Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.17.2018.1.PB
z 16 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny udziałów spółek kapitałowych prawa holenderskiego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny udziałów spółek kapitałowych prawa holenderskiego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, obywatelem Holandii zamieszkałym w Polsce nieprzerwanie od 2007 r. Wnioskodawca dokonał zameldowania na pobyt stały pod adresem, pod którym zamieszkuje do tej pory. Wnioskodawca założył w Polsce rodzinę, pozostaje w zatrudnieniu oraz jest właścicielem domu, w którym mieszka. Wnioskodawca, zgodnie z odpowiednimi przepisami, dokonał rejestracji swojego pobytu, a po 5 latach nieprzerwanego pobytu w Polsce uzyskał prawo stałego pobytu w Rzeczpospolitej Polskiej.

Wnioskodawca spodziewa się otrzymać od swojego ojca (obywatela Holandii tam zamieszkałego) darowiznę w postaci udziałów spółek kapitałowych prawa holenderskiego (z siedzibą w Holandii; dalej: Udziały), których wartość rynkowa na dzień dokonania darowizny przekroczy 9.637 zł. W momencie otrzymania darowizny Wnioskodawca nadal będzie na stałe zamieszkiwał w Polsce. W terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawca zgłosi nabycie Udziałów właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabycie przez Wnioskodawcę udziałów tytułem spodziewanej darowizny będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, a w konsekwencji czy będzie mogło znaleźć zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 4a ust. 1 pkt 1 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn z uwagi na treść przepisu art. 1 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 833 ze zm.; dalej: Ustawa), a jednocześnie zastosowanie znajdzie zwolnienie określone w art. 4a ust. 1 pkt 1 Ustawy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 Ustawy podatkowi od spadków i darowizn (dalej: PSD) podlega m.in. nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem darowizny. Ponadto, zgodnie z art. 2 Ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega PSD, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast art. 4a ust. 1 pkt 1 Ustawy przewiduje zwolnienie z PSD dla nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych przez m.in. zstępnych, jeżeli we wskazanym terminie zgłoszą nabycie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że Wnioskodawca nabędzie tytułem darowizny własność udziałów w spółkach z siedzibą w Holandii, a zatem praw majątkowych wykonywanych w Holandii. Wnioskodawca nie ma obywatelstwa polskiego, jednak posiada - i będzie posiadał w momencie zawarcia umowy darowizny - miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem darowizna będzie podlegać przepisom Ustawy.

Należy wskazać, że Ustawa nie zawiera własnej definicji „miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” ani nie odsyła w tym zakresie do żadnego innego aktu prawnego. Interpretując to pojęcie można posiłkować się treścią art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 657 ze zm.), który określa pobyt stały jako zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Zgodnie z tą definicją, Wnioskodawca ma swój pobyt stały w Polsce (…), gdyż zamieszkuje tam pod wskazanym adresem z zamiarem stałego przebywania pod nim - zamiar ten uzewnętrznia się poprzez fakt zameldowania pod tym adresem oraz zamieszkiwania pod nim do tej pory. W konsekwencji, uprawnione jest twierdzenie, że miejsce stałego pobytu Wnioskodawcy znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W dalszej kolejności Wnioskodawca pragnie wskazać na treść art. 42 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 900) z którego wynika, że obywatel UE nabywa prawo stałego pobytu po upływie 5 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku ze spełnieniem przesłanek tego przepisu Wnioskodawca nabył prawo stałego pobytu w Polsce w 2012 r. W konsekwencji nie sposób byłoby uznać w świetle art. 2 Ustawy, że osoba, która uzyskała prawo stałego pobytu w Polsce (które dodatkowo sankcjonuje pod względem prawnym fakt posiadania w Polsce miejsca stałego pobytu) i realizuje to prawo - poprzez zamieszkiwanie na terytorium Polski, gdzie posiada dom, założenie rodziny oraz zatrudnienie na terytorium tego kraju - nie ma miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec braku definicji legalnej pojęcia „miejsca stałego pobytu” użytego w art. 2 Ustawy, ocena całokształtu opisanych w zdarzeniu przyszłym okoliczności w świetle regulacji innych ustaw prowadzi do wniosku, że - przy dalszym zamieszkiwaniu na terytoriom Polski - Wnioskodawca w chwili zawarcia umowy darowizny Udziałów będzie posiadał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto, z uwagi na stopień pokrewieństwa między Wnioskodawcą a przyszłym darczyńcą, przy dopełnieniu obowiązku zgłoszenia wskazanego w art. 4a ust.1 pkt 1 Ustawy, w opisanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania PSD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. 2017., poz. 833.) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Zgodnie z art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje - przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III - innych nabywców.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo -kredytowej lub przekazem pocztowym.

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060 ze zm.).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 - 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 cyt. ustawy).

Dodatkowo, stosownie do art. 4a ust. 4 obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

Zgodnie z art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwolnienia określone w art. 4a stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, obywatelem Holandii zamieszkałym w Polsce nieprzerwanie od 2007 r. Wnioskodawca dokonał zameldowania na pobyt stały pod adresem, pod którym zamieszkuje do tej pory, a po 5 latach nieprzerwanego pobytu w Polsce uzyskał prawo stałego pobytu w Rzeczpospolitej Polskiej.

Wnioskodawca spodziewa się otrzymać od swojego ojca (obywatela Holandii tam zamieszkałego) darowiznę w postaci udziałów spółek kapitałowych prawa holenderskiego (z siedzibą w Holandii), których wartość rynkowa na dzień dokonania darowizny przekroczy 9.637 zł. W momencie otrzymania darowizny Wnioskodawca nadal będzie na stałe zamieszkiwał w Polsce. W terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawca zgłosi nabycie Udziałów właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W związku z powyższym po stronie Wnioskodawcy powstała wątpliwość czy nabycie udziałów tytułem spodziewanej darowizny będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, a w konsekwencji czy będzie mogło znaleźć zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 4a ust. 1 pkt 1 tej ustawy?

Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że dokonanie darowizny udziałów spółek kapitałowych prawa holenderskiego (z siedzibą w Holandii) na rzecz Wnioskodawcy – osoby posiadającej miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez jego ojca będzie podlegało regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 2 ustawy. Jednakże z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest obywatelem Holandii (jednego z państw członkowskich UE) i przedmiotowa umowa zostanie zawarta pomiędzy osobami wymienionymi w zamkniętym katalogu określonym w art. 4a ust. 1 ustawy (tj. pomiędzy synem i ojcem) może korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4a powołanej ustawy, o ile zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w powołanych wyżej przepisach. Przy czym w sytuacji dokonania darowizny w formie aktu notarialnego nie będzie obowiązku zgłoszenia jej do urzędu skarbowego, zgodnie z art. 4a i art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.