Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.102.2018.1.KS
z 19 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2018 r. (data wpływu 22 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania zeznania CIT wraz z załącznikami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania zeznania CIT wraz z załącznikami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

K., zwane dalej K. lub Stowarzyszeniem, prowadzi działalność na podstawie przepisów prawa, regulujących zasady działania kościelnych osób prawnych a także zasady działania organizacji prowadzących działalność pożytku publicznego, w tym przede wszystkim na podstawie:

1. ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2018 r., poz. 380 ze zm.),
   
2. ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1817 ze zm.).
   
   

K. uzyskało kościelną osobowość prawną na podstawie Dekretu Prymasa Polski oraz rozporządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów w sprawie nadania osobowości prawnej K.

Celem Stowarzyszenia jest:

1. otaczanie opieką niepełnosprawnych, ich rodzin i opiekunów oraz świadczenie im pomocy,
2. podejmowanie inicjatyw społecznych mających na celu wszechstronną pomoc osobom niepełnosprawnym, ich rodzinom i opiekunom,
3. podejmowanie zadań z zakresu pomocy społecznej,
4. prowadzenie działalności charytatywno-opiekuńczej,
5. szerzenie idei integracji osób niepełnosprawnych ze zdrowymi,
6. pogłębianie formacji religijnej,
7. promocja i organizacja wolontariatu,
8. reprezentowanie interesów osób niepełnosprawnych wobec władz publicznych.
   
   

Stowarzyszenie realizuje swoje cele poprzez:

1. prowadzenie placówek pomocy społecznej, terapeutycznych, rehabilitacyjnych, opiekuńczych, oświatowych, szkoleniowych, rekreacyjnych i kulturalnych,
2. organizowanie rekolekcji, dni skupienia, pielgrzymek,
3. organizowanie obozów, kolonii, wycieczek i turnusów rehabilitacyjnych,
4. organizowanie imprez kulturalno-rozrywkowych, rekreacyjnych, sportowych i turystycznych,
5. organizowanie prelekcji, sympozjów, szkoleń,
6. współpraca z organami administracji publicznej oraz krajowymi i zagranicznymi organizacjami, zwłaszcza działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych, których Stowarzyszenie może być członkiem.
   
   

K. posiada status organizacji pożytku publicznego i prowadzi nieodpłatną i odpłatną statutową działalność pożytku publicznego.

K. dysponuje środkami publicznymi, prywatnymi, w tym np. darowiznami dla realizacji zadań statutowych, a także odpisem 1% podatku dochodowego od osób fizycznych,
K. nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy K. jako kościelna osoba prawna ma obowiązek sporządzania i składania do Urzędu Skarbowego zeznania CIT-8 wraz z załącznikami, oraz sprawozdania finansowego z działalności statutowej opisanej wyżej?

Zdaniem Wnioskodawcy, K. nie ma obowiązku sporządzania deklaracji CIT-8 ze swojej działalności statutowej oraz jej składania do Urzędu Skarbowego, ponieważ w myśl postanowień art. 55 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej „Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych”.

Powyższy przepis znalazł odzwierciedlenie również w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych to jest w art. 17 ust.1 pkt 4a tej ustawy. Nasze stanowisko potwierdza również interpretacja Ministerstwa Finansów z dnia 26 marca 1994 r. odnoszącego się do kościelnych osób prawnych (PO4/N-722-86/94), w której można przeczytać: „W uzyskanych w tej sprawie opinii zainteresowanych resortów wynika, że działalność oświatowa prowadzona przez kościelne osoby prawne polegająca na prowadzeniu szkół, przedszkoli, burs, internatów itp. nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o działalności gospodarczej, chyba, że statut jednostki organizacyjnej określa jej zarobkowy charakter. Podobnie nie jest działalnością gospodarczą działalność polegająca na prowadzeniu zakładów opiekuńczo-leczniczych, domów pomocy społecznej, zakładów leczniczo- wychowawczych itp. Te formy działalności w ustawie o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, a także w pozostałych wymienionych na wstępie ustawach są określone jako działalność charytatywno-opiekuńcza tj. nie mająca charakteru zarobkowego, a więc jako taka nie podlega pod przepisy ustawy o działalności gospodarczej.” Nasze stanowisko potwierdzają także interpretacje Ministerstwa Finansów nr IPPB5/423-191/09-2/AM z dnia 3 czerwca 2009 r. oraz nr IPPB5/4510-200/16-2/MR z dnia 22 kwietnia 2016 r., które zostały wydane dla jednostek będących w analogicznej sytuacji jak nasza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązku składania zeznania CIT wraz z załącznikami jest prawidłowe.

Kościelne osoby prawne podlegają opodatkowaniu oraz korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego według zasad określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm.).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r., poz. 380) osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła:

1. metropolie,
2. archidiecezje,
3. diecezje,
4. administratury apostolskie,
5. parafie.
   
   

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy osobami prawnymi są również:

1. kościoły rektoralne (rektoraty),
2. Caritas Polska,
3. Caritas diecezji,
   
4. Papieskie Dzieła Misyjne.
   
   

Na podstawie przepisu art. 55 ust. 1 powołanej powyżej ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2 - 6. Zgodnie z przepisem art. 55 ust. 2 ww. ustawy kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
   
2. z pozostałej działalności - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.
   
   

Na podstawie art. 17 ust. 1b, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca podaje, że uzyskał kościelną osobowość prawną, oraz prowadzi działalność na podstawie przepisów prawa, regulujących zasady działania kościelnych osób prawnych a także zasady działania organizacji prowadzących działalność pożytku publicznego, w tym przede wszystkim na podstawie:

1. ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej,
   
2. ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
   
   

Celem Stowarzyszenia jest:

1. otaczanie opieką niepełnosprawnych, ich rodzin i opiekunów oraz świadczenie im pomocy,
2. podejmowanie inicjatyw społecznych mających na celu wszechstronną pomoc osobom niepełnosprawnym, ich rodzinom i opiekunom,
   
3. podejmowanie zadań z zakresu pomocy społecznej,
   
4. prowadzenie działalności charytatywno-opiekuńczej,
5. szerzenie idei integracji osób niepełnosprawnych ze zdrowymi,
6. pogłębianie formacji religijnej,
7. promocja i organizacja wolontariatu,
   
8. reprezentowanie interesów osób niepełnosprawnych wobec władz publicznych.
   
   

Stowarzyszenie realizuje swoje cele poprzez:

1. prowadzenie placówek pomocy społecznej, terapeutycznych, rehabilitacyjnych, opiekuńczych, oświatowych, szkoleniowych, rekreacyjnych i kulturalnych,
2. organizowanie rekolekcji, dni skupienia, pielgrzymek,
3. organizowanie obozów, kolonii, wycieczek i turnusów rehabilitacyjnych,
4. organizowanie imprez kulturalno-rozrywkowych, rekreacyjnych, sportowych i turystycznych,
   
5. organizowanie prelekcji, sympozjów, szkoleń,
6. współpraca z organami administracji publicznej oraz krajowymi i zagranicznymi organizacjami, zwłaszcza działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych, których Stowarzyszenie może być członkiem.
   
   

K. posiada status organizacji pożytku publicznego i prowadzi nieodpłatną i odpłatną statutową działalność pożytku publicznego.

K. dysponuje środkami publicznymi, prywatnymi, w tym np. darowiznami dla realizacji zadań statutowych, a także odpisem 1% podatku dochodowego od osób fizycznych.

K. nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

W związku z powyższym, dochody Wnioskodawcy, będącego kościelną osobą prawną, uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a, a zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania zeznań rocznych zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym K., jako kościelna osoba prawna nie ma obowiązku sporządzania i składania do Urzędu Skarbowego zeznania CIT- 8 wraz z załącznikami, oraz sprawozdania finansowego z niegospodarczej działalności statutowej.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.