Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB1/4511-1280/15-3/ES
z 16 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1480/16 (data wpływu orzeczenia 22 stycznia 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej zgodnie z art. 25a updof – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej zgodnie z art. 25a updof.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 21 stycznia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPB1/4511-1280/15-2/ES, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej zgodnie z art. 25a updof.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 21 stycznia 2016 r. znak: IPPB1/4511-1280/15-2/ES wniósł pismem z dnia 3 lutego 2016 r. (data wpływu 5 lutego 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 2 marca 2016 r. znak: IPPB1/4511-1-10/16-2/ES stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 21 stycznia 2016 r. znak: IPPB1/4511-1280/15-2/ES złożył skargę z dnia 5 kwietnia 2016 r. (data wpływu 7 kwietnia 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1480/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W dniu 21 stycznia 2018 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1480/16.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z dnia 17 maja 2017 r. (data wpływu 21 stycznia 2018 r.), sygn. akt III SA/Wa 1480/16 uznał, że interpretacja indywidualna w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej zgodnie z art. 25a updof jest nieprawidłowa oraz podzielił stanowisko Skarżącego, że w zaistniałym stanie faktycznym na wskazanych we wniosku spółkach komandytowych oraz samym Skarżącym nie będzie spoczywał obowiązek sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25 u.p.d.o.f. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a, Sąd uchylił zaskarżoną interpretację.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej zgodnie z art. 25a updof, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca jest Komandytariuszem m. in. w spółce A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa oraz w spółce B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmują się produkcją wyrobów z drewna, korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania, jak również z papieru i tektury, ze szkła płaskiego.

Pomiędzy spółkami komandytowymi zawierane są transakcje polegające m.in. na sprzedaży luster, klejów, płyt mdf, płyt hdf, wkrętów oraz usługi najmu.

Według wiedzy Wnioskodawcy na dzień składania wniosku wartość transakcji pomiędzy spółkami komandytowymi przekracza limity o których mowa w art. 25 a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) dalej zwaną ustawą o PIT.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w wyżej wskazanych spółkach komandytowych, wspólnikiem odpowiadającym za zobowiązania spółki bez ograniczeń tj. komplementariuszem jest odpowiednio A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz B spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Funkcję członka zarządu w obu tych spółkach (spółkach -komplementariuszach) wraz z innymi osobami (zarząd jest co najmniej 2 osobowy) pełni Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wyżej opisane spółki komandytowe w których Wnioskodawca jest komandytariuszem są „podmiotami powiązanymi” w świetle ustawy o PIT?
   W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie oznaczone Nr 1,
   
2. Czy konieczne będzie sporządzenie dokumentacji podatkowej do transakcji pomiędzy spółkami komandytowymi, o której mowa w art. 25 a ustawy o PIT i kto jest obowiązany do jej sporządzenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie będziemy mieli do czynienia z „podmiotami powiązanymi” w świetle ustawy o PIT, a w konsekwencji czego ani spółki, ani ich wspólnicy (w tym Wnioskodawca) nie są zobowiązani do sporządzenia dokumentacji o której mowa w art. 25a ust. 1 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z następującej argumentacji:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o PIT, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna łub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitałę tego przedsiębiorstwa, albo
   
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitałę tego podmiotu krajowego, albo
   
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów aibo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Jak stanowi art. 25 ust. 4 ww. ustawy, przepisy ust. i -3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio łub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym łub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
   
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio łub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi łub w ich kontroli albo posiada udział w kapitałę tych podmiotów.
   
   
   

W myśl art. 25 ust. 5 cyt. ustawy, przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy kodeks spółek handlowych (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.) zwanej dalej k.s.h., przez spółkę osobową rozumie się spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną, (art. 4 § 1 pkt 1).

W myśl art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Mając na uwadze powyższe z cywilnoprawnego punktu widzenia w obrocie gospodarczym do transakcji dochodzi pomiędzy spółkami komandytowymi, które są odrębnymi od siebie podmiotami gospodarczymi.

Powracając do ustawy o PIT to w myśl art. 5a pkt 26, ilekroć w tej ustawie jest mowa o spółce nie będącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Na gruncie ustawy o PIT spółka komandytowa nie jest traktowana jako podmiot podatku dochodowego. W związku z powyższym, transakcje zawierane między spółką komandytową, a inną spółką komandytową nie mogą zostać uznane za transakcje między podmiotami powiązanymi, jako że żadna z tych spółek nie jest podatnikiem (a więc podmiotem) podatku dochodowego od osób fizycznych, czy prawnych. Nie jest więc możliwe również określenie podatku przez Organ, przewidziane w art. 25 ust. 1 ustawy o PIT (ponieważ w rozumieniu ww. ustawy w ogóle nie mamy do czynienia z podmiotami, nie wspominając już o podmiotach powiązanych). Nie można także mówić o zastosowaniu odniesienia zawartego w art. 25 ust. 4 ustawy o PIT pkt 2), gdyż norma weń zawarta dotyczy relacji między osobami prawnymi lub fizycznymi, a podmiotami krajowymi, za które spółki osobowe (z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej) nie mogą zostać uznane.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone zostało w licznych interpretacjach indywidualnych np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBI/1/415-472/12/AB z dnia 02 lipca 2012 r. oraz zapadłej na gruncie ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2015 r. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-1442/14-2/AP z dnia 09 marca 2015 r.

W konsekwencji powyższego w niniejszej sprawie nie ma również podstaw do zastosowania przepisu dotyczącego określenia dochodu i należnego podatku bez uwzględnienia warunków wynikających z powiązań między „podmiotami powiązanymi”, a tym samym nie występuje konieczność sporządzania dokumentacji podatkowej o której mowa w art. 25a ust. 1 ustawy o PIT.

W przypadku, gdyby jednak organ podatkowy uznał odmiennie niż zaprezentowane powyżej stanowisko, Wnioskodawca wskazuje, że nawet gdyby uznać, że pomiędzy wyżej wskazanymi spółkami komandytowymi istnieje powiązanie w myśl ustawy o PIT, to zgodnie z art. 25a ust. 1 ustawy o PIT, tylko na podatnikach dokonujących transakcji, ciąży obowiązek sporządzania dokumentacji.

Wskazuje na to treść art. 25a ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym:

„Podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia łub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 (...) są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji,(...)”.

Mając na uwadze brzmienie powołanego przepisu wskazać natęży, że bezspornym jest, iż w świetle ustawy o PIT spółki komandytowe nie są ; podatnikami tego podatku, tym samym więc ww. spółki komandytowe nie mogą być uznane za adresatów obowiązku o którym mowa w art. 25a ust 1 ustawy o PIT.

Adresatem normy z art. 25a ust. 1 ustawy o PIT nie może być również Wnioskodawca (osoba fizyczna), pomimo bycia Wspólnikiem w każdej ze spółek komandytowych dokonujących transakcji, jako, że nie Wnioskodawca nie jest stroną zawieranych transakcji, a w świetle zapisów art. 25a ust. 1 ustawy o PIT obowiązani do sporządzania dokumentacji są jedynie „podatnicy dokonujący transakcji”.

Podsumowując nawet gdyby uznać, że pomiędzy wyżej wskazanymi spółkami komandytowymi istnieje powiązanie o którym mowa w ustawie o PIT, to ani na Wnioskodawcy będącym Wspólnikiem tych spółek komandytowych nie ciąży obowiązek sporządzania dokumentacji do przedmiotowych transakcji, ponieważ Wnioskodawca nie dokonuje transakcji, ani na spółkach komandytowych, które w świetle ustawy o PIT nie są podatnikami tego podatku PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.) po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1480/16 (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.