Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.16.2018.1.JBB
z 9 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymywaniem od Emitenta płatności wynikających ze Skryptów dłużnych – jest prawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej
w zakresie rozpoznawania przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z otrzymywaniem płatności wynikających z nabytych Skryptów dłużnych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest krajową spółką prawa handlowego, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka Wnioskodawcy prowadziła działalność w zakresie świadczenia profesjonalnych usług doradczych i eksperckich w różnych dziedzinach biznesu i działalności społecznej.

Obecnie Wnioskodawca rozważa podjęcie nowego rodzaju działalności, poprzez nabycie
w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) skryptów dłużnych (opisanych poniżej). W zamian za wniesiony wkład, spółka Wnioskodawcy wyda podmiotowi dokonującemu wniesienia wkładu udziały w podwyższonym kapitale zakładowym w wartości nominalnej odpowiadającej wartości rynkowej przedmiotu aportu.

Nabycie przez Wnioskodawcę Skryptów dłużnych na skutek opisanych wyżej czynności, może nastąpić nie wcześniej niż w 2018 r.

Skrypty dłużne, które będą przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki Wnioskodawcy, zostały wyemitowane przez spółkę posiadającą osobowość prawną, mającą siedzibę w Wielkim Księstwie Luksemburga (dalej: „Emitent”), tj. w kraju należącym do Unii Europejskiej (dalej: „Skrypty dłużne”). Skrypty dłużne pierwotnie zostały objęte przez krajowe instytucje finansowe uprawnione do udzielania kredytów (pożyczek), które w rozliczeniu ceny emisyjnej Skryptów dłużnych przeniosły na rzecz ich Emitenta własność pakietów wierzytelności przysługujących im wobec osób trzecich – pożyczkobiorców (dalej: „Wierzytelności”). Wierzytelności przeniesione w zamian za objęcie poszczególnych emisji Skryptów Dłużnych wynikały z zawartych przez krajowe instytucje finansowe umów kredytów (pożyczek). Wierzytelności te składały się z kwot należności głównych udzielonych pożyczek oraz odsetek.

Treścią prawa majątkowego wynikającego ze Skryptów dłużnych, których nabycie rozważa Wnioskodawca, jest bezpośrednie, niezabezpieczone, niepodporządkowane, nieuwarunkowane ograniczone zobowiązanie regresowe Emitenta, które zostało przypisane do puli Wierzytelności przelanych przez krajowe instytucje finansowe, w znaczeniu jakie pojęcie to ma na gruncie obowiązujących w Wielkim Księstwie Luksemburga przepisów ustawy o sekurytyzacji z 2004 r. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Emitenta, Skrypty dłużne stanowią papiery wartościowe emitowane na podstawie przepisów prawa Wielkiego Księstwa Luksemburga przez Emitenta działającego jako nielicencjonowany podmiot sekurytyzacyjny w rozumieniu przepisów luksemburskiej ustawy o sekurytyzacji z 2004 r. Obowiązujące w Polsce normy kolizyjne dotyczące transakcji międzynarodowych, art. 31 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe wskazują na obowiązek kwalifikowania papierów wartościowych stosownie do przepisów prawa kraju ich emisji.

W okresie przysługiwania Wnioskodawcy praw do Skryptów dłużnych, Wnioskodawca uprawniony będzie do otrzymywania od Emitenta płatności tytułem przepływów pieniężnych generowanych przez Wierzytelności przekazane na pokrycie wartości emisyjnej Skryptów dłużnych, po potrąceniu kosztów i wydatków związanych z sekurytyzowaną wierzytelnością.

W przypadku każdej płatności dokonanej z tego tytułu do Wnioskodawcy, Emitent dokonywać będzie odpowiedniego pomniejszenia wartości nominalnej Skryptu dłużnego, aż do osiągnięcia wartości „0” (zero), co odnotowywane będzie w Rejestrze prowadzonym przez Emitenta.

Przepływy pieniężne generowane przez Wierzytelności pożyczkowe przekazane na pokrycie wartości emisyjnej Skryptów dłużnych obejmują zarówno kwoty należności głównych udzielonych pożyczek oraz odsetki należne od wierzytelności pożyczkowych. Konstrukcja prawna Skryptów dłużnych przewiduje, iż posiadaczowi Skryptów dłużnych nie przysługuje roszczenie o dokonanie innego sposobu spłaty wartości kapitału głównego Skryptów dłużnych, niż poprzez bieżące wypłaty z tytułu przepływów pieniężnych generowanych przez Wierzytelności, obniżające każdorazowo wartość nominalną Skryptów dłużnych.

W dacie końcowej zapadalności Skryptów dłużnych ich posiadaczowi przysługiwać będzie wyłącznie spłata należności wynikających z przepływów pieniężnych generowanych przez Wierzytelności, będących w posiadaniu Emitenta i niewypłaconych jeszcze posiadaczowi Skryptu dłużnego, a pozostała po wcześniejszych obniżeniach wartość nominalna Skryptów dłużnych podlegać będzie umorzeniu do wartości zero „0”. W zwyczajnym biegu okoliczności, zgodnie z warunkami umowy emisyjnej, Wnioskodawca nie może otrzymać zwrotu wartości nominalnej Skryptów dłużnych pod innym tytułem prawnym, niż opisany powyżej, poprzez stopniowe obniżanie wartości nominalnej Skryptów dłużnych w związku z częściową spłatą ich kapitału wynikającą z rozliczenia przez Emitenta przepływów pieniężnych generowanych przez Wierzytelności.

Warunki emisji Skryptów dłużnych przewidują w określonych okolicznościach możliwość przedterminowego wykupu przez Emitenta. Emitent jest podmiotem wyłącznie uprawnionym do podjęcia decyzji o przedterminowym wykupie Skryptów dłużnych, a Wnioskodawcy, jako posiadaczowi Skryptów dłużnych nie będzie przysługiwało roszczenie o dokonanie takiego wykupu. Ponadto, Skrypty dłużne zgodnie z warunkami emisji, podlegają oprocentowaniu naliczanemu w stosunku rocznym od wartości nominalnej skryptu istniejącej w pierwszym dniu okresu odsetkowego. Tym samym oprócz wypłat z tytułu pomniejszenia wartości nominalnej (częściowego wykupu) Skryptów dłużnych, Wnioskodawca z tytułu Skryptów dłużnych będzie otrzymywał także odsetki w postaci oprocentowania posiadanych Skryptów dłużnych.

W związku z nabyciem przez Wnioskodawcę Skryptów dłużnych, Wnioskodawca jako podmiot uprawniony ze Skryptów dłużnych będzie otrzymywał w przyszłości następujące płatności od Emitenta tytułem realizacji praw wynikających ze Skryptów dłużnych:

• wypłaty z tytułu obniżenia wartości nominalnej Skryptów dłużnych, których wysokość bezpośrednio uzależniona jest od wysokości przepływów finansowych generowanych przez pakiety Wierzytelności pożyczkowych przekazanych przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową w celu pierwotnego nabycia Skryptów dłużnych od Emitenta;
  

• oprocentowanie Skryptów dłużnych, w postaci odsetek naliczanych od bieżącej wartości nominalnej Skryptu dłużnego istniejącej w pierwszym dniu okresu odsetkowego.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. W jaki sposób określić należy wysokość oraz moment uzyskania przychodów podatkowych osiąganych przez Wnioskodawcę w związku z otrzymywaniem od Emitenta płatności wynikających ze Skryptów dłużnych zgodnie z warunkami emisji?
2. W jaki sposób określić należy wysokość oraz moment potrącalności kosztów uzyskania przychodów związanych z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami wynikającymi z otrzymywania od Emitenta płatności wynikających ze Skryptów dłużnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (w odniesieniu do pytania pierwszego), wypłaty otrzymywane przez Wnioskodawcę od Emitenta Skryptów dłużnych, zarówno z tytułu obniżenia wartości nominalnej Skryptów dłużnych, jak i oprocentowania Skryptów dłużnych, stanowią w całości przychód podatkowy Wnioskodawcy osiągany w dacie faktycznego otrzymania od Emitenta poszczególnych płatności, stosownie do art. 12 ust. 1 oraz ust. 3e Ustawy CIT.

Zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei stosownie do art. 12 ust. 3 i 3a Ustawy CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Za datę powstania tak określonych przychodów, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: 1) wystawienia faktury albo 2) uregulowania należności.

W przypadku jednak przychodów związanych z działalnością gospodarczą, dla których nie stosuje się art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W ocenie Wnioskodawcy, zarówno wypłaty otrzymywane od Emitenta Skryptów dłużnych,
z tytułu obniżenia wartości nominalnej Skryptów dłużnych w związku z dokonaniem rozliczenia przepływów pieniężnych generowanych przez Wierzytelności składające się na dany Skrypt dłużny, jak i oprocentowania Skryptów dłużnych, stanowić będą przychody inne niż wynikające ze zbycia towarów praw majątkowych, lub świadczenia usług, w związku z czym za moment uzyskania tych przychodów uznawać należało będzie dzień faktycznego wpływu środków na rachunek bankowy Wnioskodawcy – dzień otrzymania zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy (w odniesieniu do pytania drugiego), koszt uzyskania przychodów związany z otrzymaniem od Emitenta płatności z tytułu rozliczenia przepływów pieniężnych generowanych przez Wierzytelności przypisane do danego Skryptu dłużnego, skutkującej obniżeniem wartości nominalnej Skryptu dłużnego zapisanej w Rejestrze prowadzonym przez Emitenta, określany powinien być każdorazowo w dacie otrzymania od Emitenta takiej płatności.

Koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy stanowić będzie część wartości rynkowej (zbywczej) Skryptów dłużnych określona w umowie spółki Wnioskodawcy i uchwale w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego spółki, nie niższa od wartości rynkowej Skryptów dłużnych, ustalona w takiej proporcji, w jakiej pozostaje wartość obniżenia wartości nominalnej Skryptu dłużnego wynikająca z danej płatności do całkowitej (początkowej) wartości nominalnej tego Skryptu dłużnego. Wnioskodawca wskazuje, że Minister Finansów działający za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, odnosząc się w interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2015 r. nr ITPB3/4510-240/15/AW do analogicznego przypadku skryptów dłużnych wyemitowanych przez luksemburską spółkę sekurytyzacyjną wskazał, że przychód podatnika będącego nabywcą skryptów dłużnych w drodze wkładu niepieniężnego – aportu, rozpoznawać należy w pełnej wysokości otrzymywanych przez posiadacza skryptów dłużnych wypłat z tytułu realizacji praw wynikających ze skryptu, które to wypłaty stanowią przychód podatkowy rozpoznawany na podstawie art. 12 ust. 3 w związku z ust. 3e Ustawy CIT, w dacie faktycznego otrzymania płatności. Równocześnie jednak w wydanej interpretacji Minister Finansów podkreślił, że z tak powstającym przychodem podatnik będzie mógł rozpoznać koszty uzyskania przychodów, w wysokości wartości nominalnej udziałów wydanych w zamian za wniesiony wkład niepieniężny – w zakresie drugiej części powołanego zdania uwzględnić należy jednak zmianę przepisów art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT, jaka miała miejsce z dniem 1 stycznia 2017 r., o czym poniżej.

Wnioskodawca podkreśla, że konstrukcja prawna Skryptu dłużnego przewiduje, iż podstawowym źródłem wypłat dla posiadacza Skryptu dłużnego w okresie jego funkcjonowania w obrocie prawnym są płatności związane z przepływami pieniężnymi generowanymi przez Wierzytelności, skutkujące obniżeniem wartości nominalnej Skryptu dłużnego. Przyjmując zatem całkowitą spłacalność Wierzytelności, wartość nominalna Skryptu dłużnego pozostała w dniu jego zapadalności wyniesie „0” i nie będzie on podlegał dalszemu wykupowi, tj. Wnioskodawca na dzień zapadalności Skryptu dłużnego nie uzyska już żadnego świadczenia pieniężnego od Emitenta, związanego z końcowym umorzeniem praw wynikających ze Skryptu. Analogicznie, w przypadku gdy w dniu zapadalności Skryptu dłużnego będzie on wykazywał dodatnią wartość nominalną, posiadaczowi przysługiwać będzie wyłącznie spłata należności wynikających z przepływów pieniężnych generowanych przez Wierzytelności, będących
w posiadaniu Emitenta i niewypłaconych jeszcze posiadaczowi Skryptu dłużnego, a pozostała wartość nominalna Skryptu dłużnego podlegać będzie umorzeniu do wartości zero „0” bez innego wynagrodzenia. Określenie zatem innego momentu potrącalności kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem Skryptów dłużnych, niż w momencie otrzymywania wypłat z tytułu Skryptów dłużnych, które związane są z częściowym obniżeniem wartości nominalnej danego Skryptu dłużnego, prowadziłoby do niemożliwości rozpoznania tych kosztów w innym momencie, i tym samym do wyłączenia możliwości rozpoznania przez Wnioskodawcę kosztów uzyskania przychodów w ogóle.

W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie w powyższym zakresie przepisów art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy CIT powinno uwzględniać specyfikę konstrukcji prawnej zagranicznego papieru wartościowego, która przewiduje nieznaną prawu polskiemu formę prawną Skryptu dłużnego o specyficznie określonych zasadach dokonywania na rzecz podmiotów uprawnionych wypłat z tytułu rozliczenia wartości emisyjnej (nominalnej), nie poprzez umorzenie lub odkup instrumentu w całości, ale poprzez stopniowe dokonywanie obniżenia wartości nominalnej w związku z realizowanymi przez Emitenta płatnościami. Należy podkreślić, że w zakresie zbliżonych w skutkach prawnych oraz ekonomicznych czynności prawnych, znanych prawu polskiemu, np. związanych z częściowym obniżeniem wartości nominalnej udziałów lub akcji, nie ulega w praktyce wątpliwości prawo podatnika do obniżenia wysokości osiągniętego z tego tytułu przychodu tj. do potracenia kosztów uzyskania przychodów (wyłączenia z przychodów) w postaci odpowiedniej części wydatku poniesionego na nabycie udziału (akcji) podlegającej częściowemu umorzeniu i to pomimo braku określenia w przepisach prawa podatkowego (art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. b) w związku z art. 12 ust. 4 pkt 3 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy CIT) odrębnych regulacji dotyczących częściowego jedynie obniżenia wartości nominalnej tych praw.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lipca 2017 r. nr ILPB4/4510-1-171/15-2/MC Dyrektor Izby Skarbowej, odstępując od własnego uzasadnienia, w pełni zaakcentował pogląd, iż: „W przypadku zatem obniżenia wartości nominalnej udziałów za wynagrodzeniem, część kosztu nabycia i/lub objęcia udziałów obliczona proporcjonalnie do dokonanego obniżenia powinna mieć wpływ na wysokość dochodu wspólnika otrzymującego wynagrodzenie. Przykładowo, w przypadku podjęcia decyzji o obniżeniu wartości nominalnej udziałów o 40%, wynagrodzenie Spółki za dokonane obniżenie kapitału nie stanowiłoby przychodu do wysokości 40% wartości stanowiącej koszt nabycia i/lub objęcia tych udziałów. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie uzyskane z tytułu obniżenia wartości nominalnej udziałów (...) w części stanowiącej koszt nabycia i/lub objęcia udziałów w wartości przypadającej proporcjonalnie do wysokości planowanego obniżenia nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe dotyczyć będzie jednak jedynie tej części kosztów nabycia i/lub objęcia udziałów obliczonej odpowiednio do proporcji planowanego obniżenia.”.

W ocenie Wnioskodawcy, analogiczne do opisanych wyżej zasady rozpoznawania daty potrącalności kosztów podatkowych powinny znajdować zastosowanie w przypadku częściowego obniżania przez Emitenta wartości nominalnej Skryptów dłużnych, w związku
z dokonywaniem przez Emitenta wypłat należnych posiadaczowi Skryptu zgodnie z warunkami emisji.

Wobec braku uregulowania w Ustawie CIT kwestii określania wysokości kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia przedmiotu wkładu niepieniężnego – aportu, Wnioskodawca wskazuje, że spółka kapitałowa w zamian za uzyskanie praw rzeczowych do składników aportu i możliwości dysponowania nimi ponosi efektywny wydatek w postaci wydania wspólnikom własnych udziałów. W piśmiennictwie prawniczym przyjmuje się, że udział w kapitale zakładowym spółki z o.o. jest to liczbowo ujęta wartość ekonomiczna, stanowiąca cząstkę kapitału zakładowego i będąca odpowiednikiem nominalnej (zadeklarowanej przez wspólnika
w umowie bądź akcie założycielskim spółki) wartości wkładu pieniężnego i/lub wkładu niepieniężnego (wkładów niepieniężnych) – (por. S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Kodeks spółek handlowych Komentarz; Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2002; tom II, str. 29). Podobnie w orzecznictwie sądowym (np. wyrok SN z dnia 3 grudnia 1999 r., I CKN 266/98, Lex nr 39870 oraz wyrok NSA z dnia 29 września 2010 r., II FSK 1435/09, Lex nr 785103). Wartość nominalna udziałów jest zawsze wartością stałą i wprost wynika z umowy lub statutu spółki. Zmiana tej wartości może nastąpić wyłącznie w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.) – powoływanej dalej jako „K.s.h.”

„W przypadku zbycia przez spółkę przedmiotu aportu, jedynym wydatkiem (kosztem), jaki spółka poniesie, będzie wartość nominalna wydanych udziałów (por. wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 307/12). Słusznie zatem wskazano (...) że wydatki na nabycie (poniesione koszty), w rozumieniu analizowanych przepisów ustawy o PDOP, stanowić będą wydane w wartości nominalnej udziały własne spółki jako swego rodzaju wynagrodzenie za wniesiony aport. Z punktu widzenia spółki, poniesionego przez nią kosztu nie stanowi obiektywna wartość aportu (według cen rynkowych), lecz to co spółka świadczyła w zamian za wniesienie tego aportu, a więc tym przypadku wartość nominalna wydanych udziałów” – tak WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 31 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Po 1621/16.

Równocześnie jednak Wnioskodawca podkreśla, że z dniem 1 stycznia 2017 r. zmianie uległo brzmienie przepisów art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT, zgodnie z którym dla podmiotu wnoszącego wkład niepieniężny przychodem jest „wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.”

Mając zatem na uwadze, że obecnie przedmiotem opodatkowania w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, jest zawsze pełna wartość rynkowa wkładu, niezależnie od wysokości wartości nominalnej udziałów w kapitale zakładowym spółki wydanych w zamian za wniesione wkłady, w ocenie Wnioskodawcy, w celu zachowania spójności systemu podatkowego, tj. uznania za koszt uzyskania przychodu u nabywcy tej wartości, która dla zbywającego stanowiła podlegający opodatkowaniu przychód podatkowy, należy uznać, że dla Wnioskodawcy podstawę do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów związanych z uzyskaniem wypłat z tytułu obniżenia wartości nominalnej otrzymanych aportem Skryptów dłużnych stanowić będzie ich wartość określona w umowie spółki, nie niższa od ich wartości rynkowej.

Wnioskodawca podkreśla, że zasada powyższa znajduje pełne zastosowanie w odniesieniu do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych aportem do spółek kapitałowych, dla których wartość początkową ustaloną zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT stanowi – ustalona przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej, a odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części wartości aportu, która nie została przekazana na kapitał zakładowy, w związku z uchyleniem art. 16 ust. 1 pkt 63 lit d) Ustawy CIT, dokonywane od tak określonej wartości przedmiotu wkładu niepieniężnego stanowią w całości koszt uzyskania przychodów spółki dla spółki otrzymującej aport. W ocenie Wnioskodawcy, analogiczne zasady znajdować powinny zastosowanie także do innych niż środki trwałe i wartości niematerialne i prawne składników majątku otrzymanych w postaci wkładu niepieniężnego, w przypadku gdy podatnik osiąga przychody z ich zbycia lub, jak w przedmiotowej sprawie, przychody wynikające z obniżenia wartości nominalnej Skryptów dłużnych, którym odpowiada płatność określona zgodnie z warunkami emisji Skryptu dłużnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania pierwszego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono
od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania drugiego, organ zauważa co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z brzmienia powołanego powyżej przepisu wynika, iż ustawodawca posługując się zwrotem „w celu” ograniczył zakres jego stosowania jedynie do wydatków, które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami. Wydatek winien zatem w sposób bezpośredni lub pośredni wiązać się z uzyskanym przychodem, ewentualnie z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Jednocześnie, jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 8 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Dokonując wykładni językowej pojęcia „wydatki na objęcie lub nabycie” udziałów/akcji należy dojść do wniosku, że wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 8 updop pojęcie wydatków jest szerokie, co oznacza, że nie można ograniczyć go tylko i wyłącznie do wydatków pieniężnych podmiotu nabywającego wymienione składniki majątkowe. Sięgając do słownikowej definicji pojęcia „wydatek” czytamy, że jest to „suma, która ma być wydana albo suma wydana na coś”.

Tak więc sformułowanie „wydatków na objęcie lub nabycie” zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 8 updop będzie odnosiło się do wydatków zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych bezpośrednio warunkujących nabycie udziałów/akcji spółki, które są następnie zbywane, tj. wydatków, bez których poniesienia skuteczne nabycie tychże składników nie byłoby możliwe.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza nabyć w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) skrypty dłużne w zamian za udziały w podwyższonym kapitale zakładowym w wartości nominalnej odpowiadającej wartości rynkowej przedmiotu aportu (skryptów dłużnych).

Sposób realizacji skryptów dłużnych polega na bieżących wypłatach od Emitenta tytułem przepływów pieniężnych generowanych przez sekurytyzowane wierzytelności, z których pokryto wartość emisyjną skryptów dłużnych, po potrąceniu kosztów i wydatków związanych z sekurytyzowanymi wierzytelnościami. Co do zasady posiadacz skryptów dłużnych nie może otrzymać zwrotu wartości nominalnej skryptów dłużnych pod innym tytułem prawnym, niż stopniowe obniżanie wartości nominalnej skryptów dłużnych w związku z częściową spłatą ich kapitału wynikającą z rozliczenia przez Emitenta przepływów pieniężnych z sekurytyzowanych wierzytelności. Przyjmując zatem całkowitą spłatę wierzytelności, wartość nominalna skryptu dłużnego pozostała w dniu jego zapadalności wyniesie zero i nie będzie on podlegał dalszemu wykupowi.

Mając na uwadze specyfikę rozliczania skryptów dłużnych, zdaniem Spółki, uwzględniając zasadę wynikającą z art. 16 ust. 1 pkt 8 updop już w momencie otrzymania od Emitenta wypłat z tytułu skryptów dłużnych będzie uprawniona do rozpoznania, w odpowiedniej proporcji wydatków na nabycie tych skryptów. W ocenie organu interpretacyjnego stanowisko Spółki w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Prawidłowe jest również stanowisko, że w konkretnej sprawie Spółki opisanej we wniosku wydatkiem na nabycie skryptów będzie wartość rynkowa przedmiotu aportu, gdyż, co warte wyraźnego podkreślenia, w zamian za wniesiony wkład Wnioskodawca wyda podmiotowi dokonującemu wniesienia wkładu udziały w podwyższonym kapitale zakładowym w wartości nominalnej odpowiadającej wartości rynkowej przedmiotu aportu.

Nie można natomiast zaakceptować uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy, iż z uwagi na zmianę z dniem 1 stycznia 2017r. brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 7 updop obecnie obowiązującą regułą jest w każdej sytuacji wykazywanie kosztów poniesionych na nabycie składników aportu w wysokości wartości określonej w umowie spółki, nie niższej od ich wartości rynkowej.

W ocenie organu wydającego interpretację stanowisko to jest nieprawidłowe. Wydatek na nabycie składników aportu należy wykazywać w wartości nominalnej wydanych w zamian za wkład niepieniężny udziałów własnych spółki kapitałowej. To bowiem ta wartość odzwierciedla przyznany wspólnikom zespół praw korporacyjnych i majątkowych.

Jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 7 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 2186/11: „(…) udział obejmowany jest przez wspólnika w zamian za wniesiony przez niego do spółki wkład (pieniężny lub niepieniężny), na co wskazuje przepis art. 158 § 1 k.s.h. Stanowi on niejako ekwiwalent za wkład, a jego wartość nominalna uzależniona jest w zasadzie od wartości wniesionego przez wspólnika na jego pokrycie wkładu. Udział kapitałowy wyraża więc zakres zaangażowania kapitałowego wspólnika w spółce, odzwierciedla wartość kapitału, jaki wspólnik zainwestował w spółkę. Wartość nominalna wyraża kwotowo część kapitału zakładowego, którą przedstawia dany udział. Tym samym wartość nominalna udziału lub wszystkich udziałów danego wspólnika wyraża zakres jego kapitałowego uczestnictwa w spółce. W konsekwencji tylko tak oznaczona wartość stanowić może owe "wydatki na objęcie lub nabycie (...) udziałów lub akcji w spółce", o których mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p. (…) Dodatnia różnica (agio) nie tworzy kapitału zakładowego tylko jest przelewana na kapitał zapasowy, a co najważniejsze – nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych – art. 12 ust. 4 pkt 11 u.p.d.o.p. Skoro więc wartość wnoszonych akcji, w części w jakiej przekracza wartość nominalną akcji, jest neutralna po stronie przychodów podatkowych, to nie powinna ona również sztucznie wpływać na wielkość kosztów uzyskania przychodu. Organ zasadnie więc uznał, że skoro wartość wnoszonych akcji innej spółki kapitałowej będzie wyższa od wartości nominalnej akcji objętych w zamian za przedmiotowy aport, spółka nie będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości przewyższającej wartość nominalną wydanych akcji. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w jednolitym obecnie orzecznictwie sądów administracyjnych np. wyroku WSA w Białymstoku z dnia 16 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Bk 155/08, wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 21 października 2010r. sygn. I SA/Bd 769/10 czy też wyroków WSA w Szczecinie wydanych w sprawach I SA/Sz 963/10 i I SA/Sz 1006/10”. Powyższe stanowisko sądu I instancji zostało potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2014 roku, sygn. akt II FSK 1541/12, a także (oprócz powołanych w samym orzeczeniu) wyrokach: WSA w Warszawie z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1087/11, NSA z dnia 29 stycznia 2014r., sygn. akt II FSK 371/12, WSA w Warszawie z dnia 16 czerwca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2882/10, NSA z dnia 22 października 2013r., sygn. akt II FSK 2749/11.

W ocenie organu nie zasługuje na aprobatę argument Spółki oparty na zasadzie współmierności przychodów i kosztów podatkowych i wysnuty z niej wniosek o wpływie wprowadzonej od dnia 1 stycznia 2017 r. zmianie w ustawie o podatku dochodowym w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 7 na sposób ustalania wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8. Należy zauważyć, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 dotyczy sposobu ustalania przychodu u innej strony transakcji wnoszenia wkładu niepieniężnego (w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część), a mianowicie podmiotu wnoszącego wkład, a nie otrzymującego. Wyrazem wspomnianej zasady współmierności jest zmiana brzmienia przepisu art. 15 ust. 1k pkt 1 updop. Zmieniając bowiem sposób ustalania przychodu na wartość określoną w statucie lub umowie spółki, nie niższą jednak od wartości rynkowej, ustawodawca dostosował jednocześnie do tej zmiany sposób ustalania kosztu w przypadku odpłatnego zbycia udziałów/akcji objętych w zamian za aport. Podkreślić jeszcze raz należy, że dokonane zmiany odnoszą się do spółek, które wnoszą wkład niepieniężny, w zamian za co obejmują udziały/akcje spółek, do których wkład jest wnoszony. Należy zauważyć, że ustawodawca nie dokonał zmiany przepisów, jeżeli chodzi o spółki, które wkład otrzymują, nabywając tym samym określone składniki majątku. U tych spółek w momencie otrzymania przedmiotu wkładu nie powstaje przychód podatkowy, przychód ten powstaje dopiero w momencie zbycia nabytych w formie aportu składników majątkowych. Jeżeli są nimi papiery wartościowe koszt uzyskania przychodu powstaje w tym samym momencie (zbycia) i powinien być ustalony zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 updop. Jednocześnie należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera regulacji, zgodnie z którą wartość, która stanowi przychód podatkowy u jednego podatnika u innego może stanowić w takiej samej wysokości koszt uzyskania przychodu.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. nr 2 uznano za prawidłowe bowiem, jak już podkreślono na wstępie, w analizowanej sprawie wartość nominalna wydanych udziałów odpowiada wartości rynkowej przedmiotu aportu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.