Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i jego głównym przychodem jest przychód z umowy o pracę oraz umów o dzieło. Dochody z tych umów opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Dodatkowo Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce komandytowej i dochód uzyskany z tytułu tej działalności jest opodatkowany podatkiem liniowym. Wnioskodawca, jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, wraz z kolegą opracowali wynalazek, który następnie zgłosili w Polskim Urzędzie Patentowym i uzyskali na niego patent. Patent nie został wykonany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i poniesione koszty związane z wytworzeniem patentu nie zostały ujęte w kosztach prowadzonej działalności. W przyszłości Wnioskodawca ma zamiar po raz pierwszy zawrzeć umowę licencyjną na udzielenie praw do produkcji w oparciu o ten patent. Umowa licencyjna zawarta będzie między Wnioskodawcą a podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą z siedzibą w Chinach. Pełną dokumentację techniczną Wnioskodawca przygotował sam i ma ona być przedmiotem sprzedaży w ramach licencji. Współtwórca patentu udzieli Wnioskodawcy pełnomocnictwa do przeprowadzenia transakcji sprzedaży licencji. Po ewentualnej sprzedaży otrzyma on od Wnioskodawcy wynagrodzenie, które zostanie określone w umowie między nimi, za wkład pracy, który włożył w wspólną pracę nad realizacją wynalazku. Po otrzymaniu przez Wnioskodawcę faktycznego wynagrodzenia dokona on zapłaty na konto współtwórcy kwoty wynikającej z umowy między nim a współtwórcą. Ponieważ przy transakcji będzie konieczne również zatrudnienie odpowiedniej obsługi prawnej oraz firmy pośredniczącej, to również wystąpi konieczność podpisania przez Wnioskodawcę odpowiednich umów. Wynagrodzenie dla tych podmiotów przygotowujących przeprowadzenie transakcji również zostanie uregulowane przez Wnioskodawcę po uzyskaniu kwoty z transakcji sprzedaży licencji.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z uzyskiwanym przychodem, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której między kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskiwaniem przychodów z danego źródła, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zatem osobom, które uzyskują przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub o dzieło przysługują – zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

Natomiast w przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wymienia trzy przypadki przychodów, do których znajdują zastosowanie 50% koszty uzyskania.

Z przepisu tego wynika mianowicie, że koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

1. z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a;
2. z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a;
3. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe.
   
   

Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 9a ww. ustawy: w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 22 ust. 10 ww. ustawy: jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ww. ustawy).

Uzyskany przez twórców (tu: Wnioskodawcę) przychód z tytułu zawartej umowy licencyjnej na udzielenie praw do produkcji na podstawie stworzonego przez Wnioskodawcę wraz z współtwórcą wynalazku, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. przepisem: za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego na wstępie zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przychody z umowy licencyjnej stanowią świadczenie z tytułu praw majątkowych. Oznacza to, że wynagrodzenie z tego tytułu Wnioskodawca jest zobowiązany zaliczyć do źródła prawa majątkowe.

Powyższe determinuje, że do przychodów z praw majątkowych (tu: sprzedaż licencji kontrahentowi z Chin) nie stosuje się 20% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w przepisie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mają one zastosowanie tylko do przychodów z tytułu działalności wykonywanej osobiście określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 cytowanej ustawy.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca sprzedając licencję podmiotowi z Chin stosuje 50% koszty uzyskania przychodów.

Należy wskazać, że przychody otrzymane z tytułu sprzedaży licencji Wnioskodawca opodatkuje dopiero w zeznaniu rocznym PIT-36 jako „Prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 ustawy”. W takim przypadku Wnioskodawca nie ma obowiązku wpłacać zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku.

Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca udowodni, że:

• poniesione przez niego koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6 (tj. 50% uzyskanego przychodu), bądź
• w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a,

wówczas może przyjąć w rocznym zeznaniu podatkowym koszty uzyskania w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Do kosztów tych mogą być zaliczone koszty wynagrodzenia podmiotów przygotowujących przeprowadzenie transakcji (success fee) od przeprowadzonej umowy sprzedaży licencji. Natomiast wynagrodzenie dla współtwórcy wynalazku z tytułu uzyskania odpowiedniego wynagrodzenia nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów. Jest to bowiem rozliczenie Wnioskodawcy ze współtwórcą wynalazku. Należy zauważyć, że celem tego wydatku jest wykonanie stosunku zobowiązaniowego między Wnioskodawcą a współtwórcą (czyli rozliczenie wkładu współtwórcy w opracowany wspólnie z Wnioskodawcą wynalazek), nie zaś uzyskanie przychodu w postaci wynagrodzenia z umowy licencyjnej.

Reasumując – w stosunku do opisanego przychodu z tytułu sprzedaży licencji nie można zrezygnować z rozliczenia 50% kosztów uzyskania przychodów i zastosować 20% koszty uzyskania przychodów.

Natomiast stosując faktycznie poniesione koszty uzyskania przychodu można w nich uwzględnić koszty wynagrodzenia podmiotów przygotowujących przeprowadzenie transakcji (success fee) od przeprowadzonej umowy sprzedaży licencji. Z kolei wynagrodzenie dla współtwórcy wynalazku nie będzie stanowiło kosztu uzyskania tego przychodu.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ujęcia potrąconego podatku u źródła w rozliczeniu rocznym jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i jego głównym przychodem jest przychód z umowy o pracę oraz umów o dzieło. Dochody z tych umów opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Dodatkowo Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce komandytowej i dochód uzyskany z tytułu tej działalności jest opodatkowany podatkiem liniowym. Wnioskodawca, jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, wraz z kolegą opracowali wynalazek, który następnie zgłosili w Polskim Urzędzie Patentowym i uzyskali na niego patent. Patent nie został wykonany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i poniesione koszty związane z wytworzeniem patentu nie zostały ujęte w kosztach prowadzonej działalności. W przyszłości Wnioskodawca ma zamiar po raz pierwszy zawrzeć umowę licencyjną na udzielenie praw do produkcji w oparciu o ten patent. Umowa licencyjna zawarta będzie między Wnioskodawcą a podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą z siedzibą w Chinach. Pełną dokumentację techniczną Wnioskodawca przygotował sam i ma ona być przedmiotem sprzedaży w ramach licencji. Współtwórca patentu udzieli Wnioskodawcy pełnomocnictwa do przeprowadzenia transakcji sprzedaży licencji. Po ewentualnej sprzedaży otrzyma on od Wnioskodawcy wynagrodzenie, które zostanie określone w umowie pomiędzy nimi, za wkład pracy, który włożył w wspólną pracę nad realizacją wynalazku.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy: osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy: za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zasada nieograniczonego obowiązku podatkowego polega na tym, że w przypadku osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podlega całość dochodów podatnika bez względu na to, gdzie położone są źródła przychodów.

W myśl art. 4a powołanej ustawy: przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W rozpatrywanej sprawie znajdą zastosowanie przepisy umowy sporządzonej w Pekinie dnia 7 czerwca 1988 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1989 r. Nr 13, poz. 65; dalej: umowa polsko-chińska).

Na podstawie art. 12 ust. 1 umowy polsko-chińskiej: należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 umowy polsko-chińskiej: jednakże należności te mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć:

1. w przypadku należności licencyjnych, o których mowa w ustępie 3 litera a) niniejszego artykułu, dziesięciu procent kwoty brutto tych należności;
2. w przypadku należności licencyjnych, o których mowa w ustępie 3 litera b) niniejszego artykułu, dziesięciu procent przyjętej kwoty brutto tych należności. W rozumieniu niniejszego ustępu określenie „przyjęta kwota” oznacza siedemdziesiąt procent kwoty brutto należności licencyjnych.
   
   

Stosownie do art. 12 ust. 3 lit. a ww. umowy: określenie „należności licencyjne”, użyte w niniejszym artykule, obejmuje wszelkiego rodzaju należności, uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia lub telewizji, do patentu, know-how, znaku towarowego, rysunku lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego.

Zatem skoro Wnioskodawca sprzedaje licencję chińskiemu kontrahentowi na terytorium Chin, to należne Wnioskodawcy wynagrodzenie z tego tytułu – jako należności licencyjne, o których mowa w art. 12 umowy polsko-chińskiej – podlega opodatkowaniu w Chinach.

Jednocześnie z uwagi na miejsce zamieszkania Wnioskodawcy na terytorium Polski podlega on w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 umowy polsko-chińskiej: w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Chinach, to Polska – z zastrzeżeniem postanowień liter b)-d) niniejszego ustępu – zwolni taki dochód od opodatkowania.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 niniejszej umowy może być opodatkowany w Chinach, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Chinach. Jednakże takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem potrącenia i która odpowiednio przypada na dochód uzyskany w Chinach.
3. Dla celów litery b) chiński podatek, który ma być potrącany, będzie wynosił dziesięć procent kwoty brutto dywidend, odsetek i należności licencyjnych.
4. Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy uzyskany dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, to Polska może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby zastosować stawkę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był zwolniony od opodatkowania.
   
   

W rezultacie zasadę wskazaną w niniejszym przepisie stosuje się w przypadku opodatkowania m.in. należności licencyjnych uregulowanych w art. 12 omawianej umowy. Jednocześnie w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w art. 23 ust. 1 lit. b umowy polsko-chińskiej metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego).

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9a tej ustawy).

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz przedstawione na wstępie zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że dochód z tytułu sprzedaży licencji może podlegać – na podstawie art. 12 ust. 2 umowy polsko-chińskiej – opodatkowaniu w państwie źródła, czyli w Chinach. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie 10% stawka podatku określona w ww. umowie.

W takim przypadku Wnioskodawca dokonując rocznego obliczenia podatku, ma prawo odliczyć w państwie rezydencji (tu: w Polsce) podatek zapłacony w Chinach. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Reasumując – potrącony podatek dochodowy u źródła, który obniżył wpływ wartości transakcji, jest podatkiem, który ujmuje się w rozliczeniu rocznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.