Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.70.2018.2.AP
z 5 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 1 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku z tytułu świadczenia usług telewizji kablowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku z tytułu świadczenia usług telewizji kablowej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest operatorem kablowym zarejestrowanym w UKE. Na podstawie podpisanych umów dostarcza do mieszkań sygnał telewizyjny, za który pobiera opłatę z tytułu abonamentu. Niezwłocznie po otrzymaniu interpretacji chciałby podzielić na wystawianych fakturach powyższy abonament za dostęp do usługi telewizji kablowej na dwa składniki:

1. Abonament telewizyjny – czyli cykliczna opłata uiszczana przez Abonenta na rzecz Operatora za możliwość korzystania z określonego świadczenia, w przypadku usług telekomunikacyjnych, za prawo do korzystania z dostępu do sieci telekomunikacyjnej i świadczonej w niej usługi dostępu do telewizji kablowej na podstawie umowy integralnie związanej z pakietem programowym (zestaw programów telewizyjnych dostępnych w ramach opłaty abonamentowej, określony aktualnym cennikiem lub/i Regulaminem promocji oferty Operatora);
2. Usługę reemisji – rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru.
   
   

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że w ramach usług telewizji kablowej nie świadczy usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie. Wnioskodawca nie wykonuje usług promocyjnych i reklamowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi płatnej telewizji kablowej na rzecz abonentów w zakresie rozprowadzania programów telewizyjnych przedstawione w powyższym opisie podlegają w całości opodatkowaniu 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyszczególnione na fakturze VAT opłaty za świadczenie usług dostarczania telewizji kablowej jako „abonamentu” oraz „usługa reemisji” będą korzystały z preferencyjnej stawki VAT 8%, jako że mieszczą się w ugrupowaniu PKWiU 61.10.5, które jest wymienione w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W praktyce świadczenie usług telewizji kablowej wiąże się z wykonaniem szeregu różnych czynności, które są niezbędne do jej realizacji. Usługą podstawową jest tu reemisja programów nabytych od innych producentów. Natomiast aby reemisja miała miejsce należy m.in. przygotować i udostępnić sieć kablową, zapewnić obsługę biuro-kasową. Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli usługa podstawowa opodatkowana jest preferencyjną stawką podatku VAT, to wszystkie z nią związane usługi pomocnicze również korzystają z obniżonej stawki podatku VAT.

Grupę pozycji załącznika nr 3 do ustawy dotyczącej usług (w uproszczeniu) „telewizyjnych” zastąpiono jedną pozycją (od 1 kwietnia 2013 r.). Obecnie obniżonej stawce VAT podlegają „Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji wybranych przez korzystającego w określonym czasie” – bez względu na symbol PKWiU. Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że usługi nadawcze telewizji kablowych, które działają również na podstawie ustawy o radiofonii i telewizji, nie zostały wyłączone z zakresu stosowania stawki obniżonej.

Usługi elektroniczne, o których mowa w przepisach, nie obejmują usług nadawczych radiowych i telewizyjnych, ten wyjątek zatem nie powinien wpływać na stosowanie obniżonej stawki VAT. Nie było celem nowelizacji ograniczenie stosowania obniżonej stawki dla telewizji kablowych. Chodziło o zwężenie stosowania obniżonej stawki, poprzez wyłączenie z jej zakresu:

• usług w zakresie produkcji programów telewizyjnych (PKWiU ex 59.11.1),
• usług związanych z projekcją filmów (PKWiU ex 59.14.10.1),
• usług w zakresie nagrywania dźwięku i wydarzeń na żywo (PKWiU ex 59.20.1),
• usług związanych z produkcją programów radiofonicznych (PKWiU ex 59.20.2),
• usług związanych z nadawaniem programów ogólnodostępnych i abonamentowych, innych niż określone w art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy (PKWiU ex 60).
  
  

W ocenie Wnioskodawcy usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych (…) obejmują zarówno usługi reemisji programów radiowych i telewizyjnych, jak i nadawania programów telewizyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi przepis art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stawka podatku – na postawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 169 wymieniono „Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie”, bez względu na symbol PKWiU.

Przy czym stawka obniżona w zakresie wymienionych usług, nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych – jak wynika z wyjaśnień zamieszczonych pod załącznikiem.

Treść poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy należy interpretować zgodnie z zapisami ustawy o radiofonii i telewizji. W myśl art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1414, z późn. zm.) – rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców. Rozprowadzaniem, w myśl art. 4 pkt 8 ww. ustawy, jest przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie.

Jak już wcześniej wskazano, stawka podatku od towarów i usług, co do zasady, wynosi 23%. Zarówno jednak w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, prawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Podkreślić przy tym należy, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania zastosowanie obniżonej stawki podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie. Odstępstwo takie stanowi przywołany już wcześniej przepis art. 41 ust. 2 ustawy, który pozwala na opodatkowanie stawką podatku w wysokości 8% towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy. Oczywiście dla skorzystania z regulacji prawnej przewidzianej powyższymi przepisami, w odniesieniu do konkretnego towaru i konkretnej usługi, niezbędnym jest nie tylko aby towar czy też usługa był (była) wymieniony (wymieniona) w załączniku nr 3, ale również musi on (ona) spełniać wszystkie warunki, które przewidziano w treści tego załącznika w odniesieniu do danego towaru (usługi).

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest operatorem kablowym. Na podstawie podpisanych umów dostarcza do mieszkań sygnał telewizyjny, za który pobiera opłatę z tytułu abonamentu. Wnioskodawca chciałby podzielić na wystawionych fakturach powyższy abonament za dostęp do usługi telewizji kablowej na dwa składniki: abonament telewizyjny oraz usługę reemisji. Wnioskodawca w ramach usług telewizji kablowej nie świadczy usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie oraz nie wykonuje usług promocyjnych i reklamowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy świadczone przez niego usługi płatnej telewizji kablowej na rzecz abonentów w zakresie rozprowadzania programów telewizyjnych przedstawione w opisie sprawy podlegają w całości opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej. Usługa złożona zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT z tym, że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną, powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

W omawianym przypadku usługą podstawową jest usługa reemisji programów nabywanych od ich producentów, natomiast aby podstawowa usługa reemisji mogła być udostępniona telewidzom muszą oni ponieść opłatę abonamentową, czyli cykliczną opłatę za prawo do korzystania z dostępu do sieci telekomunikacyjnej i świadczonej w niej usługi dostępu do telewizji kablowej na podstawie umowy integralnie związanej z pakietem programowym. Zatem Wnioskodawca świadcząc usługi polegające na dostarczaniu do abonentów sygnału telewizyjnego, na które to usługi składają się: usługa reemisji i abonament telewizyjny, powinien traktować wymienione czynności jako jedną usługę złożoną.

Podsumowując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi, które nie mają charakteru usług elektronicznych, nie polegają na wypożyczaniu filmów i audycji w określonym przez abonenta czasie i nie są usługami reklamowymi oraz promocyjnymi, a ich celem jest dostarczenie za pomocą urządzeń odbiorczych sygnału telewizyjnego do abonentów, za które Wnioskodawca pobiera opłaty abonamentowe oraz usługi reemisji jako jedno złożone świadczenie, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.