Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.90.2018.3.ICz
z 13 kwietnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 2 lutego 2018 r. (data wpływu 6 lutego 2018 r., ), uzupełnionym pismem z 28 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  1. uznania transakcji sprzedaży Składników Majątkowych za odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%;
  2. podstawy opodatkowania sprzedaży Składników Majątkowych;
  3. uznania, iż Kupujący będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze wystawionej przez Sprzedającego, dokumentującej transakcję nabycia Składników Majątkowych

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2018r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług kwestii uznania transakcji sprzedaży Składników Majątkowych za odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%, podstawy opodatkowania sprzedaży Składników Majątkowych oraz uznania, iż Kupujący będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze wystawionej przez Sprzedającego, dokumentującej transakcję nabycia Składników Majątkowych.

We wniosku złożonym przez:

  • Zainteresowanego będącego stroną postępowania: „E” Spółka z o.o.
  • Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: „H” Spółka z o.o.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

„E”(wnioskodawca będący stroną postępowania, (dalej jako: „Sprzedający”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Sprzedający jest też czynnym podatnikiem podatku VAT, którego wiodącym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej przy użyciu elektrowni wiatrowych. Elektrownie wiatrowe należące do Sprzedającego znajdują się w dwóch lokalizacjach.

„H” (wnioskodawca niebędący stroną postępowania, dalej jako: „Kupujący”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kupujący w momencie zawarcia transakcji opisanej w niniejszym wniosku będzie czynnym podatnikiem podatku VAT. Kupujący planuje rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej. W celu rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i sprzedaży energii elektrycznej Kupujący zamierza kupić od Sprzedającego środki trwałe znajdujące się w jednej z dwóch lokalizacji na terytorium kraju, tj. trzy turbiny wiatrowe, wieże wsporcze wraz z fundamentami, place manewrowe, stacje pomiarową przyłącza, kontener stacji pomiarowej ogrodzenie, linie elektroenergetyczną przesyłową, system monitoringu, system telemetrii, a także nakłady na drogę dojazdową. Ponadto Sprzedający wyda Kupującemu dokumenty (lub ich kopie) związane ze sprzedawanymi środkami trwałymi, w tym: (i) pozwolenie na budowę turbin, (ii) pozwolenie na użytkowanie turbin, (iii) dokumentację badania geotechnicznego, (iv) opracowanie podsumowujące analizę efektu cienia, efektu akustycznego oraz wietrzności, (v) projekt techniczny dot. nabywanych turbin, dokumentację techniczną i projektową oraz książkę obiektu budowlanego (vi) opinię sanitarną oraz straży pożarnej, (vii) decyzje Urzędu Lotnictwa Cywilnego, (viii) opracowanie wietrzności (siły wiatru) wykonane na zlecenie Sprzedającego przez komercyjny ośrodek badawczy, (ix) dziennik budowy oraz protokół odbioru, (x) dokument zawierający warunki przyłączeniowe, (xi) dokumenty zawierające inne decyzje administracyjne odnoszące się do nabywanych turbin, a także przeniesie na Kupującego prawa do tych dokumentów (w zakresie, w jakim przeniesienie praw do dokumentów jest dopuszczalne przez prawo - np. w odniesieniu do autorskich praw majątkowych dotyczących przygotowanych opracowań).

W dalszej części niniejszego wnioski środki trwałe będące przedmiotem sprzedaży oraz prawa majątkowe związane z dokumentami, o których mowa powyżej, określane są dalej jako: „Składniki Majątkowe”. Przedmiotem transakcji będą wyłącznie Składniki Majątkowe.

Dla części działalności Sprzedającego prowadzonej w oparciu o Składniki Majątkowe nie jest przygotowywany odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat.

Składniki Majątkowe stanowią obecnie element całości przedsiębiorstwa Sprzedającego. Sprzedający nie podjął żadnej uchwały (ani w formie uchwały zarządu, ani w formie uchwały zgromadzenia wspólników), które przewidywałaby wydzielenie Składników Majątkowych w formie działu, wydziału, oddziału lub departamentu (ani w żaden inny sposób).

Kupujący nie wstąpi w miejsce Sprzedającego do żadnych umów zawartych przez Sprzedającego, za wyjątkiem umów dzierżawy gruntów, na których znajdują się środki trwałe, a w szczególności do umowy w zakresie sprzedaży energii elektrycznej oraz umowy serwisowej dotyczącej sprzedawanych turbin. W ramach sprzedaży Składników Majątkowych nie dojdzie do przeniesienia praw do nazwy spółki Sprzedającego lub nazwy jego przedsiębiorstwa, wierzytelności, zobowiązań, środków pieniężnych, koncesji (a w szczególności koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej), licencji i zezwoleń, tajemnicy przedsiębiorstwa, a także ksiąg związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z tytułu dokonanej transakcji Sprzedającemu przysługiwało będzie od Kupującego określone umownie wynagrodzenie, które uregulowane zostanie w części w pieniądzu, a w pozostałej części w ten sposób, że Kupujący przejmie zobowiązania Sprzedającego z tytułu umowy pożyczek i/lub umowy kredytu bankowego, w tym zobowiązania do spłaty kwoty głównej oraz odsetek (dalej jako: „Przejęcie Zobowiązań”), tj. wstąpi jako dłużnik w miejsce Sprzedającego do umów pożyczek i/lub umowy kredytu bankowego, które zawarł Sprzedający z osobami trzecimi. Łączne wynagrodzenie, które ma zostać uregulowane między stronami w powyższy sposób - tj. w części w pieniądzu, a w części w drodze przejęcia zobowiązań, określane jest dalej jako: „Wynagrodzenie”. Ostateczna cena sprzedaży obejmie zatem tak ustalone Wynagrodzenie.

Sprzedającemu przy zakupie Składników Majątkowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, a składniki te wykorzystywane były wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

W odniesieniu do Składników Majątkowych, które mogą zostać sklasyfikowane jako „budynki, budowle lub ich części”. Sprzedający wskazuje, że były one przedmiotem pierwszego zasiedlenia, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata oraz że nie były one (i nie będą do dnia ich sprzedaży) przedmiotem ulepszeń, dla których wydatki stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Przed dniem dokonania dostawy tych Składników Majątkowych Sprzedający i Kupujący złożą właściwemu dla Kupującego naczelnikowi urzędu skarbowego zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy w oparciu o uprawnienie wynikające z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

W związku ze sprzedażą Składników Majątkowych, Sprzedający wystawi Kupującemu fakturę VAT, na której wykaże podatek VAT.

W piśmie uzupełniającym z 28 marca 2018 r. Wnioskodawca wyjaśnił, co następuje:

„Składniki Majątkowe”:

  • nie stanowią zespołu składników wyodrębnionych organizacyjnie, tj. nie będą stanowić wyodrębnionej organizacyjnie i funkcjonalnie całości, bowiem jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Składniki Majątkowe stanowią obecnie element całości przedsiębiorstwa Sprzedającego, a Sprzedający nie podjął żadnej uchwały (ani w formie uchwały zarządu, ani w formie uchwały zgromadzenia wspólników), które przewidywałaby wydzielenie Składników Majątkowych w formie działu, wydziału, oddziału lub departamentu (ani w żaden inny sposób);
  • nie stanowią zespołu składników wyodrębnionych finansowo, tj. poprzez prowadzoną przez Wnioskodawcę ewidencję zdarzeń gospodarczych nie jest możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa i oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części, bowiem jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, dla części działalności Sprzedającego prowadzonej w oparciu o Składaki Majątkowe nie są przygotowywane odrębne informacje finansowe w postaci odrębnego bilansu oraz rachunku zysków i strat;
  • nie stanowią wyodrębnionej organizacyjnie całości która będzie w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku, tj. posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy, bowiem jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Kupujący nie wstąpi w miejsce Sprzedającego do żadnych umów zawartych przez Sprzedającego, za wyjątkiem umów dzierżawy gruntów, na których znajdują się środki trwałe, a w szczególności nie wstąpi on w miejsce Sprzedającego do umowy w zakresie sprzedaży energii elektrycznej oraz umowy serwisowej dotyczącej sprzedawanych turbin. W ramach sprzedaży Składników Majątkowych nie dojdzie również do przeniesienia praw do nazwy spółki Sprzedającego lub nazwy jego przedsiębiorstwa, wierzytelności, zobowiązań, środków pieniężnych, koncesji (a w szczególności koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej), licencji i zezwoleń, tajemnicy przedsiębiorstwa, ani ksiąg związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Kupujący nabędzie Składniki Majątkowe i będzie wykorzystywał je wyłącznie w ramach wykonywania działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej z ich użyciem. Ponieważ taka działalność gospodarcza jest, na gruncie ustawy o VAT, opodatkowana VAT, Kupujący istotnie będzie wykorzystywać nabyte Składniki Majątkowe tylko i wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytania (oznaczone jak we wniosku):

  1. Czy transakcja sprzedaży Składników Majątkowych stanowi odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%?
  2. Czy podstawą opodatkowania jest Wynagrodzenie pomniejszone o wartość podatku od towarów i usług, tj. suma kwoty otrzymanych przez Sprzedającego pieniędzy oraz wartości przejętych zobowiązań Sprzedającego pomniejszona o wartość podatku od towarów i usług?
  3. Czy Kupujący będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze wystawionej przez Sprzedającego, dokumentującej transakcję nabycia Składników Majątkowych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawców, w świetle przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego:

  1. Transakcja sprzedaży Składników Majątkowych stanowi odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.
  2. Podstawą opodatkowania jest Wynagrodzenie pomniejszone o wartość podatku od towarów i usług tj. suma kwoty otrzymanych przez Sprzedającego pieniędzy oraz wartości przejętych zobowiązań Sprzedającego pomniejszona o wartość podatku od towarów i usług.
  3. Kupujący będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze wystawionej przez Sprzedającego, dokumentującej transakcję nabycia Składników Majątkowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców

W zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W konsekwencji, aby dana transakcja podlegała opodatkowaniu VAT na gruncie tego przepisu, konieczne jest łączne spełnienie trzech warunków. Transakcja musi:

  • stanowić dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT;
  • być zrealizowana odpłatnie;
  • być zrealizowana na terytorium kraju.

Odnosząc się do poszczególnych warunków wskazanych powyżej należy wskazać, że:

  • na gruncie art. 7 ust. 1, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym towary są, na gruncie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, definiowane jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii;
  • dostawa towarów jest realizowana odpłatnie zasadniczo wtedy, gdy zostało określone wynagrodzenie pozostające z nią w bezpośrednim związku;
  • dostawa towarów jest wykonywana na terytorium kraju, jeżeli miejsce dostawy określone zgodnie z przepisami ustawy o VAT jest położone na terytorium kraju, przy czym w oparciu o art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Co do zasady, odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, tj. 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT oraz obowiązującymi w tym zakresie przepisami przejściowymi. Wyjątkiem są sytuacje, w których taka dostawa objęta jest stosowaniem stawki preferencyjnej w oparciu o art. 41 ust. 2 lub 2a ustawy o VAT lub gdy jest ona zwolniona z opodatkowania VAT na podstawie wybranego przepisu zawartego w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

Przenosząc powyższe regulacje na grunt zdarzenia przyszłego wskazanego w niniejszym wniosku należy wskazać, że Składniki Majątkowe niewątpliwie stanowią „rzeczy lub ich części”, gdyż mają one postać materialną - są to środki trwałe, które przekazywane są wraz z niezbędną, nierozerwalnie związaną z nimi dokumentacją, a w ramach ich przekazania dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel ze Sprzedającego na Kupującego. Dla transakcji ustalono wynagrodzenie (tj. Wynagrodzenie) pozostające z nią w bezpośrednim związku. Wreszcie, Składniki Majątkowe są ulokowane na terytorium kraju i nie będą wysyłane ani transportowane, toteż dostawa będzie dokonana na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest, na gruncie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, definiowana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W konsekwencji, o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa może być mowa jedynie wówczas, gdy przedmiot transakcji:

  • jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w ramach przedsiębiorstwa zbywcy, oraz
  • mógłby stanowić niezależne, samodzielne przedsiębiorstwo.

W ocenie Wnioskodawców, żaden z wyżej wskazanych warunków nie jest spełniony w przedmiotowej sprawie.

W odniesieniu do warunku, aby przedmiot transakcji był organizacyjnie i finansowo wyodrębniony, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, dla części działalności Sprzedającego prowadzonej w oparciu o Składniki Majątkowe nie jest przygotowywany odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat, zaś Składniki Majątkowe stanowią obecnie element całości przedsiębiorstwa Sprzedającego. Sprzedający nie podjął żadnej uchwały (ani w formie uchwały zarządu, ani w formie uchwały zgromadzenia wspólników), które przewidywałaby wydzielenie Składników Majątkowych w formie działu, wydziału, oddziału lub departamentu (ani w żaden inny sposób). W ocenie Wnioskodawców nie sposób mówić zatem o odrębności Składników Majątkowych od całości przedsiębiorstwa Sprzedającego ani pod kątem organizacyjnym, ani finansowym.

W odniesieniu natomiast do warunku, aby przedmiot transakcji mógł stanowić niezależne, samodzielne przedsiębiorstwo, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Kupujący nie wstąpi w miejsce Sprzedającego do żadnych umów zawartych przez Sprzedającego, za wyjątkiem umów dzierżawy gruntów, na których znajdują się środki trwałe, a w szczególności nie wstąpi on w miejsce Sprzedającego do umowy w zakresie sprzedaży energii elektrycznej oraz umowy serwisowej dotyczącej sprzedawanych turbin. W ramach sprzedaży Składników Majątkowych nie dojdzie również do przeniesienia praw do nazwy spółki Sprzedającego lub nazwy jego przedsiębiorstwa, wierzytelności, zobowiązań, środków pieniężnych, koncesji (a w szczególności koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej), licencji i zezwoleń, tajemnicy przedsiębiorstwa, ani ksiąg związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W takich okolicznościach, Składniki Majątkowe same w sobie nie mogłyby być wystarczające, aby utworzyć niezależne, samodzielne przedsiębiorstwo. Nie sposób bowiem wyobrazić sobie, jak miałoby funkcjonować takie przedsiębiorstwo bez umów zawartych z klientami, środków pieniężnych czy wreszcie koncesji zezwalającej na działalność.

W konsekwencji, transakcja spełnia wszystkie warunki do uznania jej za objętą opodatkowaniem VAT na gruncie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju i jednocześnie nie spełnia warunków do wyłączenia jej z zakresu opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, w celu ustalenia właściwego sposobu rozliczenia transakcji dla celów VAT konieczne jest jeszcze m. in. ustalenie, jaka stawka VAT (bądź ewentualnie zwolnienie z VAT) znajduje zastosowanie w przedmiotowym przypadku.

W tym zakresie wskazać należy, że dostawa Składników Majątkowych nie będzie objęta stosowaniem żadnych ze stawek preferencyjnych, gdyż poszczególne towary wchodzące w skład Składników Majątkowych nie są wymienione w przepisach ustawy o VAT jako objęte takimi stawkami.

W odniesieniu natomiast do ewentualnego zwolnienia z opodatkowania VAT, jakkolwiek niektóre ze Składników Majątkowych mogą zostać sklasyfikowane jako „budynki, budowle lub ich części”, dla których spełnione byłyby warunki stosowania zwolnienia wskazane art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy skorzystają z uprawnienia do rezygnacji ze stosowania tego zwolnienia, przysługującego im na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców zasadne jest stwierdzenie, że w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym transakcja sprzedaży Składników Majątkowych stanowi odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

W zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy (...).

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku (VAT).

Art. 29a ust. 1 ustawy o VAT nie ogranicza podstawy opodatkowania jedynie do wynagrodzenia wyrażonego w pieniądzu, lecz nakazuje uwzględnienie w tej podstawie wszystkiego, co stanowi zapłatę, a zatem również ewentualnych elementów niepieniężnych towarzyszących transakcji. Przy tym ostatecznie konieczne jest wyrażenie wartości takich elementów w pieniądzu, bowiem jedynie wówczas istnieje możliwość uwzględnienia ich w ostatecznej kwocie stanowiącej podstawę opodatkowania dla celów VAT. Takie podejście zgodne jest przykładowo ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 września 2015 r., sygn. IBPP1/4512-540/15/AW, która dotyczyła kwestii ustalenia podstawy opodatkowania VAT w sytuacji transakcji barterowej, dla której nie ustalono w umowie pieniężnej wartości przedmiotu transakcji. Organ wydający interpretację stwierdził:

„Dlatego też, gdy strony transakcji barterowej nie ustalą w umowie pieniężnej wartości dostawy towarów lub usługi świadczonej w ramach zapłaty, w celu określenia podstawy opodatkowania należy dążyć do ustalenia ich wartości wyrażonej w pieniądzu. Ustalenie to powinno opierać się na podstawowej zasadzie, stanowiącej, że opodatkowana jest zapłata faktycznie otrzymana przez podatnika (...). Wobec powyższego w przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić)”.

W przedmiotowej sytuacji rzeczywista zapłata otrzymywana przez Sprzedającego (tj. Wynagrodzenie) jest złożona z dwóch elementów - w części składa się ona z określonej umownie wartości pieniężnej, a w części polega na Przejęciu Zobowiązań Sprzedającego, których wartość, z uwagi na ich finansowy charakter, również da się wyrazić w pieniądzu.

W konsekwencji, podstawa opodatkowania ustalona dla przedmiotowej transakcji powinna, w ocenie Wnioskodawców, obejmować oba powyższe elementy. Uwzględnienie w niej bowiem jedynie elementu pieniężnego wynagrodzenia nie odzwierciedlałoby faktycznej kwoty, którą Kupujący płaci Sprzedającemu.

Jednocześnie, w oparciu o art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie powinna obejmować kwoty samego podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców zasadne jest stwierdzenie, że podstawą opodatkowania jest Wynagrodzenie pomniejszone o wartość podatku od towarów i usług tj. suma kwoty otrzymanych przez Sprzedającego pieniędzy oraz wartości przejętych zobowiązań Sprzedającego pomniejszona o wartość podatku od towarów i usług.

W zakresie pytania nr 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego („prawo do odliczenia"). Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu (i) nabycia towarów i usług oraz (ii) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do odliczenia obowiązuje zatem jedynie w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są związane z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Z tego wynika, że prawo do odliczenia nie przysługuje (bądź jest ograniczone) w stosunku do towarów i usług, które nie są w całości wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich całkowitego lub częściowego wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Dodatkowo, w art. 88 ustawy o VAT zawarto katalog sytuacji, w których nie przysługuje prawo do odliczenia, niezależnie od faktu czy stopnia wykorzystania przez podatnika danych nabyć do czynności opodatkowanych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w przedmiotowej sytuacji Kupujący nabędzie Składniki Majątkowe w celu rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej z ich użyciem. Taka działalność gospodarcza jest, na gruncie ustawy o VAT, opodatkowana VAT (tj. podlega opodatkowaniu i nie jest zwolniona), a zatem nabyte towary (tj. Składniki Majątkowe) niewątpliwie będą wykorzystywane przez Kupującego do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawców nie zachodzą żadne przesłanki wskazane w art. 88 ustawy o VAT wyłączające prawo do odliczenia. W szczególności, przedmiotem transakcji nie jest świadczenie usług noclegowych czy gastronomicznych oraz nie wystąpią inne negatywne okoliczności wskazane w tym przepisie, jak np. wystawienie faktury przez podmiot nieistniejący bądź naliczenie na fakturze podatku w sytuacji, gdy transakcja podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców zasadne jest stwierdzenie, że Kupujący będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze wystawionej przez Sprzedającego, dokumentującej transakcję nabycia Składników Majątkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii podatku od towarów i usług, w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Składniki Majątkowe stanowią obecnie element całości przedsiębiorstwa Sprzedającego. Sprzedający nie podjął żadnej uchwały (ani w formie uchwały zarządu, ani w formie uchwały zgromadzenia wspólników), które przewidywałaby wydzielenie Składników Majątkowych w formie działu, wydziału, oddziału lub departamentu (ani w żaden inny sposób).

Kupujący nie wstąpi w miejsce Sprzedającego do żadnych umów zawartych przez Sprzedającego, za wyjątkiem umów dzierżawy gruntów, na których znajdują się środki trwałe, a w szczególności do umowy w zakresie sprzedaży energii elektrycznej oraz umowy serwisowej dotyczącej sprzedawanych turbin. W ramach sprzedaży Składników Majątkowych nie dojdzie do przeniesienia praw do nazwy spółki Sprzedającego lub nazwy jego przedsiębiorstwa, wierzytelności, zobowiązań, środków pieniężnych, koncesji (a w szczególności koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej), licencji i zezwoleń, tajemnicy przedsiębiorstwa, a także ksiąg związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wyjaśnił, że „Składniki Majątkowe”:

  • nie stanowią zespołu składników wyodrębnionych organizacyjnie, tj. nie będą stanowić wyodrębnionej organizacyjnie i funkcjonalnie całości, bowiem jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Składniki Majątkowe stanowią obecnie element całości przedsiębiorstwa Sprzedającego, a Sprzedający nie podjął żadnej uchwały (ani w formie uchwały zarządu, ani w formie uchwały zgromadzenia wspólników), które przewidywałaby wydzielenie Składników Majątkowych w formie działu, wydziału, oddziału lub departamentu (ani w żaden inny sposób);
  • nie stanowią zespołu składników wyodrębnionych finansowo, tj. poprzez prowadzoną przez Wnioskodawcę ewidencję zdarzeń gospodarczych nie jest możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa i oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części, bowiem jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, dla części działalności Sprzedającego prowadzonej w oparciu o Składaki Majątkowe nie są przygotowywane odrębne informacje finansowe w postaci odrębnego bilansu oraz rachunku zysków i strat;
  • nie stanowią wyodrębnionej organizacyjnie całości która będzie w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku, tj. posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy, bowiem jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Kupujący nie wstąpi w miejsce Sprzedającego do żadnych umów zawartych przez Sprzedającego, za wyjątkiem umów dzierżawy gruntów, na których znajdują się środki trwałe, a w szczególności nie wstąpi on w miejsce Sprzedającego do umowy w zakresie sprzedaży energii elektrycznej oraz umowy serwisowej dotyczącej sprzedawanych turbin. W ramach sprzedaży Składników Majątkowych nie dojdzie również do przeniesienia praw do nazwy spółki Sprzedającego lub nazwy jego przedsiębiorstwa, wierzytelności, zobowiązań, środków pieniężnych, koncesji (a w szczególności koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej), licencji i zezwoleń, tajemnicy przedsiębiorstwa, ani ksiąg związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opis sprawy należy wyjaśnić, iż termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.



Przy czym, zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 551 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

  1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
  2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
  3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
  4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Analizując przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że skoro na dzień dokonania transakcji Składniki Majątkowe nie stanowią zespołu składników wyodrębnionych organizacyjnie, nie stanowią zespołu składników wyodrębnionych finansowo, nie stanowią wyodrębnionej organizacyjnie całości, która będzie w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku, to transakcja sprzedaży Składników Majątkowych nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Tym samym do tej transakcji nie będzie miał zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Transakcja sprzedaży Składników Majątkowych będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według właściwej stawki VAT.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania Składników Majątkowych należy zauważyć, że z opisu sprawy wynika, iż w odniesieniu do Składników Majątkowych, które mogą zostać sklasyfikowane jako „budynki, budowle lub ich części”, Sprzedający wskazuje, że były one przedmiotem pierwszego zasiedlenia, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata oraz że nie były one (i nie będą do dnia ich sprzedaży) przedmiotem ulepszeń, dla których wydatki stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Przed dniem dokonania dostawy tych Składników Majątkowych Sprzedający i Kupujący złożą właściwemu dla Kupującego naczelnikowi urzędu skarbowego zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy w oparciu o uprawnienie wynikające z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Wskazać należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub,
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy – podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

  1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
  2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy – oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

  1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
  2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
  3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W tym miejscu należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu (również prawa wieczystego użytkowania gruntów), na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca sp. z o.o. - Sprzedający jest też czynnym podatnikiem podatku VAT, którego wiodącym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej przy użyciu elektrowni wiatrowych.

„H” sp. z o.o. - Kupujący w momencie zawarcia transakcji opisanej w niniejszym wniosku będzie czynnym podatnikiem podatku VAT. Kupujący planuje rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej. W celu rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i sprzedaży energii elektrycznej Kupujący zamierza kupić od Sprzedającego środki trwałe znajdujące się w jednej z dwóch lokalizacji na terytorium kraju, tj. trzy turbiny wiatrowe, wieże wsporcze wraz z fundamentami, place manewrowe, stacje pomiarową przyłącza, kontener stacji pomiarowej ogrodzenie, linie elektroenergetyczną przesyłową, system monitoringu, system telemetrii, a także nakłady na drogę dojazdową.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie, aby dokonać rozstrzygnięcia, czy dostawa składników Majątkowych będących obiektami budowalnymi będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania lub będzie opodatkowana podatkiem VAT, istotna jest analiza przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 10,

Jak wyjaśnił Wnioskodawca w odniesieniu do Składników Majątkowych, które mogą zostać sklasyfikowane jako „budynki, budowle lub ich części” - Sprzedający wskazuje, że były one przedmiotem pierwszego zasiedlenia, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata oraz że nie były one (i nie będą do dnia ich sprzedaży) przedmiotem ulepszeń, dla których wydatki stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Przed dniem dokonania dostawy tych Składników Majątkowych Sprzedający i Kupujący złożą właściwemu dla Kupującego naczelnikowi urzędu skarbowego zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy w oparciu o uprawnienie wynikające z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Analizując informacje zawarte we wniosku w kontekście art. 43 ust. 1 pkt 10 należy stwierdzić, że skoro Składniki Majątkowe, które mogą zostać sklasyfikowane jako „budynki, budowle lub ich części” były przedmiotem pierwszego zasiedlenia, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata oraz że nie były one (i nie będą do dnia ich sprzedaży) przedmiotem ulepszeń, dla których wydatki stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, to zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż ich dostawa nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, a od pierwszego zasiedlenia minęły 2 lata.

W tej sytuacji badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest bezzasadne, gdyż zwolnienie te ma zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie, jak wskazano wyżej, ww. zwolnienie jest fakultatywne i przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług Sprzedający może z niego zrezygnować. Jak wskazano w złożonym wniosku, przed dniem dokonania dostawy tych Składników Majątkowych Sprzedający i Kupujący złożą właściwemu dla Kupującego naczelnikowi urzędu skarbowego zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy w oparciu o uprawnienie wynikające z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, zatem przedmiotowa dostawa Składników Majątkowych spełniających definicje budynku, budowli lub ich części będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT, tj. 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w odniesieniu do pozostałych Składników Majątkowych niespełniających definicji budynku, budowli nie będzie mieć zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem przy zakupie Składników Majątkowych Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz Składniki te były wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem przedmiotowa sprzedaż Składników Majątkowych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT, tj. 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1 należy uznać, że jest ono prawidłowe.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży „Składników Majątkowych” (kwestia objęta pytaniem nr 2) należy mieć na uwadze niżej cytowane przepisy prawa:

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

  1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
  2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei, w art. 29a ust. 7 ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania).

Zgodnie z treścią ww. przepisu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

  1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
  2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
  3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Jak wskazano we wniosku, z tytułu dokonanej transakcji Sprzedającemu przysługiwać będzie od Kupującego określone umownie wynagrodzenie, które uregulowane zostanie w części w pieniądzu, a w pozostałej części w ten sposób, że Kupujący przejmie zobowiązania Sprzedającego z tytułu umowy pożyczek i/lub umowy kredytu bankowego, w tym zobowiązania do spłaty kwoty głównej oraz odsetek, tj. wstąpi jako dłużnik w miejsce Sprzedającego do umów pożyczek i/lub umowy kredytu bankowego, które zawarł Sprzedający z osobami trzecimi. Łączne wynagrodzenie, które ma zostać uregulowane między stronami w powyższy sposób - tj. w części w pieniądzu, a w części w drodze przejęcia zobowiązań, określane jest dalej jako: „Wynagrodzenie”. Ostateczna cena sprzedaży obejmie zatem tak ustalone Wynagrodzenie.

Mając na uwadze cytowane przepisy oraz omawiane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania stanowi całość wynagrodzenia należnego Sprzedającemu z tytułu sprzedaży Składników Majątkowych, tj. określone w umownie wynagrodzenie, które uregulowane zostanie w części w pieniądzu, a w pozostałej części w ten sposób, że Kupujący przejmie zobowiązania Sprzedającego z tytułu umowy pożyczek i/lub umowy kredytu bankowego, pomniejszone o kwotę należnego z tego tytułu podatku, a więc zarówno jego część określona w pieniądzu oraz część określona w przejętych zobowiązaniach. Zarówno bowiem część wynagrodzenia określona w pieniądzu jak również część wynagrodzenia określona w przejętych zobowiązaniach stanowią obiektywnie jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze.

Zatem jeżeli Sprzedającemu będzie przysługiwało od Kupującego określone umownie wynagrodzenie, które uregulowane zostanie w części w pieniądzu, a w pozostałej części w przejętych zobowiązaniach to podstawa opodatkowania powinna obejmować oba wykazane elementy tego wynagrodzenia.

Należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia prawnego na gruncie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT rozbicie wynagrodzenia na część określoną w pieniądzu i część w przejętych zobowiązaniach, bowiem jak już wcześniej wskazano podstawę opodatkowania stanowi wszystko co stanowi zapłatę za nabycie Składników Majątkowych, o których mowa we wniosku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest Wynagrodzenie pomniejszone o wartość podatku od towarów i usług tj. suma kwoty otrzymanych przez Sprzedającego pieniędzy oraz wartości przejętych zobowiązań Sprzedającego pomniejszona o wartość podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Ponadto odnosząc się do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze wystawionej przez Sprzedającego, dokumentującej transakcję nabycia Składników Majątkowych (kwestia objęta pytaniem nr 3) należy odnieść przedstawione zdarzenie przyszłe do niżej wskazanych przepisów ustawy o VAT:

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym prawo to nie przysługuje – nawet gdy określone wcześniej warunki są spełnione – w sytuacji wystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Kupujący planuje rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej. W celu rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i sprzedaży energii elektrycznej Kupujący zamierza kupić od Sprzedającego środki trwałe.

Kupujący nabędzie Składniki Majątkowe i będzie wykorzystywał je wyłącznie w ramach wykonywania działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej z ich użyciem. Ponieważ taka działalność gospodarcza jest, na gruncie ustawy o VAT, opodatkowana VAT, Kupujący istotnie będzie wykorzystywać nabyte Składniki Majątkowe tylko i wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Kupujący w momencie zawarcia transakcji opisanej w niniejszym wniosku będzie czynnym podatnikiem podatku VAT.

Rozważając możliwość skorzystania przez Kupującego z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w związku z zakupem przedmiotowych Składników Majątkowych, należy wskazać, iż w świetle art. 86 ustawy o VAT, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi realizację tego prawa jest związek dokonanych zakupów z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem prawo do odliczenia powstaje, jako konsekwencja dokonania przez podatnika określonych zakupów, które są następnie wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym, skoro Kupujący na dzień dokonania transakcji nabycia Składników Majątkowych będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz będzie nabywał Składniki Majątkowe, które będą służyć działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży energii, tzn. będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, to zostaną spełnione warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, Kupujący będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze wystawionej przez Sprzedającego, dokumentującej transakcję nabycia Składników Majątkowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 3, jest prawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytań i stanowiska, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj