Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4015.67.2017.2.AK1
z 2 lutego 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2017 r. (data nadania 19 grudnia 2017 r., data wpływu 28 grudnia 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4015.67.2017.1.AK1 oraz Nr 0114-KDIP3-2.4011.329.2017.1.AK1 z dnia 12 grudnia 2017 r. (data doręczenia 13 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania wierzytelności o wypłatę odszkodowania nabytego w drodze spadku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 24 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania wierzytelności o wypłatę odszkodowania nabytego w drodze spadku.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


M. F., E. F. i E. F. (dalej określani łącznie jako Wnioskodawcy) są jedynymi spadkobiercami zmarłego 26 czerwca 2014 r. D. F. (dalej: Spadkodawca). Wszyscy z nich należą do I grupy podatkowej - M. F. i E. F. są dziećmi Spadkodawcy, natomiast E. F. w chwili śmierci Spadkodawcy pozostawała z nim w związku małżeńskim. Wszyscy Wnioskodawcy zarówno w chwili otwarcia spadku jak i obecnie mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia spadku w stosunku do każdego z Wnioskodawców powstał 11 grudnia 2014 r. Każdy z nich 31 marca 2015 r. złożył we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2 (dalej: Zgłoszenie). W Zgłoszeniach Wnioskodawcy nie uwzględnili wierzytelności o wypłatę odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu związanym z pracami przy rozbiórce World Trade Center w Nowym Jorku po zamachach 11 września 2001 roku, które były wypłacane z utworzonego w celu dokonywania tego typu wypłat funduszu VCF (dalej: Wierzytelność). Prawo do otrzymania tych środków wynikała z samego faktu wykonywania określonej pracy i nie była uzależniona od spełnienia dodatkowych warunków. Na datę spadkobrania nie było jednak możliwym ustalenie wysokości przysługującego odszkodowania z uwagi na fakt uzależnienia jego wysokości od decyzji organów administracji federalnej USA, która to decyzja w dacie spadkobrania nie była możliwa do uzyskania.

Fundusz odszkodowań dla ofiar wydarzeń z 11 września („VCF”) powstał w celu wypłaty odszkodowań wszystkim osobom (zarządcom spadku lub osobom zmarłym), które doznały uszczerbku na zdrowiu lub zginęły w wyniku katastrof samolotów spowodowanych przez terrorystów dnia 11 września 2001 r. lub podczas odgruzowania, które nastąpiło bezpośrednio po tych katastrofach. Pierwszy fundusz VCF działał w latach 2001-2004. 2 stycznia 2011 r. prezydent Obama podpisał ustawę Jamesa Zadrogi z 2010 r. o opiece zdrowotnej i odszkodowaniach dla ofiar wydarzeń z 11 września (ustawę Zadrogi). Rozdział II ustawy Zadrogi reaktywuje Fundusz odszkodowań dla ofiar wydarzeń z 11 września. Nowy VCF rozpoczął funkcjonowanie w październiku 2011 r. i miał działać przez okres pięciu lat, do października 2016 r. 18 grudnia 2015 r. prezydent Obama podpisał projekt ustawy przedłużającej obowiązywanie ustawy Jamesa Zadrogi z 2010 r. o opiece zdrowotnej i odszkodowaniach dla ofiar wydarzeń z 11 września. Zgodnie z jej zapisami przedłużono działanie Funduszu VCF o następne pięć lat, umożliwiając tym samym składanie wniosków do dnia 18 grudnia 2020 r.

Na podstawie złożonego przez spadkodawcę wniosku o wypłatę odszkodowania i na podstawie regulacji ustawowych USA, Wnioskodawcy 16 grudnia 2016 r. otrzymali informację o przyznaniu odszkodowania z tytułu istniejącej Wierzytelności, a następnie otrzymali czeki, które 10 lipca 2017 r. zostały zrealizowane. Wszystkie środki zostały przelane na konto E. F. ustanowionej zgodnie z prawem amerykańskim jako personal representative przez Spadkodawcę w związku z dochodzeniem wypłaty odszkodowania. Po śmierci Spadkodawcy Ewa F. pozostała osobą właściwą w kontaktach z VCF, reprezentując także pozostałych Spadkodawców. Otrzymane środki zostały podzielone między Wnioskodawców zgodnie z przysługującym im udziałem w spadku po zmarłym.

Pismem z dnia 12 grudnia 2017 r. Nr 0114-KDIP3-2.4015.67.2017.1.AK1 oraz 0114-KDIP 3-2.4011.329.2017.1.AK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od doręczenia wezwano poprzez:

  1. Wskazanie, czy w złożonym wniosku wspólnym o wydanie interpretacji indywidualnej Zainteresowanym będącym stroną postępowania jest wymieniony jako pierwszy we wniosku Pan M. F., a Zainteresowanymi niebędącymi stroną postępowania są Pani E. F. oraz Pani E. F.?
    • Jeżeli Zainteresowanym będącym stroną postępowania jest inna z osób, należy wskazać kto jest Zainteresowanym będącym stroną postępowania, a kto jest Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania.
  2. Złożenie oświadczeń i podpisu Zainteresowanego będącego osobą zainteresowaną oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania lub osoby upoważnionej – zgodnie z art. 233 § 1 w związku § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. 2016 r., poz. 553 z późn. zm.), kto składa fałszywe oświadczenie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 – następującej treści: „Ja niżej podpisany(-na) pouczony(-na) o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 w związku z § 6 Kodeksu karnego za składanie fałszywych oświadczeń składam, stosownie do art. 14b § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa, oświadczenie następującej treści: „Oświadczam, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej”.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy opisana Wierzytelność wchodziła do masy spadkowej i podlegała opodatkowaniu z tytułu podatku od spadków i darowizn?
  2. Czy jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca, otrzymanie Wierzytelności lub środków finansowych w wyniku jej realizacji stanowią przychód dla Wnioskodawców opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania Nr 1 w zakresie podatku od spadków i darowizn. W zakresie pytania Nr 2 dotyczącego pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.


Zdaniem Zainteresowanych, wierzytelność była elementem masy spadkowej i podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.


Zgodnie z art. 922 § 1 kodeksu cywilnego (dalej: k.c.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl § 2 do spadku nie należą jedynie te prawa i obowiązki zmarłego, które były ściśle związane z jego osobą oraz te, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

W opisanym stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawców, żadna z tych okoliczności wyłączających nie miała miejsca. Wierzytelność nie przeszła na inne osoby, nie była ona także ściśle związana z osobą Spadkodawcy. Charakter Wierzytelności w istocie przypominał element wynagrodzenia za pracę wykonaną przez Spadkodawcę, jednak ze względu na odrębne postanowienia wypłacany był po określonym czasie. Ze względu na śmierć Spadkodawcy przed ustalonym terminem, prawo do otrzymania wypłaty tych środków przeszła na Wnioskodawców. W przeciwnym razie nie mogliby oni uzyskać świadczenia odszkodowawczego przyznawanego przez administrację federalną USA. Świadczenie zostało przez Wnioskodawców otrzymane tylko dlatego że byli oni spadkobiercami po zmarłym, któremu przysługiwało roszczenie o wypłatę świadczenia.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.s.d. podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem dziedziczenia.

Odziedziczona Wierzytelność stanowiła prawo majątkowe. Przyjmuje się przy tym, że o miejscu wykonywania prawa majątkowego decyduje miejsce zamieszkania osoby uprawnionej - w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawców. Przesądza o nim art. 454 § 1 k.c., zgodnie z którym świadczenie pieniężne (do otrzymania którego w opisanym wyżej stanie faktycznym Wnioskodawcy byli uprawnieni z tytułu nabycia Wierzytelności), powinno być spełnione w miejscu zamieszkania wierzyciela (tutaj Wnioskodawców) w chwili spełnienia świadczenia.


Oznacza to, że wskazane prawo majątkowe było wykonywane na terytorium Polski, a tym samym podlegało opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn.


Sytuacji nie zmieniałoby uznanie Wierzytelności za roszczenie odszkodowawcze - nie budzi wątpliwości, że także takie roszczenia wchodzą w skład masy spadkowej i podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Takie stanowisko zajmują organy podatkowe - m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. IPPB2/436-127/07-3/AA wprost stwierdził że roszczenie o odszkodowanie wchodzi w skład masy spadkowej i podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.


W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawców, nabyta Wierzytelność weszła do masy spadkowej i podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.


Na marginesie należy przy tym wskazać okoliczność niebędącą przedmiotem pytania, stwierdzając, że nabycie przedmiotowej Wierzytelności w opisanym stanie faktycznym nie może być zwolnione od podatku od spadków i darowizn, gdyż nie została wykazana w Zgłoszeniu. Nie został tym samym spełniony warunek uzyskania zwolnienia od podatku określony w art. 4a ust. 1 pkt 1 u.p.s.d. Tym samym, zgodnie z art. 4a ust. 3 u.p.s.d Wnioskodawcy są zobowiązani do zapłaty podatku z tytułu nabycia Wierzytelności na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn zgodnie ze sprecyzowanym przez Zainteresowanych pytaniem Nr 1 tut. Organ nie rozstrzyga, czy w analizowanej sprawie mamy do czynienia z wierzytelnością czy też z roszczeniem odszkodowawczym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia.


W związku z tym, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „spadek”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów zawartych w Kodeksie cywilnym.


W myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.


Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa takie jak wierzytelności i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizację m.in. w formie odszkodowania.

W myśl art. 922 § 2 ww. ustawy nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. W obrębie zakresu pojęcia praw ściśle związanych z osobą spadkodawcy, znajdują się prawa mające służyć zaspokojeniu określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jej indywidualną sytuację, np. roszczenie alimentacyjne, czy uprawnienie do renty.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że obowiązek podatkowy z tytułu nabycia spadku w stosunku do każdego z Wnioskodawców powstał 11 grudnia 2014 r. Każdy z nich 31 marca 2015 r. złożył we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2. W Zgłoszeniach Wnioskodawcy nie uwzględnili wierzytelności o wypłatę odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu związanym z pracami przy rozbiórce World Trade Center w Nowym Jorku po zamachach 11 września 2001 roku, które były wypłacane z utworzonego w celu dokonywania tego typu wypłat funduszu VCF. Prawo do otrzymania tych środków wynikała z samego faktu wykonywania określonej pracy i nie była uzależniona od spełnienia dodatkowych warunków. Na datę spadkobrania nie było jednak możliwym ustalenie wysokości przysługującego odszkodowania z uwagi na fakt uzależnienia jego wysokości od decyzji organów administracji federalnej USA, która to decyzja w dacie spadkobrania nie była możliwa do uzyskania. Na podstawie złożonego przez spadkodawcę wniosku o wypłatę odszkodowania i na podstawie regulacji ustawowych USA, Wnioskodawcy 16 grudnia 2016 r. otrzymali informację o przyznaniu odszkodowania z tytułu istniejącej Wierzytelności, a następnie otrzymali czeki, które 10 lipca 2017 r. zostały zrealizowane. Wszystkie środki zostały przelane na konto E. F. ustanowionej zgodnie z prawem amerykańskim jako personal representative przez Spadkodawcę w związku z dochodzeniem wypłaty odszkodowania. Po śmierci Spadkodawcy Ewa F. pozostała osobą właściwą w kontaktach z VCF, reprezentując także pozostałych Spadkodawców. Otrzymane środki zostały podzielone między Wnioskodawców zgodnie z przysługującym im udziałem w spadku po zmarłym.


Z uwagi na fakt, że w chwili śmierci spadkodawca nie uzyskał jeszcze przysługującego mu odszkodowania – Zainteresowani tytułem spadku nabyli prawo majątkowe w postaci wierzytelności o wypłatę odszkodowania.


Przedmiotem dziedziczenia w rozpatrywanej sprawie były prawa majątkowe w postaci wierzytelności o wypłatę odszkodowania i ich nabycie sprawiło, że Zainteresowani mogli być stroną w postępowaniu i uzyskać przedmiotowe odszkodowanie. Uzyskanie przez Zainteresowanych odszkodowania było konsekwencją nabycia przez Zainteresowanych w drodze spadku ww. wierzytelności.


Następcy prawni spadkodawcy uzyskują przysługujące mu prawo majątkowe w tym zakresie na zasadzie sukcesji uniwersalnej wynikającej z zapisu art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego.


Zgodnie z art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.


W przypadku nabycia majątku spadkodawcy tytułem dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.


W myśl art. 6 ust. 4 tej ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Natomiast zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Jeżeli nabywca dowiedział się o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych po upływie terminów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, gdy nabywca zgłosi te rzeczy lub prawa majątkowe naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w terminie miesiąca od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu, oraz uprawdopodobni fakt późniejszego powzięcia wiadomości o ich nabyciu - art. 4a ust. 2 cyt. ustawy.


Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

  1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
  2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).


Zgodnie z art. 4a ust. 3 ww. ustawy w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa m.in. w ust. 1, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.


Stosownie do treści przepisu art. 17a ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Mając zatem na uwadze przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że niezaspokojona wierzytelność w postaci prawa do wypłaty odszkodowania jest prawem majątkowym, które nabyte tytułem dziedziczenia (spadku) wchodzi do masy spadkowej i podlega przepisom ustawy o podatku od spadków darowizn. Z uwagi na fakt, że w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2 nie uwzględniono wierzytelności o wypłatę odszkodowania, w powyższej sprawie ciąży obowiązek rozliczenia się we właściwym urzędzie skarbowym z tytułu nabycia ww. wierzytelności w postaci prawa do wypłaty odszkodowania.


Zatem stanowisko w zakresie podatku od spadków i darowizn uznano za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj