Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPTPB3/423-369/14-7/18-S/IR
z 24 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 601/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 26 lipca 2018 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 936/16 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą i Udziałowcem na podstawie zawartego Porozumienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą i Udziałowcem na podstawie zawartego Porozumienia.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

Wniosek z dnia 10 października 2018 r. nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 14 stycznia 2015 r., (doręczonym w dniu 16 stycznia 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 26 stycznia 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 23 stycznia 2015 r.).

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, Organ podatkowy w dniu 29 stycznia 2015 r. wydał postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 10 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), uzupełnionego pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą i Udziałowcem na podstawie zawartego Porozumienia.

W wydanym postanowieniu Organ podatkowy stwierdził, że w świetle przepisów ustawy Ordynacja podatkowa normujących wydawanie interpretacji indywidualnych nie jest możliwa ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego zgodności z przepisami prawa podatkowego przyjętej zawartym Porozumieniem metodologii wzajemnych rozliczeń przychodów i kosztów pomiędzy Wnioskodawcą i Udziałowcem.

Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem zawartym w ww. postanowieniu, w dniu 11 lutego 2015 r. (data nadania 9 lutego 2015 r.) Pełnomocnik Spółki złożył zażalenie, w wymaganym przepisami prawa terminie, w którym zaskarżył postanowienie oraz wniósł o jego uchylenie.

Po rozpatrzeniu ww. zażalenia Organ podatkowy wydał postanowienie z dnia 16 marca 2015 r., utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji. Postanowienie doręczono pełnomocnikowi Skarżącego w dniu 20 marca 2015 r.

Na powyższe postanowienie z dnia 16 marca 2015 r., Spółka reprezentowana przez pełnomocnika wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę z dnia 16 kwietnia 2015 r. (data nadania 20 kwietnia 2015 r., data wpływu 22 kwietnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 601/15, uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 16 marca 2015 r., oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 29 stycznia 2015 r.

Po otrzymaniu nieprawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 601/15, Organ podatkowy wniósł w dniu 10 lutego 2016 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną.

W dniu 8 czerwca 2018 r. do Organu podatkowego wpłynął wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 936/16, oddalający skargę kasacyjną Organu, a następnie w dniu 26 lipca 2018 r. do Organu podatkowego wpłynął prawomocny od dnia 18 kwietnia 2018 r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 601/15, uchylający zaskarżone postanowienie z dnia 16 marca 2015 r. oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia 29 stycznia 2015 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

W związku z powyższym, wniosek Spółki z dnia 10 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), uzupełniony pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą i Udziałowcem na podstawie zawartego Porozumienia, wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy.

Zgodnie z treścią art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Pismem z dnia 27 września 2018 r. tutejszy Organ wezwał Wnioskodawcę do uiszczenia należnej opłaty od wniosku. Wpłaty wymaganej opłaty Wnioskodawca dokonał dnia 2 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka jest producentem kontraktowym, zajmującym się produkcją na konkretne zamówienia A. GmbH (dalej: „Udziałowiec”). Spółka w ramach tego modelu działalności pełni ograniczone funkcje, nie angażując znaczących aktywów oraz ponosi ograniczone rodzaje ryzyka. Natomiast główne rodzaje ryzyka są ponoszone przez Udziałowca, który ponosi całość kosztów związanych z produkcją i świadczeniem usług około produkcyjnych.

Rozliczenia pomiędzy Spółką a Udziałowcem prowadzone są zgodnie z decyzją Ministra Finansów o uznaniu prawidłowości ustalania ceny transakcyjnej pomiędzy podmiotami powiązanymi A. Sp. z o.o. i A. GmbH (dalej: Decyzja). Decyzja ta, akceptując określony model kalkulacji wynagrodzenia, równocześnie uniemożliwia Spółce uwzględnienie pozycji kosztów finansowych w kalkulacjach ceny sprzedaży produktów i usług. W związku z powyższym, dnia 27 września 2010 r. pomiędzy Spółką a Udziałowcem zostało zawarte porozumienie (dalej: „Porozumienie”), zgodnie z którym w przypadku wystąpienia w Spółce różnicy między kosztami i przychodami finansowymi, w rozumieniu polskiej Ustawy o Rachunkowości, za dany rok, zostanie ona rozliczona z Udziałowcem. W przypadku wystąpienia nadwyżki kosztów finansowych nad przychodami finansowymi, Udziałowiec wypłaci Spółce wynagrodzenie w wysokości tej nadwyżki. W przypadku natomiast wystąpienia nadwyżki przychodów finansowych nad kosztami finansowymi, Spółka jest zobowiązana do wypłaty na rzecz Udziałowca kwoty wynikającej z ww. nadwyżki.

W dniu 27 lutego 2012 r. do Porozumienia podpisano aneks, zgodnie z którym strony ustaliły, że ze względu na zmianę roku obrotowego Udziałowca, który kończy się ostatniego dnia lutego, rozliczenie z tytułu zawartego Porozumienia będzie od roku 2012 następować w następujących terminach:

• wg stanu na koniec lutego każdego roku,
  

• wg stanu na 31 grudnia każdego roku.
  
  

Z kolei aneksem z dnia 30 sierpnia 2013 r. strony ustaliły, że wzajemne obciążenie różnicą pomiędzy kosztami finansowymi a przychodami finansowymi od sierpnia 2013 r. następuje co miesiąc w terminie do ostatniego dnia każdego miesiąca.

Przychody finansowe powstające w Spółce wynikają, między innymi z odsetek od środków pieniężnych (przede wszystkim przekazanych przez Udziałowca jako zaliczki na przyszłe dostawy produktów) i dodatnich różnic kursowych.

Na koszty finansowe składają się natomiast przede wszystkim odsetki od kredytów, ujemne różnice kursowe, prowizje bankowe od kredytów, prowizje od gwarancji i odsetki za zwłokę od zobowiązań handlowych.

Spółka prowadzi ewidencję przychodów i kosztów finansowych, i odpowiednio dokumentuje przedmiotowe rozliczenia z Udziałowcem, m.in. przygotowując zestawienia, informacje o otrzymanych odsetkach, opłaconych prowizjach, itd.

Wskazany powyżej stan faktyczny odnosi się zarówno do rozliczeń dokonanych przez Spółkę i Udziałowca z tytułu realizacji postanowień Porozumienia przed uzyskaniem interpretacji na podstawie wniosku, jak i rozliczeń, które będą dokonywane w przyszłości (zdarzenie przyszłe).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka posiada nieograniczony obowiązek podatkowy od całości dochodów w Polsce. Udziałowiec posiada obecnie 100% udział w kapitale zakładowym Spółki. Do 2012 r. udział ten wynosił 99%. Udziałowiec (podmiot austriacki) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Austrii, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym i nie prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności za pomocą zakładu. W stosunku do Udziałowca są spełnione warunki zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego wymienione w art. 21 ust. 3 oraz 3a-3c, ust. 4, ust. 5, ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT).

Porozumienie dotyczy okresu począwszy od dnia 1 stycznia 2010 r. Nadwyżka była rozliczana we wszystkich latach począwszy od 2010 r. i będzie rozliczana w przyszłości (Porozumienie zostało zawarte na czas nieokreślony). Porozumienie zostało zawarte na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, który stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Porozumienie jest umową nienazwaną.

Spółka i Udziałowiec dokonują rozliczenia z tytułu nadwyżki przychodów finansowych nad kosztami finansowymi, ponieważ ten element obciążenia nie został uwzględniony w Decyzji w sprawie uznania prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi, określającej zasady ustalania wynagrodzenia Spółki za produkowane i dostarczane przez Nią towary do Udziałowca, mimo że jest z tymi dostawami ewidentnie związany. Ma to na celu zapewnienie ekonomicznej symetrii transakcji.

W okresach poprzedzających dzień złożenia wniosku o interpretację Spółka wyliczała nadwyżkę przychodów finansowych i kosztów finansowych wypłacanych Udziałowcowi lub otrzymaną od Udziałowca nadwyżkę w oparciu o uwzględnione w rachunku wyników następujące przychody i koszty finansowe:

• przychody: odsetki od środków pieniężnych (przede wszystkim przekazanych przez Udziałowca jako zaliczki na przyszłe dostawy produktów) i dodatnie różnice kursowe;
  

• koszty: odsetki od kredytów, ujemne różnice kursowe, prowizje bankowe od kredytów, prowizje od gwarancji i odsetki za zwłokę od zobowiązań handlowych.
  
  

Spółka przewiduje, że w przyszłości podstawą wyliczenia nadwyżek będą te same rodzaje przychodów i kosztów finansowych. Nie może jednak wykluczyć, że zostaną wygenerowane inne rodzaje przychodów lub kosztów, które będą włączone do kalkulacji nadwyżek. Będą to jednak wyłącznie przychody i koszty finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, uwzględniane w rachunku wyników.

Koszty finansowe ujęte przy wyliczaniu nadwyżki zostały (będą) pokryte z własnych środków Spółki.

Rok podatkowy Spółki trwa od dnia 1 marca do ostatniego dnia lutego.

Spółka ujęła ww. przychody i koszty finansowe w księgach rachunkowych. Ujęcie w księgach nastąpiło w momencie:

• zrealizowania różnic kursowych,
  

• skapitalizowania odsetek stanowiących przychód,
  

• naliczenia odsetek stanowiących koszt,
  

• poniesienia kosztów prowizji bankowych i prowizji od gwarancji.
  
  

Różnice kursowe wymienione we wniosku powstają od własnych środków pieniężnych w walutach obcych oraz z tytułu płatności za zobowiązania handlowe w walutach obcych.

Wymienione we wniosku odsetki i prowizje od kredytów nie dotyczą inwestycji.

Spółka posiada aktualny certyfikat rezydencji Udziałowca za wszystkie lata, w których realizowane było Porozumienie oraz będzie posiadać taki certyfikat w odniesieniu do przyszłych okresów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym wypłacana przez Spółkę na rzecz Udziałowca, zgodnie z Porozumieniem, kwota stanowiąca równowartość nadwyżki przychodów finansowych nad kosztami finansowymi stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów?
2. Czy w zaistniałym stanie faktycznym otrzymywana przez Spółkę od Udziałowca, zgodnie z Porozumieniem, kwota stanowiąca równowartość nadwyżki kosztów finansowych nad przychodami finansowymi stanowi dla Spółki przychód podatkowy?
3. W odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego, w jakim momencie przedmiotowe wypłaty winny być uznane za koszty uzyskania przychodów/przychody podatkowe?
4. Czy w zaistniałym stanie faktycznym w przypadku dokonania wypłaty na rzecz Udziałowca z tytułu przedmiotowej transakcji konieczne jest pobranie podatku u źródła?
5. Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego wypłacana przez Spółkę na rzecz Udziałowca, zgodnie z Porozumieniem, kwota stanowiąca równowartość nadwyżki przychodów finansowych nad kosztami finansowymi będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów?
6. Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego otrzymywana przez Spółkę od Udziałowca, zgodnie z Porozumieniem, kwota stanowiąca równowartość nadwyżki kosztów finansowych nad przychodami finansowymi będzie stanowić dla Spółki przychód podatkowy?
7. W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, w jakim momencie przedmiotowe wypłaty winny być uznane za koszty uzyskania przychodów/przychody podatkowe?
8. Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego w przypadku dokonania wypłaty na rzecz Udziałowca z tytułu przedmiotowej transakcji konieczne jest pobranie podatku u źródła?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu):

Ad. 1

W zaistniałym stanie faktycznym, wypłacana przez Spółkę na rzecz Udziałowca, zgodnie z Porozumieniem, kwota stanowiąca równowartość nadwyżki przychodów finansowych nad kosztami finansowymi stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 2

W zaistniałym stanie faktycznym, otrzymywana przez Spółkę od Udziałowca, zgodnie z Porozumieniem, kwota stanowiąca równowartość nadwyżki kosztów finansowych nad przychodami finansowymi stanowi dla Spółki przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 3

Przedmiotowe rozliczenia powinny być uznane za przychód podatkowy w momencie wystawienia przez Spółkę faktury lub uregulowania przez Udziałowca należności (w zależności od tego, co wystąpi wcześniej) na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Koszty uzyskania przychodów z tytułu przedmiotowych rozliczeń powinny zostać natomiast rozpoznane w momencie ich zaksięgowania w księgach Spółki na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 16 ust. 4c ustawy o CIT.

Ad. 4

W zaistniałym stanie faktycznym, nie wystąpił obowiązek pobrania przez Spółkę podatku u źródła od wypłat dokonywanych przez Spółkę na rzecz Udziałowca (na mocy Porozumienia), zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. w zw. z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT.

Ad. 5

W okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, wypłacana przez Spółkę na rzecz Udziałowca, zgodnie z Porozumieniem, kwota stanowiąca równowartość nadwyżki przychodów finansowych nad kosztami finansowymi będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 6

W okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, otrzymywana przez Spółkę od Udziałowca, zgodnie z Porozumieniem, kwota stanowiąca równowartość nadwyżki kosztów finansowych nad przychodami finansowymi będzie stanowić dla Spółki przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 7

W okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotowe rozliczenia powinny być uznane za przychód podatkowy w momencie wystawienia przez Spółkę faktury lub uregulowania przez Udziałowca należności (w zależności od tego, co wystąpi wcześniej) na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Koszty uzyskania przychodów z tytułu przedmiotowych rozliczeń powinny zostać natomiast rozpoznane w momencie ich zaksięgowania w księgach Spółki na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 16 ust. 4c ustawy o CIT.

Ad. 8

Zdaniem Spółki, w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, nie wystąpił obowiązek pobrania przez Spółkę podatku u źródła od wypłat dokonywanych przez Spółkę na rzecz Udziałowca (na mocy Porozumienia), zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. w zw. z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, o ile Spółka będzie dysponować certyfikatem rezydencji Udziałowca.

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów o ile spełnia warunki, które wynikają z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj.:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe warunki zostały niejednokrotnie potwierdzone przez sądy administracyjne, m.in. przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2012 r. (sygn. II FSK 1365/10).

Zdaniem Spółki, art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie obejmuje swoim zakresem przedmiotowych wydatków Spółki, a zatem kluczowym do uznania ich za koszty uzyskania przychodów będzie spełnienie pozostałych powyżej wskazanych warunków.

Spółka dokonuje rozliczenia z tytułu nadwyżki przychodów finansowych nad kosztami finansowymi w efekcie tego, że ten element obciążenia nie został uwzględniony w Decyzji, określającej zasady ustalania wynagrodzenia Spółki za produkowane i dostarczane przez Nią towary, mimo że jest z tymi dostawami ewidentnie związany.

Ponadto, Spółka oraz Udziałowiec, w celu zapewnienia ekonomicznej symetrii transakcji, dokonują rozliczeń związanych z różnicą pomiędzy uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami finansowymi a ponoszonymi kosztami finansowymi. Rozliczenie takie pozostaje w związku z opodatkowanymi przychodami Spółki i transakcją produkcji na zlecenie Udziałowca i prowadzi do osiągania przychodu w transakcjach z Udziałowcem. Bez zachowania bowiem ekonomicznej symetrii, którą zapewnia rozliczenie przychodów i kosztów finansowych nie byłoby zasadne kontynuowanie transakcji.

W związku z powyższym, koszty ponoszonych przez Spółkę rozliczeń przychodów i kosztów finansowych z Udziałowcem mają i będą miały związek z przychodem podlegającym opodatkowaniu, między innymi w sposób wskazany powyżej. Zostaną one także, w sposób właściwy udokumentowane przez Spółkę. Zatem, zdaniem Spółki, będą mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 2 ustawy, przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, można stwierdzić, że przychodem co do zasady, jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych na mocy art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Stanowisko takie jest, według Wnioskodawcy, szeroko prezentowane przez organy podatkowe i sądy administracyjne, m.in. w następujących interpretacjach oraz wyrokach:

• interpretacja z dnia 20 marca 2013 r., nr IPTPB3/423-453/12-4/MF;
  

• interpretacja z dnia 4 stycznia 2013 r., nr ILPB3/423-385/12-6/AO;
  

• interpretacja z dnia 18 grudnia 2012 r., nr ITPB3/423-625a/12/AW;
  

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 marca 2009 r., sygn. I SA/Gd 802/08;
  

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. II FSK 1315/09.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych skont i bonifikat. O przychodzie z działalności gospodarczej można zatem mówić, już w momencie powstania uprawnienia podatnika do uzyskania przysporzenia, niezależnie od jego faktycznego otrzymania.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, w przypadku wystąpienia nadwyżki kosztów finansowych nad przychodami finansowymi i ustaleniu na rzecz Spółki wynagrodzenia w wysokości tej nadwyżki, Spółka uzyska przychód z działalności gospodarczej. Takie wynagrodzenie spełnia warunki uznania za przychód podatkowy, gdyż Spółka otrzymuje je definitywnie (wynagrodzenie nie podlega zwrotowi w żadnej formie), powiększa ono aktywa Spółki – najpierw w postaci należności, a następnie jako otrzymane środki pieniężne – otrzymane wynagrodzenie jest własnością Spółki, a dodatkowo nie znajduje zastosowania żadne z wyłączeń wynikających z art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Ponadto, przychód taki będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT.

Moment powstania przychodu.

Zdaniem Spółki, uzyskiwane przez Nią wynagrodzenie od Udziałowca z tytułu wystąpienia nadwyżki kosztów finansowych nad przychodami finansowymi, będzie stanowiło przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, momentem uzyskania przychodu z działalności gospodarczej jest moment wystawienia faktury albo uregulowania należności – w zależności, który z nich wystąpi wcześniej.

Zatem, przychód Spółki od Udziałowca z tytułu wystąpienia nadwyżki kosztów finansowych nad przychodami finansowymi, będzie powstawał dla Spółki w momencie wystąpienia wcześniejszego z momentów:

• wystawienia przez Spółkę faktury, albo
  

• uregulowania należności przez Udziałowca.
  
  

Moment rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Udziałowca z tytułu rozliczenia nadwyżki przychodów finansowych nad kosztami finansowymi stanowią niewątpliwie koszty uzyskania przychodów Spółki.

W celu identyfikacji momentu poniesienia przedmiotowego kosztu konieczne jest ustalenie, czy koszt ten jest kosztem bezpośrednio związanym z przychodami, czy też kosztem innym niż bezpośrednio związanym z przychodami (koszt pośredni). Ustawodawca nie zdefiniował tych pojęć. Ogólne ich znaczenie można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. Kosztami bezpośrednimi będą takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Natomiast do kosztów pośrednich należą wszelkie inne koszty spełniające definicję kosztów uzyskania przychodów, których w żaden sposób nie można połączyć z konkretnymi przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Zdaniem Spółki, ponoszone przez Nią koszty z tytuły rozliczeń dokonywanych na mocy Porozumienia stanowić będą koszty pośrednie, gdyż nie ma możliwości bezpośredniego połączenia ich z konkretnymi przychodami Spółki osiąganymi w trakcie roku podatkowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Natomiast art. 16 ust. 4e ustawy o CIT wskazuje, że dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie faktury lub innego dowodu księgowego w przypadku braku faktury (nie dotyczy to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów). W konsekwencji, jeżeli koszt wynikający z Porozumienia został zaksięgowany zgodnie z zasadami rachunkowości i jednocześnie spełnia warunki do uznania go za koszt uzyskania przychodu to datą jego poniesienia będzie moment zaksięgowania tego kosztu. Stanowisko takie, według Spółki, zostało potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2012 r. (sygn. II FSK 253/11).

Podsumowując, zdaniem Spółki, powinna Ona uznać wydatki ponoszone na rzecz Udziałowca z tytułu rozliczeń wynikających z Porozumienia w momencie ich zaksięgowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, podlegają przychody uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niemających siedziby na jej terytorium między innymi z tytułu odsetek. Stawka takiego podatku wynosi 20%.

Z kolei art. 21 ust. 2 ustawy o CIT wskazuje, że przepisy wynikające z art. 21 ust. 1, stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania pod warunkiem, że podmiot wypłacający należność będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji odbiorcy należności.

Mając na uwadze, że Spółka posiada i będzie posiadała aktualny certyfikat rezydencji Udziałowca, zgodnie z którym Udziałowiec jest rezydentem podatkowym w Austrii, zastosowanie może znaleźć Umowa między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana we Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (dalej: „Umowa”).

Zgodnie z art. 11 ust. 4 Umowy, pojęcie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się według Spółki za odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Ze względu na powyższe, wynagrodzenie z tytułu przedmiotowych transakcji nie będzie stanowić odsetek w rozumieniu Umowy. W ocenie Spółki, nie będzie stanowić również dochodów, których dotyczą art. 10, 12, 13, 23 Umowy. W konsekwencji oznacza to, że wynagrodzenie takie stanowić będzie zyski przedsiębiorstw, które podlegają, na mocy Umowy, opodatkowaniu wyłącznie w kraju siedziby podmiotu uzyskującego takie wynagrodzenie – w tym przypadku w Austrii (należy przy tym zaznaczyć, że Udziałowiec nie prowadzi działalności gospodarczej poprzez położony w Polsce zakład).

Podsumowując, zdaniem Spółki, nie miała ona (i nie będzie miała) obowiązku pobrania podatku u źródła od dokonywanych na rzecz Udziałowca wypłat wynikających z Porozumienia, o ile Spółka posiada (i będzie posiadać) certyfikat rezydencji Udziałowca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu 20 października 2014 r., czyli w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, tj. na przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), bowiem niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 601/15 oraz orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 936/16.

Dodać należy, że Wnioskodawca, przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej (na str. 6 w wierszu 9 od dołu), błędnie powołał przepis art. 16 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zamiast art. 15 ust. 4e ww. ustawy. Organ uznał to za oczywistą omyłkę, która pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu 20 października 2014 r., tj. w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.