2018.02.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.2.2018.1.BK
z 12 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2017 r. (data wpływu do Organu 2 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy planowaną transakcję należy zakwalifikować jako nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym, czy Wnioskodawca na potrzeby tego podatku będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej Zbywanych Składników Majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ww. ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy planowaną transakcję należy zakwalifikować jako nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym, czy Wnioskodawca na potrzeby tego podatku będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej Zbywanych Składników Majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ww. ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest europejską spółką kapitałową prowadzącą poprzez oddział w Polsce działalność m.in. w zakresie obrotu paliwami oraz sprzedaży detalicznej paliw. Planuje nabyć opisane poniżej składniki majątkowe. Zbywca składników majątkowych jest spółką kapitałową prowadzącą działalność w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw (dalej: „Zbywca”). Zbywca jest właścicielem nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkiem stacji paliw wraz z towarzyszącą infrastrukturą trwale związaną z gruntem, parkingiem i drogą dojazdową. Nieruchomości te są obciążone hipotekami na zabezpieczenie spłaty zobowiązań Zbywcy.

Zbywca prowadził na powyższych nieruchomościach działalność w zakresie sprzedaży detalicznej paliw. Działalność stacji paliw położonej na ternie ww. nieruchomości była głównym przedmiotem działalności Zbywcy. Spółkę oraz Zbywcę łączy Umowa o Współpracy i Dostawie Paliw w Sieci Partnerskich Stacji (dalej: „Umowa o współpracy”), a prowadzona, przez Zbywcę stacja paliw stanowiła, tzw. stację partnerską. Wnioskodawcy.

Na podstawie Umowy o współpracy, Wnioskodawca zobowiązany był do dostawy paliw oraz części wyposażenia niezbędnego do prowadzenia stacji paliw, a także do zapewnienia know-how i wsparcia w działaniach marketingowych. W przeszłości Wnioskodawca dostarczył do stacji paliw Zbywcy składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w postaci stacji paliw, stanowiące wyposażenie stacji paliw, w tym między innymi:

system kasowy (w tym moduły kasowe, cztery stanowiska kasowe, terminale płatnicze),
system kontroli paliw,
materiały związane z marką Wnioskodawcy (w tym słup cenowy),
wyposażenie sklepu (meble, kosze, koszomyjki, termometr),
słupy informacyjne, wiatę wraz z otokiem,
wyposażenie informatyczne (komputery, drukarka, dysk sieciowy),
latarnie oświetleniowe,
szafy itp.

Powyższe składniki przez cały czas trwania Umowy o współpracy stanowiły własność Wnioskodawcy.

Zbywca w ramach prowadzenia stacji paliw zawarł między innymi następujące umowy:

kredytu bankowego,
z dostawcami energii elektrycznej,
na dostawę wody i odbiór ścieków,
na obsługę terminali płatniczych,
na wywóz odpadów,
na świadczenie usług telekomunikacyjnych,
na dostawę towarów,
umowa na dostawę paliw, zawartą z Wnioskodawcą.

Zbywca posiadał personel przypisany do stacji paliw, w tym pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę.

Z punktu widzenia organizacyjnego, stacja paliw nie stanowi w schemacie organizacyjnym Zbywcy odrębnego oddziału, nie jest też wpisana do Krajowego Rejestru. Sądowego (dalej: „KRS”), jako odrębny oddział Zbywcy. Zbywca nie sporządza odrębnego sprawozdania finansowego dla stacji paliw.

Z informacji przekazanych Wnioskodawcy wynika, że na podstawie ksiąg rachunkowych Zbywcy możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności wykonywanej w ramach stacji paliw. Niemniej, dla stacji paliw nie jest sporządzany odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat.

Obecnie, wobec braku płatności zobowiązań przez Zbywcę, Wnioskodawca zaprzestał dostaw paliwa na stację paliw Zbywcy. Z tego powodu stacja paliw jest obecnie nieczynna, działalność stacji została zawieszona. W chwili obecnej Zbywca wypowiedział całemu personelowi stacji umowy o pracę oraz pozostałe umowy cywilnoprawne. Stacja paliw Zbywcy obecnie nie posiada personelu koniecznego do prowadzenia działalności gospodarczej stacji paliw, w tym do obsługiwania klientów (nie jest to stacja samoobsługowa). Mając na uwadze powyższe okoliczności, Wnioskodawca planuje nabyć od Zbywcy prawo własności do nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkiem stacji paliw wraz z towarzyszącą infrastrukturą trwale związaną z gruntem, parkingiem i drogą dojazdową.

W ramach planowanej transakcji, Wnioskodawca planuje nabyć również następujące składniki majątkowe:

części wyposażenia stacji paliw, niestanowiące własności Wnioskodawcy,
paliwo w zbiornikach stacji paliw Zbywcy,
towar znajdujący się sklepie i w magazynach Zbywcy.

Na potrzeby niniejszego wniosku, powyższe składniki majątkowe (wraz z nieruchomościami) będą dalej łącznie zwane „Zbywanymi Składnikami Majątkowymi”.

Wnioskodawca planuje prowadzić opodatkowaną działalność gospodarczą w formie stacji paliw z wykorzystaniem Zbywanych Składników Majątkowych.

Po dokonaniu transakcji sprzedaży Zbywca wypowie umowy z dostawcami mediów. W związku z tym Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia nowych umów z dotychczasowymi dostawcami mediów Zbywcy (tj. energii elektrycznej, wody i ścieków, odbiór odpadów), niemniej wynikać to będzie, z braku wyboru alternatywnego dostawcy mediów lub z faktu, że oferta dotychczasowego dostawcy będzie konkurencyjna wobec pozostałych dostawców oraz z uwagi na konieczność ciągłej dostawy mediów w planowanej działalności Wnioskodawcy.

W ramach transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych Wnioskodawca nie przejmie pozostałych umów cywilnoprawnych zawartych przez Zbywcę, w tym umowy na dostawę towarów do sklepu (prowadzonego w ramach stacji paliw). Wnioskodawca nie przejmie zobowiązań z tytułu ww. umów, w tym zobowiązań z tytułu płatności za dostarczony towar do stacji paliw Zbywcy. Ponadto, w związku z nabyciem Zbywanych Składników Majątkowych, na Wnioskodawcę nie przejdą uprawnienia i zobowiązanie z tytułu umów kredytu zawieranych przez Zbywcę z bankami. Część ceny zapłaty za Zbywane Składniki Majątkowe zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek wierzycieli Zbywcy, będących wierzycielami hipotecznymi Zbywcy, w skutek czego dojdzie do zwolnienia hipotek obciążających nieruchomości wchodzące w skład Nabywanych Składników Majątkowych.

Wnioskodawca nie przejmie ponadto umów rachunków bankowych Zbywcy, praw do środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Zbywcy, umów o świadczenie usług księgowych i kadrowych. Podstawowe elementy wyposażenia stacji paliw Zbywcy, będące przedmiotem własności Wnioskodawcy, tj.:

system kasowy (w tym moduły kasowe, cztery stanowiska kasowe, terminale płatnicze),
system kontroli paliw,
materiały związane z marką Wnioskodawcy (w tym słup cenowy),
wyposażenie sklepu (meble, kosze, koszomyjki, termometr),
słupy informacyjne, wiatę wraz z otokiem,
wyposażenie informatyczne (komputery, drukarka, dysk sieciowy),
latarnie oświetleniowe,
szafy itp.

z natury rzeczy nie będą stanowiły przedmiotu planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, iż należące do niego elementy wyposażenia stacji, po finalizacji transakcji sprzedaży, zostaną połączone ze Zbywanymi Składnikami Majątkowymi celem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie otrzyma również planów sprzedażowych ani informacji o indywidualnych akcjach promocyjnych Zbywcy, prowadzonych na stacji paliw.

W ramach planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie dojdzie również do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, udzielonej na rzecz Zbywcy, bez której nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w postaci stacji paliw. Na Wnioskodawcę nie przejdą też inne licencje lub zezwolenia związane z prowadzeniem stacji paliw (w tym związane ze sprzedażą alkoholu). Wnioskodawca w tym zakresie będzie musiał samodzielnie uzyskać koncesję oraz pozostałe licencje i zezwolenia.

Sprzedaży nie będzie podlegała również nazwa firmy Zbywcy.

W ramach przedmiotowej transakcji nie dojdzie również do przejścia zakładu pracy Zbywcy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy. Wnioskodawca nie przejmie również potencjalnych zobowiązań, wobec pracowników (lub byłych pracowników) Zbywcy, jak również zobowiązań wobec osób zatrudnionych u Zbywcy na podstawie umów cywilnoprawnych. W szczególności, w ramach planowanej transakcji, nie dojdzie do przejścia do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy osób odpowiedzialnych za zarządzanie spółką Zbywcy, w tym w szczególności za zarządzanie stacją paliw.

W ramach planowanej transakcji, Spółka nie otrzyma również od Zbywcy dokumentacji związanej ze stacją paliw, w tym ksiąg handlowych, rejestrów, a także środków finansowych znajdujących się w kasie stacji paliw Zbywcy.

Mając na uwadze powyższy opis zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dla celów ustawy o CIT, planowaną transakcję należy zaklasyfikować jako nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czy też jako nabycie poszczególnych składników majątkowych. Powyższe ma istotne znaczenie dla określenia prawidłowej metody ustalenia wartości początkowej nabywanych składników majątkowych.

W związku z powyższym zadano m.in. pytanie:

Czy planowaną transakcję należy zakwalifikować jako nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4) ustawy o CIT, a tym samym czy Wnioskodawca na potrzeby tego podatku będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej Zbywanych Składników Majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowanej transakcji nie należy kwalifikować jako nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), a tym samym Wnioskodawca na potrzeby CIT nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej Zbywanych Składników Majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz 16g ust. 12 ustawy o CIT.

Uzasadniając powyższe twierdzenie Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z generalną zasadą wynikającą z art. l6g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wartość początkową, środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „WNiP”), w przypadku ich odpłatnego nabycia, stanowi ich cena nabycia. Jednakże, jak wskazuje Wnioskodawca, w dalszej części ww. artykułu ustawy o CIT ustawodawca wprowadził szereg szczegółowych zasad ustalania wartości początkowej środków trwałych i WNIP, przypadku, gdy przedmiot nabycia stanowi przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

W treści art. l6g ust. 10 ustawy o CIT, ustawodawca stwierdził, że w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;
różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Ponadto zgodnie z treścią ustawy art. l6g ust. 12 ustawy o CIT, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów, w przypadku nabycia składników majątkowych w drodze kupna, do prawidłowego określenia sposobu ustalania wartości początkowej nabywanych składników majątkowych koniecznym jest, by podatnik w pierwszej kolejności ustalił czy ma do czynienia z zakupem poszczególnych składników majątkowych (środków trwałych lub WNiP), czy też przedmiotem transakcji zakupu jest ZCP.

Zdaniem Wnioskodawcy planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie należy kwalifikować jako nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4) ustawy o CIT, a tym samym Wnioskodawca na potrzeby CIT nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej Zbywanych Składników Majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz 16g ust. 12 ustawy o CIT.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem aby zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”), muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, obejmujący również zobowiązania,
zespól ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, a ich zespół mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące wyżej wymienione zadania gospodarcze.

Biorąc pod uwagę, że aby dany zespół składników majątkowych mógł być uznany za ZCP, koniecznym warunkiem jest, by mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, zdaniem Wnioskodawcy, przy ocenie zorganizowania tych składników majątkowych zastosowanie powinny znaleźć te same wymogi, co przy ocenie, czy dany zespół składników majątkowych stanowi odrębne przedsiębiorstwo.

W szczególności, przy ocenie statusu ZCP, aktualne będzie stanowisko, zgodnie z którym aby stwierdzić, że nabyte środki tworzą zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, konieczna jest ocena, czy w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze, a realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy.

O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie ZCP decydują okoliczności faktyczne. Należy zatem ocenić, czy zostaną nabyte takie środki, które pozwolą na kontynuowanie działalności gospodarczej realizowanej uprzednio przez zbywcę.

Kolejnym warunkiem determinującym ZCP jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Są to elementy, które przesądzają o wydzieleniu zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Wyodrębnienie funkcjonalne kładzie nacisk na wymóg, by zespół wyodrębnionych składników majątkowych mógł stanowić niezależnie funkcjonujące przedsiębiorstwo.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Wnioskodawcy, Zbywane Składniki Majątkowe nie stanowią ZCP.

W pierwszej kolejności Zbywane Składniki Majątkowe nie będą obejmowały zobowiązań Zbywcy, z tytułu zaciągniętych kredytów lub innych umów cywilnoprawnych, jak również zobowiązań wobec pracowników (lub byłych) pracowników Zbywcy.

Ponadto Zbywane Składniki Majątkowe nie będą stanowiły zespołu składników wydzielonych organizacyjnie i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy.

Mimo, iż przedmiot planowanej transakcji stanowi niemal całość aktywów Zbywcy, to Zbywane Składniki Majątkowe nie były i nie są wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy pod względem organizacyjnym ani funkcjonalnym.

Z punktu widzenia organizacyjnego, stacja paliw Zbywcy, w skład której wchodzą Zbywane Składniki Majątkowe, nie stanowi wyodrębnionej organizacyjnie jednostki działalności Zbywcy, w tym nie stanowiła oddzielnego oddziału wpisanego do KRS Zbywcy. Zbywca nie sporządza odrębnego sprawozdania finansowego dla stacji paliw.

Mając na uwadze, że Zbywane Składniki Majątkowe stanowiły jedynie elementy składowe stacji paliw Zbywcy, tym bardziej nie stanowią one wyodrębnianej jednostki organizacyjnej przedsiębiorstwa Zbywcy.

Wyodrębnienie organizacyjne dokonane byłoby wówczas, gdyby Zbywane Składniki Majątkowej stanowiły odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze całego przedsiębiorstwa Zbywcy, np. w formie oddziału, wydziału czy zakładu. W analizowanym zdarzeniu przyszłym takie wyodrębnienie nie ma miejsca. Tym samym, nie można mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym Zbywanych Składników Majątkowych, będących przedmiotem planowanej sprzedaży.

Zbywane Składniki Majątkowe nie spełniają również warunku wyodrębnienia funkcjonalnego. Powyższe wynika z faktu, iż w analizowanej sprawie, przedmiotem planowanej transakcji będą aktywa, które nie są zdolne do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych. Niewątpliwie nadają się one do wykorzystania w działalności polegającej na prowadzeniu stacji paliw, jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, konkretny zbiór składników majątkowych, który przejdzie na jego rzecz, nie będzie zdatny do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Spółka w ramach planowanej transakcji nie przejmie personelu niezbędnego do prowadzenia stacji paliw. Jak już wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego, stacja paliw nie jest stacją samoobsługową, toteż personel obsługujący stację stanowi element konieczny do prowadzenia tego rodzaju działalności. Spółka będzie zatem zobowiązana do samodzielnego dostarczenia niezbędnego personelu w celu prowadzenia działalności z wykorzystaniem Zbywanych Składników Majątkowych.

Spółka będzie również zobowiązana do samodzielnego dostarczenia personelu związanego z zarządzaniem stacją paliw oraz odpowiedniego wsparcia księgowego. Bez kierownictwa oraz odpowiedniego personelu, który będzie odpowiedzialny za sprzedaż, obsługę klienta czy prowadzenie księgowości, nie można mówić o realnym funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Ponadto, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, transakcja sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie obejmie wyposażenia niezbędnego do prowadzenia stacji paliw, w tym należących do Wnioskodawcy:

systemów kasowych (w tym modułów kasowych, czterech stanowisk kasowych, terminali płatniczych),
systemu kontroli paliw,
materiałów związanych z marką Wnioskodawcy (w tym słupów cenowych),
wyposażenia sklepu (mebli, koszy, koszomyjek, termometru),
słupów informacyjnych, wiaty wraz z otokiem,
wyposażenia informatycznego (komputerów, drukarki, dysku sieciowego),
latarni oświetleniowych,
szaf itp.

W celu prowadzenia działalności w postaci stacji paliw, Spółka będzie musiała dokonać połączenia powyższych, własnych składników majątkowych ze Zbywanymi Składnikami Majątkowymi.

W celu prowadzenia działalności stacji paliw, Spółka będzie zobowiązana również do samodzielnego uzyskania koncesji na sprzedaż paliw oraz innych licencji i zezwoleń związanych z prowadzeniem tego typu działalności.

Niezależnie od Zbywanych Składników Majątkowych Spółka będzie również zobowiązana do zawarcia we własnym zakresie szeregu odrębnych umów cywilnoprawnych, w tym z dostawcami mediów do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Zbywane Składniki Majątkowe nie będą samodzielnie mogły służyć działalności stacji paliw. Wnioskodawca nabędzie jedynie poszczególne składniki majątkowe, które dopiero po włączeniu do reszty swojego majątku i podjęciu określonych działań (np. w obszarze dostaw, zatrudnienia, dodatkowego wyposażenia) będą mogły funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo.

Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że stacja paliw obecnie nie funkcjonuje, a Zbywca rozwiązał umowy z personelem obsługującym stację paliw. Powyższe oznacza, że już w chwili obecnej stacja paliw, w której wykorzystywane są Zbywane Składniki Majątkowe, nie spełnia wymogu wyodrębnienia funkcjonalnego umożlwiającego prowadzenie działalności gospodarczej.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem planowanej transakcji będą tylko niektóre składniki przedsiębiorstwa, niezdolne do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiot planowanej transakcji nie będzie stanowił ZCP.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, planowaną transakcję nie należy zakwalifikować jako nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a tym samym Wnioskodawca na potrzeby CIT nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej Zbywanych Składników Majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz 16g ust. 12 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej część przedsiębiorstwa – oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Natomiast, zgodnie z definicją wynikającą z treści z art. 4a pkt 3 ww. ustawy, pojęcie przedsiębiorstwo oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Zatem zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1994 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W rozumieniu powyższej regulacji prawnej, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, spełniać powinien następujące warunki:

musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Zorganizowana część przedsiębiorstwa, w rozumieniu powyższego przepisu, powinna więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota zorganizowanej części przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Zatem nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zatem, samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym. Ważne jest przypisanie jednostce uprawnień skutkujących samodzielnym prowadzeniem działalności „widocznym z zewnątrz”. Oznacza to, że wyodrębnienie musi wynikać z określonych decyzji statutowych (zarządczych itp.), które formalnie nadają jednostce wewnętrznej uprawnienia uzasadniające jej wydzielenie organizacyjne.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i 55² ustawy Kodeks cywilny.

Z treści powołanych przepisów wynika, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa jego zorganizowanej części i ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tym przedsiębiorstwem do tej jego części.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że wobec braku płatności zobowiązań przez kontrahenta (Zbywcę), Wnioskodawca zaprzestał dostaw paliwa na stację paliw Zbywcy. Z tego powodu stacja paliw jest obecnie nieczynna, działalność stacji została zawieszona. W chwili obecnej Zbywca wypowiedział całemu personelowi stacji umowy o pracę oraz pozostałe umowy cywilnoprawne. Stacja paliw Zbywcy obecnie nie posiada personelu koniecznego do prowadzenia działalności gospodarczej stacji paliw, w tym do obsługiwania klientów (nie jest to stacja samoobsługowa). Mając na uwadze powyższe okoliczności, Wnioskodawca planuje nabyć od Zbywcy prawo własności do nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkiem stacji paliw wraz z towarzyszącą infrastrukturą trwale związaną z gruntem, parkingiem i drogą dojazdową. W ramach planowanej transakcji, Wnioskodawca planuje nabyć również części wyposażenia stacji paliw, niestanowiącego własności Wnioskodawcy, paliwo w zbiornikach stacji paliw Zbywcy, towar znajdujący się sklepie i w magazynach Zbywcy (Zbywane Składniki Majątkowe). Wnioskodawca planuje prowadzić opodatkowaną działalność gospodarczą w formie stacji paliw z wykorzystaniem Zbywanych Składników Majątkowych. Po dokonaniu transakcji sprzedaży Zbywca wypowie umowy z dostawcami mediów. W związku z tym Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia nowych umów z dotychczasowymi dostawcami mediów Zbywcy (tj. energii elektrycznej, wody i ścieków, odbiór odpadów), niemniej wynikać to będzie, z braku wyboru alternatywnego dostawcy mediów lub z faktu, że oferta dotychczasowego dostawcy będzie konkurencyjna wobec pozostałych dostawców oraz z uwagi na konieczność ciągłej dostawy mediów w planowanej działalności Wnioskodawcy. W ramach transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych Wnioskodawca nie przejmie pozostałych umów cywilnoprawnych zawartych przez Zbywcę, w tym umowy na dostawę towarów do sklepu (prowadzonego w ramach stacji paliw). Wnioskodawca nie przejmie zobowiązań z tytułu ww. umów, w tym zobowiązań z tytułu płatności za dostarczony towar do stacji paliw Zbywcy. Ponadto, w związku z nabyciem Zbywanych Składników Majątkowych, na Wnioskodawcę nie przejdą uprawnienia i zobowiązanie z tytułu umów kredytu zawieranych przez Zbywcę z bankami. Część ceny zapłaty za Zbywane Składniki Majątkowe zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek wierzycieli Zbywcy, będących wierzycielami hipotecznymi Zbywcy, w skutek czego dojdzie do zwolnienia hipotek obciążających nieruchomości wchodzące w skład Nabywanych Składników Majątkowych. Wnioskodawca nie przejmie ponadto umów rachunków bankowych Zbywcy, praw do środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Zbywcy, umów o świadczenie usług księgowych i kadrowych. Podstawowe elementy wyposażenia stacji paliw Zbywcy, będące przedmiotem własności Wnioskodawcy, tj.: system kasowy (w tym moduły kasowe, cztery stanowiska kasowe, terminale płatnicze), system kontroli paliw, materiały związane z marką Wnioskodawcy (w tym słup cenowy), wyposażenie sklepu (meble, kosze, koszomyjki, termometr), słupy informacyjne, wiatę wraz z otokiem, wyposażenie informatyczne (komputery, drukarka, dysk sieciowy), latarnie oświetleniowe, szafy itp. z natury rzeczy nie będą stanowiły przedmiotu planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, iż należące do niego elementy wyposażenia stacji, po finalizacji transakcji sprzedaży, zostaną połączone ze Zbywanymi Składnikami Majątkowymi celem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie otrzyma również planów sprzedażowych ani informacji o indywidualnych akcjach promocyjnych Zbywcy, prowadzonych na stacji paliw. W ramach planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie dojdzie również do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, udzielonej na rzecz Zbywcy, bez której nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w postaci stacji paliw. Na Wnioskodawcę nie przejdą też inne licencje lub zezwolenia związane z prowadzeniem stacji paliw (w tym związane ze sprzedażą alkoholu). Wnioskodawca w tym zakresie będzie musiał samodzielnie uzyskać koncesję oraz pozostałe licencje i zezwolenia. Sprzedaży nie będzie podlegała również nazwa firmy Zbywcy. W ramach przedmiotowej transakcji nie dojdzie również do przejścia zakładu pracy Zbywcy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy. Wnioskodawca nie przejmie również potencjalnych zobowiązań, wobec pracowników (lub byłych pracowników) Zbywcy, jak również zobowiązań wobec osób zatrudnionych u Zbywcy na podstawie umów cywilnoprawnych. W szczególności, w ramach planowanej transakcji, nie dojdzie do przejścia do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy osób odpowiedzialnych za zarządzanie spółką Zbywcy, w tym w szczególności za zarządzanie stacją paliw. Zbywca nie przekaże Wnioskodawcy również dokumentacji związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że przenoszone na Wnioskodawcę zgodnie z umową składniki majątkowe nie spełniają definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej w art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ Wnioskodawca nie przejmie oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Zbywcy, nie przejdą na niego w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo, umowy dotyczące dostawy mediów, rachunki bankowe, środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych Zbywającego, ewidencje księgowe i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Zbywającego, żadne koncesje, czy zobowiązania Zbywającego, w tym związane ze spłatą kredytów. Nie nastąpi też przejście pracowników Zbywającego przez Wnioskodawcę.

Nabywane aktywa są jedynie niepowiązanymi organizacyjnie i finansowo elementami przedsiębiorstwa Zbywcy i jako takie nie mogą być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której podstawową cechą jest możliwość funkcjonowania jako samodzielne przedsiębiorstwo.

Zatem nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości i innych składników majątku Zbywającego niewątpliwie nie będzie spełniać warunku funkcjonowania ich jako wyodrębnionej organizacyjnie całości, ponieważ nie jest przenoszona jako taka w ramach wyodrębnionej całości. O ile obecnie, w przedsiębiorstwie Zbywającego, zbywany majątek jest przedsiębiorstwem i jest zorganizowany, o tyle Wnioskodawca majątek ten będzie musiał od podstaw wprowadzić w nowe ramy organizacyjne i finansowe. Co więcej, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zawrze umowy niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem nabytych składników majątku Zbywcy, gdyż bez zapewnienia stałej dostawy usług nimi objętych (tj. tylko i wyłącznie przy użyciu nabytych od Zbywcy składników majątkowych) funkcjonowanie stacji paliw nie będzie możliwe. Aby prowadzić działalność gospodarczą, Wnioskodawca będzie zobowiązany do samodzielnego uzyskania koncesji na sprzedaż paliw w miejscu planowanej działalności gospodarczej, jak również innych licencji i zezwoleń związanych z planowaną działalnością. Koniecznym będzie również dostarczenie przez Wnioskodawcę własnego personelu, obsługującego stację paliw. Wnioskodawca będzie również zobowiązany do zawarcia szeregu umów cywilnoprawnych związanych z obsługą stacji paliw, w tym umów z dostawcami mediów, dostawcami towarów do sklepu stacji. Tym samym nie można mówić, iż nabyty od Zbywcy majątek będzie zdolny do samodzielnego funkcjonowania, to zaś jest warunkiem istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia wartości początkowej nabytej przez Wnioskodawcę nieruchomości i innych składników majątku stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne wskazać należy, że w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zróżnicowano zasady ustalania przez podatników wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w zależności od sposobu ich nabycia oraz rodzaju nabywanych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia, przez którą należy rozumieć kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 ww. ustawy). Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 10 ww. ustawy, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;
różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Przy czym, jak wynika z art. 16g ust. 12 cyt. Ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że skoro nabycie środków trwałych i innych składników majątku Zbywcy, nie będzie spełniać definicji zawartej w art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (a więc Wnioskodawca nie nabędzie zorganizowanej części przedsiębiorstwa), lecz nabędzie poszczególne składniki majątku Zbywcy), to wartość początkową składników majątkowych stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne winien ustalić na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, tj. wg ceny nabycia tych składników majątku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż nabyte przez niego składniki majątku Zbywcy, będące środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a zatem nie jest on zobowiązany do ustalenia wartości początkowej tych składników na podstawie art. 16g ust. 10 i art. 16g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a,
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Karków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin