Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.31.2018.1.PS
z 14 marca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2018 r. (data wpływu 15 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia kosztów licencji do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia kosztów licencji do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podmiotem należącym do grupy kapitałowej. Głównymi obszarami prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest produkcja i emisja własnych kanałów telewizyjnych a także produkcja i dystrybucja kanałów telewizyjnych, do których Wnioskodawca uzyskał prawa od innych podmiotów (zwanych dalej łącznie: „Kanały telewizyjne”). Wnioskodawca posiada koncesję przyznaną przez Przewodniczącego KRRiT na rozpowszechnianie własnych Kanałów telewizyjnych.

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca zawiera m.in. umowy licencyjne, na podstawie których uzyskuje prawo do korzystania z określonych utworów (w szczególności filmów), na wybranych polach eksploatacji (licencja), w szczególności obejmujących:

  • rozpowszechnianie filmów w programach telewizyjnych za pomocą telewizji kablowej, bezprzewodowej, cyfrowej i analogowej, przez stacje naziemne, za pośrednictwem satelity, systemu VOD polegającego na odpłatnym udostępnianiu filmów subskrybentom oraz innych platform,
  • utrwalanie i zwielokrotnianie zapisów filmów na różnych nośnikach.


Warunki poszczególnych umów, na podstawie których Spółka nabywa licencje mogą się różnić. Niemniej, zgodnie z zapisami umów licencyjnych będących przedmiotem niniejszego wniosku:

  • okres licencyjny dotyczący poszczególnych filmów wynosi mniej niż 12 miesięcy. Jest to okres, w trakcie którego Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania z danego filmu,
  • wynagrodzenie (opłata licencyjna) za nabycie Licencji jest ustalone w całości lub w części w stałej kwocie wskazanej w umowie licencyjnej, która nie jest uzależniona od wysokości przychodów z licencji uzyskanych przez Wnioskodawcę (w odniesieniu do niektórych nabywanych licencji, wynagrodzenie może być częściowo uzależnione od wysokości przychodów Wnioskodawcy podatkowe traktowanie tej części wynagrodzenia pozostaje poza zakresem zapytania w ramach – niniejszego wniosku),
  • licencje będą nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania (dalej: „Licencje”).


Wnioskodawca nabywa Licencje zarówno od podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343; dalej: „ustawa o CIT”), jak i od podmiotów niepowiązanych. Wnioskodawca może również nabywać Licencje od podmiotów niepowiązanych mających siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy o CIT.

Koszty nabycia Licencji poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych mogą przekroczyć w roku podatkowym 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów Wnioskodawcy, pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT i odsetek, powiększonej dodatkowo o kwotę 3 000 000 mln zł.


Głównymi źródłami przychodów związanych z nabywanymi przez Wnioskodawcę Licencjami jest wynagrodzenie Wnioskodawcy za świadczone przez niego usługi. Przychodami Wnioskodawcy są w szczególności:

  • wpływy z dystrybucji i udzielania praw do reemisji Kanałów telewizyjnych uzyskiwane od operatorów sieci kablowych i innych platform („Operatorzy”), tj. z przeniesienia na rzecz dystrybutorów praw do rozpowszechniania programów telewizyjnych produkowanych lub dystrybuowanych przez Wnioskodawcę.
  • wpływy z usług emisji reklam, które emitowane są w Kanałach telewizyjnych produkowanych lub dystrybuowanych przez Wnioskodawcę (sprzedaż czasu antenowego).
  • wpływy z tytułu wynagrodzenia za świadczenie kompleksowych usług w zakresie produkcji kanału telewizyjnego, obejmujących m.in. wybór filmów składających się na ramówkę kanału oraz przeniesienie na zleceniodawcę licencji do tych filmów i inne czynności niezbędne do produkcji kanału telewizyjnego („Usługi produkcyjne”).


Z perspektywy biznesowej, Licencje są jednym z kluczowych elementów w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, ponieważ stanowią główną część treści Kanałów telewizyjnych produkowanych i emitowanych przez Spółkę. Licencje nabywane przez Wnioskodawcę na podstawie umów licencyjnych, o których mowa powyżej są zatem niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej w przedmiotowym zakresie oraz osiągania przychodów. Dzięki nabywanym przez Spółkę Licencjom, Spółka może prowadzić konkurencyjną działalność na rynku nadawców. Wnioskodawca ponosi bowiem koszty na nabycie Licencji w celu osiągnięcia przychodów. Bez ponoszenia kosztów w tym zakresie Spółka nie mogłaby prowadzić działalności gospodarczej w przedmiotowym obszarze, tj. nie mogłaby świadczyć usług dystrybucji Kanałów telewizyjnych, sprzedaży czasu antenowego oraz Usług produkcyjnych.


Spółka nie dokonuje alokacji kosztów ponoszonych na nabycie Licencji do konkretnych przychodów, ponieważ nie jest to konieczne z perspektywy biznesowej (w szczególności, takiego obowiązku nie nakładają na Spółkę postanowienia umów licencyjnych).


Dodatkowo, w przypadku Usług produkcyjnych, istotnym elementem świadczonej usługi jest opracowywanie przez Wnioskodawcę tzw. ramówki produkowanych kanałów telewizyjnych, w tym wstępny wybór filmów, które będą wyświetlane w ramach kanału. Wśród filmów wykorzystywanych do tworzenia ramówki, mogą znaleźć się również filmy, do rozpowszechniania których Wnioskodawca zakupił Licencje. W przypadku wykorzystania filmu w ramówce, wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu wykonanych Usług produkcyjnych zostanie odpowiednio zwiększone o poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie Licencji. Z uwagi na profil produkowanych kanałów telewizyjnych, ich ramówka może składać się w przeważającej części lub w całości z tych filmów. W związku z tym, wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu Usług produkcyjnych jest w znacznym stopniu determinowana wysokością kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na nabycie Licencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy Licencje, o których mowa w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku, nabywane przez Wnioskodawcę na okres krótszy niż 12 miesięcy, za które Wnioskodawca uiszcza opłatę licencyjną w stałej kwocie, nie spełniają definicji wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie będzie uprawniony ani zobowiązany do rozpoznania kosztu z tytułu ich nabycia w formie odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 15 ust. 6 i w konsekwencji zastosowanie znajdą ogólne zasady rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 4 i ust. 4d ustawy o CIT?
  2. Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, dokonywane przez Spółkę opłaty i należności z tytułu Licencji należy uznać za bezpośrednio związane ze świadczonymi przez Spółkę usługami w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, w związku z czym, do opłat licencyjnych ponoszonych przez Spółkę nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w przepisie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji koszty ponoszone przez Spółkę w tym zakresie będą w całości stanowić koszty w uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Stanowisko Wnioskodawcy

Stanowisko Podatnika w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku, Licencje nabywane przez Wnioskodawcę na okres krótszy niż 12 miesięcy, za które Wnioskodawca uiszcza opłatę licencyjną w stałej kwocie, nie spełniają definicji wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie będzie uprawniony ani zobowiązany do ujęcia kosztu z tytułu ich nabycia do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji podatkowej, a w konsekwencji zastosowanie znajdą ogólne zasady rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 4 i ust. 4d ustawy o CIT.


Stanowisko Podatnika w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, dokonywane przez Spółkę opłaty i należności z tytułu Licencji należy uznać za bezpośrednio związane ze świadczonymi przez Spółkę usługami w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, w związku z czym, do opłat licencyjnych ponoszonych przez Spółkę nie będzie stosować się ograniczenie, o którym mowa w przepisie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji koszty nabycia Licencji będą w całości stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.


Ad. 1.

Ustawa o CIT zawiera zamknięty katalog praw majątkowych, które mogą być uznane za wartość niematerialną i prawną („WNiP”). Zgodnie z przepisem art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, z zastrzeżeniem art. 16c, amortyzacji podlegają, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

  • spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
  • spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  • prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  • autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  • licencje,
  • prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r.– Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
  • wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Zgodnie z przepisem art. 16h ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub WNiP, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Przy tym, zgodnie z art. 16g ust. 14 ustawy o CIT, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Z powyższego wynika, że aby podatnik mógł uznać składnik majątku za WNiP i wprowadzić go do ewidencji WNiP prowadzonej dla celów podatkowych, składnik majątku musi spełniać następujące warunki:

  • został nabyty przez podatnika,
  • należy do jednej z kategorii WNIP wskazanych w art. 16b ust. 1 pkt 1-7 lub ust. 2 ustawy o CIT,
  • przewidywany okres jego używana przekracza rok,
  • nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia go do używania,
  • jest wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, albo przeznaczony do oddania do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze.


Ustawa o CIT nie zawiera definicji pojęcia „licencja”. Taką definicję zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm., dalej: „Ustawa o prawie autorskim”). Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 2 Ustawy o prawie autorskim, licencja to umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Zgodnie z przepisem art. 50 pkt 3) Ustawy o prawie autorskim, odrębnym polem eksploatacji jest w szczególności wyświetlanie, odtwarzanie oraz nadawanie i reemitowanie oraz publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. Ustawa o prawie autorskim definiuje również w art. 6 ust. 1 pkt 5) pojęcie reemisji, zgodnie z którą reemitowaniem utworu jest jego rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku, Wnioskodawca nie będzie mógł uznać nabytych Licencji za WNiP, ponieważ przewidywany w momencie nabycia okres używania (okres licencyjny) Licencji nie przekracza 12 miesięcy, co jest warunkiem dla możliwości rozpoznania kosztów licencji w formie WniP.

Wydatki te, powinny być zatem zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w inny sposób niż poprzez odpisy amortyzacyjne, o których mowa w przepisie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT. W tym przypadku zastosowanie znaleźć powinny zatem ogólne zasady rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 4 i ust. 4d ustawy o CIT.

Art. 15 ust. 4 i ust. 4d ustawy o CIT przewiduje zasady ogólne w zakresie rozpoznawania kosztów uzyskana przychodów. Zgodnie z tym przepisem, koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalnc w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody – tzw. koszty bezpośrednie, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Natomiast, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są co do zasady potrącalne w dacie ich poniesienia, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Przy tym zgodnie z treścią art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku, Licencje nabywane przez Wnioskodawcę na okres krótszy iż 12 miesięcy, za które Wnioskodawca uiszcza opłatę licencyjną w stałej kwocie, nie spełniają definicji wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie będzie uprawniony ani zobowiązany do ujęcia kosztu z tytułu ich nabycia do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji podatkowej, a w konsekwencji zastosowanie znajdą ogólne zasady rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 4 i ust. 4d ustawy o CIT.


Ad. 2.


Zgodnie z treścią przepisu art. 15e ust. 1 pkt 2) ustawy o CIT, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnicy są co do zasady obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. II lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6. ustawy o CIT w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT, i odsetek. Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, powyższy przepis stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł.

Przytoczony przepis został wprowadzony ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z dnia 27 listopada 2017 r. poz. 2175, dalej: „Ustawa nowelizująca”).

Zgodnie z literalną wykładnią ww. przepisu, ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów mogą podlegać koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, czyli m.in. z tytułu licencji.

Art. 15e ust. 11 pkt 1) ustawy o CIT obowiązujący od 1 stycznia 2018 r., wprowadza wyjątek od ograniczenia nakładanego w ust. 1 przepisu, wskazując m.in., że nie ma ono zastosowania do kosztów usług, opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Z literalnej wykładni ww, przepisu wynika, że ograniczenie przewidziane w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie ma zastosowania do kosztów nabycia licencji, jeżeli koszty te będą bezpośrednio związane ze świadczeniem przez podatnika usługi. Ustawodawca posłużył się zwrotem „koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usługi”, nie definiując przy tym na czym owa bezpośredniość ma polegać. Należy podkreślić, że przepis art. 15e ust. 11 pkt 1) ustawy o CIT nie odsyła przy tym do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodem, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu Ustawy nowelizującej („Uzasadnienie”), celem wprowadzenia art. 15e do ustawy o CIT było ograniczenie transakcji wewnątrzgrupowych i transferów środków między podmiotami powiązanymi. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że opłaty licencyjne na nabycie praw do filmów będą przez niego ponoszone zarówno na rzecz podmiotów powiązanych, jak i niepowiązanych i służą zapewnieniu Spółce możliwości świadczenia usług, a nie transferowaniu środków za granicę.

W Uzasadnieniu wskazano także, że koszt uzyskania przychodów związany bezpośrednio ze świadczeniem usługi to inaczej koszt, który bezpośrednio wpływa i determinuje cenę świadczonej usługi: „Omawiane ograniczenie z ust. 1 nie znajdzie zastosowania w przypadku tych kategorii kosztów, które mają charakter kosztów bezpośrednio wpływających na koszt wytworzenia danego towaru lub świadczonej usługi (...). Celem tego wyłączenia – w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży towaru lub usługi – jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej.”

Z przytaczanych wcześniej konsultacji publicznych przeprowadzonych w ramach procesu legislacyjnego Ustawy nowelizującej wynika, że intencją ustawodawcy było zezwolenie na możliwie uniwersalne określanie jakiego rodzaju wydatki będą mogły być uznane za „koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usługi” i kwestia ta wymagać powinna każdorazowego przeprowadzenia indywidualnej analizy uwzględniającej specyfikę działalności prowadzonej przez danego podatnika.


Uwaga nr 254 zgłoszona w ramach konsultacji publicznych:

„Sformułowanie «bezpośrednio związanych z wytworzeniem towaru lub usługi» może w praktyce wywoływać wątpliwości interpretacyjne odnośnie do tego, jakie opłaty i należności za korzystanie łub prawo do korzystania z wartości niematerialnych i prawnych nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów (należy bowiem uznać, że jest to pojęcie inne niż pojęcie kosztów bezpośrednio związanych z przychodem ze sprzedaży towarów łub usług).


Należałoby rozważyć wprowadzenie definicji kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem towaru lub usługi, bądź, jeżeli intencją projektu jest odwoływanie się do kosztów bezpośrednio związanych z przychodem – doprecyzować przepis. Podstawą do stworzenia takiej definicji mogłoby być bogate orzecznictwo dot. kwestii związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy «kosztami bezpośrednimi» a przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4b-4c ustawy CIT.”


Merytoryczna ocena zasadności zgłoszonej uwagi przedstawiona przez projektodawcę brzmiała następująco:

„Kwestia bezpośredniego związku kosztu z przychodem jest w dużej mierze zindywidualizowana. Wprowadzenie precyzyjnej definicji nie wydaje się możliwe”.


Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy – w jego indywidualnej sytuacji – przez bezpośredni związek należy rozumieć taką zależność między poniesionym kosztem a świadczoną usługą, zgodnie z którą bez poniesienia danego kosztu usługa nie obejmowałaby wszystkich elementów i nie mogłaby być wykonana w takim samym stopniu lub byłaby niepełnowartościowa i odbiegałaby od standardu usługodawcy i oczekiwań usługobiorcy.

W tym kontekście, Spółka pragnie podkreślić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie Licencji są niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej Spółki oraz osiągania przychodów. Licencje są zatem jednym z kluczowych elementów w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, ponieważ stanowią główną część treści Kanałów telewizyjnych produkowanych i emitowanych przez Spółkę. Bez ponoszenia kosztów w tym zakresie Spółka nie mogłaby prowadzić działalności gospodarczej w przedmiotowym obszarze, tj. nie mogłaby świadczyć usług dystrybucji Kanałów telewizyjnych, sprzedaży czasu antenowego.

Podobna zależność występuje w przypadku świadczonych przez Spółkę Usług produkcyjnych. W ramach tych usług, Spółka może wykorzystywać filmy, na wyświetlanie których nabyła Licencje, do tworzenia ramówki produkowanych programów. Zgodnie z warunkami świadczonych usług, po zaakceptowaniu przez Wnioskodawcę, filmy te będą włączane do ramówki produkowanego kanału telewizyjnego, a następnie emitowane wraz z danym kanałem. Nabyte Licencje, wykorzystane przez Spółkę to produkcji programu stanowią zatem jeden z najistotniejszych elementów Usług produkcyjnych. Koszty ponoszone przez Spółkę na nabycie Licencji zwiększają wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonych Usług produkcyjnych.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu wynagrodzenia za nabycie Licencji będą zatem bezpośrednio związane ze świadczeniem przez nią usług w postaci dystrybucji / reemisji Kanałów telewizyjnych, sprzedaży czasu antenowego oraz Usług produkcyjnych.

W szczególności, wydatki na nabycie Licencji nie mogą być uznane za związane z usługami jedynie w sposób pośredni lub za pomocnicze w stosunku do usług świadczonych przez Spółkę. Zdaniem Spółki – w jej indywidualnej sytuacji – za wydatki pośrednio związane z usługą mogłyby być uznane np. koszty badania rynku, ogólnej reklamy działalności Spółki, wydatki związane z organizacją spotkań zarządu Spółki itp., czyli koszty które nie przekładają się wprost na wartość wykonanej usługi. W przypadku nabycia Licencji, koszt z tego tytułu jest kluczowym i nieodłącznym elementem mającym wpływ na cenę świadczonych przez Spółkę usług, a w konsekwencji na osiągane przez Spółkę przychody. Jednocześnie, bez ponoszenia takiego wydatku, Spółka nie mogłaby prowadzić działalności w postaci dystrybucji/reemisji Kanałów telewizyjnych oraz sprzedaży czasu antenowego, ponieważ nie dysponowałaby treścią Kanałów telewizyjnych. Licencje są zatem niezbędnym i koniecznym elementem świadczonych przez nią usług.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, dokonywane przez Spółkę opłaty i należności z tytułu Licencji należy uznać za bezpośrednio związane ze świadczonymi przez Spółkę usługami, a w rezultacie zastosowanie znaleźć powinien przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a w związku z tym, do opłat licencyjnych ponoszonych przez Spółkę nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w przepisie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji koszty nabycia Licencji będą w całości stanowić koszty w uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj