Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.49.2018.1.JN
z 21 marca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia przy stosowaniu procedury VAT marżajest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia przy stosowaniu procedury VAT marża.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zakresem działalności Wnioskodawcy jest zakup i sprzedaż samochodów używanych. W oparciu o art. 120 ustawy o VAT, Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów używanych, które uprzednio zostały przez niego nabyte dla celów prowadzonej działalności lub importowane w celu odsprzedaży, co zostaje opodatkowane w systemie VAT marża.

Wnioskodawca zakupuje samochody za pośrednictwem portalu handlowego (…), którego właścicielem jest X, (Niemcy).

Zakup odbywa się na zasadzie licytacji.

W dniu 30 listopada 2017 r. Wnioskodawca wylicytował – wygrywając aukcje – samochód w kwocie 629 euro.

W odpowiedzi na wygraną Wnioskodawca otrzymał drogą elektroniczną potwierdzenie wygrania aukcji – potwierdzenie sprzedaży na kwotę 703 euro (…).

Na jednym dokumencie potwierdzenia wyszczególniono 4 pozycje dzielące kwotę zakupu. Pozycje te są nierozłączne podczas zakupu, nie da się wylicytować samochodu bez reszty pozycji, nie da się również na portalu zakupić samych opłat dodatkowych, czy opłaty aukcyjnej bez zakupu samochodu. Wszystkie pozycje każdorazowo są składem licytowanego pojazdu.

Pozycje na potwierdzeniu sprzedaży:

  1. Pojazd – Marka model z wyszczególnionym numerem wewnętrznym, numerem nadwozia, numerem rejestracyjnym, stanem licznika, datą pierwszej rejestracji oraz kwotą za samochód z odliczoną opłatą aukcyjną 414 euro.
  2. Obsługa dokumentów 25 euro.
  3. Obsługa samochodu 49 euro.
  4. Opłata aukcyjna 215 euro.

Wnioskodawca wpłacił 703 euro na konto bankowe wyszczególnione w potwierdzeniu sprzedaży jednym przelewem. Za pośrednictwem poczty otrzymał dokumenty samochodu, a drogą elektroniczną otrzymał trzy dokumenty dotyczące sprzedaży.

Pierwszy to „Faktura za usługi związane z pojazdem” wystawiona przez X, o numerze NIP UE, na kwotę 74 euro (25 euro + 49 euro) (…).

Drugi to „Faktura za używany pojazd silnikowy” wystawiona przez Y o numerze NIP UE, na kwotę 414 euro (…).

Trzeci to „Faktura za korzystanie z platformy aukcyjnej” wystawiona przez Z o numerze NIP UE, na kwotę 215 euro (…).

Wszystkie dokumenty posiadają wspólne cechy:

  • mają tą samą datę,
  • ten sam unikalny numer wewnętrzny/magazynowy pojazdu, który był również na potwierdzeniu sprzedaży oraz na portalu od momentu wystawienia na aukcje samochodu przez www(…),
  • ten sam numer konta bankowego oraz dane bankowe (…).

Suma dokumentów jest równa kwocie przelewu za wylicytowany pojazd – kwocie z potwierdzenia sprzedaży.

Dodatkowo na portalu aukcyjnym w zakładce „moje zamówienia” po wygranej aukcji jest możliwość zamówienia u dostawcy transportu zakupionego pojazdu we wskazane miejsce. Po zamówieniu transportu przez portal Wnioskodawca drogą elektroniczną otrzymał fakturę za transport na kwotę 140 euro. Wystawiającym fakturę jest firma X o numerze NIP UE, wpłatę Wnioskodawca dokonuje na inne konto bankowe niż zapłatę za samochód, jednak jego właścicielem jest również X.

Dane do przelewu:

Właściciel konta: X

Bank: …

Na fakturze za transport wyszczególnione są następujące informacje: numer faktury, numer wewnętrzny/magazynowy pojazdu (taki sam jak w aukcji, na fakturach za zakup oraz w potwierdzeniu sprzedaży), numer nadwozia zakupionego pojazdu, miejsce postoju oraz dostawy, markę i model samochodu (…).

Dotychczas Wnioskodawca rozliczał marże biorąc pod uwagę jedynie fakturę za używany pojazd silnikowy. Pozostałe faktury były księgowane jako koszty dodatkowe – nie były wliczane w kwotę nabycia.

(…)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Powołując się na art. 120 ust. 1 pkt 6 i pkt 5 ustawy o VAT o sprzedaży towaru używanego (samochodu), gdzie podstawą opodatkowania będzie różnica pomiędzy kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, do kwoty nabycia Wnioskodawca może zaliczyć kwoty wynikające z czterech otrzymanych i zapłaconych faktur, a może trzech nie licząc transportu? Biorąc pod uwagę fakt, że identyfikują się innym NIP UE, jednak dotyczą jednego zakupu i posiadają części wspólne. Które faktury Wnioskodawca może wliczyć do kwoty nabycia na podstawie, której obliczana jest marża?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze treść art. 120 ust. 1 pkt 6 i pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, do prawidłowo wyliczonej marży do opodatkowania podatkiem VAT, do ustalenia wartość nabycia powinno zaliczyć się wszystkie otrzymane faktury – obejmujące zarówno kwotę nabycia samego pojazdu oraz wszystkie koszty poboczne związane z jego zakupem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika – art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

  1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
  2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
  3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
  4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
  5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Należy zauważyć, że formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania (marżę) powinien wyliczyć różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (zapłaconą przez Wnioskodawcę pierwotnemu sprzedawcy), pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w oparciu o art. 120 ustawy dokonuje dostawy towarów używanych, które uprzednio zostały przez niego nabyte dla celów prowadzonej działalności lub importowane w celu odsprzedaży (opodatkowane w systemie VAT marża).

Wnioskodawca zakupuje samochody za pośrednictwem portalu handlowego (…), którego właścicielem jest X z Niemiec. Zakup odbywa się na zasadzie licytacji.

W dniu 30 listopada 2017 r. Wnioskodawca wylicytował samochód w kwocie 629 euro. Drogą elektroniczną otrzymał potwierdzenie wygrania aukcji – potwierdzenie sprzedaży na kwotę 703 euro. Na dokumencie wyszczególniono 4 pozycje dzielące kwotę zakupu:

  1. Pojazd – Marka model z wyszczególnionym numerem wewnętrznym, numerem nadwozia, numerem rejestracyjnym, stanem licznika, datą pierwszej rejestracji oraz kwotą za samochód z odliczoną opłatą aukcyjną 414 euro.
  2. Obsługa dokumentów 25 euro.
  3. Obsługa samochodu 49 euro.
  4. Opłata aukcyjna 215 euro.

Podatnik wpłacił 703 euro na konto bankowe wyszczególnione w potwierdzeniu sprzedaży jednym przelewem. Za pośrednictwem poczty otrzymał dokumenty samochodu, a drogą elektroniczną otrzymał trzy dokumenty dotyczące sprzedaży:

  1. „Faktura za usługi związane z pojazdem” – wystawiona przez X, na kwotę 74 euro (25 euro + 49 euro).
  2. „Faktura za używany pojazd silnikowy” – wystawiona przez Y, na kwotę 414.
  3. „Faktura za korzystanie z platformy aukcyjnej” – wystawiona przez Z, na kwotę 215 euro.

Dodatkowo na portalu aukcyjnym w zakładce „moje zamówienia” po wygranej aukcji jest możliwość zamówienia transportu zakupionego pojazdu we wskazane miejsce. Po zamówieniu transportu Wnioskodawca drogą elektroniczną otrzymał fakturę za transport wystawioną przez X, na kwotę 140 euro.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia kwoty nabycia w związku ze sprzedażą przez niego ww. samochodu przy zastosowaniu procedury VAT marża.

Jak wskazano powyżej, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie sprzedawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne sprzedawcy towaru.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca otrzymał osobne faktury – za usługi związane z pojazdem (obsługa dokumentów i obsługa samochodu) oraz za korzystanie z platformy aukcyjnej – wystawione przez inne podmioty niż sprzedawca samochodu. Fakt, że Wnioskodawca ww. należności, tj. za samochód, z tytułu usług związanych z pojazdem oraz opłaty aukcyjnej wpłacił na konto bankowe jednym przelewem nie zmienia podmiotów, wobec których Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić te należności. Należności z tytułu usług związanych z pojazdem i opłaty aukcyjnej przysługują tym innym podmiotom, a nie pierwotnemu sprzedawcy samochodu, co potwierdzają faktury wystawione przez różne podmioty. W związku z powyższy nie mogą one zwiększać kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy. Do kwoty nabycia nie zalicza się również usługa transportu zakupionego pojazdu świadczona przez inny podmiot niż sprzedawca samochodu, ponieważ także w tym przypadku kwota ta nie jest płacona i należna sprzedawcy samochodu.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca przy określeniu kwoty nabycia przedmiotowego samochodu winien uwzględnić wynagrodzenie zapłacone i należne sprzedawcy samochodu, tj. kwotę nabycia samochodu. Natomiast należności za usługi związane z pojazdem, transport zakupionego pojazdu oraz za korzystanie z platformy aukcyjnej, które są należne innym podmiotom, a nie pierwotnemu sprzedawcy samochodu nie stanowią elementów kwoty nabycia samochodu, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Podsumowując należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania przy sprzedaży przez Wnioskodawcę towaru używanego (samochodu) będzie różnica między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (kwotą należną pierwotnemu sprzedawcy zapłaconą przez Wnioskodawcę), pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług. Przy czym – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – przy określaniu kwoty nabycia winien uwzględnić on tylko kwotę wynikającą z faktury za używany pojazd (samochód), która należna jest sprzedawcy samochodu, bez uwzględnienia kwot wynikających z faktur: za usługi związane z pojazdem, za transport zakupionego pojazdu oraz za korzystanie z platformy aukcyjnej, które są należne innym podmiotom, a nie pierwotnemu sprzedawcy samochodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowo należy wskazać, że bez znaczenia przy określaniu kwoty nabycia samochodu pozostaje fakt, że wszystkie wystawione faktury dotyczą jednego zakupu i posiadają części wspólne. Zostały one bowiem wystawione przez różne podmioty o różnych numerach NIP UE, a wykazane na nich kwoty należne są różnym podmiotom a nie jedynie sprzedawcy samochodu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku. Zatem tutejszy organ wskazuje, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj