Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB5/423-103/14-2/S/AS
z 15 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2678/14 (data wpływu prawomocnego wyroku 25 stycznia 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowego rozliczenia dotacji w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych z własnych środków przez Spółkę w ramach realizacji Projektu P.O. Innowacyjna Gospodarka i określenia momentu korekty kosztów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowego rozliczenia dotacji w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych z własnych środków przez Spółkę w ramach realizacji Projektu P.O. Innowacyjna Gospodarka i określenia momentu korekty kosztów podatkowych.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 30 kwietnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPB5/423-103/14-2/AS, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy i wskazał, że dotacje w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu z własnych środków należy odnieść na koszty podatkowe Spółki poprzez wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych bezpośrednio z już otrzymanej refundacji w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wykazane pierwotne koszty, a nie – jak wskazał Wnioskodawca – poprzez odpowiednie zmniejszenie pozycji kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym Spółka otrzymuje poszczególne transze refundacji.

Organ podatkowy stwierdził, że otrzymanie dofinansowanie i związana z tym korekta kosztów „wstecz” nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Koszty powinny być zatem pomniejszone w okresie sprawozdawczym, w którym zostały wykazane. Powyższe oznacza, że po otrzymaniu dofinansowania podatnik jest zobowiązany do skorygowania (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania (zwiększenia) podatku dochodowego (zaliczek) za okresy rozliczeniowe, w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej. Korekta kosztów winna dotyczyć więc miesiąca (roku), w którym koszty ujęto podatkowo.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 kwietnia 2014 r. znak: IPPB5/423-103/14-2/AS wniósł pismem z 16 maja 2014 r. (data wpływu 20 maja 2014 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w części uznającej stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 11 czerwca 2014 r. znak: IPPB5/423-103/14-4/AS stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 kwietnia 2014 r. znak: IPPB5/423-103/14-2/AS złożył skargę z 15 lipca 2014 r. (data wpływu 17 lipca 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 15 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2678/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 30 kwietnia 2014 r. znak: IPPB5/423-103/14-2/AS.

Od powyższego wyroku WSA Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie złożył skargę kasacyjną z 9 czerwca 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 28 września 2017 r., sygn. akt II FSK 2343/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargą kasacyjną Organu.

W dniu 25 stycznia 2018 r. wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 15 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2678/14.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

C. sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polską spółką należącą do międzynarodowej Grupy C.. W ramach prowadzonej działalności, Spółka poprzez swój oddział (dalej jako „Centrum Doskonałości” lub „E.”) świadczy m.in. usługi typu back office dla podmiotów z Grupy C. prowadzących samodzielną działalność gospodarczą.

Dnia 23 lipca 2013 roku Spółka podpisała z Ministerstwem Gospodarki umowę o dofinansowanie projektu pt. Dywersyfikacja ... (dalej: „Projekt”) w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, oś priorytetowa 4: Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia, działanie 4.5: Wsparcie inwestycji o dużym znaczeniu dla gospodarki, Poddziałanie 4.5.2: Wsparcie inwestycji w sektorze usług nowoczesnych.

Zgodnie z podpisaną umową, Spółka otrzymuje dotacje ze środków unijnych, które mają na celu realizację i współfinansowanie Projektu w zakresie kosztów stworzenia nowych miejsc pracy w Centrum Doskonałości. Uzyskane na podstawie umowy dotacje stanowią refinansowanie części dwuletnich kosztów wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na 825 nowo utworzonych miejscach pracy w E..

Dofinansowanie jest udzielane w formie refundacji refinansowanej ze środków unijnych oraz obejmuje część kosztów wynagrodzeń pracowniczych poniesionych przez Spółkę w ramach realizacji Projektu począwszy od lutego 2012 roku (tj. od momentu zatrudnienia nowych pracowników E. objętych Projektem). Refundacja uzgodniona w umowie obejmuje wydatki Spółki ponoszone na wynagrodzenia pracownicze wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne i fundusze pozaubezpieczeniowe dotyczące osób zatrudnionych w ramach Projektu. Wskazane koszty pracownicze były (są) do momentu otrzymania analizowanej refundacji ponoszone (finansowane) ze środków własnych Wnioskodawcy i wypłacane nowym pracownikom E. zatrudnionym na podstawie umowy o pracę.

Biorąc pod uwagę uzgodniony w umowie proces rozliczania Projektu, Spółka otrzymuje przedmiotowe dotacje (refundacje) wskazanych wyżej kosztów realizacji Projektu począwszy od listopada 2013 roku. Zgodnie z umową, refundacje są wypłacane w transzach odnoszących się do okresów trzymiesięcznych.

W okresie od lutego 2012 roku do momentu otrzymania dotacji (refundacji), objęte Projektem wydatki pracownicze ponoszone przez Spółkę ujmowane były (są) jako koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Wydatki te spełniają bowiem przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów, jako że są związane z działalnością Wnioskodawcy, służą uzyskaniu dodatkowych przychodów Spółki, są ponoszone przez Wnioskodawcę, a także nie są wymienione w katalogu negatywnym wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop. Analizowane wydatki Spółki z tytułu stosunku pracy nowych pracowników E. zatrudnionych w ramach realizacji Projektu oraz składki z tytułu tych należności są ujmowane przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z normami art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o pdop.

Obecnie, w związku z oczekiwanym otrzymaniem refundacji ze środków unijnych wskazanych wyżej wydatków pracowniczych, Wnioskodawca powziął wątpliwość, w jaki sposób należy ująć wpływ tej dotacji na koszty uzyskania przychodu Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dotacje w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu z własnych środków należy odnieść na koszty podatkowe Spółki poprzez wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych bezpośrednio z już otrzymanej refundacji, tj. poprzez odpowiednie zmniejszenie pozycji kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym Spółka otrzymuje poszczególne transze refundacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, dotacje w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu z własnych środków należy odnieść na koszty podatkowe Spółki poprzez wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych bezpośrednio z już otrzymanej refundacji, tj. poprzez odpowiednie zmniejszenie pozycji kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym Spółka otrzymuje poszczególne transze refundacji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”) wolne od podatku są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Zatem, spodziewana dotacja w formie refundacji nie będzie stanowiła przychodu podatkowego Wnioskodawcy.

Z kolei w myśl art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa m.in. w art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o pdop.

Mając na uwadze przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny oraz konstrukcję wskazanego tam współfinansowania Projektu ze środków unijnych, tj. poniesienie ich w pierwszej kolejności z własnych środków, a następnie dopiero ich refundację przez Ministra Gospodarki oraz brzmienie przywołanego przepisu może powstać wątpliwość, w jaki sposób odnieść należy fakt rzeczywistego otrzymania refundacji na koszty uzyskania przychodu Spółki, tj. czy ujęcie dotacji w formie refundacji:

• powinno nastąpić w drodze korekty kosztów podatkowych wykazanych deklaracji za okres, w którym Spółka poniosła zrefundowane następnie koszty pracownicze i zgodnie z przepisami ujęła je jako koszty uzyskania przychodu,
  

• czy też do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu powinny być ujęte wyłącznie wydatki poniesione przez Spółkę, które są bezpośrednio sfinansowane z już otrzymanej dotacji (refundacji), tj. uzyskana dotacja powinna efektywnie zmniejszać kwotę kosztów podatkowych ujętych przez Spółkę w roku podatkowym, w którym Wnioskodawca rzeczywiście otrzyma dotację.
  
  

W powyższym zakresie Spółka wskazała, że w art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o pdop ustawodawca posłużył się terminem „wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane” (ze środków unijnych – przypis Wnioskodawcy), nie precyzując, jak należy rozumieć przesłankę „bezpośredniego finansowania” danego wydatku, warunkującą jego wyłączenie z kosztów podatkowych.

W tym kontekście należy zauważyć, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN pojęcie „bezpośrednio” oznacza: „bez pośrednictwa”, „w chwili następującej po czymś lub poprzedzającej coś, krótko przed kimś lub po kimś”. Natomiast zwrot „finansować” oznacza „dostarczać środków pieniężnych na coś”.

Przykładając powyższe definicje słownikowe do analizowanego przepisu, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że dane koszty/wydatki będą „bezpośrednio sfinansowane” z określonych środków (tu: ze środków unijnych wypłacanych w formie refundacji) wówczas, gdy środki takie, posiadane przez podatnika na moment poniesienia tych kosztów posłużyły podatnikowi do ich pokrycia (zapłaty). W tym kontekście, w ocenie Spółki nie należy zaliczać do kosztów podatkowych takich wydatków i kosztów, które są bezpośrednio opłacone z otrzymanych środków stanowiących przychód zwolniony, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o pdop (tu: z dotacji w formie refundacji). Innymi słowy, wydatki pracownicze poniesione przez Spółkę w ramach realizacji Projektu ze środków własnych, zakwalifikowane w momencie ich poniesienia dla celów ustawy o pdop jako koszty uzyskania przychodu, nie mogą być uznane za „wydatki/koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów zwolnionych z podatku” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o pdop. Tym samym, w odniesieniu do analizowanych wydatków związanych z realizacją projektu poniesionych przed otrzymaniem dotacji, Spółka prawidłowo ujęła te wydatki jako koszty uzyskania przychodu i nie zaistnieją przesłanki, na podstawie których Spółka powinna być zobowiązana do ich skorygowania (poprzez korektę deklaracji podatkowej).

W konsekwencji, według Spółki, efektywne uzyskanie przez nią analizowanych dotacji wpłynie na jej koszty podatkowe w taki sposób, że do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu Spółka powinna zaliczyć wyłącznie wydatki poniesione przez Spółkę, które są bezpośrednio sfinansowane (opłacone) z już otrzymanej dotacji (refundacji).

W analizowanym przypadku uzyskana przez Spółkę dotacja (refundacja) powinna efektywnie zmniejszać kwotę kosztów podatkowych ujętych przez Spółkę w roku podatkowym, w którym Wnioskodawca rzeczywiście otrzyma dotację (tj. w roku 2013 oraz kolejnych latach podatkowych, kiedy Spółka będzie otrzymywać kolejne transze refundacji).

Podejście takie wynika w ocenie Spółki z językowej wykładni przytoczonych przepisów prawa podatkowego, która ma podstawowe znaczenie w interpretacji prawa podatkowego.

Poza wykładnią czysto językową analizowanego przepisu ustawy o CIT, zdaniem Spółki, takie rozumienie art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT jest naturalną konsekwencją przyjętej przez instytucje Unii Europejskiej metody współfinansowania projektów unijnych poprzez refundacje, tj. współfinansowanie tzw. projektów unijnych w taki sposób, że beneficjenci zobowiązani są najpierw samodzielnie „sfinansować” (tj. opłacić z własnych środków, np. ze środków obrotowych, kredytu, etc.) poniesienie określonych wydatków (tzw. kosztów kwalifikowanych), a następnie dopiero (niekiedy po upływie znacznego okresu) otrzymują​ ich zwrot (refundację) na podstawie złożonego wniosku, obejmującego m.in. wykaz poniesionych wydatków. Jednocześnie należy wskazać, że wnioskowanie o dotację unijną stanowi długotrwały proces, który nie daje gwarancji, że poniesione przez wnioskującego wydatki zostaną ostatecznie zrefundowane.

Zdaniem Spółki, przyjęcie odmiennej interpretacji analizowanego przepisu i w konsekwencji, zastosowanie podejścia polegającego na obowiązku dokonywania, w przypadku otrzymania refundacji, wstecznej korekty kosztów uzyskania przychodów ujętych w okresie, w którym przedmiotowe wydatki były przez Spółkę pierwotnie zaliczane do kosztów podatkowych, zamiast ujmowania otrzymywanych dotacji (refundacji) „na bieżąco” (poprzez nieuwzględnianie w kosztach uzyskania przychodów kosztów rzeczywiście bezpośrednio sfinansowanych z otrzymanej dotacji) może wiązać się z nieusprawiedliwionymi sankcjami podatkowymi w postaci obowiązku naliczenia odsetek za zaległość podatkową.

Oznaczałoby to zatem, że otrzymanie przez Spółkę na skutek realizacji i współfinansowania Projektu ze środków unijnych, dotacji w formie refundacji byłoby w praktyce traktowane na gruncie podatkowym jako uchybienie Spółki w zakresie dokonywania przez nią rozliczeń podatkowych. W praktyce bowiem, w analizowanym przypadku, przy zastosowaniu takiego podejścia, w odniesieniu do wydatków kwalifikowanych (objętych Projektem) poniesionych przez Spółkę ze środków własnych w 2012 r. a następnie zrefundowanych (w części) w 2013 r. Spółka zobowiązana byłaby dokonać korekty deklaracji za 2012 r., odpowiednio zmniejszyć kwotę wykazanych kosztów podatkowych oraz, na skutek zwiększenia podstawy opodatkowania, zapłacić zaległy podatek wraz z odsetkami od zaległości podatkowych. Analogicznie Spółka musiałaby zachowywać się rozliczając w kolejnych latach podatkowych następne transze otrzymywanych refundacji.

W ocenie Spółki, taka wykładnia przepisów ustawy o pdop powodowałaby, że korzystanie ze środków pochodzących z Unii Europejskiej automatycznie łączyłoby się z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów w postaci odsetek od zaległości podatkowych, przy czym uniknięcie przez Spółkę tych sankcji, ze względu na jej zgodny z prawem sposób prowadzenia rozliczeń podatkowych (tu: zgodne z ustawą o pdop pierwotne ujęcie jako koszty podatkowe analizowanych kosztów realizacji Projektu), nie byłoby możliwe. Z taką wykładnią przepisów prawa podatkowego nie sposób się zgodzić. Godziłaby ona bowiem w interesy Spółki związane z realizacją Projektu oraz, w szerszym ujęciu, prowadziłaby efektywnie do negatywnego sankcjonowania przez organy podatkowe dotacji unijnych rozliczanych przez podatników na zasadzie refundacji.

Mając na względzie powyższe uwagi, Spółka stoi na stanowisku, iż sposób ujęcia kosztów uzyskania przychodów refundowanych ze środków unijnych powinien być dokonywany „na bieżąco”, tj. powinien, zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o pdop polegać na wyłączeniu z kosztów podatkowych wyłącznie wydatków poniesionych (sfinansowanych bezpośrednio) z już otrzymanej dotacji – czyli pomniejszaniu kwoty kosztów uzyskania przychodów Spółki w roku podatkowym, w którym otrzyma ona analizowane dofinansowanie.

Spółka wskazała, że jej stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Poznaniu z 3 października 2012 r., sygn. I SA/Po 702/12, wyrok WSA we Wrocławiu z 13 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Wr 166/12 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z 1 marca 2011 r., sygn. I SA/Bd 968/10) oraz jest potwierdzane w praktyce organów podatkowych (w tym m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 kwietnia 2009 r., sygn. ITPB3/423-63/09/MT, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 kwietnia 2010 r., sygn. IPPB5/423-49/10-9/AS oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 listopada 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1514/10/CzP).

Mając na względzie powyższe uwagi, Spółka wniosła o potwierdzenie stanowiska, iż dotacje w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu z własnych środków należy odnieść na koszty podatkowe Spółki poprzez wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych bezpośrednio z już otrzymanej refundacji, tj. poprzez odpowiednie zmniejszenie pozycji kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym Spółka otrzyma poszczególne transze refundacji.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 15 kwietnia 2015 roku, sygn. akt III SA/Wa 2678/14 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie podatkowego rozliczenia dotacji w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych z własnych środków przez Spółkę w ramach realizacji Projektu P.O. Innowacyjna Gospodarka i określenia momentu korekty kosztów podatkowych – za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpionood uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
  

• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.