Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.81.2018.1.EC
z 9 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2018 r. (data wpływu 16 luty 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów w związku z opóźnieniem podpisania umowy przenoszącej własność lokalu przez dewelopera – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 luty 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów w związku z opóźnieniem podpisania umowy przenoszącej własność lokalu przez dewelopera.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 16 lutego 2017 roku zostało zawarte porozumienie pomiędzy X. Sp. z o.o. sp.k., a Wnioskodawcą i jego żoną.
W dniu 8 lipca 2014 roku wymieniona spółka X. jako deweloper zawarła z Wnioskodawcą oraz jego żoną umowę deweloperską, dotyczącą kupna lokalu mieszkalnego oraz udziału w lokalu niemieszkalnym (garażu) w W.

W związku z opóźnieniem terminu przekazania przez dewelopera mieszkania i przeniesienia jego własności w stosunku do terminów wynikających z podpisanej umowy deweloperskiej oraz terminu zawarcia umowy przyrzeczonej w przedmiocie zakupu udziału w lokalu niemieszkalnym (garażu) wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, Wnioskodawca poniósł wraz z żoną dodatkowe koszty w związku z podwyższonym oprocentowaniem kredytu hipotecznego (tzw. pomostowym) oraz kosztami aneksów do umowy kredytowej, które musieli podpisywać z bankiem.

Koszty te zostały wyliczone na podstawie opłat pobranych przez bank i wyniosły ogółem 3 783,92 zł (trzy tysiące siedemset osiemdziesiąt trzy złote 92 grosze).

Deweloper na skutek skierowanego do niego wezwania do pokrycia dodatkowo poniesionych przez Wnioskodawcę i jego żonę jako nabywców kosztów, uznał swoją winę i podpisał z Wnioskodawcą i jego żoną porozumienie w dniu 16 lutego 2017 roku, zobowiązując się do zwrotu tej kwoty.

Kwota, która została wypłacona przez spółkę X. została pomniejszona o Wnioskodawcy i jego żony zobowiązania wobec X. na kwotę 538, 85 zł (pięćset trzydzieści osiem zł osiemdziesiąt pięć groszy).

Ponadto należy zaznaczyć, iż spółka X. przelewając w dniu 23 lutego 2017 roku na rachunek bankowy Wnioskodawcy i jego żony, kwotę 3 245, 07 zł (trzy tysiące dwieście czterdzieści pięć złoty siedem groszy) nie potrąciła zaliczki na podatek dochodowy.

W dniu 12 lutego 2018 roku Wnioskodawca wraz z żoną otrzymali od spółki X. druki PIT-8C za rok 2017. Każdemu z nich wykazano jako przychód, w którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwotę 1 891,96 zł (jeden tysiąc osiemset dziewięćdziesiąt jeden złoty dziewięćdziesiąt sześć groszy), czyli połowę dochodzonej przez nas kwoty 3 783, 92 zł.

Określono tę kwotę jako „zwrot kosztów powstałych w związku z opóźnieniem podpisania umowy przenoszącej własność lokalu – zgodnie z porozumieniem z dnia 16 lutego 2017 roku”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wystawienie przez spółkę X. PIT-8C było zasadne, biorąc pod uwagę fakt, iż wypłacona kwota stanowiła wyłącznie zwrot dodatkowych kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę i jego żonę z tytułu niedotrzymania przez X terminów określonych w umowie deweloperskiej i czy w związku z powyższym istnieje zasadność doliczenia tej kwoty do dochodu za rok 2017, a tym samym uwzględnienia jej w zeznaniu podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka X. postąpiła nieprawidłowo, traktując wypłatę zwrotu kosztów dodatkowo poniesionych przez Wnioskodawcę i jego żonę, jako przysporzenie majątkowe. Wypłacona przez X. kwota nie doprowadziła do powstania korzyści majątkowych, gdyż stanowiła jedynie zwrot udokumentowanych dodatkowych kosztów.

Wnioskodawca wskazał, że konieczność odprowadzenia podatku od kwoty wypłaconej przez spółkę X. sprawi, że de facto nie otrzymają pełnego zwrotu kosztów, które ponieśli w winy X. Tym samym, Wnioskodawca uważa, że będzie to niezgodne z zasadami współżycia społecznego.

Zdaniem Wnioskodawcy odrębnym pytaniem jest dlaczego X. przyjmując, że wypłacana Wnioskodawcy i jego żonie kwota stanowi dla nich dochód, nie obliczył, nie potrącił od razu zaliczki na podatek dochodowy, do czego zobowiązany jest Ordynacją podatkową.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi także fakt kwalifikacji przez X. wypłaty zwrotu kosztów, jako przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wspominając już o braku podpisu lub nazwiska osoby wystawiającej PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem, o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zatem dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydawanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666, z późn. zm.) z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłaconych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) zadośćuczynienia/odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji, gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zatem aby wypłacone zadośćuczynienie/odszkodowanie korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

• jego wysokość lub zasady ustalania muszą wynikać z przepisów odrębnych ustaw,
  

• podstawą jego przyznania nie może być zawarta umowa lub ugoda pozasądowa.
  
  
  

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 8 lipca 2014 roku spółka X. jako deweloper zawarła z Wnioskodawcą oraz jego żoną umowę deweloperską, dotyczącą kupna lokalu mieszkalnego oraz udziału w lokalu niemieszkalnym (garażu). W związku z opóźnieniem terminu przekazania przez dewelopera mieszkania i przeniesienia jego własności w stosunku do terminów wynikających z podpisanej umowy deweloperskiej oraz terminu zawarcia umowy przyrzeczonej w przedmiocie zakupu udziału w lokalu niemieszkalnym (garażu) wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, Wnioskodawca poniósł wraz z żoną dodatkowe koszty w związku z podwyższonym oprocentowaniem kredytu hipotecznego (tzw. pomostowym) oraz kosztami aneksów do umowy kredytowej, które musieli podpisywać z bankiem.

Koszty te zostały wyliczone na podstawie opłat pobranych przez bank i wyniosły ogółem 3 783, 92 zł.

Deweloper na skutek skierowanego do niego wezwania do pokrycia dodatkowo poniesionych przez Wnioskodawcę i jego żonę jako nabywców kosztów, uznał swoją winę i podpisał z Wnioskodawcą i jego żoną porozumienie w dniu 16 lutego 2017 roku, zobowiązując się do zwrotu tej kwoty.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z przysporzeniem majątkowym stanowiącym przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wysokość zwrotu kosztów, które otrzymał Wnioskodawca, nie wynika z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Zwrot poniesionych kosztów nastąpił w wyniku zawartego porozumienia między stronami, tj. firmą X a Wnioskodawcą i jego żoną. Czyli podstawą przyznania zwrotu kosztów była zawarta umowa pozasądowa. Powyższe wyklucza zatem zastosowanie zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wypłata należności z tytułu niewywiązania się z umowy przez dewelopera nie stanowi przychodu, gdyż jest to jedynie zwrot udokumentowanych dodatkowych kosztów.

Wskazać należy, że co innego stanowiło podstawę wpłaty środków deweloperowi przez Wnioskodawcę (była to cena za mieszkanie), a co innego podstawę wypłaty przez dewelopera kwoty tytułem zwrotu kosztów za opóźnienie podpisania umowy przenoszącej własność mieszkania na podstawie zawartego porozumienia.

Ponadto wskazać należy, że płatnik nie był zobowiązany do pobrania zaliczek z tytułu dochodu z innych źródeł.

Przepis art. 42a ww. ustawy stanowi bowiem, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W konsekwencji Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania otrzymanej od Spółki X kwoty w zeznaniu rocznym, a Spółka X była zobligowana do wykazania wypłaconej kwoty w rocznej informacji PIT-8C, stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że kwota wypłacona przez Spółkę na podstawie zawartego porozumienia (za opóźnienie podpisania umowy przenoszącej własność mieszkania) skutkujące powstaniem przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.