Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.101.2018.1.KP
z 27 kwietnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2018 r. (data wpływu 12 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania za odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji instalacji i urządzeń stanowiących elementy wyposażenia hali magazynowej z zapleczem biurowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania za odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji instalacji i urządzeń stanowiących elementy wyposażenia hali magazynowej z zapleczem biurowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik zakończył budowę we własnym zakresie hali magazynowej z zapleczem biurowym. 08 stycznia 2018 r. otrzymał od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego decyzję pozwolenia na użytkowanie obiektu. W związku z tym, że wybudowana hala stanowi własność podatnika, została wytworzona we własnym zakresie, jest kompletna i zdatna do użytku, została przyjęta do używania 09 stycznia 2018 r. i zaliczona do środków trwałych podatnika.

Budynki zostały wybudowane na działce zakupionej przez podatnika w roku 2014 i przyjętej do ewidencji środków trwałych.

W latach 2015-2018 podatnik poniósł wydatki na badanie podłoża, projekt budowlany, pozwolenie wodno-prawne, wynagrodzenie kierownika budowy i inspektora nadzoru budowlanego, opracowanie instrukcji bezpieczeństwa pożarowego (wymaganej przy odbiorze budynku), materiały budowlane (w tym wykończeniowe: drzwi, okna, parapety, gres, balustrady, instalacje sanitarne, dok przeładunkowy), elektryczne, instalację wodną, CO, gazową, usługi budowlane, elektryczne, usługi hydraulika oraz usługi ochrony mienia i monitoringu, wynajem kabiny toaletowej dla robotników. Do kosztów wytworzenia hali zaliczono energię, wodę oraz gaz zużyte w trakcie trwania inwestycji, tj. do dnia 08 stycznia 2018 r.

Ponadto podatnik poniósł wydatki na zakup:

  • Centrali wentylacyjnej i agregatu chłodniczego o wartości 130.200,00 pln netto,
  • 4 sztuk nagrzewnic o wartości 5375,00 pln każda (suma 21.500,00 pln) netto,
  • Kotła CO na gaz firmy X o wartości 29.145,71 pln netto,
  • Doku przeładunkowego o wartości 11.512,90 pln netto.

W styczniu 2018 r. podatnik przyjął do ewidencji środków trwałych Budynek hali z zapleczem biurowym – klasyfikacja ŚT – 104 oraz jako osobne środki trwałe:

  1. Kondensacyjną nagrzewnicę gazową – 4 sztuki,
  2. Kocioł centralnego ogrzewania na gaz,
  3. System wentylacji,
  4. Dok przeładunkowy.

Każda z czterech nagrzewnic gazowych zamontowana jest za pomocą haków i śrub na ścianie wewnętrznej hali, a rura doprowadzająca gaz oraz przewód odprowadzający spaliny poprowadzone są przy ścianie na dach budynku.

Kocioł centralnego ogrzewania jest zamontowany na ścianie kotłowni. Rury doprowadzające do niego gaz poprowadzone są natynkowo. Kocioł podłączony jest do przewodów wentylacyjno-spalinowych umieszczonych w szachcie.

System wentylacji to kompleksowy system składający się z urządzenia głównego, podzespołów, w tym oprogramowania oraz sieci przewodów rozprowadzających powietrze. Jest zamontowany na dachu, w szachtach oraz pod sufitem. Część przewodów (na parterze budynku biurowego) zabudowana została sufitem podwieszanym zbudowanym z płyt gipsowo-kartonowych.

Dok przeładunkowy to kompletne stanowisko przeładunkowe wmontowane w otwór budynku magazynowego umożliwiające bezpośredni transport wózkiem widłowym lub ręcznym towarów pomiędzy magazynem a wnętrzem skrzyni ładunkowej pojazdu dostawczego.

Nagrzewnice, kocioł CO, system wentylacji oraz dok przeładunkowy zamontowane są w sposób umożliwiający ich rozmontowanie i odłączenie od budynku bez uszczerbku dla budynku, jak i bez zniszczenia lub utraty funkcjonalności tych urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji urządzeń i systemów po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te i system należy uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do samodzielnego użytku. Charakter urządzeń i systemu jako odrębnych środków trwałych potwierdza wyszczególnienie ich w KŚT w rodzaju:

  1. Kondensacyjne nagrzewnice gazowe – 461 – Wymienniki przeponowe rurowe,
  2. Kocioł centralnego ogrzewania na gaz – 310 – Kotły grzewcze,
  3. System wentylacji – 651 – Urządzenia wentylacyjne,
  4. Dok przeładunkowy – 641 – Dźwigniki, wciągarki i wciągniki przejezdne i nieprzejezdne, kołowroty, wyciągniki.

W oparciu o indywidualne interpretacje, np. ILPB4/423-313/12-2/DS Organy podatkowe przyjmują, że instalacje, systemy i urządzenia montowane w budynkach można uznać za samodzielny środek trwały, gdy są kompletne i zdatne do użytku oraz gdy zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, nie są trwale związane z budynkiem, tzn. możliwe jest ich odłączenie bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji budynku, jak i dla nich.

Do rozstrzygnięcia, czy konkretny przedmiot może być uznany za środek trwały czy nie, należy posłużyć się Klasyfikacją Środków Trwałych. W klasyfikacji tej, do której odsyłają przepisy ustawy o PIT, jako odrębne środki trwałe są wymienione określone instalacje, systemy i urządzenia, stanowiące wyposażenie budynku, co oznacza, że prawo podatkowe uznaje takie instalacje, systemy i urządzenia (wszystkie wymieniane w Klasyfikacji Środków Trwałych) za odrębne środki trwałe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zamontowane w budynku hali z zapleczem biurowym: kocioł CO, centrala wentylacyjna i agregat chłodniczy, dok przeładunkowy oraz nagrzewnice stanowią element tego budynku i mają być amortyzowane według zasad przewidzianych dla tego budynku, czy stanowią odrębne środki trwałe?

Zdaniem Wnioskodawcy urządzenia będące przedmiotem niniejszego zapytania, tj. kondensacyjne nagrzewnice gazowe (4 szt.), kocioł centralnego ogrzewania, system wentylacji i agregat chłodniczy oraz dok przeładunkowy powinny być uznane za odrębne środki trwałe do celów amortyzacji podatkowej z uwagi na ich kompleksowość i wyodrębnienie oraz spełnienie innych wymaganych przez przepisy ustawy o PIT warunków.

Wg ustawy o rachunkowości dla ustalania okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacji uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, na który wpływają m.in. liczba zmian, na których pracuje środek trwały, tempo postępu techniczno-ekonomicznego, wydajność środka trwałego.

Zgodnie z art. 22i ustawy PIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Ustawodawca, określając wysokość stawek dla poszczególnych rodzajów środków trwałych, wziął pod uwagę okres użyteczności środków trwałych. Budynki, których amortyzacja rozłożona jest na 40 lat niewątpliwie przez taki okres zachowują swoją funkcjonalność. Natomiast urządzenia takie jak nagrzewnice, wentylacja mechaniczna, dok, w którego skład wchodzą siłowniki hydrauliczne do podnoszenia płyty oraz sterowania wychyleniem warg czy kocioł centralnego ogrzewania zostaną z całą pewnością zużyte w dużo szybszym czasie. Dlatego wg podatnika nie jest logiczne podwyższanie wartości budynku hali o wartość takich urządzeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały, musi:

  • stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
  • być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • jego przewidywany okres używania być dłuższy niż rok,
  • być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności wskazane w tym przepisie, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Należy zauważyć, że klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r., poz. 1864) Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Ponadto należy dodać, że to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W Klasyfikacji Środków Trwałych, za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych przez budynek należy rozumieć obiekt budowlany, który jest na trwałe powiązany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622, z późn. zm.). Granicę budynku stanowią zewnętrzne powierzchnie ścian oraz górna powierzchnia najwyższego stropu, posadzka piwnic w budynkach podpiwniczonych lub poziom terenu przy budynkach niepodpiwniczonych.

Do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku, np. wbudowane meble. Granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji, np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych itp.

Natomiast instalacje nietypowe bądź takie, które mogą obsługiwać kilka budynków lub mogą funkcjonować niezależnie od instalacji będących integralną częścią budynku, stanowią samodzielny środek trwały.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy: podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ponadto jak stanowi art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, we własnym zakresie, zakończył budowę hali magazynowej z zapleczem biurowym. Wytworzona hala stanowi własność Wnioskodawcy i została przyjęta do używania 9 stycznia 2018 r. Wnioskodawca poniósł szereg wydatków, które zaliczył do kosztów wytworzenia tej hali magazynowej. Ponadto Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup centrali wentylacyjnej i agregatu chłodniczego, 4 sztuk nagrzewnic, kotła CO na gaz, doku przeładunkowego. W styczniu 2018 r. Wnioskodawca przyjął do ewidencji środków trwałych budynek hali z zapleczem biurowym – klasyfikacja ŚT – 104 oraz jako osobne środki trwałe:

  1. kondensacyjne nagrzewnice gazowe – 461 – Wymienniki przeponowe rurowe,
  2. kocioł centralnego ogrzewania na gaz – 310 – Kotły grzewcze,
  3. system wentylacji – 651 – Urządzenia wentylacyjne,
  4. dok przeładunkowy – 641 – Dźwigniki, wciągarki i wciągniki przejezdne i nieprzejezdne, kołowroty, wyciągniki.

Nagrzewnice, kocił CO, system wentylacji oraz dok przeładunkowy zamontowane są w sposób umożliwiający ich rozmontowanie i odłączenie od budynku bez uszczerbku dla budynku, jak i bez zniszczenia lub utraty funkcjonalności tych urządzeń.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro kondensacyjne nagrzewnice, kocioł CO, system wentylacji, dok przeładunkowy nie stanowią części składowych budynku hali magazynowej z zapleczem biurowym, tj. nie są wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, a jednocześnie były kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, to stanowią odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji według stawek przewidzianych dla tego rodzaju obiektów, określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – zamontowane w budynku hali z zapleczem biurowym kocioł CO, system wentylacji, dok przeładunkowy oraz kondensacyjne nagrzewnice nie stanowią elementu tego budynku, a tym samym stanowią odrębne środki trwałe.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj