Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.70.2018.4.AG
z 3 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków płatnika, w przypadku wypłaty na rzecz kontrahenta należności za nabycie Wirtualnych przedmiotów,
  

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup Wirtualnych przedmiotów
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 13 marca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.70.2018.1.AG, 0113-KDIPT1-2.4012.79.2018.1.KW, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 marca 2018 r. i doręczono w dniu 13 marca 2018 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło w dniu 21 marca 2018 r., nadane zostało w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 15 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą i polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca planuje rozpocząć działalność z zakresu świadczenia usług drogą elektroniczną, polegających na prowadzeniu portalu internetowego (dalej: „Portal”) przeznaczonego do dokonywania na nim obrotu wirtualnymi przedmiotami do gier komputerowych (dalej: „Wirtualne przedmioty”) oraz wszelkich usług z tym związanych. Obrót na Portalu będzie odbywał się między jego zarejestrowanymi użytkownikami przy wykorzystaniu kont i jednostek uczestnictwa wydawanych na rzecz użytkowników przez właściciela Portalu. Portal będzie pełnić funkcję platformy, na której jej użytkownicy (gracze z różnych stron świata) będą mogli sprzedawać, kupować i wymieniać Wirtualne przedmioty używane w różnych grach komputerowych z innymi użytkownikami Portalu. Wirtualne przedmioty, wykorzystywane w grach komputerowych, uniemożliwią graczom tworzenie własnych grafik, przedmiotów, czy postaci. Wirtualne przedmioty znajdujące się w świecie gry mają charakter utworów stworzonych przez twórców. Obrót własnością Wirtualnych przedmiotów przypomina więc obrót własnością w realnym świecie. Sprzedaż nie wynika z monopolu prawno-autorskiego, a z faktycznego monopolu na przedmioty, rzeczy i pieniądze występujące w danej grze. Każdy Wirtualny przedmiot objęty jest prawami autorskimi, ale sprzedaż dotyczy konkretnego egzemplarza utworu (Wirtualnego przedmiotu) i nie łączy się z przeniesieniem praw autorskich. Na moment obecny brane są pod uwagę różne modele funkcjonowania Portalu.

Poniżej Wnioskodawca prezentuje opis jednego z modeli funkcjonowania Portalu.

Wnioskodawca rozważa nabycie we własnym imieniu Wirtualnych przedmiotów, w celu dokonywania ich dalszego odpłatnego zbycia, od podmiotu będącego rezydentem podatkowym Cypru (dalej: „Kontrahent”). Kontrahent będzie zarejestrowany jako podatnik VAT na terytorium Cypru oraz będzie zarejestrowany dla celów rozliczeń wewnątrzwspólnotowych VAT. Wnioskodawca przed dokonaniem zakupu Wirtualnych przedmiotów od Kontrahenta, uzyska od niego certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający, że Kontrahent jest rezydentem podatkowym Cypru. Wraz z nabyciem Wirtualnych przedmiotów przez Wnioskodawcę od Kontrahenta, nie zostaną nabyte kody źródłowe niezbędne do tworzenia oraz modyfikacji Wirtualnych przedmiotów.

Wnioskodawca rozważa zbycie nabytych Wirtualnych przedmiotów na zasadach komercyjnych na rzecz innych użytkowników Portalu.

Wnioskodawca następnie rozważa również przeprowadzenie działań reklamowych i promocyjnych, mających na celu rozpropagowanie działalności Portalu. Działalność reklamowa polegać będzie m.in. na odpłatnym przekazaniu na rzecz wybranych użytkowników określonej ilości nabytych Wirtualnych przedmiotów.

Odpłatność zostanie ustalona na poziomie symbolicznym (np. 0,01 USD za jeden Wirtualny przedmiot). Działania promocyjne będą miały charakter wyjątkowy. Zasady prowadzonej promocji zostaną uregulowane w regulaminie Portalu. Środki pieniężne uzyskane przez Wnioskodawcę ze zbycia Wirtualnych przedmiotów (nabytych uprzednio przez Wnioskodawcę) będą mogły być swobodnie dysponowane przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca będzie pobierał prowizję od obrotu Wirtualnymi przedmiotami pomiędzy użytkownikami Portalu.

Zgodnie z regulaminem Portal będzie przeznaczony dla osób fizycznych zamieszkałych w kraju lub za granicą, nieprowadzących działalności gospodarczej (dalej: „Klient” i „Klienci”).

Aby zostać użytkownikiem Portalu, Klient będzie musiał dokonać rejestracji podając swoje dane osobowe oraz uwierzytelnić je w wybrany przez siebie sposób (określony w regulaminie Portalu). W ramach rejestracji konieczne będzie m.in. wskazanie imienia, nazwiska oraz kraju zamieszkania. Klient przed przystąpieniem do Portalu będzie zapoznawany z regulaminem Portalu, polityką prywatności i innymi wymaganymi regulacjami. Jednocześnie Klienci, którzy będą planowali dokonywać obrotu Wirtualnymi przedmiotami na Portalu, będą zobowiązani do samodzielnego określenia warunków tego obrotu, w tym w szczególności podania:

1. sposobu zakupu (licytacja/zakup w trybie „kup teraz”),
2. sposobu dostawy Wirtualnego przedmiotu,
3. terminu dostawy,
4. ewentualnych reklamacji.
   
   

Wnioskodawca w żadnym momencie nie stanie się stroną jakichkolwiek umów zawieranych między Klientami za pośrednictwem Portalu i nie będzie prezentowany jako żadna ze stron. Zapewni On jedynie narzędzia (konta użytkowników, algorytmy, konto bankowe do rozliczeń) do realizowania transakcji Wirtualnymi przedmiotami. Należy zaznaczyć, że księgowe rozliczenia między Klientami transakcji dokonywanych na Portalu będą następować w jednostkach uczestnictwa, jakie otrzymywać będzie Klient w dacie przystąpienia do Portalu. W dacie zasilenia przez Klienta Portalu swojego konta, prowadzonego na Portalu, środkami pieniężnymi, kwota wpłaconych środków będzie wyświetlana na jego koncie, jako jednostki uczestnictwa – JU (w stosunku 1:1).

Konto bankowe wykorzystywane dla potrzeb świadczonych przez Wnioskodawcę usług opisanych we wniosku będzie wyodrębnione jako samodzielne konto lub jako subkonto – tak, by umożliwić odrębną ewidencję środków wpłacanych przez Klientów od środków pochodzących z pozostałej działalności gospodarczej (np. świadczenia usług marketingu). Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że w większości (zwłaszcza w początkowym okresie funkcjonowania Portalu) środki będą wpłacane przez Klientów za pośrednictwem zewnętrznego operatora płatności (np. …), na wyodrębnione konto należące do Wnioskodawcy. Wnioskodawca w każdej sytuacji będzie miał możliwość precyzyjnego określenia, jaka jest wartość należnych Mu prowizji oraz kwot wpłaconych przez Klienta na zasilenie ich kont.

Model funkcjonowania Portalu ilustruje poniższy przykład.

Klient dokona rejestracji na Portalu. Następnie Klient zasili swoje konto środkami pieniężnymi (przykładowo 100 USD). Wpłata środków pieniężnych będzie następować na konto należące do Wnioskodawcy prowadzone w USD i będzie wpłacana za pomocą jednego z systemów płatniczych (m.in. …) lub przy użyciu karty kredytowej lub innego sposobu dokonywania płatności drogą elektroniczną, wybranego przez Klienta spośród wskazanych przez Wnioskodawcę.

Wpłacone środki pieniężne będą wyrażone na potrzeby prowadzenia transakcji na Portalu w jednostkach uczestnictwa – JU. To jest po dokonaniu wpłaty 100 USD na koncie Klienta pojawi się 100 JU. Z tytułu wpłaty środków pieniężnych, a także samego prowadzenia konta Klienta, Wnioskodawca nie będzie pobierał żadnej prowizji ani otrzymywał żadnego wynagrodzenia.

Klienci będą za pomocą Portalu dokonywać transakcji zakupu/sprzedaży/wymiany Wirtualnych przedmiotów bezpośrednio z innymi użytkownikami Portalu – rozliczenie i rozrachunek między użytkownikami Portalu będzie następować w JU. W ramach obsługi Portalu Wnioskodawca będzie dokonywał stosownych zapisów (księgowań) na wirtualnych kontach użytkowników (prowadzonych w JU). Rozliczenia będą dokonywane automatycznie przez system, tj. po zakupie Wirtualnego przedmiotu system będzie automatycznie blokował na koncie nabywcy określoną ilość JU. Następnie po otrzymaniu usługi nabywca będzie przesyłał do systemu informację o otrzymaniu Wirtualnego przedmiotu od sprzedawcy. Po otrzymaniu tego komunikatu system samoczynnie będzie dokonywał stosownych zapisów na wirtualnych kontach użytkowników (odpowiednio zmniejszając konto kupującego i zwiększając konto sprzedawcy). Wnioskodawca będzie pobierał prowizję od obrotu Wirtualnymi przedmiotami pomiędzy użytkownikami Portalu.

W podanym wyżej przykładzie, jeśli użytkownik zdecyduje się na zakup od innego użytkownika Wirtualnego przedmiotu wartego 24 JU, to stan jego konta zostanie po dokonaniu transakcji automatycznie pomniejszony przez system o 24 JU (100 JU – 24 JU = 76 JU). Jednocześnie system automatycznie zaksięguje należną Wnioskodawcy prowizję z tytułu sprzedaży (przykładowo 2 USD), a pozostała wartość, tj. 22 JU, zostanie automatycznie przeksięgowana na konto sprzedającego (tj. innego użytkownika Portalu). Wnioskodawca będzie mógł swobodnie dysponować dopiero tak określoną kwotą prowizji (2 USD). W pozostałym zakresie środki wpłacone przez użytkowników będą znajdować się na koncie Wnioskodawcy i będą mogły być wypłacone tylko na rzecz Klientów.

Obrót między Klientami z wykorzystaniem Portalu nie będzie skutkował przesunięciem środków pieniężnych wpłaconych przez Klientów, lecz będzie się wiązał jedynie z odpowiednimi księgowaniami na kontach Klientów (sprzedających i kupujących) prowadzonych w JU. Portal nie będzie prowadzić systemu płatności z wykorzystaniem walut dopuszczonych do obrotu. Środki pieniężne będą przekazywane przez Portal na rzecz Klientów zgodnie z aktualnym stanem ich konta prowadzonego w JU dopiero w dacie wystąpienia z Portalu lub wycofania z niego części środków. Płatności z tego tytułu będą dokonywane przez zewnętrznych dostawców. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że użytkownik Portalu będzie mógł w każdym momencie wystąpić z Portalu lub wycofać z niego dowolnie wskazaną kwotę pieniędzy wynikającą z aktualnego stanu jego konta.

W momencie, w którym użytkownik zdecyduje się na wycofanie z Portalu całości lub części środków pieniężnych, kwota JU uznająca jego konto zostanie wypłacona we wskazanej przez użytkownika formie i we wskazanej przez niego walucie za pomocą jednego z systemów płatniczych prowadzonych przez zewnętrznych dostawców.

Wnioskodawca z formalnego punktu widzenia będzie właścicielem środków wpłacanych przez Klientów na jego konto (podobnie, jak ma to miejsce w przypadku zawarcia umowy powierniczej). Zgodnie z regulaminem Portalu oraz umów zawieranych z Klientami w dacie ich przystąpienia do Portalu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu środków wpłaconych przez Klienta, na każdorazowe żądanie Klienta, zgodnie ze stanem jego konta prowadzonego w jednostkach uczestnictwa. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie swobodnie dysponować powyższymi środkami, w szczególności Wnioskodawca nie będzie ich wykorzystywać, np. na pokrycie kosztów działalności, środki te będą przechowywane na odrębnym koncie Wnioskodawcy prowadzonym przez bank lub przez zewnętrznego operatora płatności (np. …). Wnioskodawca będzie swobodnie dysponować jedynie środkami pochodzącymi z należnych Mu prowizji z tytułu opisanej we wniosku działalności i te środki będą przeznaczane na koszty związane z bieżącą działalnością.

Wnioskodawca zaznaczył, że z tytułu opisanej powyżej działalności w ramach Portalu jedyne przychody, jakie będzie faktycznie otrzymywał, to wynagrodzenie z tytułu prowizji od obracanych (sprzedanych) za pośrednictwem Portalu Wirtualnych przedmiotów – z tytułu tych usług Wnioskodawca będzie pobierał prowizję od sprzedawcy w wysokości 1-3% wartości transakcji w dacie dokonania transakcji (w podanym przykładzie 2 USD). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca może otrzymywać także dochody z tytułu świadczenia usług marketingu lub reklamy, a także inne dochody, jednak sposób ich rozliczenia nie jest przedmiotem Wniosku.

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że środki wpłacone przez Klientów będą mieć charakter zwrotny i nie będą stanowić kwot należnych z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W piśmie z dnia 14 marca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działalność w zakresie świadczenia usług elektronicznych polegających na prowadzeniu portalu internetowego, zarejestrowana zostanie w Polsce. Działalność ta nie będzie prowadzona poprzez zakład/biuro położone w innym kraju. Rachunki bankowe związane z działalnością gospodarczą zostaną otwarte w bankach polskich.

Wnioskodawca zamierza za pośrednictwem Portalu pośredniczyć w transakcjach sprzedaży zawieranych pomiędzy Klientami i z tego tytułu będzie uzyskiwać wynagrodzenie. Użyte we wniosku sformułowanie „Wnioskodawca rozważa nabycie we własnym imieniu Wirtualnych przedmiotów w celu ich odpłatnego zbycia” oznacza, że Wnioskodawca planował przeprowadzenie akcji reklamowej polegającej na zbyciu Wirtualnych przedmiotów na rzecz wybranych użytkowników określonej ilości nabytych Wirtualnych przedmiotów. Odpłatność zostanie ustalona na poziomie symbolicznym (np. 0,01 USD za jeden Wirtualny przedmiot). W tym wypadku cena zbycia będzie kwotą niższa od kwoty zakupu, lecz jednakże będzie to odpłatna transakcja zbycia Wirtualnych przedmiotów.

Wnioskodawca podniósł, że w dalszej części opisu użył nieprecyzyjnego sformułowania: „Wnioskodawca rozważa zbycie nabytych Wirtualnych przedmiotów na zasadach komercyjnych na rzecz innych użytkowników Portalu”. Otóż Wnioskodawca nie wyklucza, że część nabytych Wirtualnych przedmiotów sprzeda na rzecz innych podmiotów (ale nie za pośrednictwem Portalu). W tym zakresie błędnie użyto sformułowania, że zbycie nastąpi na rzecz innych użytkowników Portalu. Zbycie nastąpi za pośrednictwem innych kanałów dystrybucji (ale innych niż Portal). Uzyskane w ten sposób środki przeznaczy na rozwój Portalu.

Nabycie Wirtualnych przedmiotów od podmiotu będącego rezydentem Cypru zostanie sfinansowane za pomocą dolarów amerykańskich USD.

Przedmiotem nabycia nie będą prawa autorskie ani licencje, ani też nie zostaną nabyte kody źródłowe niezbędne do tworzenia oraz modyfikacji Wirtualnych przedmiotów.

Zbycia ww. Wirtualnych przedmiotów kontrahent, tj. podmiot będący rezydentem Cypru, dokona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zbywającym będzie spółka kapitałowa. Tym samym nie jest to zbycie przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Nabycie Wirtualnych przedmiotów w pierwszej kolejności będzie generować koszty. Jednakże część Wirtualnych przedmiotów będzie przeznaczona do realizacji czynności reklamowo – marketingowych, polegających na zbyciu części, określonej ilości nabytych Wirtualnych przedmiotów, na rzecz wybranych użytkowników. Odpłatność zostanie ustalona na poziomie symbolicznym (np. 0,01 USD za jeden Wirtualny przedmiot). W tym wypadku cena zbycia będzie kwotą niższą od kwoty zakupu, lecz jednakże będzie to odpłatna transakcja zbycia Wirtualnych przedmiotów. Jednakże takie kwoty będą stanowiły przychód. Akcja reklamowa wpłynie na rozpropagowanie Portalu, a tym samym zwiększenie ilości użytkowników. Ilość użytkowników przełoży się na ilość zawieranych transakcji, a tym samym przełoży się na zwiększenie uzyskiwanych przez Wnioskodawcę prowizji.

Część Wirtualnych przedmiotów będzie zatem zbywana w ramach prowadzonej akcji reklamowej, za kwoty niższe od kwot zakupu.

Wnioskodawca zamierza za pośrednictwem Portalu pośredniczyć w transakcjach sprzedaży zawieranych pomiędzy Klientami i z tego tytułu będzie uzyskiwać wynagrodzenie (prowizja). Jednakże część Wirtualnych przedmiotów, Wnioskodawca zamierza sprzedać na rzecz innych podmiotów (ale nie za pośrednictwem Portalu). W takim wypadku nie będą przez Wnioskodawcę pobierane prowizje.

W momencie wystąpienia przez Klienta z portalu, będzie mu zwracana kwota pieniędzy wynikającą z aktualnego stanu jego konta (zgromadzonych na nim jednostek uczestnictwa).

W związku z powyższym opisem zadano we wniosku oraz jego uzupełnieniu następujące pytania:

1. Czy na Wnioskodawcy, jako płatniku, z tytułu wypłaty na rzecz Kontrahenta wynagrodzenia z tytułu nabycia Wirtualnych przedmiotów, będzie spoczywać obowiązek poboru zryczałtowanego podatku u źródła?
2. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie Wirtualnych przedmiotów od Kontrahenta będą mogły być zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę od Kontrahenta Wirtualnych przedmiotów miejscem świadczenia usługi będzie siedziba Wnioskodawcy?
4. Czy dla Wnioskodawcy podatek należny VAT z tytułu nabycia Wirtualnych przedmiotów w ramach tzw. importu usług, będzie stanowił podatek naliczony VAT?
5. Czy kwota podatku naliczonego określonego w pytaniu nr 4 będzie mogła być podstawą do obniżenia przez Wnioskodawcę kwoty podatku należnego?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji są zagadnienia zawarte w pytaniu Nr 1 oraz Nr 2, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie zagadnień zawartych w pytaniach Nr 3-5, dotyczących podatku od towarów i usług, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania Nr 1, w pierwszej kolejności należy ustalić charakter prawny Wirtualnych przedmiotów. Na portalach internetowych często można spotkać oferty zawarcia umowy, której przedmiotem jest „rzecz” występująca w grach typu MMOG (ang. Massively Multiplayer Online Game). Jest to rodzaj gry komputerowej, w której występuje bardzo wielu graczy komunikujących się wyłącznie za pomocą sieci Internet. Jej odmianą jest MMORPG, która polega na odtwarzaniu przez gracza określonej roli.

Na gruncie prawa polskiego oczywiste jest, że Wirtualny przedmiot nie jest rzeczą. Brak wątpliwości co do tego ma swoje źródło w brzmieniu art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), zgodnie z którym „rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne”. Wirtualny przedmiot jest jedynie pewnym zapisem na elektronicznym nośniku danych. Wirtualny przedmiot to wizualizacja komputerowego kodu liczbowego: stanowi on część oprogramowania tworzącego grę komputerową, ewentualnie samoistną jednostkę mogącą funkcjonować poza grą. Należy dodatkowo zauważyć, że na gruncie prawa autorskiego dyskusyjne jest, czy gra komputerowa jest programem komputerowym, czy też nie można jej tak zakwalifikować. Nawet jeśli nie kwalifikujemy gry komputerowej jako programu komputerowego, to gra komputerowa w zdecydowanej większości wypadków stanowi utwór w rozumieniu Prawa autorskiego.

Na świecie wykształciło się kilka koncepcji, w jaki sposób prawo powinno traktować Wirtualne przedmioty. Obecnie najpopularniejszą jest koncepcja, która opowiada się za stosowaniem do Wirtualnych przedmiotów przepisów o własności w drodze analogii, skoro np. przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii elektrycznej, czy praw. Gry komputerowe, w których są wykorzystywane Wirtualne przedmioty, uniemożliwiają graczom tworzenie własnych grafik, przedmiotów, czy postaci. Wirtualne przedmioty znajdujące się w świecie gry mają charakter utworów stworzonych przez twórców. Obrót własnością Wirtualnych przedmiotów przypomina więc obrót własnością w realnym świecie. Sprzedaż nie wynika z monopolu prawno-autorskiego, a z faktycznego monopolu na przedmioty, rzeczy i pieniądze występujące w danej grze. Każdy Wirtualny przedmiot objęty jest prawami autorskimi, ale sprzedaż dotyczy konkretnego egzemplarza utworu i nie łączy się z przeniesieniem praw autorskich do takiego Wirtualnego przedmiotu. Należy jednoznacznie podnieść, że gracz (użytkownik) nabywając Wirtualny przedmiot nie nabywa jakichkolwiek praw autorskich do Wirtualnego przedmiotu. Tym samym, w momencie zbycia Wirtualnych przedmiotów, nie jest możliwe zbycie praw autorskich do takiego Wirtualnego przedmiotu, bowiem takie prawa nie będą przysługiwać zbywcy Wirtualnego przedmiotu.

W literaturze zagranicznej kwestia wirtualnej własności jest często traktowana niejako na równi z kwestią własności intelektualnej. Wydaje się jednak, że należy oceniać je odrębnie. Otóż, jak wspomniano, własność wirtualna polega na posiadaniu uprawnień do władczego zachowania względem danego fragmentu kodu programu. Wirtualna własność jest prawem do konkretnego wehikułu praw, własność intelektualna jest prawem do kształtu tego wehikułu. Wirtualna własność jest de facto tworzeniem specjalnego, charakterystycznego obowiązku po stronie dostawcy usług internetowych, polegającego na utrzymaniu i udostępnianiu wirtualnych przedmiotów użytkownikom gry. Wirtualna własność ma oznaczać obowiązek twórców programu do udostępnienia użytkownikowi konkretnego fragmentu kodu na określonych zasadach i w określonym miejscu architektury programu. Tak, jak w przypadku stron WWW, jak i w przypadku wirtualnych przedmiotów nie ma znaczenia, do kogo należy prawo własności intelektualnej do obiektów znajdujących się „pod” komputerowym adresem. Nawet, gdy jedynym możliwym medium, w którym utwór może zostać przedstawiony, jest konkretny wirtualny świat - nie powoduje to połączenia domniemanego prawa własności wirtualnej i praw autorskich. Prawa autorskie do danego utworu, np. wirtualnego domu, będą trwały nawet, jeżeli zostanie on trwale wykasowany z pamięci serwera gry, dzięki której następuje wizualizacja kodu. Tak samo jak pozbawienie prawa do domeny, czy adresu e-mailowego nie spowoduje, że wygasają prawa autorskie do treści strony WWW, czy treści poczty elektronicznej, nawet gdy ich jedyne kopie zostały wykasowane.

Tym samym należy stwierdzić, że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nabycie Wirtualnych przedmiotów przez Wnioskodawcę nie stanowi ani nabycia praw w rozumieniu ustawy Prawo autorskie, ani też dochodów z praw autorskich. Takie prawa nie przysługują bowiem zbywcy Wirtualnych przedmiotów.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 w związku z art. 41 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), dalej „ustawa PIT”, obowiązek pobierania zryczałtowanego podatku, obciąża podmioty, które wypłacają należności na rzecz podmiotów niemających siedziby na terenie Polski, z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o PIT.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy PIT, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Według art. 29 ust. 2 ustawy PIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W przypadku wypłaty przez Wnioskodawcę wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta za nabywane Wirtualne przedmioty (pod warunkiem dostarczenia certyfikatu rezydencji przez Kontrahenta) ocena skutków podatkowych będzie podlegać regulacji Umowy z dnia 4 czerwca 1992 r. (dalej: „Konwencja”) między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r., Nr 117, poz. 523).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Konwencji, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Zgodnie z art. 12 ust. 2 Konwencji, takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto, zgodnie z art. 12 ust. 3 Konwencji.

Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich praw autorskich, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje (know-how) związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej; określenie to oznacza również wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich praw do filmów dla kin oraz filmów lub taśm do transmisji w radiu lub telewizji.

Wobec powyższego, na Wnioskodawcy z tytułu wypłaty, na rzecz Kontrahenta, wynagrodzenia za nabywane Wirtualne przedmioty, nie będzie ciążył obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 4 w związku z art. 41 ust. 1 ustawy PIT, związanego z obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku u źródła.

Wnioskodawca będzie uprawniony do przekazania na rzecz Kontrahenta całej kwoty wynagrodzenia z tytułu nabycia Wirtualnych przedmiotów (bez pomniejszania go o kwotę zryczałtowanego podatku u źródła).

Odnośnie pytania Nr 2, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca rozważa zakupienie od Kontrahenta Wirtualnych przedmiotów. Wnioskodawca następnie rozważa również przeprowadzenie działań reklamowych i promocyjnych, mających na celu rozpropagować działalność Portalu. Działalność reklamowa polegać będzie m.in. na odpłatnym przekazaniu na rzecz wybranych użytkowników określonej części nabytych Wirtualnych przedmiotów. Odpłatność zostanie ustalona na poziomie symbolicznym (np. 0,01 USD za jeden Wirtualny przedmiot). Działania promocyjne będą miały charakter wyjątkowy. Zasady prowadzonej promocji zostaną uregulowane w regulaminie Portalu. Niezależnie od powyższych działań, Wnioskodawca pozostałą część nabytych Wirtualnych przedmiotów rozważa zbyć na zasadach komercyjnych na rzecz innych użytkowników Portalu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zgodnie z ogólną definicją sformułowaną w art. 22 ust. 1 ustawy PIT, uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest uzależnione od łącznego spełnienia następujących warunków:

1. celem poniesienia wydatku przez przedsiębiorcę jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
2. wydatek ten nie może być wymieniony w art. 23 ustawy PIT (zawierającym katalog kosztów i wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów),
3. wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
   
   

Wydatki te powinny być zatem funkcjonalnie związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, racjonalne i obiektywnie uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, jak również prawidłowo udokumentowane.

W przypadku nabywanych Wirtualnych przedmiotów, które mają być przeznaczone do odpłatnego zbycia, na komercyjnych zasadach, na rzecz innych użytkowników Portalu, bezsprzecznie warunki uznania takiego wydatku (nabycie Wirtualnych przedmiotów) zostały spełnione. Wnioskodawca zamierza nabyć Wirtualne przedmioty, aby je zbyć na zasadach komercyjnych i uzyskać z tytułu takiego zbycia przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT. Tym samym, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie Wirtualnych przedmiotów przeznaczonych do odpłatnego zbycia mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

W odniesieniu do określonej części Wirtualnych przedmiotów, które mają być przeznaczone do przeprowadzenia działań reklamowych i promocyjnych, mających na celu rozpropagować działalność Portalu (tj. zbycie Wirtualnych przedmiotów za symboliczną kwotę) mamy do czynienia z działaniami Wnioskodawcy, które będą zmierzać do zabezpieczenia źródła przychodów (tj. pozyskania nowych uczestników Portalu, którzy będą generować transakcje wykonywane za pośrednictwem Portalu, a tym samym będą generować przychody Wnioskodawcy podlegające opodatkowaniu podatkiem PIT). W realiach gospodarki wolnorynkowej, której fundamentem jest konkurencja między podmiotami funkcjonującymi w obrocie gospodarczym, z pewnością marka, rozpoznawalność oraz zaufanie klienta są bardzo istotnymi czynnikami wpływającymi na pozycję firmy na rynku. Sprzedaż za symboliczną kwotę Wirtualnych przedmiotów na rzecz użytkowników Portalu, niewątpliwie przyczynia się do budowania pozytywnych relacji biznesowych i tym samym jest zachętą do dalszej współpracy, co finalnie będzie przekładać się na przychody osiągane przez Wnioskodawcę. Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który racjonalnie oceniając, mógłby przyczynić się do powstania przychodu albo jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu. O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki które zostaną poczynione na zakup Wirtualnych przedmiotów (zarówno przeznaczanych do działalności reklamowej oraz przeznaczonych do odpłatnego zbycia na zasadach komercyjnych), będą spełniały definicję kosztu podatkowego określonego w art. 22 ust. 1 ustawy PIT, a więc będą mogły być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ww. ustawy, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.