2018.04.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.99.2018.1.SO
z 30 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2018 r. (data wpływu 8 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania spłacanych odsetek od Skonsolidowanego Finansowania za pośredni koszt uzyskania przychodu (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania spłacanych odsetek od Skonsolidowanego Finansowania za pośredni koszt uzyskania przychodu (pytanie nr 1).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania spółkami nieruchomościowymi z grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca, w tym następującymi spółkami:

C. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

W. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

(Spółki nieruchomościowe).

Działalność Spółki (jej przychody) w przeważającej części wynikają ze świadczonych usług. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek nieruchomościowych obejmują w szczególności:

usługi zarządzania powierzchniami i obsługa techniczna centrów handlowych (CH), które obejmują następujące czynności:
- pozyskiwanie, zarządzanie i nadzorowanie świadczenia usług przez usługodawców wykonujących czynności w ramach obsługi CH;
- negocjowanie i wykonywanie w imieniu Spółek nieruchomościowych umów o świadczenie usług z ich dostawcami w celu świadczenia usług w zakresie obsługi CH zgodnie z warunkami umownymi;
- dokonywanie oceny i pomiarów zużycia mediów (energii, wody, opłat za oczyszczanie ścieków itp.) i obciążanie najemców opłatami za usługi świadczone na obszarach wspólnych oraz kosztami bezpośredniego zużycia;
- współpracę z najemcami w sprawach technicznych dotyczących CH;
usługi zarządzania umowami najmu i ich komercjalizacji, które obejmują następujące zadania:
- opracowywanie projektów wzorów umów najmu zawierających ogólne warunki najmu oraz przedstawienie ich do zatwierdzenia Spółkom nieruchomościowym;
- ogólne zarządzanie i administracja nieruchomościami;
- dokonywanie selekcji najemców oraz negocjowanie i podpisywanie z nimi umów najmu, w imieniu Spółek nieruchomościowych;
- wykonywanie w imieniu Spółek nieruchomościowych ich praw i obowiązków, wynikających z umów najmu, w szczególności naliczanie czynszów i innych opłat, wystawianie faktur i innych stosownych dokumentów księgowych, pobieranie od najemców czynszu najmu, opłat dodatkowych i innych należności od najemców wynikających z umów najmu;
- ustalanie procedur, regulaminów i ogólnych warunków korzystania z obiektów;
usługi zarządzania marketingiem i reklama nieruchomości, które obejmują następujące zadania:
- przygotowanie budżetu rocznego kosztów reklamy oraz plan jego realizacji;
- realizowanie zatwierdzonych przez Spółki nieruchomościowe kampanii reklamowe oraz przedstawianie informacji i dokumentacji podsumowującej wyniki przeprowadzonych działań;
- współpracowanie z zewnętrznymi agencjami reklamowymi i public relations;
- przygotowywanie założeń polityki wizerunku Spółek nieruchomościowych, a po uzyskaniu akceptacji, realizacja przyjętych założeń;
- koordynowanie bieżącej aktualizacji strony internetowej.

Spółki nieruchomościowe są polskimi rezydentami podatkowymi i posiadają w Polsce nieruchomości komercyjne o charakterze centrów handlowych – CH. Działalność gospodarcza Spółek nieruchomościowych koncentruje się na wynajmie lokali w CH.

Spółka i Spółki nieruchomościowe są spółkami dochodowymi i szacowane jest to, że będą w kolejnych latach generować dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT). Spółki nieruchomościowe z racji posiadania CH będą również podatnikami tzw. minimalnego CIT, na podstawie art. 24b Ustawy o CIT (podatku z tytułu przychodów z tytułu własności centrum handlowego) w przypadku, gdy podatek ten będzie wyższy niż „standardowy” CIT.

Obecnie przygotowywana jest zmiany struktury grupy Wnioskodawcy, która zakłada między innymi utworzenie przez Wnioskodawcę i Spółki nieruchomościowe PGK, w której Wnioskodawca będzie spółką dominującą. W związku z tym, Spółka (która stanie się właścicielem udziałów w Spółkach nieruchomościowych) i Spółki nieruchomościowe zawrą umowę PGK w formie aktu notarialnego, zgodnie z wymaganiami art. 1a ustawy o CIT, którą Wnioskodawca zgłosi do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego na co najmniej 45 dni przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez PGK.

Zmiana ma m.in. na celu usprawnienie działania grupy w Polsce, w szczególności poprzez ustanowienie bezpośrednim właścicielem Spółek nieruchomościowych podmiotu (Spółki), który w istotnym stopniu, w ramach świadczonych usług, wspiera działalność gospodarczą Spółek nieruchomościowych i dysponuje zespołem ekspertów w zakresie zarządzania centrami handlowymi, budowaniem portfolio najemców czy realizowania inwestycji. Jednocześnie strategia grupy U. zakłada długoterminowe inwestycje w centra handlowe oraz zarządzanie nimi z wykorzystaniem zespołu doświadczonych ekspertów pracujących dla grupy. W tym kontekście utworzenie PGK (gdzie jednym z warunków jest minimum 3-letnie funkcjonowanie w określonej strukturze) wpisuje się dobrze w założenia gospodarcze działania w Polsce. W szczególności nie jest obecnie rozważane sprzedanie żadnego z obiektów Spółek nieruchomościowych, a tym samym wspólne funkcjonowania w ramach PGK w okresie kilkuletnim ułatwi zarządzanie całością tych aktywów.

W ramach restrukturyzacji planowane jest także wprowadzenie nowego modelu finansowania Spółek nieruchomościowych, który zakłada:

udzielenie przez podmiot z grupy pożyczki na rzecz Wnioskodawcy (Skonsolidowane Finansowanie);

dokapitalizowanie przez Wnioskodawcę Spółek nieruchomościowych przez (1) podwyższenie kapitałów w Spółkach nieruchomościowych i pokrycie ich wkładem gotówkowym wniesionym przez Wnioskodawcę lub (2) ewentualnie w pewnym zakresie udzielenie pożyczek przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek nieruchomościowych;

spłatę przez Spółki nieruchomościowe dotychczasowego zadłużenia grupowego.

Skonsolidowane Finansowanie w przeważającej części będzie użyte na potrzeby dokapitalizowania Spółek nieruchomościowych (przy czym w co najmniej znacznym stopniu, a być może w 100% planowane jest dokapitalizowanie poprzez podwyższenie kapitałów – pkt 1) powyżej). Część Skonsolidowanego Finansowania będzie użyta na bieżące potrzeby Spółki, np. rezerwę na zapłatę zaliczek na CIT w imieniu PGK, a także inne wynikające z bieżącej działalności Wnioskodawcy.

Warunki, na jakich Skonsolidowane Finansowanie zostanie udzielone Wnioskodawcy, będą korzystniejsze niż dotychczasowe finansowanie istniejące w Spółkach nieruchomościowych, w szczególności:

oprocentowanie Skonsolidowanego Finansowania będzie niższe niż obecne oprocentowanie pożyczek zaciągniętych przez Spółki nieruchomościowe;
termin spłaty kwoty głównej Skonsolidowanego Finansowania będzie dłuższy niż dotychczasowe terminy spłat pożyczek zaciągniętych przez Spółki nieruchomościowe.

Zmiana dotychczasowego finansowania dłużnego Spółek nieruchomościowych na Skonsolidowane Finansowanie pozwoli również na usprawnienie zarządzania przepływami pieniężnymi w grupie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy spłata odsetek od Skonsolidowanego Finansowania będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszt pośredni uzyskania przychodu i jako taki będzie rozpoznawana również przy obliczaniu wyniku podatkowego PGK?
Czy Spółka powinna do odsetek od Skonsolidowanego Finansowania zastosować tzw. klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 w zw. z ust. 2b ustawy o CIT i odpowiednio alokować koszty odsetkowe do dwóch źródeł przychodów, tj. zysków kapitałowych i innych źródeł przychodów, co będzie również odzwierciedlone przy obliczaniu wyniku podatkowego PGK?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, spłata odsetek od Skonsolidowanego Finansowania będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszt pośredni uzyskania przychodu i jako taki powinna być rozpoznawana również przy obliczaniu wyniku podatkowego PGK (z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 1a ustawy o CIT, PGK jest traktowana jako podatnik CIT.

Dochód/stratę PGK ustala się, na podstawie art. 7a ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym „W podatkowych grupach kapitałowych dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła przychodów przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej przekracza sumę dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej poniesioną ze źródła przychodów. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3”.

Tym samym, aby ustalić dochód/stratę PGK z danego źródła należy zsumować dochody/straty przypadające na każdą spółkę będącą członkiem PGK w ramach danego źródła, które ustalone zostały na podstawie art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT, w myśl którego: „Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód – art. 7 ust. 1 ustawy o CIT.

„Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów” – art. 7 ust. 2 ustawy o CIT.

„Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;
przychodów wymienionych w art. 21, art. 22 i art. 24b, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się przychody wymienione w art. 21, jeżeli są związane z działalnością zakładu;

2a) straty poniesionej ze źródła przychodów;

kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład;
strat przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych – w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę;
strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji;
strat instytucji kredytowej związanych z działalnością oddziału tej instytucji, którego składniki majątkowe zostały wniesione do spółki tytułem wkładu niepieniężnego na utworzenie banku na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876)” – art. 7 ust. 3 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, aby obliczyć dochód lub stratę Wnioskodawcy do uwzględnienia w wyniku podatkowym PGK (dochód/strata), w pierwszej kolejności należy ustalić dochód lub stratę Wnioskodawcy z danego źródła przychodów. W celu ustalenia tego dochodu należy wziąć pod uwagę, że na mocy aktualnie obowiązujących przepisów ustawy o CIT przychody są odpowiednio dzielone na te wynikające z (1) zysków kapitałowych oraz (2) innych źródeł przychodów (działalność operacyjna).

Koszty uzyskania przychodu są natomiast dzielone na bezpośrednie i pośrednie. Podatkowe koszty bezpośrednio związane z przychodem są alokowane do odpowiedniego przychodu, a zatem wpływają na wynik podatkowy z danego źródła. Koszty pośrednie uzyskania przychodu mogą być natomiast alokowane do jednego z dwóch źródeł przychodów, tj. (1) zysków kapitałowych albo (2) innych źródeł przychodów (działalność operacyjna), albo do obydwu źródeł przychodów w oparciu o art. 15 ust. 2 w zw. z ust. 2 ustawy o CIT.

Z tej perspektywy kluczowym jest określenie, czy dany wydatek należy traktować jako pośredni czy bezpośredni koszt uzyskania przychodu.

Odnosząc powyższe do analizowanych odsetek, należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Natomiast, w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 10-11 ustawy o CIT za koszty uzyskania przychodu w związku ze spłacaną pożyczką powinny być uznane wyłącznie zapłacone/skapitalizowane odsetki (a nie kwota główna pożyczki/naliczone odsetki), o ile przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT są spełnione i nie zachodzą ograniczenia w uwzględnianiu odsetek w kosztach uzyskania przychodów (np. przesłanki z art. 15c, 15ca ustawy o CIT).

Tym samym, odsetki stanowią koszt uzyskania przychodów, jeśli są skapitalizowane/zapłacone, zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie zachodzą względem nich ograniczenia, wskazane powyżej. Ustawodawca nie zdefiniował wprost pojęcia kosztów bezpośrednich związanych z przychodami, czy też pojęcia „koszty pośrednie uzyskania przychodu”, co pomogłoby określić czy odsetki od Skonsolidowanego Finansowania zapłacone (skapitalizowane) w przyszłości przez Wnioskodawcę powinny być uznane za koszt bezpośredni czy pośredni uzyskania przychodu. W związku z tym, podział na koszty bezpośrednie i pośrednie powinien być każdorazowo dokonany przez podatnika (Wnioskodawcę), z uwzględnieniem specyfiki i charakteru danego kosztu (odsetek od Skonsolidowanego Finansowania).

Mając powyższe na względzie, odsetki, które będzie spłacać Wnioskodawca od Skonsolidowanego Finansowania powinny być uznane przez niego za pośredni koszt uzyskania przychodu (przy założeniu, że pozostałe przesłanki za uznaniem ich za koszt podatkowy są spełnione) ponieważ:

koszty odsetkowe nie powinny być uznane za bezpośrednie koszty uzyskania przychodu z uwagi na to, że środki uzyskane przez Wnioskodawcę z pożyczki zostaną wykorzystane kolejno w znacznej części na dokapitalizowanie Spółek nieruchomościowych przez wkłady gotówkowe do tych spółek lub ich finansowanie przez pożyczki, a także – w znacznie mniejszym stopniu na inną działalność Spółki. W tym zakresie, wskazanych kosztów nie należy traktować w takiej sytuacji jako koszty bezpośrednie objęcia udziałów przez Wnioskodawcę w Spółkach nieruchomościowych, tj. jako wydatki na objęcie udziałów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT. Wiąże się to z faktem, że wydatek w postaci odsetek nie jest bezpośrednio związany z transakcją objęcia udziałów za wkład gotówkowy. Udzielenie Skonsolidowanego Finansowania na rzecz Wnioskodawcy, z którego środki zostaną przetransferowane do Spółek nieruchomościowych nie warunkuje bowiem przeprowadzenia transakcji, tj. objęcia przez Spółkę udziałów w podwyższonych kapitałach Spółek nieruchomościowych. Uzyskanie finansowania pozostaje zatem ważnym elementem całej transakcji dla Spółki, ale nie jest niezbędne do objęcia udziałów. Wydatki na odsetki spłacane przez Wnioskodawcę od Skonsolidowanego Finansowania stanowią zatem jedynie wydatek pozostający w pośrednim związku z objęciem przez Wnioskodawcę udziałów w Spółkach nieruchomościowych za wkład gotówkowy;

koszty odsetkowe jako koszty finansowania działalności podatników są, co do zasady, traktowane w ustawie o CIT jako koszty pośrednie, związane z całokształtem działalności podatnika – jedynie w odniesieniu do wartości początkowej środków trwałych przepisy przewidują inny sposób traktowania odsetek, tj. ich bezpośrednie powiązanie z wartością początkową środka trwałego;

koszt odsetek należy powiązać z cała działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i pośrednio z działalnością PGK, ponieważ Skonsolidowane Finansowanie zaciągnięte przez Wnioskodawcę będzie służyć również do sfinansowania jego działalności polegającej na zarządzaniu Spółkami nieruchomościowymi oraz CH, a co za tym idzie koszt podatkowy w postaci spłaconych odsetek powinien być powiązany z przychodami z działalności Spółki, a pośrednio również, w ramach PGK, z przychodami z działalności Spółek nieruchomościowych;

traktowanie kosztów odsetek jako kosztu pośredniego znajduje także uzasadnienie w długoterminowym charakterze inwestycji w Spółki nieruchomościowe.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie w szeregu interpretacji organów podatkowych, przykładowo:

sygn. 0114-KDIP2-3.4010.121.2017.1.JBB z dnia 10 lipca 2017 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której wskazano, że „(...) Odsetki związane z pozyskaniem Kredytu Terminowego na zakup akcji oraz pokrycia kosztów powiązanych z takim zakupem nie są bezpośrednimi wydatkami na nabycie akcji, tj. ceną za akcje należną sprzedającym. Są wynagrodzeniem należnym podmiotom udzielającym Kredytu Terminowego, czyli zapłatą za Kredyt Terminowy. W konsekwencji, odsetki od Kredytu Terminowego pozyskanego przez Wnioskodawcę w celu sfinansowania nabycia akcji w polskiej spółce akcyjnej (Spółce Nabytej) będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty, potrącenia lub kapitalizacji”;

sygn. IPPB6/4510-227/16-2/AM z dnia 14 czerwca 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której potwierdzone zostało stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) odsetki od Pożyczki nie powinny być traktowane jako wydatki na nabycie udziałów Spółki Córki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT. Ustawa o CIT nie definiuje co prawda tego rodzaju wydatków, nie mniej jednak zgodnie z powszechnie akceptowaną wykładnią art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, wydatkami na nabycie udziałów są wydatki pozostające w ścisłym bezpośrednim związku z nabyciem udziałów, warunkujące skuteczność transakcji (bez których transakcja nie mogłaby dojść do skutku). Odsetki od Pożyczki przeznaczonej na nabycie udziałów w Spółce Córce nie mieszczą się w kategorii „wydatków na nabycie udziałów”, gdyż ich związek z transakcją ma charakter jedynie pośredni. Stanową one bowiem koszty pozyskania finansowania zakupu udziałów i jako takie nie warunkują skuteczności całej transakcji. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT nie będzie więc miał zastosowania do odsetek od Pożyczki”;

sygn. ILPB3/4510-1-529/15-2/JG z dnia 22 lutego 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której potwierdzono opinię wnioskodawcy, zgodnie z którą „(...) użyte w art. 16 ust. 1 pkt 8 powyższej ustawy wyrażenie „wydatki na nabycie”, oznacza koszty będące niezbędnymi elementami transakcji, poniesione w bezpośrednim związku z nabyciem udziałów. W tym kontekście, do typowych kosztów warunkujących nabycie udziałów zalicza się zapłaconą cenę, opłaty notarialne, opłatę skarbową, podatek od czynności cywilnoprawnych, jak również prowizje biura maklerskiego. Z drugiej strony, odsetki od pożyczki zaciągniętej na zakup udziałów nie są wydatkiem, który warunkuje nabycie udziałów. Wydatek ten pozostaje wyłącznie w pośrednim związku pomiędzy zapłatą odsetek od pożyczki a nabyciem udziałów. Ponadto należy zauważyć, że koszty pożyczki zaciągniętej na zakup (objęcie) udziałów, jak np. odsetki, stanowią w rzeczywistości wynagrodzenie pożyczkodawcy za korzystanie z kapitału. W konsekwencji, odsetki powinny być uznane za koszt związany z finansowaniem, a nie za wydatek na nabycie udziałów”.

Brzmienie stosownych przepisów ustawy o CIT nie uległo zmianie, więc powyższe interpretacje i przedstawione w nich podejście pozostają aktualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin