ubezpieczeń, w tym ubezpieczeń pracowników Zleceniobiorcy, itp.”, jednak zdaniem Spółki zapis ten nie może stanowić podstawy do uznania, iż Spółka zobligowana była do poniesienia kosztów organizacji pogrzebu pracownika podwykonawcy.

Równocześnie wskazać należy, iż pomiędzy podwykonawcą Spółki a pracownikiem podwykonawcy nie istniał stosunek zobowiązaniowy obligujący podwykonawcę do pokrycia kosztów pogrzebu w przypadku śmierci pracownika. Wskazać równocześnie należy, iż pracownik podwykonawcy w okresie wykonywania prac nie posiadał polisy ubezpieczeniowej na wypadek śmierci w czasie pracy wykupionej przez podwykonawcę lub przez Spółkę.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że pokrycie przez Spółkę ww. kosztów organizacji pogrzebu pracownika podwykonawcy nie skutkowało powstaniem przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u członków najbliższej rodziny zmarłego.

Z cyt. przepisu art. 10 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych wynika, że najbliższa pozostała rodzina ma prawo, a nie obowiązek, pochowania zmarłego. Prawo takie – zgodnie z tym przepisem – przysługuje również osobom, które do tego dobrowolnie się zobowiążą. W przypadku, gdy nikt nie skorzysta z tego prawa, pochówku dokonuje gmina właściwa ze względu na miejsce zgonu. W przedmiotowej sprawie Spółka, korzystając z przysługującego jej prawa, pokryła koszty pogrzebu z własnych środków. Sfinansowanie pochówku przez Spółkę nie stanowiło zatem przysporzenia dla członków najbliżej rodziny, ponieważ nie byli oni zobligowani do jego przeprowadzenia. W konsekwencji, Spółka nie jest zobowiązana do sporządzenia informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno dla zmarłego, jak i dla członków najbliższej rodziny.

Natomiast w przypadku podwykonawcy, będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, pokrycie przez Spółkę ww. kosztów organizacji pogrzebu pracownika podwykonawcy, nie skutkowało powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej z tytułu otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W treści wniosku wprost wskazano, że pomiędzy Spółką a podwykonawcą Spółki lub pomiędzy Spółką a pracownikiem podwykonawcy nie istniał stosunek zobowiązaniowy, z którego wynika obowiązek pokrycia przez Spółkę kosztów związanych z organizacją pogrzebu. Jednocześnie pomiędzy podwykonawcą Spółki a pracownikiem podwykonawcy nie istniał stosunek zobowiązaniowy obligujący podwykonawcę do pokrycia kosztów pogrzebu w przypadku śmierci pracownika. Wobec powyższego po stronie Spółki nie wystąpią żadne obowiązki płatnika określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności obowiązek sporządzenia informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla podwykonawcy i jego pracowników.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj