Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.14.2018.2.KK
z 21 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 1 lutego 2018 r.), uzupełnionym 14 marca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 27 lutego 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4015.14.2018.1.KK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 9 marca 2018 r. (data wpływu 14 marca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniach 29 grudnia 2015 r., 27 stycznia 2016 r., 13 lutego 2016 r. rodzice Wnioskodawcy zawarli z Wnioskodawcą umowy pożyczki na terenie Polski na łączną kwotę 127.246,14 zł (na cele mieszkaniowe) bez odsetek. W dniu 14 grudnia 2017 r. Wnioskodawca zawarł z rodzicami umowę zwolnienia z długu. Umowa stanowi, że cyt.: Wierzyciele (rodzice) oświadczają, że zwalniają (Wnioskodawcę) Dłużnika z długu (w/w pożyczek), natomiast Dłużnik (Wnioskodawca) zwolnienie przyjmuje. Dokument ten został zawarty pisemnie w formie zwykłej umowy (nie notarialnej) poświadczonej przez notariusza.

Zgodnie z art. 508 k.c. „zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.” Zgodnie z art. 890 § 1-2 nie musi być w formie szczególnej.

Od w/w pożyczek był odprowadzony podatek od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie powyższego zwolnienie z długu nie zrodziło zobowiązań do żadnych późniejszych świadczeń i jego charakter jest bezpłatny.

Na podstawie art. 888 k.c. w umowie darowizny „darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.” W związku z tym, Wnioskodawca sądzi że zwolnienie z długu jest darowizną. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi jednak czy słusznie uważa, że skoro zwolnienie z długu nie jest wymienione w katalogu przedmiotu opodatkowania wyróżnionym w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn to nie jest to darowizna i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu. Wnioskodawca zaznacza, że otrzymał różne odpowiedzi telefoniczne z KIP i US.

Jeżeli powyższe tj. zwolnienie z długu jest darowizną to Wnioskodawca prosi o informację:

W przypadku, gdy zwolnienie Wnioskodawcy z długu podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawą od spadku i darowizn i Wnioskodawca ma obowiązek zgłoszenia nabycia własności rzeczy i praw nabytych na formularzu SD-Z2 (z powodu I grupy podatkowej) w celu zwolnienia z podatku w terminie 6 m-cy od poświadczenia umowy darowizny (przyjęcia zwolnienia z długu) czy wobec Wnioskodawcy ma zastosowanie art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z tym, że (jak Wnioskodawca wyczytał) przedmiotem darowizny jest prawo majątkowe w postaci zwolnienia z długu a nie darowizna konkretnych środków pieniężnych, Wnioskodawca sądzi, że zwolnienie z długu nie wymaga udokumentowania i nie podlega jak stanowi w/w przepis prawa.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 9 marca 2018 r. (data wpływu 14 marca 2018 r.) Wnioskodawca wskazał, że opisana we wniosku podstawowym umowa zwolnienia z długu dotyczy zwolnienia się z obowiązku tj. zobowiązania zwrotu długu, a Wnioskodawca to zobowiązanie – zwolnienie przyjął.

Umowa zwolnienia z długu nie przybrała postaci czynności wymienionych w art. 1 ustawy od spadków i darowizn, tj. dziedziczenia, darowizny, polecenia darczyńcy, zasiedzenia, nieodpłatnego zniesienia własności, zachowku, nieodpłatnej renty, użytkowania oraz służebności.

Zobowiązanie wygasa gdy wierzyciel (rodzice) zwolnili (Wnioskodawcę) dłużnika z długu a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy zwolnienie z długu – oświadczenie w formie zwykłej umowy o umorzeniu pożyczek w trybie art. 508 k.c. objęte jest zakresem przedmiotu – art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy od spadków i darowizn?
2. Czy w przypadku powstania zobowiązania podatkowego na mocy ustawy od spadków i darowizn „zwolnienie z długu” wymaga udokumentowania stosowanie do (zgodnie) z art. 4a ust. 1 pkt 2 w/w ustawy?
   
   

ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy – ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku w piśmie z 9 marca 2018 r. (data wpływu 14 marca 2018 r.) – zwolnienie z długu (oświadczenie w trybie art. 508 k.c) nie jest objęte zakres przedmiotu art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy od spadków i darowizn. Ustawa wymienia wprost czynności objęte opodatkowaniem od spadków i darowizn. Wnioskodawca, wie że jest w grupie I, ale skoro zwolnienie z długu nie jest wymienione w katalogu czynności to nie podlega obowiązkowi podatkowemu ustawy od spadków i darowizn.

ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu zwolnienia z podatku, w przypadku gdy zwolnienie z długu podlega opodatkowaniu od spadków i darowizn – na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy, nie będzie miał zastosowanie art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ przedmiotem opodatkowania jest prawo majątkowe w postaci zwolnienia z długu a nie środki pieniężne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 833 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

W myśl ust. 2 tego przepisu podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu tym podatkiem podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw znajdujących się lub wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z tytułów wymienionych enumeratywnie w tym przepisie.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego jedynie wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią przypadki podlegające opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Tym samym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych z innych tytułów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z rodzicami umowy pożyczki na terenie Polski, a następnie umowę zwolnienia z długu. Umowa zwolnienia z długu została zawarta pisemne w formie zwykłej umowy poświadczonej przez notariusza. Wnioskodawca wskazał, że umowa zwolnienia z długu nie przybrała postaci czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zawierają definicji pojęcia „zwolnienia z długu” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Stosownie do art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Zwolnienie z długu jest czynnością dwustronną o charakterze rozporządzającym, zawartą między wierzycielem a dłużnikiem. Z prawnego punktu widzenia, przysporzenia dokonywane są w celu zwolnienia się z istniejącego zobowiązania, dążenia do uzyskania świadczenia od drugiej strony albo obdarowania. W zależności od przyczyny oraz woli stron umowy, zwolnienie
z długu może być nieodpłatne albo odpłatne. Zakwalifikowanie czynności nieodpłatnego zwolnienia z długu do konkretnego rodzaju umowy zależy od szczegółowego stanu faktycznego i postanowień tej umowy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa – przyjmując za Wnioskodawcą, że zawarta umowa zwolnienia z długu nie przybrała postaci czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – należy stwierdzić, że opisana we wniosku umowa zwolnienia z długu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. A zatem przedmiotowa umowa zwolnienia z długu nie powoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe rozpatrywanie wniosku w zakresie pytania nr 2 dotyczącego udokumentowania nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.