Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.277.2018.3.ASZ
z 26 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) − Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lipca 2018 r. (data wpływu − 14 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym 16 i 23 października 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży dwóch nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży dwóch nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 8 października 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4014.277.2018.2.ASZ oraz 0111-KDIB3-1.4012.646.2018.2.KO wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 16 października 2018 (wpływ dodatkowej opłaty) oraz 23 października 2018 r. (wpływ pisma).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (Wnioskodawca) jest dynamicznie rozwijającym się podmiotem rynku nieruchomości. Jej działalność skupia się przede wszystkim na kompleksowych projektach inwestycyjnych w branży obiektów komercyjnych (powierzchni biurowych), hotelowych, a także w segmencie mieszkaniowego budownictwa wielorodzinnego.

Spółka planuje nabycie dwóch nieruchomości gruntowych, tj.:

1. Działki ewidencyjnej nr 4 z obrębu 01-02-35, o obszarze 499 m², w W., dla której Sąd Rejonowy VII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (…) (dalej: Nieruchomość 1).

Nieruchomość 1 to działka zabudowana budynkiem mieszkalnym (wykreślonym z księgi wieczystej z uwagi na stan techniczny). Prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości 1 zostało ustanowione na rzecz Ryszarda K. na podstawie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i nieodpłatne przeniesienie własności budynku z dnia 25 października 2001 r., spisanej przez notariusza w W.; umowa ta została zawarta w wykonaniu decyzji nr .../2001 Burmistrza Gminy z dnia 5 czerwca 2001 r. (prawo użytkowania wieczystego nieruchomości nabyte na podstawie art. 214 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543; dalej: ustawa o gospodarce nieruchomościami).
Ryszard K. umową sprzedaży z dnia 13 października 2003 r. przeniósł prawo użytkowania wieczystego na rzecz obecnej właścicielki – Danuty B., która następnie nabyła prawo własności Nieruchomości 1 na podstawie decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nr .../2012 z dnia 20 kwietnia 2012 r. wydanej przez Burmistrza Dzielnicy W.
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obszar, na którym zlokalizowana jest Nieruchomość 1 charakteryzuje się przeznaczeniem podstawowym pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, usługi ponadlokalne i lokalne, przy czym istniejącą zabudowę przeznacza się do likwidacji. Nieruchomość 1 jest obecnie zabudowana budynkiem mieszkalnym o pierwotnej powierzchni 73,71 m², przy czym budynek ten został wykreślony z księgi wieczystej wpisem nr ...; obecnie budynek jest w znacznej części rozebrany, a pozostałości zabudowań nie mają wpływu na wartość nieruchomości. Budynek nie znajduje się w kartotece budynków prowadzonej przez Biuro Geodezji i Katastru.

Nieruchomość 2 to działka niezabudowana (budynek mieszkalny wykreślony z księgi wieczystej), której użytkowanie wieczyste zostało ustanowione na rzecz aktualnego właściciela w drodze dziedziczenia. Właścicielem nieruchomości był Jan Ch., którego spadkobiercą zgodnie z postanowieniem Sądu Powiatowego z dnia 19 czerwca 1965 r. w całości był Kazimierz Ch., który przekazał prawa do Nieruchomości 2 w drodze testamentu w całości Monice K. (potwierdza to postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 10 maja 1989 r.)

Prawo użytkowania wieczystego Działki nr 2 zostało ustanowione na rzecz Moniki K. umową o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie i przeniesienie własności budynku zawartej w dniu 2 września 2003 r. przed notariuszem w W. w wykonaniu postanowień decyzji Zarządu W. nr .../2002 z dnia 8 listopada 2002 r. (wydanej na podstawie art. 214 ustawy o gospodarce nieruchomościami), po rozpatrzeniu wniosku Kazimierza Ch. z dnia 28 lipca 1965 r. o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego Działki nr 2. Prawo własności Monik K. nabyła natomiast na podstawie decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nr .../2012 wydanej dnia 29 czerwca 2012 r. przez Burmistrza Dzielnicy W.

Na Nieruchomości nr 2 posadowiony jest wyłącznie banner reklamowy (konstrukcja metalowa z betonową stopą, wynajmowany przez właściciela, wraz z częścią gruntu. Sprzedający umową najmu terenu oddał najemcy w najem część działki (teren) pod usytuowanie na nim konstrukcji posadowionej na słupie stalowym i wymiarach tablicy ekspozycyjnej ok. 8mx4m. Działka była zabudowana budynkiem mieszkalnym o powierzchni 20,00 m², przy czym budynek ten został wykreślony z księgi wieczystej wpisem nr 8 i według aktualnego stanu nie znajduje się w kartotece budynków prowadzonej przez Biuro Geodezji i Katastru. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obszar ten charakteryzuje się przeznaczeniem podstawowym pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, usługi ponadlokalne i lokalne, przy czym istniejącą zabudowę przeznacza się do likwidacji.

Do chwili obecnej na żadnej z ww. nieruchomości nie została przeprowadzona inwestycja budowlana, na żadnej z nich nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Właściciele nieruchomości nie przyczynili się do wzrostu ich wartości (w tym nie poczynili na nie żadnych nakładów). Właściciele nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Organ zaznacza, że przywołując za Wnioskodawcą treść opisu zdarzenia przyszłego pominięto tę jego część, która znajduje się w treści uzupełnienia, gdyż odnosi się ona wyłącznie do zagadnień dotyczących podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sprzedaż Nieruchomości 1 i 2 podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości 1 i 2 podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych przewiduje szereg wyłączeń jej stosowania, wśród nich określone w art. 2 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

-umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach.

Aby stwierdzić, czy przedmiotowe transakcje podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, należy wykluczyć ich wyłączenie wynikające z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ocena opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości podatkiem od towarów i usług uzależnione jest od ustalenia czy Sprzedający występują dla celów transakcji jako podatnicy podatku od towarów i usług.

Osoby fizyczne mogą być uznane za podatnika podatku od towarów i usług jeśli transakcje sprzedaży Nieruchomości są dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). W sytuacji kiedy dana osoba sprzedaje majątek prywatny, to niezależnie od rozmiarów transakcji − nie uzyskuje z tego tytułu statusu podatnika podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Z drugiej strony nie są podatnikami ww. podatku podmioty, które dokonują jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzą zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Problematyka sprzedaży gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę i jej konsekwencje na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług były wielokrotnie przedmiotem oceny przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskie sądy administracyjne i organy podatkowe.

Z orzecznictwa płyną następujące wnioski:

• Osoba fizyczna jest podatnikiem podatku od towarów i usług jeśli w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (wyrok Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10).
  
• Aktywne działanie nie występuje m.in. przy:
  
  • braku starań podmiotu o przyłączenie instalacji wodnej,
  • braku uprzedniego prowadzenia działalności gospodarczej na sprzedawanych działkach,
  • braku podejmowania działań marketingowych w rozmiarach charakterystycznych dla przedsiębiorców,
  • braku zamiaru nabywania kolejnych nieruchomości za pieniądze uzyskane wskutek sprzedaży działek (wyrok WSA w Kielcach z 5 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Ke 251/14).
  
  
  

W świetle praktyki i orzecznictwa, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym osoby fizyczne dokonując sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład majątku prywatnego nie występują dla celów sprzedaży Nieruchomości jako podatnicy podatku od towarów i usług ponieważ:

• Nieruchomości nie zostały nabyte w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Sprzedających. Nabycie prawa własności Nieruchomości 1 i 2 wynikało z przekształcenia prawa użytkowania wieczystego, które zostało nabyte 15 lat przed planowaną obecnie transakcją.
• Nie podjęto typowych dla działalności handlowej działań przygotowawczych do sprzedaży, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych.
• Sprzedający przed sprzedażą nie ponosili na Nieruchomość nakładów mających na celu zwiększenie jej wartości.
• Sprzedający nie podjęli działań marketingowych w celu sprzedaży działki.
• Dotychczas nie były przeprowadzone inne transakcje zbycia nieruchomości przez Sprzedających, a jedynie były zawarte przez Sprzedającego umowy zobowiązujące do sprzedaży nieruchomości, które nie doszły do skutku.
• Nieruchomości nie były, nie są i nie będą wykorzystywane przez Sprzedających w sposób charakterystyczny dla zorganizowanej działalności gospodarczej. Wynajem niewielkiej części gruntu na potrzeby posadowienia banneru reklamowego, nie stanowi działalności gospodarczej o ciągłym, powtarzalnym i zorganizowanym charakterze. Znajduje to potwierdzenie w orzecznictwie sądowym:

„Zdaniem Sądu nawet samo podzielenie nieruchomości na mniejsze działki nie decyduje jeszcze o zawodowym charakterze działalności danego podmiotu. Może o tym przesądzić bowiem jedynie szereg innych okoliczności, które powodują, że aktywność podmiotu w przedmiocie zbycia działek jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju działalnością. Chodzi zatem o taką działalność podmiotu, która polega na aktywnych działaniach w zakresie obrotu nieruchomościami” (por. wyrok NSA z 19 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1118/11 - publ. CBOSA).

„Również zawarcie umowy dzierżawy nieruchomości − działek niezabudowanych przy ul. C (ustnej czy pisemnej) przez Wnioskodawczynię przed ich podziałem geodezyjnym na działki budowlane i sprzedażą kilku z nich − bez zamiaru kontynuowania dzierżawy nie może wpłynąć na ocenę jej działań jako wykonywania zarządu majątkiem prywatnym. Zawarcie takiej umowy w omawianym przypadku nie ma bowiem cechy ciągłości, niezbędnej do kwalifikacji działalności jako gospodarczej. (...) Zawarcie takiej umowy w omawianym przypadku nie ma bowiem cechy ciągłości, niezbędnej do kwalifikacji działalności jako gospodarczej” (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt III SA/GI 705/17).

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że sprzedaż Nieruchomości 1 i 2 nie jest wykonywana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponieważ Sprzedający nie spełniają w tym przypadku przesłanek do uznania ich przez podatników w rozumieniu podatku od towarów i usług, transakcje nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług; w efekcie nie będą one podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W konsekwencji, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowy sprzedaży będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a obowiązek podatkowy będzie ciążył na Spółce jako kupującym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do zapisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%,
2. innych praw majątkowych − 1%.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony danej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona. Przy czym, mimo zwolnienia z podatku od towarów i usług, wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie będzie miało miejsca wówczas, gdy czynność będzie dotyczyć m.in. umowy sprzedaży a jej przedmiotem będzie m.in. nieruchomość.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka planuje nabycie dwóch nieruchomości gruntowych: działki ewidencyjnej nr 4 o obszarze 499 m² (Nieruchomość 1) oraz działki ewidencyjnej nr 3 o obszarze 518 m² (Nieruchomość 2). Nieruchomość 1 jest obecnie zabudowana budynkiem mieszkalnym o pierwotnej powierzchni 73,71 m², przy czym budynek ten został wykreślony z księgi wieczystej; obecnie budynek jest w znacznej części rozebrany, a pozostałości zabudowań nie mają wpływu na wartość nieruchomości.

Na Nieruchomości 2 posadowiony jest wyłącznie banner reklamowy (konstrukcja metalowa z betonową stopą, wynajmowany przez właściciela, wraz z częścią gruntu. Sprzedający umową najmu terenu oddał najemcy w najem część działki (teren) pod usytuowanie na nim konstrukcji posadowionej na słupie stalowym i wymiarach tablicy ekspozycyjnej ok. 8mx4m. Działka była zabudowana budynkiem mieszkalnym o powierzchni 20,00 m², przy czym budynek ten został wykreślony z księgi wieczystej i według aktualnego stanu nie znajduje się w kartotece budynków prowadzonej przez Biuro Geodezji i Katastru.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek powyższe zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższe transakcje – dokonane pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umów sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności opodatkowaniem w podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z 26 października 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.646.2018.4.KO w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „(…) sprzedaż działki nr 4 przez panią Danutę B. i działki nr 3 przez panią Monikę K. nie będzie stanowiła czynności zbycia majątku osobistego, lecz majątku wykorzystywanego przez Sprzedawców w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy działek, które były przedmiotem najmu/dzierżawy i stanowiły dla Sprzedawców źródło korzyści majątkowych, Sprzedawcy wypełnią przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy a dostawa ww. działek będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwej stawki”.

A zatem, skoro sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwych stawek, to umowy sprzedaży ww. Nieruchomości zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych będą wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Umowy sprzedaży nie będą więc podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W takim przypadku na Nabywcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umów sprzedaży nieruchomości.

Końcowo należy wskazać, że umowy sprzedaży ww. nieruchomości podlegałyby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych tylko wówczas gdyby do ich sprzedaży miało zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.