Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.24.2018.1.BJ
z 5 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty wskazanych we wniosku przychodów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty wskazanych we wniosku przychodów podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy – Spółki z o.o. (zwanej dalej „Spółka”) jest m.in. świadczenie usług dostaw wody i odbioru ścieków. Spółka zawarła umowę na ww. usługi z X Sp. z o.o. Na podstawie zawartej umowy oraz wskazań wodomierzy wystawiano faktury. W okresie od stycznia do lutego 2014 roku doszło do dużego niekontrolowanego wycieku wody co znalazło odzwierciedlenie we wskazaniu wodomierza stanowiącego podstawy do wystawiania faktur. Za ten okres zostały wystawione przez Spółkę 31 stycznia 2014 oraz 28 lutego 2014 dwie faktury, na łączną kwotę 142.133,80 zł netto, z której zaakceptowano i opłacono kwotę 3.709,54 zł netto.

Kwoty wynikające z faktur zostały ujęte w deklaracji CIT-8 za 2014 rok. Spółka rozpoznała je jako przychód podatkowy w roku 2014. Spółka X jednak nie zaakceptowała kwoty 138.424,26 zł netto. Spółka nie otrzymała płatności ww. kwoty wynikającej z ww. faktur. W związku z powyższym Spółka dochodziła swoich roszczeń na drodze sądowej. Wyrok Sądu Rejonowego z 2017 roku jest niekorzystny dla Spółki (wyrok uprawomocnił się 7 marca 2017 r.). Wynika z niego, iż kwoty wykazane na fakturach są nienależne Spółce. Wobec powyższego wyroku w 2017 rok Spółka wystawiła faktury korygujące na kwotę 138.424,26 zł netto dot. usług, które zdaniem Sądu nie zostały wykonane. Korektę przychodu Spółka rozliczyła w 2017 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wyrokiem sądu, orzekającym iż Spółka nie miała prawa żądać zapłaty za wykonane usługi, gdyż woda wyciekła w wyniku awarii a nie została dostarczona pozwanemu, a faktury zostały wystawione bezzasadnie, spółka była uprawniona do skorygowania przychodu podatkowego w roku podatkowym w którym otrzymano wyrok, tj. w 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 roku, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą pomyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W ocenie Wnioskodawcy nowelizacja ustawy o CIT wprowadziła zatem zasadę, że przychód należy korygować na bieżąco, o ile nie wynika on z błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki, tj. w okresie w którym otrzymano dokument będący podstawą skorygowania przychodu.

Z powyższego stanu faktycznego wynika, iż Spółka otrzymała wyrok sądu, na podstawie którego koryguje przychód a zatem korekta przychodu wynika z bieżącego zdarzenia, dodatkowo nie wynika z omyłki.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka uprawniona była do dokonania korekty przychodu podatkowego na bieżąco, tj. w okresie rozliczeniowym w którym otrzymano wyrok sądu a więc w roku podatkowym 2017.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: „updop”), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 updop w ww. brzmieniu, dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do art. 12 ust. 3 updop w powyższym brzmieniu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów, określonych w art. 12 ust. 3 updop, uregulowane są w art. 12 ust. 3a-3g. Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 3c updop, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Powyższe przepisy jednoznacznie określają moment powstania przychodu należnego powstałego w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Art. 12 ust. 3 updop, mówi o przychodach „związanych” z działalnością gospodarczą, a zatem odnosi się do przychodów będących następstwem prowadzonej działalności gospodarczej (związanych z nią bezpośrednio lub pośrednio). Natomiast z art. 12 ust. 3e updop wynika, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zgodnie z art. 12 ust. 3j updop, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Stosownie natomiast do art. 12 ust. 3k updop, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie dostawy wody i odbioru ścieków. Spółka zawarła umowę na ww. usługi z X Sp. z o.o. Na podstawie zawartej umowy oraz wskazań wodomierzy wystawiano faktury. W okresie od stycznia do lutego 2014 roku doszło do dużego niekontrolowanego wycieku wody co znalazło odzwierciedlenie we wskazaniu wodomierza stanowiącego podstawy do wystawiania faktur. Za ten okres zostały wystawione przez Spółkę 31 stycznia 2014 oraz 28 lutego 2014 dwie faktury, na łączną kwotę 142.133,80 zł netto, z której zaakceptowano i opłacono kwotę 3.709,54 zł netto. Kwoty wynikające z faktur zostały ujęte w deklaracji CIT-8 za 2014 rok. Spółka rozpoznała je jako przychód podatkowy w roku 2014. Spółka X jednak nie zaakceptowała kwoty 138.424,26 zł netto. Spółka nie otrzymała płatności ww. kwoty wynikającej z ww. faktur. W związku z powyższym Spółka dochodziła swoich roszczeń na drodze sądowej. Wyrok Sądu Rejonowego z 2017 roku jest niekorzystny dla Spółki (wyrok uprawomocnił się 7 marca 2017 r.). Wynika z niego, iż kwoty wykazane na fakturach są nienależne Spółce. Wobec powyższego wyroku w 2017 rok Spółka wystawiła faktury korygujące na kwotę 138.424,26 zł netto dot. usług, które zdaniem Sądu nie zostały wykonane. Korektę przychodu Spółka rozliczyła w 2017 roku.

W świetle powyższego, zauważyć należy, że na mocy ww. wyroku sądowego Wnioskodawca uprawniony był do dokonania korekty przychodu wykazanego w 2014 r. jako przychód należny z prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, na gruncie niniejszej sprawy korekty tej należało dokonać na bieżąco w okresie rozliczeniowym (roku podatkowym), w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczynę korekty (np. wyrok sądu), gdyż korekta ta nie jest spowodowana błędem rachunkowym, ani inną oczywistą omyłką.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.