Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.871.2017.2.JC
z 5 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 26 lutego 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej lokalu mieszkalnego, dokonanej w trybie egzekucji komorniczej (sprawa Km …) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej lokalu mieszkalnego, dokonanej w trybie egzekucji komorniczej (sprawa Km …).

We wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dłużnik K.B. (PESEL …) oraz dłużnik M.B. (PESEL …) byli właścicielami nieruchomości lokalowej stanowiącej wspólną własność małżonków (wspólność ustawowa majątkowa małżeńska) położonej pod adresem: …, dla której Sąd Rejonowy w … prowadzi księgę wieczystą o numerze …. Lokal składa się z dwóch pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju o łącznej powierzchni użytkowej 45,61 m2. Do lokalu przynależy pomieszczenie w piwnicy o powierzchni 3,14 m2 (łączna powierzchnia lokalu mieszkalnego oraz piwnicy wynosi 48,75m2). Lokal mieszkalny położony na II piętrze w budynku wielolokalowym, stanowiącym część składową nieruchomości gruntowej działki ewidencyjnej o numerze … (zgodnie z zapisami ujawnionymi w księdze wieczystej), zlokalizowanej w … przy ul. …. Właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej w wysokości 176/10000 części. Lokal służy celom mieszkalnym.

Powyższa nieruchomość została sprzedana na licytacji dnia 9 maja 2017 r.

Z informacji uzyskanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego w dniu 6 października 2015 r. wynikało, że dłużnik K.B. nie prowadzi działalności gospodarczej. Z informacji uzyskanej od ZUS w dniu 9 lutego 2017 r. wynikało, że dłużnik K.B. nie prowadzi działalności gospodarczej. Dłużnik obecnie pracuje.

Z informacji uzyskanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego w dniu 23 października 2015 r. wynikało, że dłużnik M.B. nie prowadzi działalności gospodarczej. Z informacji uzyskanej od ZUS w dniu 28 kwietnia 2017 r. wynikało, że dłużnik M.B. nie prowadzi działalności gospodarczej. Dłużnik nie pracuje, brak również aktualnych zgłoszeń.

Komornik Sądowy wezwał dłużników do „Dłużnik obowiązany jest złożyć oświadczenie, czy jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) w świetle § 15-17 w zw. z § 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) oraz § 24 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798, z późn. zm.) w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego zawiadomienia po rygorem uznania, że dłużnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). W przypadku odpowiedzi twierdzącej dłużnik obowiązany jest w powyższym terminie złożyć kserokopie dokumentów potwierdzających nadanie numerów: NIP oraz REGON (osoba prawna) lub PESEL (osoba fizyczna)”.

Dłużnik do dnia złożenia wniosku nie złożył takiego oświadczenia.

Dłużnik nie złożył oświadczenia w zakresie:

• czy prowadzi działalność gospodarczą,
• czy jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT,
• czy w stosunku do ww. nieruchomości przysługiwało mu prawo odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu,
• czy nie poniósł nakłady przewyższające 30 % wartości początkowej i skorzystał z prawa odliczenia VAT od nakładów,
• jakim celom służy nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lutego 2018 r. wskazano, że:

• dłużnicy nie złożyli oświadczenia kiedy nabyli ww. lokal,
• dłużnicy nie złożyli oświadczenia, iż przysługuje im prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• lokal służy celom mieszkalnym,
• lokal był wykorzystywany na własne cele mieszkaniowe dłużników,
• dłużnicy nie złożyli oświadczenia czy ponosili wydatki na ulepszenie ww. lokalu w rozumieniu podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości stanowiącego wspólną własność małżonków (wspólność ustawowa majątkowa małżeńska) w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości stanowiącej wspólną własność małżonków (wspólność ustawowa majątkowa małżeńska) K.B. oraz M.B., położonej pod adresem: …, dla którego Sad Rejonowy … prowadzi księgę wieczysta o numerze …; Lokal składa sie z dwóch pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju o łącznej powierzchni użytkowej 45,61 m2; do lokalu przynależy pomieszczenie w piwnicy o powierzchni 3,14 m2 (łączna powierzchnia lokalu mieszkalnego oraz piwnicy wynosi 48,75m2). Lokal mieszkalny położony na II piętrzę w budynku wielolokalowym, stanowiącym cześć składową nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę ewidencyjną o numerze … (zgodnie z zapisami ujawnionymi w księdze wieczystej), zlokalizowaną w …przy ul. …, w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. lokalu mieszkalnego), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom, a dotyczące lokalu mieszkalnego. Z wniosku nie wynika, aby lokal był wykorzystywany na cele inne, niż mieszkalne.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że dostawa lokalu mieszkalnego (dokonana w dniu 9 maja 2017 r.), o którym mowa we wniosku, w drodze licytacji nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż z treści wniosku nie wynika, aby dłużnicy wykorzystywali do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przedmiotowy lokal mieszkalny. W opisanej sytuacji dłużnicy nie wystąpili w charakterze podatników. Zatem sprzedaż licytacyjna była sprzedażą majątku osobistego dłużników, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania, wobec czego Wnioskodawca (komornik sądowy) nie był zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że przedmiotowa nieruchomość nie była używana w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT w zakresie wynajmu na cele użytkowe lub mieszkaniowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.