2018.04.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-1.4012.181.2018.1.RG

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.181.2018.1.RG
z 17 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2018 r. (data wpływu 06 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a głównym wykonawcą powinny zostać objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia w myśl art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a głównym wykonawcą powinny zostać objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia w myśl art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

… sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka, …) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również: VAT), o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT), nie dokonującym sprzedaży zwolnionej na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest m.in. świadczenie usług transportowych, sprzętowych, warsztatowych, kolejowych.

Kontrahent Spółki (dalej Spółka A) będący podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, będący podatnikiem VAT czynnym wykonuje zlecenia związane z remontami oraz budową maszyn i budynków dla energetyki i górnictwa.

W związku z wykonywaną działalnością Spółka A od spółek B i C otrzymuje w formie umów zlecenia na budowę i remonty maszyn i budynków górniczych i energetycznych.

Spółki B i C tak jak spółka A są podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, która polega na wydobyciu i sprzedaży węgla oraz wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej.

Sprzedaż w spółkach B i C nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, ust. 1 i 9.

Spółki B i C są zarejestrowane, jako podatnicy VAT czynni.

Spółka A w celu zrealizowania otrzymanych od B lub C zleceń podzleca prace dalszym wykonawcom. Jednym z dalszych wykonawców jest Wnioskodawca będący podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, będący podatnikiem VAT czynnym.

Spółka A wykonuje na rzecz inwestora prace klasyfikowane zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 04.09.2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod następującymi kodami PKWiU:

Dostawa i montaż przenośników taśmowych dalekiego zasięgu - PKWiU 28.22.17.0,

Dostawa i montaż zwałowarki - PKWiU 28.92.27.0,

Remont koparki - PKWU 33.20.

W celu realizacji przedstawionych zleceń spółka A będąca głównym wykonawcą korzysta z usług Wnioskodawcy. Usługi, które świadczy Wnioskodawca na rzecz Spółki A polegają na:

Wynajmie koparki z operatorem PKWiU 43.99.90.0,

Wynajmie ładowarki z operatorem PKWiU 43.99.90.0,

Wynajmie spycharki z operatorem PKWiU 43.99.90.0.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegają na wykonywaniu prac związanych z niwelacją terenu oraz wykonywaniem instalacji elektrycznych i stanowią niewielką część zadania wykonywanego na rzecz inwestora. Wskazane usługi wykonywane przez Wnioskodawcę mieszczą się w załączniku 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym wnioskodawca wnosi zapytanie czy zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w korespondencji do art. 17 ust. 1h ustawy o VAT transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a głównym wykonawcą powinny zostać objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia w myśl art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy VAT, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Natomiast, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy VAT, przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy VAT stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W objaśnieniach podatkowych z dnia 17 marca 2017 r., Ministerstwo Finansów wskazało, że ustawa VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, a zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego: „podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Należy mieć na uwadze, że jeżeli „generalny/główny wykonawca” zleci wykonanie usług w ramach swojej umowy zawartej z inwestorem kolejnemu podatnikowi - wówczas ten podatnik staje się jego podwykonawcą. Każdy kolejny podatnik w takim szeregu zleceń staje się podwykonawcą w stosunku do „generalnego/głównego wykonawcy”, niezależnie od liczby dalszych podzleceń usługi. Podzlecone usługi budowlane zostaną opodatkowane na zasadzie odwróconego obciążenia.

W opisywanym stanie faktycznym Spółka A związana jest ze Spółkami B i C umowami na wykonanie usług polegających na budowie i remontach maszyn i budynków górniczych i energetycznych, które to usługi zgodnie z klasyfikacją PKWiU mieszczą się w grupowaniu 28.22.17.0, 28.92.27.0 i 33.20. Nie są to grupowania wymienione w załączniku nr 14 do ustawy VAT, więc nie można mówić o podwykonawstwie usługi budowlanej. W tym przypadku nie można mówić o jednoczesnym spełnieniu warunków przywołanych powyżej, gdyż nie można uznać, iż Wnioskodawca wykonując prace zawarte w załączniku nr 14 wykonuje je w charakterze podwykonawcy. Nie jest spełniony warunek zapisany w art. 17 ust. lh, wobec powyższego usługi świadczone przez Wnioskodawcę dla Spółki A mimo, że są usługami wymienionymi w załączniku nr 14 nie podlegają procedurze odwrotnego obciążenia.

Podobnie uznano w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 września 2017r. 0114-KDIP1-2.4012.365.2017.1.PC. Uznano, że nie będzie miał zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia w sytuacji, gdy podatnik nabędzie usługę budowlaną w celu wyświadczenia usługi innej niż budowlana. Nie zawarł on bowiem umowy na roboty budowlane ze zlecającym, a zatem faktyczny wykonawca robót budowlanych nie będzie działał w charakterze podwykonawcy.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy prawa, usługi wskazane w stanie faktycznym świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta - Spółki A nie podlegają procedurze odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, na wstępie należy zauważyć, że dla udzielenia odpowiedzi w zakresie zastosowania bądź niezastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczeń objętych wnioskiem, istotne jest prawidłowe ich zaklasyfikowanie według symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

I tak, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Przy identyfikacji zarówno towarów, jak i usług podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia trzeba mieć na uwadze, że dla celów podatku VAT, do końca 2018 roku należy posługiwać się PKWiU z 2008 r. oraz wytycznymi metodologicznymi do tej klasyfikacji. Przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko te konkretne towary i usługi, sklasyfikowane pod danym symbolem PKWiU, wymagają rozliczenia podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”. (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie ww. usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy:

dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy,

dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Aby stwierdzić, czy Wnioskodawca świadczący usługi na rzecz Zleceniodawcy jest podwykonawcą, konieczne jest uwzględnienie funkcji poszczególnych podmiotów uczestniczących w realizacji inwestycji budowlanej oraz charakteru relacji pomiędzy nimi.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, nie dokonującym sprzedaży zwolnionej na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Kontrahent Spółki (dalej Spółka A) będący podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonuje zlecenia związane z remontami oraz budową maszyn i budynków dla energetyki i górnictwa. W związku z wykonywaną działalnością Spółka A od spółek B i C otrzymuje w formie umów zlecenia na budowę i remonty maszyn i budynków górniczych i energetycznych. Spółki B i C tak jak spółka A są podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ramach zawieranych umów między A i B oraz A i C zawarte jest sformułowanie, że spółka B lub C występuje w roli inwestora zlecenia będącego przedmiotem danej umowy. Poprzez wskazanie spółki B lub C w roli inwestora spółka A staje się automatycznie głównym wykonawcą. Spółka A w celu zrealizowania otrzymanych od B lub C zleceń podzleca prace dalszym wykonawcom. Jednym z dalszych wykonawców jest Wnioskodawca będący podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, będący podatnikiem VAT czynnym.

Dostawa i montaż przenośników taśmowych dalekiego zasięgu - PKWiU 28.22.17.0,

Dostawa i montaż zwałowarki - PKWiU 28.92.27.0,

Remont koparki - PKWU 33.20.

W celu realizacji przedstawionych zleceń spółka A będąca głównym wykonawcą korzysta z usług Wnioskodawcy. Usługi, które świadczy Wnioskodawca na rzecz Spółki A polegają na:

Wynajmie koparki z operatorem PKWiU 43.99.90.0,

Wynajmie ładowarki z operatorem PKWiU 43.99.90.0,

Wynajmie spycharki z operatorem PKWiU 43.99.90.0.

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kwestii, czy zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w korespondencji do art. 17 ust. 1h ustawy o VAT transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a głównym wykonawcą powinny zostać objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia w myśl art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy zauważyć, że usługi:

dostawa i montaż przenośników taśmowych dalekiego zasięgu - PKWiU 28.22.17.0,

dostawa i montaż zwałowarki - PKWiU 28.92.27.0,

remont koparki - PKWU 33.20,

nie zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jako usługi, w stosunku do których zastosowanie ma mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Jak wyżej wskazano, podwykonawca to podmiot, któremu inny podmiot (główny wykonawca świadczący usługi budowlane) w ramach otrzymanego zlecenia (np. od inwestora), powierzył wykonanie części lub całości prac budowlanych. Zatem podwykonawcą będzie ten podmiot, który nie jest generalnym wykonawcą, ale w ramach danej inwestycji budowlanej z nim współpracuje podejmując się realizacji zleconych mu przez generalnego wykonawcę usług budowlanych. Natomiast na generalnym wykonawcy spoczywa odpowiedzialność wobec inwestora za kompleksowe wywiązanie się z warunków umowy obejmującej roboty budowlane.

Mając na uwadze okoliczności wskazane przez Wnioskodawcę należy wskazać, że świadczone przez niego usługi na rzecz generalnego wykonawcy - Spółki A, są usługami wymienionymi w załączniku nr 14 do ustawy - usługi budowlane sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 43.99.90.0, natomiast usługi świadczone przez generalnego wykonawcę na rzecz inwestora ((Spółka B lub C) jako usługi sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem: 28.22.17.0 - dostawa i montaż przenośników taśmowych dalekiego zasięgu, 28.92.27.0 - dostawa i montaż zwałowarki, 33.20 - remont koparki nie są usługami wymienionymi w ww. załączniku nr 14.

Zatem należy stwierdzić, że nabyte przez generalnego wykonawcę usługi budowlane świadczone przez Wnioskodawcę, będą mu służyć do wykonywania innych usług niż budowlane, tj. innych niż wymienione w załączniku nr 14 do ustawy.

W świetle powyższego należy uznać, że w tej konkretnej sprawie, Wnioskodawca świadczący na rzecz generalnego wykonawcy - Spółki A - ww. usługi nie będzie działał jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Tym samym w niniejszej sprawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy nie będzie miał zastosowania, co oznacza, że w stosunku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz Spółki A (generalnego wykonawcy) nie wystąpi mechanizm odwrotnego obciążenia, a zatem świadczenie wykonywanych usług należy opodatkować na zasadach ogólnych.

Podsumowując, w stosunku do usług dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą a głównym wykonawcą, nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin