2018.01.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.506.2017.2.KC
z 31 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2018 r. (data wpływu 25 stycznia 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 17 stycznia 2018 r. (data doręczenia 19 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia składników majątkowych za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego dla Nabywcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia składników majątkowych za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego dla Nabywcy. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 stycznia 2018 r. (data wpływu 25 stycznia 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 17 stycznia 2018 r. (data doręczenia 19 stycznia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju i zamierza dokonać rejestracji jako czynny podatnik VAT. Spółka zamierza nabyć nieruchomość gruntową, na której posadowiony jest budynek centrum handlowego działający pod nazwą „Galeria A.” wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz przynależnościami (dalej: Nieruchomość).

Nieruchomość składa się z działki nr 42/13 o powierzchni 2.0027 ha, wpisanej do księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych. Nieruchomość jest zabudowana dwoma budynkami odpowiednio 7838,83 m² i 14 m², w których Zbywca prowadzi centrum handlowe. Pierwsze zasiedlenie tych budynków miało miejsce w kwietniu 2016 r.

Przedmiotem planowanej transakcji będą następujące składniki:

prawo użytkowania wieczystego działki nr 42/13, na której posadowiony jest budynek Centrum Handlowego, z wewnętrznym parkingiem, chodnikami wokół nieruchomości oraz terenami zielonymi wraz z przysługującymi służebnościami,
prawa wynikające z umów najmu dotyczące Nieruchomości (tj. Spółka wstąpi w prawa i obowiązki Zbywcy jako wynajmującego na gruncie ww. umów najmu) oraz dotyczące tych umów zabezpieczenia (w tym kaucje pieniężne, prawa z tytułu gwarancji bankowych, poręczenia, oświadczenia o poddaniu się egzekucji);
wybrane rzeczy ruchome konieczne do odpowiedniego funkcjonowania Nieruchomości (w tym przynależności związane z Nieruchomością).

Spółka sprzedająca (dalej: Zbywca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Działalność gospodarcza Zbywcy polega, m. in. na wynajmie powierzchni komercyjnych w Nieruchomości. Zbywca nabył przedmiotową nieruchomość w formie aportu przedsiębiorstwa w zamian za udziały w lipcu 2016 r. Spółka nie ponosiła wydatków na jej ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości.

Biorąc pod uwagę, iż planowana transakcja jest obecnie przedmiotem negocjacji przedmiot transakcji może zostać dodatkowo rozszerzony na inne prawa, które dotyczą Nieruchomości lub jej właściwego użytkowania. Niemniej jednak należy uznać, iż prawa te nie będą związane z przedsiębiorstwem Zbywcy, lecz ściśle powiązane z prawidłowym funkcjonowaniem nieruchomości.

Jednocześnie, Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż pozostałe składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez Zbywcę nie zostaną przeniesione na Spółkę. W ramach planowanej transakcji nie dojdzie do zbycia na rzecz Spółki, m.in.:

środków pieniężnych;
pożyczek oraz kredytów bankowych;
umowy rachunków bankowych Zbywcy (w tym rachunków bankowych za pośrednictwem których dokonuje on rozliczeń z najemcami);
tajemnic przedsiębiorstwa Zbywcy;
jakichkolwiek innych niż wymienione powyżej należności i zobowiązań związanych z działalnością gospodarczą Zbywcy;
ksiąg rachunkowych oraz innych dokumentów (np. handlowych czy korporacyjnych) związanych z prowadzeniem przez Zbywcę działalności gospodarczej (poza dokumentami ściśle związanymi z Nieruchomością);
umów dotyczących usług zarządzania Nieruchomością;
umów dotyczących obsługi technicznej Nieruchomości;
umów dotyczących usług ochrony;
umów dotyczących usług księgowych, prawnych i marketingowych;
pozostałych umów niebędących przedmiotem transferu;
oznaczenia indywidualizującego Zbywcę (czyli firma Zbywcy);
prawa z tytułu umów prawa autorskiego dotyczące projektów budynków (w tym także inne prawa i uprawnienia podobne do praw autorskich, wynikające z umów dot. przeniesienia praw autorskich).

Oznacza to, iż niektóre aktywa i zobowiązania oraz umowy, które są niezbędne do zapewnienia pełnej zdolności operacyjnej Nieruchomości, nie zostaną przeniesione na Spółkę w ramach planowanej transakcji. Nieruchomość oraz pozostałe składniki przenoszone w ramach transakcji nie są wyodrębnione finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie w ramach przedsiębiorstwa Zbywcy.

Po nabyciu Nieruchomości od Zbywcy Spółka będzie musiała podjąć współpracę z odpowiednimi dostawcami usług i zawrzeć z nimi umowy we własnym imieniu i na własny rachunek, a także otworzyć rachunki bankowe oraz zabezpieczyć płynność finansową dla celów bieżącej działalności operacyjnej. Bez podjęcia powyższych działań Spółka nie będzie mogła samodzielnie prowadzić działalności gospodarczej z wykorzystaniem Nieruchomości będącej przedmiotem planowanej transakcji.

Spółka będzie wykorzystywała nabytą Nieruchomość do działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, korzystając z własnych zasobów, na podstawie zawartych przez siebie umów.

Budynki wchodzące w skład Centrum Handlowego wraz ze wskazaną infrastrukturą towarzyszącą zostały oddane do używania w kwietniu 2016 r. Planowana transakcja ma zostać przeprowadzona przed upływem 2 lat od daty pierwszego zasiedlenia (w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT).

W piśmie z dnia 22 stycznia 2018 r. (data wpływu 25 stycznia 2018 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku Spółka wskazała, że Zbywca nie ponosił wydatków na ulepszenia, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej budynków i budowli znajdujących się na działce nr 42/13 i wchodzących w skład planowanej transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy transakcja dostawy nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT?
Czy w związku z zawarciem przedmiotowej transakcji zakupu Nieruchomości, Spółka będzie miała prawo do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej zakup Nieruchomości oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zdaniem Spółki, planowana transakcja zakupu nieruchomości wraz ze znajdującym się na niej budynkiem oraz infrastrukturą towarzyszącą, w okolicznościach przedstawionych w przedmiotowym wniosku, będzie stanowiła dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

W konsekwencji, przy założeniu spełnienia zasad ogólnych wynikających z art. 86 ustawy o VAT Spółka będzie uprawniona do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej przedmiotową transakcję oraz do zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT jako towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przedmiotem transakcji będzie przeniesienie na rzecz Spółki prawa wieczystego użytkowania nieruchomości, tj. gruntu wraz z posadowionymi na nim wskazanymi budynkami oraz infrastruktury towarzyszącej za wynagrodzeniem. Mając na uwadze wskazane powyżej przepisy ustawy o VAT, należy uznać, iż planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości za wynagrodzeniem mieści się w zakresie powyższych regulacji i z tego względu, należy ją zakwalifikować do katalogu czynności podlegających opodatkowaniem VAT jako odpłatną dostawę towarów.

Należy zaznaczyć, że art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wprowadza wyłączenie stosowania przepisów ustawy o VAT, m. in. w stosunku do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Ani Ustawa o VAT ani ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2017 r., poz. 201 ze zm.) nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwa”. W konsekwencji, zgodnie z ugruntowaną praktyką w tym zakresie, należy odwołać się do definicji legalnej przedsiębiorstwa zawartej w art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 9 ze zm.).

W myśl tego przepisu, za „przedsiębiorstwo” uznaje się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, takich jak urządzenia, materiały, towary i wyroby, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast definicja „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” znajduje się bezpośrednio w ustawie o VAT w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zgodnie z którym to pojęcie należy rozumieć jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Planowana transakcja nabycia Nieruchomości dotyczyć będzie jedynie wskazanych w umowie składników materialnych i niematerialnych. Jak szczegółowo wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotem transakcji razem z Nieruchomością (prawem użytkowania wieczystego gruntu, budynków oraz infrastruktury towarzyszącej) będą tylko i wyłącznie prawa ściśle powiązane z odpowiednim funkcjonowaniem Nieruchomości, nie zaś funkcjonowaniem przedsiębiorstwa Zbywcy.

Należy zauważyć, iż z perspektywy przedsiębiorstwa Zbywcy, w ramach planowanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia m.in.:

pożyczek / kredytów;
umowy rachunków bankowych Zbywcy (w tym rachunków bankowych za pośrednictwem których dokonuje on rozliczeń z najemcami);
środków pieniężnych;
tajemnic przedsiębiorstwa Zbywcy;
jakichkolwiek innych niż wymienione powyżej należności i zobowiązań związanych z działalnością gospodarczą Zbywcy;
ksiąg rachunkowych oraz innych dokumentów (np. handlowych czy korporacyjnych) związanych z prowadzeniem przez Zbywcę działalności gospodarczej (poza dokumentami ściśle związanymi z Nieruchomością);
umów dotyczących usług zarządzania Nieruchomością;
umów dotyczących obsługi technicznej Nieruchomości;
umów dotyczących usług ochrony;
umów dotyczących usług księgowych, prawnych i marketingowych;
pozostałych umów niebędących przedmiotem transferu.

W opinii Spółki, składniki materialne i niematerialne nabywane w ramach transakcji nie będą mogły stanowić niezależnego przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa) samodzielnie realizującego zadania gospodarcze ze względu na brak transferu kluczowych dla przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części) składników. W szczególności trudno sobie wyobrazić prowadzenie działalności gospodarczej bez rachunków bankowych czy funkcjonowanie nieruchomości bez szeregu umów które nie zostaną przeniesione na Spółkę w formie cesji, lecz zostaną rozwiązane przez Zbywcę, a Spółka będzie musiała we własnym zakresie (np. poprzez podpisanie umów z zewnętrznymi dostawcami) zapewnić dostawę określonych towarów i usług.

W związku, iż Spółka będzie musiała podjąć dalsze działania, aby zapewnić brakujące składniki majątku i zapewnić ich odpowiednie funkcjonowanie (np. zawrzeć umowy z dostawcami usług) należy uznać, iż w planowanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia minimum środków wystarczających do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej

Ponadto, Spółka zwraca uwagę, iż Nieruchomość oraz inne wymienione powyżej składniki majątkowe, które zostaną zbyte wraz Nieruchomością nie powinny być postrzegane jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, gdyż nie są one wyodrębnione organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w ramach przedsiębiorstwa Zbywcy.

Wyodrębnienie organizacyjne występuje w sytuacji, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Jak, przykładowo zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie np. w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2011 r. (sygn. IPPP1-443-1318/10-2/JL) takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Wyodrębnienie finansowe występuje wtedy, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość, tj. obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Elementów takich nie będzie zawierała umowa zbycia Nieruchomości, którą Spółka zamierza zawrzeć. W opisywanym przypadku Nieruchomość nie stanowi oddzielnego zakładu czy oddziału, nie może samodzielnie spełniać zadań gospodarczych.

Ponadto jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15: „Same w sobie nieruchomości (zabudowane nieruchomości) nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych i ich części. [...] sprzedaż wyodrębnionych z takiego zakładu pojedynczych lub nawet wszystkich nieruchomości, nie mogłaby być uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Bez całej struktury składającej się na działalność w zakresie wynajmu nieruchomości - wciąż byłaby to jedynie sprzedaż nieruchomości, jako składników majątkowych.

Okoliczność, że w ramach swojej działalności nabywca nieruchomości uprzednio wynajmowanych, także wykorzystuje te nieruchomości do działalności w zakresie wynajmu nieruchomości (czyni z nich przedmiot najmu) nie oznacza, że nieruchomości te w momencie ich sprzedaży stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co jest warunkiem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT”.

Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, zdaniem Spółki, Nieruchomość oraz wymienione powyżej składniki majątkowe, które Spółka zamierza nabyć stanowią takie składniki majątku, które nie są wystarczające do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych.

Konsekwentnie, z uwagi na fakt, że Zbywca nie wyodrębnił w żaden sposób w ramach prowadzonej działalności zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji ich zadań gospodarczych, zbywana Nieruchomość oraz wymienione składniki majątkowe nie będą stanowić ani przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, przedmiotowa transakcja stanowić będzie przeniesienie konkretnych, indywidualnych składników materialnych i niematerialnych, które spełniają warunki do uznania ich za odpłatną dostawę towarów podlegającą przepisom ustawy o VAT (zgodnie z art. 5 ustawy o VAT).

Następnie należy rozstrzygnąć jaka stawka VAT (względnie zwolnienie) będzie miała zastosowanie do przedmiotowej transakcji.

W związku z faktem, iż Nieruchomość została oddana do użytkowania w kwietniu 2016 roku, zatem nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jako, że od daty pierwszego zasiedlenia do planowanej daty transakcji nie upłynie okres 2 lat.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dostawa budynków podlega zwolnieniu z VAT z wyjątkiem sytuacji, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim albo
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku lub jego części upłynął okres krótszy niż 2 lata, gdzie przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 ust. 14 ustawy o VAT należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich (i) wybudowaniu lub (ii) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Dodatkowo w przypadku, kiedy transakcja nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zdaniem Spółki, należy sprawdzić czy zachodzą przesłanki zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, na podstawie którego dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona z opodatkowania, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W świetle powyższego przepisu ustawy o VAT należy również zweryfikować czy nie ma to wpływu na planowaną transakcję w związku z faktem, iż Zbywca nabył przedsiębiorstwo, w skład którego wchodzi przedmiotowa nieruchomość w formie aportu. Zgodnie natomiast z brzemieniem art. 6 pkt 1 ustawy o VAT zgodnie z którym transakcja polegająca na nabyciu wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa, jak i nieruchomości stanowiącej jego część, nie podlegała przepisom ustawy o VAT (tzn. przy objęciu przedsiębiorstwa nie wystąpił po stronie obecnego Zbywcy podatek naliczony VAT).

Jednakże należy zwrócić uwagę, iż przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a) Ustawy o VAT zawiera sformułowanie „w stosunku do tych obiektów” (a nie np. „przy nabyciu tych obiektów”). Konsekwentnie, oceniając istnienie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, nie należy patrzeć jedynie na transakcję nabycia danych obiektów, ale na całokształt prawa do odliczenia podatku VAT związanego z przedmiotem sprzedaży po stronie Zbywcy.

Nabywając aport w formie przedsiębiorstwa obecny Zbywca nieruchomości, na podstawie art. 91 ust. 9 Ustawy o VAT, stał się swoistym kontynuatorem praw i obowiązków w zakresie podatku VAT np. podmiotem zobligowanym do korekty podatku naliczonego (przez wcześniejszego właściciela nieruchomości) w sytuacji wskazanej przez ustawę o VAT. Skoro Zbywca miałby obowiązek dokonywać korekty podatku naliczonego, trzeba przyjąć, że Zbywcy jako sukcesorowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nieruchomością (nie ograniczonego wyłącznie do podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości). Konsekwentnie, obecny Zbywca przejął prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od podmiotu, który wniósł do spółki Zbywcy przedsiębiorstwo, (i którego częścią jest przedmiotowa nieruchomość). Biorąc pod uwagę fakt, iż podmiot ten miał prawo do odliczenia VAT naliczonego w stosunku do tej nieruchomości to prawo dotyczące prawa do odliczenia, w chwili nabycia przedsiębiorstwa, przeszło na obecnego Zbywcę.

W przypadku, gdyby Zbywca zdecydował o innym wykorzystaniu przedmiotowej nieruchomości niż działalność opodatkowana, byłby on podatnikiem zobligowanym do skorygowania odpowiedniej części podatku naliczonego, zgodnie z przepisami wskazanymi w art. 91 ust. 2-8 Ustawy o VAT. Chociaż czytając literalnie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT dotyczy on jedynie sukcesji w zakresie korekty podatku naliczonego to należy przyjąć, że sukcesja podatkowa w zakresie podatku VAT obejmuje wszystkie prawa i obowiązki podatnika, wynikające z tego podatku.

Spółka pragnie zwrócić uwagę iż powstanie sukcesji w zakresie podatku naliczonego potwierdza Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Art. 19 Dyrektywy określa, że „W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego”.

Wyżej wskazany tok interpretacyjny w zakresie uznania obecnego Zbywcy jako kontynuatora praw i obowiązków (a zatem i prawa do odliczenia podatku VAT) poprzedniego właściciela nieruchomości w zakresie omawianych przepisów wyraził WSA we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 13 marca 2012 (I SA/Wr 1767/11) podkreślił, że „jeśli zatem dana czynność podpadałaby pod zastosowanie art. 6 pkt 1 u.p.t.u., to konieczność powiązania prawa do odliczenia z czynnościami opodatkowanymi powoduje, że w odniesieniu do transakcji wyłączonej z opodatkowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, odnoszący się w szczególności do sytuacji nieprzysługiwania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie będzie miał zastosowania”.

Na potwierdzenie powyższego można również przywołać również interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 marca 2013 r., (sygn. IPTPP2/443-1048/12-4/AW), w której wskazano, że „należy uznać, że przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy opcja wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga zatem, że w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu transakcji, jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W konsekwencji w takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej, następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło.”

Powyższe argumenty prowadzą do wniosku, że jeżeli poprzedniemu właścicielowi przy budowie nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, należy uznać, że traktując Zbywcą jako swoistego „sukcesora” objętego przedsiębiorstwa, nie można stwierdzić, iż Zbywcy „w stosunku” do tej nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Konsekwentnie, zdaniem Spółki, oznacza to, że planowana transakcja sprzedaży nieruchomości nie spełnia warunków koniecznych do zastosowania zwolnienia z opodatkowania wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę okres jaki upłynie od pierwszego zasiedlenia do momentu transakcji sprzedaży/zakupu oraz status obecnego Zbywcy nieruchomości, należy stwierdzić, iż do planowanej transakcji sprzedaży/zakupu nieruchomości nie znajdzie zastosowania żadne ze zwolnień wskazanych w ustawie o VAT, lecz transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu wg. zasad ogólnych tj. będzie podlegać opodatkowaniu stawką 23%.

Po nabyciu przedmiotowej nieruchomości Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego na zasadach zawartych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego w zakresie, w jakim towary lub usługi są wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Prawo do obniżenia kwoty VAT należnego powstaje, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub w rozliczeniu za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Zgodnie z art. 87 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad należnym na rachunek bankowy zwykle w terminie 60 dni.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, po nabyciu Nieruchomości, Spółka zamierza wykorzystywać przedmiotową Nieruchomość do wykonywania czynności opodatkowanych VAT w postaci odpłatnego świadczenia usług najmu powierzchni komercyjnych. Pozytywna przesłanka prawa do odliczenia VAT naliczonego będzie zatem spełniona.

W konsekwencji, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie Nieruchomości w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma fakturę lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Będzie on również uprawniony do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia, jeżeli w danym okresie rozliczeniowym wykona czynność opodatkowaną VAT na terytorium kraju oraz nie zaistnieją inne negatywne przesłanki wynikające bezpośrednio z ustawy o VAT (zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, prawo do odliczenia oraz zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nie przysługuje w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega VAT albo jest zwolniona z VAT).

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie, iż będzie ona uprawniona do obniżenia należnego VAT o podatek VAT naliczony z faktury dokumentującej zakup przedmiotowej Nieruchomości oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…):

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na podstawie art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednak zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się również pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednak nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Ponadto wskazać należy, że zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć nieruchomość gruntową, na której posadowiony jest budynek centrum handlowego działający pod nazwą „Galeria A ” wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz przynależnościami. Nieruchomość jest zabudowana dwoma budynkami odpowiednio 7838,83 m² i 14 m², w których Zbywca prowadzi centrum handlowe. Pierwsze zasiedlenie tych budynków miało miejsce w kwietniu 2016 r.

Przedmiotem planowanej transakcji będą następujące składniki:

prawo użytkowania wieczystego działki nr 42/13, na której posadowiony jest budynek Centrum Handlowego, z wewnętrznym parkingiem, chodnikami wokół nieruchomości oraz terenami zielonymi wraz z przysługującymi służebnościami,
prawa wynikające z umów najmu dotyczące Nieruchomości (tj. Spółka wstąpi w prawa i obowiązki Zbywcy jako wynajmującego na gruncie ww. umów najmu) oraz dotyczące tych umów zabezpieczenia (w tym kaucje pieniężne, prawa z tytułu gwarancji bankowych, poręczenia, oświadczenia o poddaniu się egzekucji);
wybrane rzeczy ruchome konieczne do odpowiedniego funkcjonowania Nieruchomości (w tym przynależności związane z Nieruchomością).

Zbywca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a jego działalność gospodarcza polega, m. in. na wynajmie powierzchni komercyjnych w Nieruchomości. Zbywca nabył przedmiotową nieruchomość w formie aportu przedsiębiorstwa w zamian za udziały w lipcu 2016 r. Zbywca nie ponosił wydatków na ulepszenia, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej budynków i budowli znajdujących się na działce nr 42/13 i wchodzących w skład planowanej transakcji, która ma zostać przeprowadzona przed upływem 2 lat od daty pierwszego zasiedlenia (w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy).

Planowana transakcja jest obecnie przedmiotem negocjacji, przedmiot transakcji może zostać dodatkowo rozszerzony na inne prawa, które dotyczą Nieruchomości lub jej właściwego użytkowania. Niemniej jednak należy uznać, że prawa te nie będą związane z przedsiębiorstwem Zbywcy, lecz ściśle powiązane z prawidłowym funkcjonowaniem nieruchomości.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że pozostałe składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez Zbywcę nie zostaną przeniesione na Wnioskodawcę. W ramach planowanej transakcji nie dojdzie do zbycia, m.in.:

środków pieniężnych;
pożyczek oraz kredytów bankowych;
umowy rachunków bankowych Zbywcy (w tym rachunków bankowych za pośrednictwem których dokonuje on rozliczeń z najemcami);
tajemnic przedsiębiorstwa Zbywcy;
jakichkolwiek innych niż wymienione powyżej należności i zobowiązań związanych z działalnością gospodarczą Zbywcy;
ksiąg rachunkowych oraz innych dokumentów (np. handlowych czy korporacyjnych) związanych z prowadzeniem przez Zbywcę działalności gospodarczej (poza dokumentami ściśle związanymi z Nieruchomością);
umów dotyczących usług zarządzania Nieruchomością;
umów dotyczących obsługi technicznej Nieruchomości;
umów dotyczących usług ochrony;
umów dotyczących usług księgowych, prawnych i marketingowych;
pozostałych umów niebędących przedmiotem transferu;
oznaczenia indywidualizującego Zbywcę (czyli firma Zbywcy);
prawa z tytułu umów prawa autorskiego dotyczące projektów budynków (w tym także inne prawa i uprawnienia podobne do praw autorskich, wynikające z umów dot. przeniesienia praw autorskich).

Oznacza to, że niektóre aktywa i zobowiązania oraz umowy, które są niezbędne do zapewnienia pełnej zdolności operacyjnej Nieruchomości, nie zostaną przeniesione na Wnioskodawcę w ramach planowanej transakcji. Nieruchomość oraz pozostałe składniki przenoszone w ramach transakcji nie są wyodrębnione finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie w ramach przedsiębiorstwa Zbywcy.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabytą Nieruchomość do działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, korzystając z własnych zasobów, na podstawie zawartych przez siebie umów.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane we wniosku dotyczą ustalenia, czy transakcja dostawy Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT i czy w związku z transakcją zakupu Nieruchomości, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej zakup Nieruchomości oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym.

W pierwszej kolejności należy odnieść do kwestii, czy planowana transakcja zbycia przedmiotowej Nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT czy może korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT, zawartego w art. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część nie podlega opodatkowaniu VAT.

Wykładnia terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy – przedsiębiorstwo oraz jego zorganizowana część – ma kluczowe znaczenie dla oceny sytuacji w przedmiotowej sprawie, gdyż rozstrzyga o podleganiu VAT planowanej transakcji nabycia Nieruchomości.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwa” dla celów tej ustawy. Ze względu na powyższe oraz uwzględniając definicję zawartą w innych ustawach, dla celów podatku VAT, pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W myśl regulacji zawartej w tym artykule, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
<

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy, zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące te zadania.

Analiza powyższej definicji prowadzi do wniosku, że status zorganizowanej części przedsiębiorstwa posiada tylko taki zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, który w ramach istniejącego przedsiębiorstwa spełnia łącznie następujące warunki:

jest wyodrębniony organizacyjnie,
jest wyodrębniony finansowo,
jest przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych (jest wyodrębniony funkcjonalnie) oraz
mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Wnioskodawca wskazuje, że w skład Nieruchomości, którą zamierza nabyć wchodzą takie składniki majątku, które nie są wystarczające do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. W ramach planowanej transakcji nie dojdzie do zbycia na rzecz Wnioskodawcy, m.in.: środków pieniężnych, pożyczek oraz kredytów bankowych, tajemnic przedsiębiorstwa Zbywcy, jakichkolwiek innych należności i zobowiązań związanych z działalnością gospodarczą Zbywcy czy ksiąg rachunkowych hotelu. Ponadto, Nieruchomość nie stanowi oddzielnego zakładu czy oddziału, nie może samodzielnie spełniać zadań gospodarczych. Zatem, jak podaje Wnioskodawca nie dochodzi do transferu kluczowych dla przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części) składników majątkowych. Po nabyciu Nieruchomości od Zbywcy Wnioskodawca będzie musiał podjąć szereg działań organizacyjnych i prawnych, aby móc samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą z wykorzystaniem przedmiotowej Nieruchomości.

W konsekwencji, skoro przedmiot planowanej transakcji nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 ustawy.

Tym samym, transakcja ta będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT.

Z analizy przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Nieruchomość, która ma być przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę, została oddana do użytkowania przez Zbywcę w kwietniu 2016 r., a z kolei planowana transakcja sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości ma zostać przeprowadzona przed upływem 2 lat od daty pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Zatem, mając na uwadze art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawa ta nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego artykułu.

Jednocześnie, skoro przy nabyciu Nieruchomości Zbywcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (nabył w formie aportu) oraz po jej nabyciu Zbywca nie ponosił wydatków związanych z ulepszeniem budynków w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej, możliwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku, w myśl powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Należy zwrócić uwagę na błędną interpretację przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a dokonaną przez Wnioskodawcę i stwierdzić, że wykładnia literalna i celowościowa tego artykułu odnosi się wyłącznie do ustalenia, czy dokonujący dostawy nieruchomości, przy jej nabyciu miał prawo do do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W tej sytuacji, powoływanie się przez Wnioskodawcę na art. 91 ust. 9 i kwestie kontynuowania praw i obowiązków Zbywcy jest niezrozumieniem wykładni art. 91 w odniesieniu do przedstawionej sytuacji we wniosku.

Ponadto stwierdzić należy, że do opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycia gruntu, na którym posadowione są ww. budynki, zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do obiektów budowlanych będących przedmiotem sprzedaży, w myśl powołanego wyżej art. 29a ust. 8 ustawy.

Podsumowując, Nieruchomość, którą Wnioskodawca zamierza nabyć stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu, jednak ze względu na przesłanki, które są spełnione, tj. Nieruchomość sprzedawana jest przed upływem dwóch lat od momentu pierwszego zasiedlenia a Zbywca nabył ją bez prawa do odliczenia podatku naliczonego, oraz nie ponoszone były wydatki stanowiące ulepszenia, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej Nieruchomości, korzysta ona ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej zakup Nieruchomości oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin