Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.76.2018.3.MK
z 5 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2018 r. (data wpływu 6 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2018 r. (data wpływu 14 marca 2018 r.), oraz pismem złożonym w dniu 22 marca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku z podziałem majątku wspólnego małżonków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku podziałem majątku wspólnego małżonków.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 6 marca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.76.2018.1.MK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 6 marca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 marca 2018 r.). W dniu 14 marca 2018 r. (nadano w dniu 13 marca 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Pismem z dnia 16 marca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.76.2018.2.MK, ponownie wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 16 marca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 marca 2018 r.). W dniu 22 marca 2018 r. (nadano w dniu 21 marca 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 5 października 1974 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Od tego dnia, między Wnioskodawczynią a Jej mężem istniała wspólność majątkowa. W trakcie trwania małżeństwa małżonkowie wystąpili o przydział lokalu mieszkalnego i otrzymali prawo najmu komunalnego lokalu mieszkalnego, położonego w … przy ul. … Umowa najmu została zawarta na czas nieokreślony. Lokal należy do Urzędu Miejskiego w …, do kasy którego został wpłacony wkład mieszkaniowy, obowiązujący w dniu 19 sierpnia 1987 r. W ww. lokalu Wnioskodawczyni mieszkała około 30 lat, inwestowała swoje dochody, choć lokal nie był własnościowy.

Od 1993 r. Wnioskodawczyni jest rozwiedziona. Po rozwodzie jedynym wnioskiem złożonym do Sądu przez byłego męża Wnioskodawczyni był wniosek o podział mieszkania z dnia 25 marca 2013 r. Pomimo rozwodu, Wnioskodawczyni wraz z czwórką dzieci mieszkała w lokalu mieszkalnym aż do dnia zniesienia wspólności prawa najmu. Podczas sprawy rozwodowej Sąd podzielił mieszkanie tak, że Wnioskodawczyni wraz z czwórką dzieci zajmowała dwa pokoje o powierzchni 43,87 m², a były mąż jeden pokój o powierzchni 22 m². Kuchnia, łazienka i przedpokój były do wspólnego użytku. W zajmowanej części oraz w części wspólnej Wnioskodawczyni przeprowadzała remonty oraz ponosiła koszty czynszu, mediów, wody, ścieków, energii elektrycznej i centralnego ogrzewania. W dniu 24 maja 2017 r. Sąd Okręgowy w … postanowił znieść wspólność prawa najmu i przekazać je byłemu mężowi Wnioskodawczyni. Postanowienie Sądu uprawomocniło się w tym samym dniu. Na rzecz Wnioskodawczyni tytułem spłaty udziałów najmu mieszkania przyznana została kwota 38 350 zł. Otrzymana spłata nie przewyższa wartości rynkowej prawa współwłasności i najmu, nie pokrywa również nakładów poniesionych przez Wnioskodawczynię na remonty i utrzymanie lokalu. Wysokość spłaty Sąd określił na podstawie wyceny rzeczoznawcy sądowego. Zasądzoną kwotę Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 30 września 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w przedstawionym stanie faktycznym może być zastosowany art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie i Wnioskodawczyni nie powinna płacić podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z przywołanego przepisu wynika zatem, że wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej. Przychodem z podziału majątku wspólnego jest wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymywanych przez jednego z małżonków z tytułu podziału majątku. Wartość majątku oraz wartość spłat uzyskanych z tego tytułu przez małżonków nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W myśl art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Natomiast, stosownie do treści art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą: przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności majątkowej oraz przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (odpowiednio art. 33 pkt 1 i pkt 2 ww. Kodeksu).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 ww. Kodeksu) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania. W myśl art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w trakcie trwania małżeństwa zawartego w 1974 r., Wnioskodawczyni wraz z mężem wystąpili o przydział lokalu mieszkalnego. Po otrzymaniu przydziału prawa najmu lokalu mieszkalnego komunalnego, umowa najmu została zawarta na czas nieokreślony. Lokal należy do Urzędu Miejskiego, do kasy którego został wpłacony wkład mieszkaniowy. Od 1993 r. Wnioskodawczyni jest rozwiedziona. Pomimo rozwodu, Wnioskodawczyni wraz z czwórką dzieci mieszkała w lokalu mieszkalnym aż do dnia zniesienia wspólności prawa najmu. Podczas sprawy rozwodowej Sąd podzielił mieszkanie tak, że Wnioskodawczyni wraz z czwórką dzieci zajmowała 2 pokoje o powierzchni 43,87 m², a były mąż 1 pokój o powierzchni 22 m². Kuchnia, łazienka i przedpokój były do wspólnego użytku. W zajmowanej części oraz w części wspólnej Wnioskodawczyni przeprowadzała remonty oraz ponosiła koszty czynszu, mediów, wody, ścieków, energii elektrycznej i centralnego ogrzewania. W dniu 25 marca 2013 r. były mąż Wnioskodawczyni złożył wniosek o podział prawa najmu mieszkania. W dniu 24 maja 2017 r. Sąd Okręgowy postanowił znieść wspólność prawa najmu i przekazać je byłemu mężowi Wnioskodawczyni. Postanowienie uprawomocniło się w tym samym dniu. Na rzecz Wnioskodawczyni tytułem spłaty udziałów najmu mieszkania przyznana została kwota 38 350 zł. Otrzymana spłata nie przewyższa wartości rynkowej prawa zniesienia współwłasności i najmu, nie pokrywa również nakładów poniesionych przez Wnioskodawczynię na remonty i utrzymanie lokalu. Wysokość spłaty Sąd określił na podstawie wyceny rzeczoznawcy sądowego. Zasądzoną kwotę Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 30 września 2017 r.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię w dniu 30 września 2017 r. środków pieniężnych tytułem spłaty wynikającej z podziału majątku wspólnego, w skład którego wchodziło prawo najmu lokalu komunalnego, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyłączenie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania wspólności majątkowej, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku zapłaty z tego tytułu podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Dokumenty dołączone do wniosku z dnia 5 lutego 2018 r. nie podlegają analizie i ocenie tutejszego Organu. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy opis zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z rzeczywistym stanem faktycznym. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.