Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.409.2018.3.MT
z 25 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.), uzupełniony pismem z dnia 17 września 2018 r. (data wpływu 24 września 2018 r.) będący odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 3 września 2018 r. (doręczone Stronie 10 września 2018 r.) oraz uzupełniony pismem z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 23 października 2018 r.) będący odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 października 2018 r. (doręczone 10 października 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w działkach nr 25/5, nr 25/6 i nr 25/2 - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 25 lipca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w działkach nr 25/5, nr 25/6 i nr 25/2. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 września 2018 r. (data wpływu 24 września 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr 0114-KDIP1-3.4012.409.2018.1.MT z dnia 3 września 2018 r. (doręczone Stronie 10 września 2018 r.) oraz pismem z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 23 października 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr 0114-KDIP1-3.4012.409.2018.2.MT z dnia 5 października 2018 r. (doręczone Stronie 10 października 2018 r.).


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z dnia 17 października 2018 r.):


Wnioskodawczyni jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni posiada grunty rolne, które są uprawiane.
Niezależnie od nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, Wnioskodawczyni jest również właścicielem (lub współwłaścicielem) nieruchomości prywatnych, wykorzystywanych do zaspokojenia swoich potrzeb bytowych. Obecnie Wnioskodawczyni planuje sprzedać udział w nieruchomości gruntowej, składającej się z działek nr 25/5, nr 25/6 i nr 25/2, którą nabyła w dniu 14 grudnia 1996 roku wraz z małżonkiem i innymi osobami fizycznymi (sąsiadami). Ww. działki nigdy nie były i aktualnie nie są zabudowane.

W planie zagospodarowania przestrzennego, wszystkie trzy działki składające się na tą nieruchomość, przeznaczone są pod budownictwo jednorodzinne - szeregowe lub wolnostojące. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie został uchwalony na wniosek Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nigdy nie udzielała pełnomocnictwa nabywcy działek do wystąpienia o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani do dokonania innych czynności związanych ze sprzedażą ww. działek. Do ww. działek nigdy nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy, ani nigdy Wnioskodawczyni o taką decyzję nie występowała.

Po nabyciu udziału w nieruchomości, doszło do zniesienia współwłasności pomiędzy dotychczasowymi współwłaścicielami. W wyniku tej czynności, a także wskutek tego, że Wnioskodawczyni wzięła także rozwód z mężem, obecnie współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości są Wnioskodawczyni w 50% i jej były mąż w 50%.


Nabycie udziału w ww. nieruchomości nastąpiło od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.


Nabycie nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego.


Transakcja ta pozostawała poza zakresem podatku VAT. W związku z powyższym, z tytułu nabycia ww. nieruchomości Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, ani nie była wystawiana z tego tytułu faktura VAT.


Nieruchomość, której dotyczy wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, Wnioskodawczyni nabyła wyłącznie do celów prywatnych. Ww. nieruchomość została zakupiona w celu powiększenia terenu, na którym postawiony jest budynek mieszkalny, w którym od roku 1995 zamieszkiwała Wnioskodawczyni wraz z rodziną. Na nieruchomości tej, graniczącej bezpośrednio z domem rodzinnym, urządzony został ogród i teren rekreacyjny dla dzieci - stanowił on jedną funkcjonalną całość. Zamiarem współwłaścicieli przy zakupie było również to, aby w przyszłości, na ww. dwóch działkach (których w 50% współwłaścicielem jest Wnioskodawczyni, a w 50% jej były mąż), mogli wybudować domy ich synowie, gdy już się usamodzielnią (trzecia działka to droga dojazdowa do tych działek).

Poniesione koszty związane z zakupem, utrzymaniem i zagospodarowaniem ww. terenu nigdy nie były zaliczane do kosztów podatkowych, a podatek VAT od tych zakupów (jeżeli występował), nigdy nie był odliczany przez Wnioskodawczynię w ramach działalności.

Wnioskodawczyni nigdy nie czerpała również dochodów z tych działek. Wskazany grunt nigdy nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nigdy nie stanowił gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni. Nie był także udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze. Nigdy z tego terenu nie były pobierane jakiekolwiek pożytki.

Wnioskodawczyni oświadcza, że od momentu nabycia wyżej opisanej nieruchomości nie podejmowała i do momentu sprzedaży nie zamierza podejmować czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu.


Wnioskodawczyni przy tym oświadcza, że nie zamierza podejmować żadnych aktywnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą omawianej nieruchomości. W przeszłości Wnioskodawczyni sprzedała dwie prywatne nieruchomości.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z dnia 17 października 2018 r.):


Czy Wnioskodawczyni dokonując w ramach zarządu majątkiem prywatnym czynności zbycia nieruchomości gruntowej niezabudowanej, obejmującej działki nr 25/5, nr 25/6 i nr 25/2, stanowiącej teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę, które to nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, będzie działała jako podatnik VAT, a sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?


Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z dnia 17 października 2018 r.):


Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).


Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.


Problematyka współwłasności została uregulowana w Księdze Drugiej Tytule I Dziale IV w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).


W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.


Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu zarobku w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.


Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.


Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmiot niebędący podatnikiem VAT lub przez podmiot będący, co prawda takim podatnikiem, lecz niedziałającym jako podatnik w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 Trybunał stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W ocenie Wnioskodawczyni działania, dotyczące nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku nie wskazują na aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność Wnioskodawczyni zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że nieruchomość należy do majątku prywatnego Wnioskodawczyni i jednocześnie Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi też działań w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Co więcej transakcja zakupu niniejszej nieruchomości była dokonana 22 lata temu co dodatkowo wskazuje, że nie była to czynność wskazująca na działalność gospodarczą.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację nie wystąpiły okoliczności wskazane przykładowo w treści orzeczeń TSUE, gdyż brak jest ciągu zdarzeń przesądzających o uznaniu działań Wnioskodawczyni za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym zbycie nieruchomości gruntowej niezabudowanej (udziałów), o której mowa w złożonym wniosku nie będzie zdaniem Wnioskodawczyni podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Strona dokonując sprzedaży nieruchomości korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, która nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej „ustawą o VAT” - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).


W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.


Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018, poz. 1025, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swojej istoty szczególną postacią prawną własności.


Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.


Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów niezabudowanych, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest także udział w gruncie niezabudowanym (w prawie własności nieruchomości lub w prawie użytkowania wieczystego). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż lub przekazanie udziału w prawie własności budynków oraz gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.


Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.


W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sfera prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.


Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.


Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.


Aby ocenić, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.


Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy o VAT, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w działkach o nr 25/5, nr 25/6 i nr 25/2, których Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawczynię za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicje towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawczyni będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, jednakże ww. działki nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Ww. działki nigdy nie były i aktualnie nie są zabudowane. W planie zagospodarowania przestrzennego, wszystkie trzy działki składające się na tą nieruchomość, przeznaczone są pod budownictwo jednorodzinne - szeregowe lub wolnostojące. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie został uchwalony na wniosek Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nigdy nie udzielała pełnomocnictwa nabywcy działek do wystąpienia o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani do dokonania innych czynności związanych ze sprzedażą ww. działek. Dla ww. działek nigdy nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy, ani nigdy Wnioskodawczyni o taką decyzję nie występowała. Po nabyciu udziału w działek, doszło do zniesienia współwłasności pomiędzy dotychczasowymi współwłaścicielami. Nabycie udziału w ww. działek nastąpiło od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Nabycie nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego. Transakcja ta pozostawała poza zakresem podatku VAT. Z tytułu nabycia ww. działek Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, ani nie była wystawiana z tego tytułu faktura VAT. Ww. działki Wnioskodawczyni nabyła wyłącznie do celów prywatnych i została zakupiona w celu powiększenia terenu, na którym postawiony jest budynek mieszkalny, w którym od roku 1995 zamieszkiwała Wnioskodawczyni wraz z rodziną. Zamiarem współwłaścicieli przy zakupie było również to, aby w przyszłości, na ww. dwóch działkach (których w 50% współwłaścicielem jest Wnioskodawczyni, a w 50% jej były mąż), mogli wybudować domy ich synowie, gdy już się usamodzielnią (trzecia działka to droga dojazdowa do tych działek). Poniesione koszty związane z zakupem, utrzymaniem i zagospodarowaniem ww. terenu nigdy nie były zaliczane do kosztów podatkowych, a podatek VAT od tych zakupów, nigdy nie był odliczany. Wnioskodawczyni nigdy nie czerpała dochodów z tych działek. Wskazany grunt nigdy nie stanowił gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni, nie był także udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze. Nigdy z tego terenu nie były pobierane jakiekolwiek pożytki. Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawczyni podejmowała działania wskazujące na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (np. nabycie z zamiarem odsprzedaży).

Wobec powyższych okoliczności należy uznać, że sprzedaż udziału w działkach nr 25/5, nr 25/6 i nr 25/2, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie sprzedaży tych działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).


W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącą działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.


Tym samym, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w ww. działkach nr 25/5, nr 25/6 i nr 25/2 nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji, transakcja sprzedaży udziału w ww. działkach nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj