2018.04.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.111.2018.1.HD
z 20 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2018 r. (data wpływu 9 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania środków pieniężnych z tytułu zawartej umowy alimentacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania środków pieniężnych z tytułu zawartej umowy alimentacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości zabudowanej lokalem użytkowym, składającej się z dwóch działek ewidencyjnych.

W formie notarialnej umowy darowizny z dnia 1 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca przekazał córce ww. nieruchomość wraz z zabudowaniami, w których prowadzona jest restauracja.

W dacie notarialnej umowy darowizny, tuż po jej zawarciu, w ramach wdzięczności córka Wnioskodawcy wraz z mężem zawarli w dniu 1 sierpnia 2017 r. z Wnioskodawcą umowę alimentacyjną w formie pisemnej – z podpisami notarialnie poświadczonymi, w ramach której córka Wnioskodawcy i jej mąż zobowiązali się do płacenia dla Wnioskodawcy i jego żony miesięcznie (jako obowiązek alimentacyjny) kwoty 2.500 zł netto do śmierci Wnioskodawcy i jego żony za to, że córka Wnioskodawcy została obdarowana opisaną wyżej nieruchomością.

Własność i posiadanie ww. nieruchomości zostały przeniesione na córkę Wnioskodawcy. W efekcie rozpoczęto również wykonywanie obowiązku alimentacyjnego wynikającego z zawartej umowy alimentacyjnej poprzez comiesięczny przelew kwoty 2.500 zł netto.

Od dnia 1 marca 2018 r., na żądanie Wnioskodawcy i jego żony, zaprzestano przelewów do czasu wyjaśnienia sprawy w sensie prawnopodatkowym.

W umowie alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. wskazano, że umowa wygasa w przypadku śmierci obydwu uprawnionych (a więc Wnioskodawcy i jego żony) lub rozwodu córki Wnioskodawcy i jej męża. Przy czym w tym drugim przypadku obowiązek zapłaty wygasa tylko wobec męża córki Wnioskodawcy.

W umowie alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. wskazano również, że w przypadku braku płatności trzech kolejnych miesięcznych wpłat bez usprawiedliwienia, które musi zaakceptować Wnioskodawca i jego żona na piśmie, darowizna nieruchomości na rzecz córki Wnioskodawcy może zostać cofnięta.

W umowie alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. wskazano również, że w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości przez córkę Wnioskodawcy zobowiązani (czyli córka Wnioskodawcy i jej mąż) dalej będą świadczyć obowiązek alimentacyjny, chyba że Wnioskodawca i jego żona zgodzą się na jednorazową kwotę w ramach rekompensaty, która jednak nie może być niższa niż 2/3 wartości rynkowej darowanej uprzednio córce Wnioskodawcy nieruchomości.

Wnioskodawca podaje, że uzyskał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lutego 2018 r. ..., z której wynika, że środki otrzymywane w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. nie są objęte podatkiem od spadków i darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy środki otrzymywane przez Wnioskodawcę co miesiąc w okresie od sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r. w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. objęte są podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Czy środki otrzymane w przyszłości przez Wnioskodawcę co miesiąc w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. objęte będą podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę co miesiąc w okresie od sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r. w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. stanowią „inne źródła” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę co miesiąc w przyszłości w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. stanowić będą „inne źródła” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę co miesiąc w okresie od sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r. w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. objęte są zwolnieniem przedmiotowym przewidzianym w art. 21 pkt 127 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy środki otrzymane przez Wnioskodawcę co miesiąc w przyszłości w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. objęte są zwolnieniem przedmiotowym przewidzianym w art. 21 pkt 127 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 1 – środki otrzymane w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. w okresie od sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r. nie kwalifikują się do objęcia ich podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Umowa alimentacyjna między Wnioskodawcą i jego żoną a córką Wnioskodawcy i jej mężem została skonstruowana w ten sposób, że powiązano ją z darowizną nieruchomości, na której prowadzona jest przez córkę Wnioskodawcy działalność gastronomiczna. Świadczenie na rzecz Wnioskodawcy i jego żony, mimo że nazwane obowiązkiem alimentacyjnym, nie stanowi alimentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 31 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to nie stanowiło też innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, w związku z czym jego przekazywanie na rzecz Wnioskodawcy i jego żony nie jest objęte podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 2 – środki otrzymane w przyszłości w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. nie kwalifikują się do objęcia ich podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Umowa alimentacyjna między Wnioskodawcą i jego żoną a córką Wnioskodawcy i jej mężem została skonstruowana w ten sposób, że powiązano ją z darowizną nieruchomości, na której prowadzona jest przez córkę Wnioskodawcy działalność gastronomiczna. Świadczenie na rzecz Wnioskodawcy i jego żony, mimo że nazwane obowiązkiem alimentacyjnym, nie stanowi alimentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 31 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to nie stanowi też innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, w związku z czym jego przekazywanie na rzecz Wnioskodawcy i jego żony w przyszłości nie będzie objęte podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 3 – środki otrzymane przez Wnioskodawcę i jego żonę w okresie od sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r. nie stanowiły „innego źródła” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 31 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów objętymi podatkiem dochodowym od osób fizycznych są m.in. tzw. inne źródła. Ustawodawca w art. 20 ust. 1 ww. ustawy definiuje „inne źródła” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazując, że za przychody z „innych źródeł” rozumie się w szczególności m.in. alimenty i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie uzyskane przez Wnioskodawcę i jego żonę w okresie od sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r. nie stanowi alimentów, a także nie jest w istocie innym świadczeniem nieodpłatnym, skoro kwota 2.500 zł miesięcznie została wyraźnie powiązana z przekazaniem własności nieruchomości córce Wnioskodawcy, a nadto w razie niewywiązywania się z umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca ma prawo do cofnięcia darowizny. Przeciwko alimentacyjnemu charakterowi świadczeń przekazanych przez córkę Wnioskodawcy i jej męża przemawia również to, że Wnioskodawca i jego żona mają prawo do uzyskania 2/3 ceny rynkowej przekazanej ich córce nieruchomości – jeżeli córka Wnioskodawcy sprzeda nieruchomość w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 4 – środki otrzymane przez Wnioskodawcę i jego żonę w przyszłości w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. nie będą stanowiły „innego źródła” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 31 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenia uzyskane przez Wnioskodawcę i jego żonę w przyszłości w ramach wykonania umowy alimentacyjnej nie będą stanowić alimentów, a także nie będą w istocie innymi świadczeniami nieodpłatnymi, skoro kwota 2.500 zł miesięcznie została wyraźnie powiązana z przekazaniem własności nieruchomości córce Wnioskodawcy, a nadto w razie niewywiązywania się z umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca ma prawo do cofnięcia darowizny. Przeciwko alimentacyjnemu charakterowi świadczeń przekazanych przez córkę Wnioskodawcy i jej męża przemawia również to, że Wnioskodawca i jego żona mają prawo do uzyskania 2/3 ceny rynkowej przekazanej ich córce nieruchomości – jeżeli córka Wnioskodawcy sprzeda nieruchomość w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 5 – środki otrzymane przez Wnioskodawcę co miesiąc w okresie od sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r. w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. nie są objęte zwolnieniem przedmiotowym przewidzianym w art. 21 pkt 127 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki wniosek wynika w sposób logiczny ze stanowiska przedstawionego w punktach 3 i 4 powyżej. Skoro świadczenia otrzymywane przez Wnioskodawcę i jego żonę nie są alimentami w rozumieniu art. 20 ust. 1 ww. ustawy, to tym samym nie stanowią alimentów w rozumieniu art. 21 pkt 127 lit. b tej ustawy i nie są objęte zwolnieniem przedmiotowym wynikającym z art. 21 pkt 127 lit. b ustawy. Za brakiem objęcia zwolnieniem przedmiotowym przemawia również to, że obowiązek nałożony umową z dnia 1 sierpnia 2017 r. nie wynika z wyroku sądowego, ani też z ugody zawartej przed sądem.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 6 – środki otrzymane przez Wnioskodawcę co miesiąc w przyszłości w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. nie będą objęte zwolnieniem przedmiotowym przewidzianym w art. 21 pkt 127 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki wniosek wynika w sposób logiczny ze stanowiska przedstawionego w punktach 3 i 4 powyżej. Skoro świadczenia otrzymywane przez Wnioskodawcę i jego żonę nie są alimentami w rozumieniu art. 20 ust. 1 ww. ustawy, to tym samym nie stanowią alimentów w rozumieniu art. 21 pkt 127 lit. b tej ustawy i nie są objęte zwolnieniem przedmiotowym wynikającym z art. 21 pkt 127 lit. b. ustawy. Za brakiem objęcia zwolnieniem przedmiotowym przemawia również to, że obowiązek nałożony umową z dnia 1 sierpnia 2017 r. nie wynika z wyroku sądowego, ani też z ugody zawartej przed sądem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2032, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże – na mocy art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych –przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Z wniosku w szczególności wynika, że na podstawie umowy darowizny z dnia 1 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca przekazał córce nieruchomość wraz z zabudowaniami, w których prowadzona jest restauracja. W dacie notarialnej umowy darowizny, tuż po jej zawarciu, w ramach wdzięczności córka Wnioskodawcy wraz z mężem zawarli w dniu 1 sierpnia 2017 r. z Wnioskodawcą umowę alimentacyjną w formie pisemnej – z podpisami notarialnie poświadczonymi, w ramach której córka Wnioskodawcy i jej mąż zobowiązali się do płacenia dla Wnioskodawcy i jego żony miesięcznie (jako obowiązek alimentacyjny) kwoty 2.500 zł netto do śmierci Wnioskodawcy i jego żony za to, że córka Wnioskodawcy została obdarowana opisaną wyżej nieruchomością. Własność i posiadanie ww. nieruchomości zostały przeniesione na córkę Wnioskodawcy. W efekcie rozpoczęto również wykonywanie obowiązku alimentacyjnego wynikającego z zawartej umowy alimentacyjnej poprzez comiesięczny przelew kwoty 2.500 zł netto.

Z wydanej dla Wnioskodawcy przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2018 r. znak ... wynika, że środki otrzymywane w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r. nie są objęte podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ ich otrzymywane nie następuje ani tytułem darowizny, ani tytułem nieodpłatnej renty, ani żadnym innym tytułem określonym w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r., poz. 833, z późn. zm.). Oznacza to, że do otrzymywanych przez Wnioskodawcę środków pieniężnych z tytułu zawartej w dniu 1 sierpnia 2017 r. umowy alimentacyjnej powołany art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie ma zastosowania.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie ze Słownikiem języka polskiego – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłem przychodów są „inne źródła”.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 ustawy, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z powyższego wynika, że ustawodawca zakwalifikował alimenty do – co do zasady –podlegających opodatkowaniu przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie na mocy art. 21 ust. 1 pkt 127 tej ustawy wskazał, że wolne od podatku dochodowego są alimenty:

na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a, otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł;

Należy przy tym jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w powołanym art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też korzystanie z każdej preferencji podatkowej wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc przepisy regulujące prawo do przedmiotowego zwolnienia winny być interpretowane ściśle. Niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Mając zatem na uwadze powyższe ustalenia oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że środki pieniężne otrzymywane przez Wnioskodawcę w wykonaniu umowy alimentacyjnej z dnia 1 sierpnia 2017 r., tj. zarówno te otrzymywane co miesiąc w okresie od sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r., jak i te otrzymane w przyszłości, objęte są regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie zostały bowiem wyłączone spod opodatkowania tym podatkiem. Jak już wyjaśniono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lutego 2018 r. znak ... – środki otrzymywane w wykonaniu umowy alimentacyjnej nie są objętej podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ ich otrzymywane nie następuje ani tytułem darowizny, ani tytułem nieodpłatnej renty, ani żadnym innym tytułem określonym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Środki te stanowią dla Wnioskodawcy przychody z innych źródeł, o których mowa art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowane według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 tej ustawy. W analizowanej sprawie nie ma bowiem znaczenia, że umowa alimentacyjna została powiązana z umową darowizny nieruchomości. Ponadto stwierdzić należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę środki nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie zostały spełnione warunki uprawniające do jego zastosowania, tj. w szczególności alimenty nie są otrzymywane przez Wnioskodawcę na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze, iż stroną podpisanej w dniu 1 sierpnia 2017 r. umowy alimentacyjnej jest również małżonka Wnioskodawcy należy wskazać, iż z uwagi na fakt, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika jednoznacznie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Żona Wnioskodawcy – chcąc uzyskać interpretację indywidualną – powinna wystąpić z wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Augustyna Kośnego 70, 45-372 Opole, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin