Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.73.2018.1.AG
z 12 kwietnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2018 r. (data wpływu 15 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu ujęcia korekty przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 15 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu ujęcia korekty przychodów.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na rynku telekomunikacyjnym. Spółka świadczy szeroko pojęte usługi telekomunikacyjne, skierowane głównie do operatorów telekomunikacyjnych. Spółka oferuje usługi głównie związane z przekazywaniem danych w obrębie sieci internetowej bądź sieci umieszczonej pomiędzy określonymi punktami geograficznymi.


Oferta Spółki jest skierowana głównie w rynek hurtowy usług telekomunikacyjnych, a klientami Spółki są znane przedsiębiorstwa krajowe. Spółka dokonuje sprzedaży krajowych usług telekomunikacyjnych również na rzecz podmiotów zagranicznych, którym Spółka zapewnia dostęp do swojej sieci telekomunikacyjnej (krajowej) oraz ją utrzymuje.

W ramach ww. usług Spółka jest wynagradzana z tytułu umów świadczenia dystrybucji usług telekomunikacyjnych (dalej: „Umowa”). Wynagrodzenie Spółki płatne jest na podstawie przewidywanych kosztów związanych z utrzymaniem sieci telekomunikacyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem kapitału osobowego wykorzystywanego w celu wytworzenia usługi telekomunikacyjnej. Faktury z tytułu świadczonych usług wystawiane są nie rzadziej niż kwartalnie. Konsekwentnie, wynagrodzenie Spółki wskazane na tych fakturach z tytułu zapewnienia dostępu do usług telekomunikacyjnych jest kalkulowane w oparciu o budżetowane koszty (wraz z narzutem marży), które następnie podlegają weryfikacji.

Weryfikacja zakładanych (przewidywanych, uzasadnionych) kosztów tworzenia usługi, odbywa się co najmniej raz w roku. Zakładane wynagrodzenie jest więc w następstwie weryfikacji kosztów korygowane w oparciu o rzeczywisty zakres wytworzonych przez Spółkę usług telekomunikacyjnych. Wówczas ponownie obliczane jest realne wynagrodzenie za usługi w oparciu o faktyczne koszty i faktyczny kapitał zaangażowany przez Spółkę, z uwzględnieniem dodawanego zysku rynkowego (marży).

W przypadku gdy wcześniej obliczone wynagrodzenie (wstępnie dokonywane na podstawie obliczeń szacunkowej, budżetowanej, wartości usług) różnić się będzie od ponownie obliczonego, realnego wynagrodzenia, wówczas może powstać nadmiar lub niedobór pierwotnie obliczanych kosztów tworzenia usługi – wpływających na wysokość ostatecznego wynagrodzenia należnego Spółce.


W takiej sytuacji, Spółka dokonuje korekty wynagrodzenia za świadczenie dystrybucji usług telekomunikacyjnych przez wystawienie faktury korygującej.


Weryfikacja opisywanego szacowanego wynagrodzenia i ewentualna korekta przychodów in plus lub in minus dokonywana jest periodycznie (w okresach półrocznych lub rocznych).


Opisane powyżej korekty przychodów, Spółka traktuje jako korekty wynikające z błędu i rozpoznaje je w przychodach w okresie pierwotnego rozpoznania przychodu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy Wnioskodawca dokonując korekty zwiększającej przychody na zasadach opisanych w stanie faktycznym postępuje prawidłowo rozpoznając taką korektę w dacie powstania przychodu pierwotnego?
  2. Czy Wnioskodawca dokonując korekty zmniejszającej przychody na zasadach opisanych w stanie faktycznym postępuje prawidłowo rozpoznając taką korektę w dacie powstania przychodu pierwotnego?

Stanowisko Wnioskodawcy.


W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym korekta przychodu jest wynikiem „błędu rachunkowego” lub „innej oczywistej omyłki” istniejącego już w dacie wystawienia faktury z tytułu usług telekomunikacyjnych, a w konsekwencji opisana w stanie faktycznym korekta powinna nastąpić wstecznie, tj. poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura pierwotna.


Powyższe wnioskodawca wywodzi z dyspozycji art. 12 pkt 3j ustawy o CIT.


Zgodnie z obowiązującą od 1 stycznia 2016 r. regulacją podatku dochodowego: „jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty”.


Analiza przytoczonej normy prawa podatkowego pozwala stwierdzić – a contrario – że, jeżeli korekta przychodu jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką to, korekty tej dokonuje się nie w dacie wystawienia faktury korygującej, ale w dacie wystawienia pierwotnej faktury.


W opinii Wnioskodawcy właśnie z tego typu sytuacją mamy do czynienia w prezentowanym stanie faktycznym.


Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną, ustawa o CIT ani żadna inna ustawa podatkowa nie zawiera definicji – kluczowego w analizowanej sprawie – pojęcia „błędu rachunkowego” lub „innej oczywistej omyłki”, a zatem słusznym wydaje się odwołanie do definicji słownikowej, do której niejednokrotnie odwołują się również sami podatnicy (por. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 października 2017 r., 0111-KDIB1-3.4010.297.2017.1.MBD lub z dnia 20 czerwca 2017 r., 0111-KDIB1-3.4010-106.2017.2.AL).


I tak, posługując się definicją słownikową Słownika Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), błędem jest „niezgodność z obowiązującymi regułami pisania, liczenia, wymowy” oraz „niewłaściwe posunięcie” lub „fałszywe mniemanie o czymś”, zaś błędem rzeczowym jest „błąd dotyczący treści istoty czegoś”.


Natomiast, przez rachunki należy rozumieć „obliczanie za pomocą działań arytmetycznych; też: liczby, pozycje, rubryki, na których ma się to zadanie wykonać” a także „podsumowany spis należności za towar lub usługi” oraz „wyrażony w liczbach stan majątku albo kapitału jako rezultat obrotów finansowych; też: zapis wpływów i wydatków”. Mając na uwadze powyższe, błąd rachunkowy obejmuje na przykład błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów.


Z kolei, definicja słownikowa omyłki wskazuje, iż należy ją rozumieć jako „spostrzeżenie, osąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”.


W rezultacie za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Jednocześnie, okoliczność taka musi mieć charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”.


W świetle powyższego Wnioskodawca wskazuje, iż w opisanym stanie faktycznym szacunkowe obliczanie przewidywanych kosztów wytworzenia usługi będących elementem kwoty wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych należy bezsprzecznie interpretować jako błąd rachunkowy lub inną oczywistą omyłkę.


W tym miejscu Wnioskodawca pragnie podkreślić, że omawiany „błąd” dotyczy okoliczności, które były znane Spółce w momencie powstania przychodu ze sprzedaży (to jest wystawienia faktury pierwotnej), jednakże już w tym czasie Spółka miała świadomość konieczności dokonania ich przyszłej korekty w zakresie w jakim dokonane zostanie przeliczenie rzeczywistych kosztów świadczenia usługi nieznanych Spółce przy „błędnie” zakładanych kosztach na podstawie danych szacunkowych.


Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, cena sprzedaży oparta jest o obliczenia szacunkowe, na podstawie budżetowanych kosztów związanych z daną transakcją, które kolejno podlegają dokładnej weryfikacji.


Zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych, Spółka dokonuje więc korekty wartości świadczonej usługi w oparciu o ostateczne dane i wyliczenia.


Zdaniem Wnioskodawcy, budżetowanie kosztów nie jest niczym innym jak właśnie fałszywym mniemaniem lub tez fałszywym osądem Spółki co do działań (obliczeń) arytmetycznych obejmujących przewidywany nakład pracy kapitału osobowego zapewniającego świadczenie (wytworzenie) usługi.


Wnioskodawca zaznacza, że ów „błędne” postępowanie ma charakter pierwotny i istnieje już w czasie wystawiania faktury z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych. Konsekwentnie, w opinii Wnioskodawcy skoro dokonywana korekta będzie wynikiem błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki to, powinna ona nastąpić „wstecznie”.

Potwierdzeniem powyższego jest przede wszystkim treść uzasadnienia do ustawy nowelizującej dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. z 2015 r., poz. 1595), w którym wskazano m.in., że jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (czyli zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), to wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z faktury pierwotnej (por. s. 34-35, druk sejmowy nr 3432).


Dodatkowo, twierdzenia Wnioskodawcy odzwierciedla m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lutego 2017 r., 1462-IPPB6.4510.637.2016.1.AZ:


„(…) w przypadku, gdy przychód podatkowy związany z działalnością wydzielanej ZCP osiągnie Spółka dzielona, a faktura korygująca wystawiona po Momencie podziału będzie wynikiem błędu lub oczywistej pomyłki, to uprawnioną do korekty uzyskanego przychodu będzie również Spółka dzielona, jednakże korekta ta będzie dokonana „wstecz”, tj. w okresie, w którym wykazano pierwotny przychód”.

Wobec przytoczonej argumentacji, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, albowiem w świetle przedstawionego stanu faktycznego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że zakładane koszty świadczenia usługi i ich szacunkowe obliczanie stanowi błąd rachunkowy lub inną oczywista omyłkę, który w momencie jego weryfikacji implikuje konieczność dokonania korekty przychodu, rozliczanej w związku z tym błędem „wstecz”.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zauważyć należy, że z dniem 1 stycznia 2016 r. na podstawie ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r., poz. 1595; dalej: „ustawa nowelizująca”), wprowadzone zostały nowe przepisy dotyczące uproszczonych zasad korygowania przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów. Ustawa przewiduje rozwiązanie polegające na rozliczaniu faktury korygującej i innych dokumentów korygujących w zakresie korekty przychodu bądź kosztów uzyskania przychodów w bieżącym okresie rozliczeniowym.


Powyższa ustawa dokonała nowelizacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych m.in. poprzez dodanie art. 12 ust. 3j, 3k, 3l oraz 3m, dotyczących korekty przychodów.


I tak, zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.), jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.


Dodatkowo, w myśl art. 12 ust. 3k, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.


Natomiast art. 12 ust. 3l wprowadza zastrzeżenie, że przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się, jeżeli korekta dotyczy przychodu związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.


Zgodnie zaś z art. 12 ust. 3m ustawy, jeżeli korekta, o której mowa w ust. 3j, następuje po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, zmniejszenia lub zwiększenia przychodów dokonuje się w ostatnim okresie rozliczeniowym przed zmianą formy opodatkowania.


Ww. zmiany weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. (art. 13 ustawy nowelizującej). Art. 11 ustawy nowelizującej stanowi z kolei, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej. Mając na uwadze powyższy przepis przejściowy, należy zaznaczyć, że nowe regulacje mają zastosowanie również do korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed 1 stycznia 2016 r., jeżeli zdarzenie powodujące korektę wystąpi po 31 grudnia 2015 r.

W uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wprowadzającej przepisy art. 12 ust. 3j-3m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, że: „Moment ujęcia faktury korygującej, zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych, powinien być zatem uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura, a mianowicie:

  • jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (czyli zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), to wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z faktury pierwotnej,
  • natomiast w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu czy zwrotu towaru – fakturę korygującą należy rozliczyć na bieżąco, z datą jej wystawienia (…).


Zatem w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrotu towaru czy gwarancja lub rękojmia, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego i odpowiednio – jego otrzymania). Jeżeli jednak pierwotnie sporządzona faktura zawierała błędy lub pomyłki, a więc błędnie dokumentowała stan faktyczny, podatnik zobowiązany jest przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z pierwotnego dokumentu” (druk sejmowy Nr 3432).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”, o których mowa w art. 12 ust. 3k. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sjp.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się może również z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta winna być dokonywana w okresie wystawienia faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę).

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Spółka oferuje usługi głównie związane z przekazywaniem danych w obrębie sieci internetowej bądź sieci umieszczonej pomiędzy określonymi punktami geograficznymi. Oferta Spółki jest skierowana głównie w rynek hurtowy usług telekomunikacyjnych, a klientami Spółki są znane przedsiębiorstwa krajowe. Spółka dokonuje sprzedaży krajowych usług telekomunikacyjnych również na rzecz podmiotów zagranicznych, którym Spółka zapewnia dostęp do swojej sieci telekomunikacyjnej oraz ją utrzymuje. W ramach ww. usług Spółka jest wynagradzana z tytułu umów świadczenia dystrybucji usług telekomunikacyjnych. Wynagrodzenie Spółki płatne jest na podstawie przewidywanych kosztów związanych z utrzymaniem sieci telekomunikacyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem kapitału osobowego wykorzystywanego w celu wytworzenia usługi telekomunikacyjnej. Faktury z tytułu świadczonych usług wystawiane są nie rzadziej niż kwartalnie. Konsekwentnie, wynagrodzenie Spółki wskazane na tych fakturach z tytułu zapewnienia dostępu do usług telekomunikacyjnych jest kalkulowane w oparciu o budżetowane koszty (wraz z narzutem marży), które następnie podlegają weryfikacji. Weryfikacja zakładanych przewidywanych, uzasadnionych kosztów tworzenia usługi odbywa się co najmniej raz w roku. Zakładane wynagrodzenie jest więc w następstwie weryfikacji kosztów korygowane w oparciu o rzeczywisty zakres wytworzonych przez Spółkę usług telekomunikacyjnych. Wówczas ponownie obliczane jest realne wynagrodzenie za usługi w oparciu o faktyczne koszty i faktyczny kapitał zaangażowany przez Spółkę, z uwzględnieniem dodawanego zysku rynkowego (marży). W przypadku, gdy wcześniej obliczone wynagrodzenie (wstępnie dokonywane na podstawie obliczeń szacunkowej, budżetowanej wartości usług) różnić się będzie od ponownie obliczonego realnego wynagrodzenia, wówczas może powstać nadmiar lub niedobór pierwotnie obliczanych kosztów tworzenia usługi – wpływających na wysokość ostatecznego wynagrodzenia należnego Spółce. W takiej sytuacji Spółka dokonuje korekty wynagrodzenia za świadczenie dystrybucji usług przez wystawienie faktury korygującej.


Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą momentu ujęcia korekty przychodów z tytułu otrzymania przez Spółkę wynagrodzenia za świadczone usługi w związku z szacunkowym ustaleniem kwot wynagrodzenia w fakturach pierwotnych.


Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa korekta powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiona została faktura korygująca. W analizowanej sprawie korekta nie została bowiem – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – spowodowana błędem rachunkowym ani też inną oczywistą omyłką, o których mowa w art. 15 ust. 4i updop.

W sytuacji korygowania kwot wynagrodzenia za świadczenie usług w związku z wyliczeniem w późniejszym terminie innych, rzeczywistych kwot, korekta taka nie wynika z błędu rachunkowego, gdyż na moment wystawiania pierwotnych faktur, kalkulacja wynagrodzenia została dokonana prawidłowo i nie jest wynikiem błędu w obliczeniach. Co więcej, korekta wynagrodzenia za wykonane usługi, nie została także spowodowana inną oczywistą omyłką. Nie ma bowiem charakteru oczywistego (na moment wystawiania faktury pierwotnej wystawca faktury nie ma pewności, czy wystąpi sytuacja powodująca konieczność skorygowania faktury), jak również nie stanowi omyłki, gdyż pierwotna faktura nie była obarczona żadnym błędem, zaś późniejsza korekta jest działaniem mającym na celu dostosowanie faktycznie ustalonego wynagrodzenia do oszacowanego pierwotnie (działanie wtórne). Wartość korekty nie może być znana Spółce ani kontrahentom na moment wystawienia faktury pierwotnej, dlatego należy uznać ją za korektę o charakterze następczym, a nie pierwotnym. Pierwotne faktury są zatem wystawiane w sposób prawidłowy. Nie można więc uznać, że pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny oraz że korekta jest wynikiem błędu.

Ponadto, przyjęty sposób ustalania wynagrodzenia za wykonane usługi na podstawie szacunkowych danych może, lecz nie musi wiązać się z koniecznością dokonywania późniejszej korekty. Przyjęte bowiem szacunkowe kwoty wynagrodzenia mogą teoretycznie zgadzać się z później zweryfikowanymi faktycznymi kwotami, w związku z czym nie powstałaby konieczność dokonywania korekty wynagrodzenia za wykonane usługi.

Podsumowując zatem, w odpowiedzi na zadane we wniosku pytania należało więc stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując korekty zarówno zwiększającej jak i zmniejszającej przychody na zasadach opisanych w stanie faktycznym nie postępuje prawidłowo rozpoznając taką korektę w dacie powstania przychodu pierwotnego. Korekta powinna zatem zostać ujęta „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca.


Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu ujęcia korekty przychodów, jest nieprawidłowe.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj