Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.169.2018.1.SO
z 30 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2018 r. (data wpływu 8 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca powinien do odsetek od Skonsolidowanego Finansowania zastosować tzw. klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 w zw. z ust. 2b ustawy o CIT i odpowiednio alokować koszty odsetkowe do dwóch źródeł przychodów, tj. zysków kapitałowych i innych źródeł przychodów (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca powinien do odsetek od Skonsolidowanego Finansowania zastosować tzw. klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 w zw. z ust. 2b ustawy o CIT i odpowiednio alokować koszty odsetkowe do dwóch źródeł przychodów, tj. zysków kapitałowych i innych źródeł przychodów (pytanie nr 2).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania spółkami nieruchomościowymi z grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca, w tym następującymi spółkami:

• C. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;
  

• W. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;
  

• W. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;
  

• G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
  

(Spółki nieruchomościowe).

Działalność Spółki (jej przychody) w przeważającej części wynikają ze świadczonych usług. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek nieruchomościowych obejmują w szczególności:

• usługi zarządzania powierzchniami i obsługa techniczna centrów handlowych (CH), które obejmują następujące czynności:
  • pozyskiwanie, zarządzanie i nadzorowanie świadczenia usług przez usługodawców wykonujących czynności w ramach obsługi CH;
    
  • negocjowanie i wykonywanie w imieniu Spółek nieruchomościowych umów o świadczenie usług z ich dostawcami w celu świadczenia usług w zakresie obsługi CH zgodnie z warunkami umownymi;
    
  • dokonywanie oceny i pomiarów zużycia mediów (energii, wody, opłat za oczyszczanie ścieków itp.) i obciążanie najemców opłatami za usługi świadczone na obszarach wspólnych oraz kosztami bezpośredniego zużycia;
    
  • współpracę z najemcami w sprawach technicznych dotyczących CH;
  
  
• usługi zarządzania umowami najmu i ich komercjalizacji, które obejmują następujące zadania:
  • opracowywanie projektów wzorów umów najmu zawierających ogólne warunki najmu oraz przedstawienie ich do zatwierdzenia Spółkom nieruchomościowym;
    
  • ogólne zarządzanie i administracja nieruchomościami;
    
  • dokonywanie selekcji najemców oraz negocjowanie podpisywanie z nimi umów najmu, w imieniu Spółek nieruchomościowych;
    
  • wykonywanie w imieniu Spółek nieruchomościowych ich praw i obowiązków, wynikających z umów najmu, w szczególności naliczanie czynszów i innych opłat, wystawianie faktur i innych stosownych dokumentów księgowych, pobieranie od najemców czynszu najmu, opłat dodatkowych i innych należności od najemców wynikających z umów najmu;
    
  • ustalanie procedur, regulaminów i ogólnych warunków korzystania z obiektów;
  
  
• usługi zarządzania marketingiem i reklama nieruchomości, które obejmują następujące zadania:
  • przygotowanie budżetu rocznego kosztów reklamy oraz plan jego realizacji;
    
  • realizowanie zatwierdzonych przez Spółki nieruchomościowe kampanie reklamowe oraz przedstawiać informacje i dokumentację podsumowującą wyniki przeprowadzonych działań;
    
  • współpracowanie z zewnętrznymi agencjami reklamowymi i public relations;
    
  • przygotowywanie założeń polityki wizerunku Spółek nieruchomościowych, a po uzyskaniu akceptacji, realizacja przyjętych założeń;
    
  • koordynowanie bieżącej aktualizacji strony internetowej.
  
  

Spółki nieruchomościowe są polskimi rezydentami podatkowymi i posiadają w Polsce nieruchomości komercyjne o charakterze centrów handlowych – CH. Działalność gospodarcza Spółek nieruchomościowych koncentruje się na wynajmie lokali w CH.

Spółka i Spółki nieruchomościowe są spółkami dochodowymi i szacowane jest to, że będą w kolejnych latach generować dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT). Spółki nieruchomościowe z racji posiadania CH będą również podatnikami tzw. minimalnego CIT, na podstawie art. 24b Ustawy o CIT (podatku z tytułu przychodów z tytułu własności centrum handlowego) w przypadku, gdy podatek ten będzie wyższy niż „standardowy” CIT.

Obecnie przygotowywana jest zmiany struktury grupy Wnioskodawcy, która zakłada między innymi utworzenie przez Wnioskodawcę i Spółki nieruchomościowe PGK, w której Wnioskodawca będzie spółką dominującą. W związku z tym, Spółka (która stanie się właścicielem udziałów w Spółkach nieruchomościowych) i Spółki nieruchomościowe zawrą umowę PGK w formie aktu notarialnego, zgodnie z wymaganiami art. 1a ustawy o CIT, którą Wnioskodawca zgłosi do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego na co najmniej 45 dni przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez PGK.

Zmiana ma m.in. na celu usprawnienie działania grupy w Polsce, w szczególności poprzez ustanowienie bezpośrednim właścicielem Spółek nieruchomościowych podmiotu (Spółki), który w istotnym stopniu, w ramach świadczonych usług, wspiera działalność gospodarczą Spółek nieruchomościowych i dysponuje zespołem ekspertów w zakresie zarządzania centrami handlowymi, budowaniem portfolio najemców czy realizowania inwestycji. Jednocześnie strategia grupy U. zakłada długoterminowe inwestycje w centra handlowe oraz zarządzanie nimi z wykorzystaniem zespołu doświadczonych ekspertów pracujących dla grupy. W tym kontekście utworzenie PGK (gdzie jednym z warunków jest minimum 3-letnie funkcjonowanie w określonej strukturze) wpisuje się dobrze w założenia gospodarcze działania w Polsce. W szczególności nie jest obecnie rozważane sprzedanie żadnego z obiektów Spółek nieruchomościowych, a tym samym wspólne funkcjonowania w ramach PGK w okresie kilkuletnim ułatwi zarządzanie całością tych aktywów.

W ramach restrukturyzacji planowane jest także wprowadzenie nowego modelu finansowania Spółek nieruchomościowych, który zakłada:

• udzielenie przez podmiot z grupy pożyczki na rzecz Wnioskodawcy (Skonsolidowane Finansowanie);
  

• dokapitalizowanie przez Wnioskodawcę Spółek nieruchomościowych przez (1) podwyższenie kapitałów w Spółkach nieruchomościowych i pokrycie ich wkładem gotówkowym wniesionym przez Wnioskodawcę lub (2) ewentualnie w pewnym zakresie udzielenie pożyczek przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek nieruchomościowych;
  

• spłatę przez Spółki nieruchomościowe dotychczasowego zadłużenia grupowego.
  
  
  

Skonsolidowane Finansowanie w przeważającej części będzie użyte na potrzeby dokapitalizowania Spółek nieruchomościowych (przy czym w co najmniej znacznym stopniu, a być może w 100% planowane jest dokapitalizowanie poprzez podwyższenie kapitałów – pkt 1) powyżej). Część Skonsolidowanego Finansowania będzie użyta na bieżące potrzeby Spółki, np. rezerwę na zapłatę zaliczek na CIT w imieniu PGK, a także inne wynikające z bieżącej działalności Wnioskodawcy.

Warunki, na jakich Skonsolidowane Finansowanie zostanie udzielone Wnioskodawcy, będą korzystniejsze niż dotychczasowe finansowanie istniejące w Spółkach nieruchomościowych, w szczególności:

• oprocentowanie Skonsolidowanego Finansowania będzie niższe niż obecne oprocentowanie pożyczek zaciągniętych przez Spółki nieruchomościowe;
  

• termin spłaty kwoty głównej Skonsolidowanego Finansowania będzie dłuższy niż dotychczasowe terminy spłat pożyczek zaciągniętych przez Spółki nieruchomościowe.
  
  
  

Zmiana dotychczasowego finansowania dłużnego Spółek nieruchomościowych na Skonsolidowane Finansowanie pozwoli również na usprawnienie zarządzania przepływami pieniężnymi w grupie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy spłata odsetek od Skonsolidowanego Finansowania będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszt pośredni uzyskania przychodu i jako taki będzie rozpoznawana również przy obliczaniu wyniku podatkowego PGK?
2. Czy Spółka powinna do odsetek od Skonsolidowanego Finansowania zastosować tzw. klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 w zw. z ust. 2b ustawy o CIT i odpowiednio alokować koszty odsetkowe do dwóch źródeł przychodów, tj. zysków kapitałowych i innych źródeł przychodów, co będzie również odzwierciedlone przy obliczaniu wyniku podatkowego PGK?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna do odsetek od Skonsolidowanego Finansowania zastosować tzw. klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 w zw. z ust. 2b ustawy o CIT i odpowiednio alokować koszty odsetkowe do dwóch źródeł przychodów, tj. zysków kapitałowych i innych źródeł przychodów, co powinno być również odzwierciedlone przy obliczaniu wyniku podatkowego PGK.

Uznając, że odsetki od Skonsolidowanego Finansowania spłacane przez Wnioskodawcę będą stanowić koszt pośredni uzyskania przychodu, a nie bezpośredni koszt objęcia udziałów w Spółkach nieruchomościowych, koszt ten powinien być odpowiednio alokowany do źródła przychodów: zyski kapitałowe albo inne źródła przychodów albo do obydwu źródeł jednocześnie.

Zdaniem Wnioskodawcy koszt odsetkowy, jako ogólny koszt działalności Spółki, którego nie można przypisać do konkretnego przychodu Spółki, powinien zostać przypisany do obydwu źródeł przychodów jednocześnie.

Podstawę dla takiej alokacji daje art. 15 ust. 2b ustawy o CIT zgodnie, z którym: „W przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami”.

Natomiast, jak stanowi art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT: „Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio”.

Zatem w sytuacji, w której podatnik ponosi koszty pośrednie, których nie jest w stanie przypisać do jednego źródła przychodów, takie koszty należy przyporządkować do obydwu źródeł przychodów wg. tzw. klucza przychodowego.

Oznacza to, że odsetki od Skonsolidowanego Finansowania spłacane przez Wnioskodawcę, które mają związek ze wszystkimi przychodami z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w tym z potencjalnymi przychodami ze świadczenia usług na rzecz Spółek nieruchomościowych, dywidend, wynagrodzeń za umorzone udziały w Spółkach nieruchomościowych należałoby powiązać odpowiednio ze źródłami przychodów: „zyski kapitałowe” i „inne źródła” oraz odpowiednio – według klucza przychodowego na podstawie art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy o CIT – alokować do obydwu źródeł przychodów.

Odpowiednia alokacja kosztów byłaby jednym z warunków prawidłowego ustalenia dochodu/straty z danego źródła przychodów Wnioskodawcy, a co za tym idzie całej PGK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca zamierza utworzyć podatkową grupę kapitałową, do której należeć będą Spółki nieruchomościowe wymienione we wniosku. Umowa podatkowej grupy kapitałowej zostanie zawarta zgodnie z wymaganiami art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.; dalej: „updop”).

Wnioskodawca zamierza także dokapitalizować Spółki nieruchomościowe poprzez podwyższenie kapitałów w Spółkach nieruchomościowych lub ewentualnie udzielenie pożyczek przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek nieruchomościowych. Na ten cel Wnioskodawca zaciągnie pożyczkę od podmiotu z grupy. Pożyczka będzie także częściowo przeznaczona na bieżące potrzeby, np. rezerwę na zapłatę zaliczek na CIT w imieniu PGK, a także inne wynikające z bieżącej działalności.

Poprawna kwalifikacja podatkowa odsetek od pożyczek spłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu z grupy jest istotna nie tylko dla ustalenia dochodu Wnioskodawcy, ale też całej podatkowej grupy kapitałowej. Zgodnie bowiem z art. 7a ust. 1 updop, w podatkowych grupach kapitałowych dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła przychodów przez Spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej przekracza sumę dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej poniesioną ze źródła przychodów. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych został wprowadzony podział przychodów ze względu na ich źródła.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

1. przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:
   2. dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,
      
   3. przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,
      
   4. przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
      
   5. przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
      
   6. wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
      
   7. równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,
      
   8. dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,
      
   9. przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
      
   10. zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,
       
   11. wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej – w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,
       
   12. odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,
       
   13. odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),
       
   14. m) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:
       • przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,
         
       • przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,
         
       • przychody spółki dzielonej;
2. przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;
   
3. inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:
   1. przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,
      
   2. przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;
4. przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;
   
5. przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;
   
6. przychody:
   1. z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych,
      
   2. z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
      
   3. z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
      
   4. z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
      
   5. ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c.
   
   
   

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: „ustawa nowelizująca”), podział źródeł przychodów podatników podatku dochodowego od osób prawnych miał na celu ograniczenie optymalizacji podatkowych. Jednym z częstych mechanizmów optymalizacyjnych jest sztuczne kreowanie straty w operacjach gospodarczych dokonywanych z użyciem posiadanego majątku i obniżanie o wysokość takiej straty dochodów wygenerowanych w następstwie podstawowej działalności (działalności operacyjnej). Ograniczenie optymalizacji polega na uniemożliwieniu pomniejszania dochodu z jednego źródła przychodów o stratę z drugiego źródła przychodów (art. 7 ust. 5 updop).

Obowiązkowi wyodrębniania źródeł przychodów nie podlegają banki i inne instytucje finansowe. Zgodnie z art. 7b ust. 2 updop, w przypadku ubezpieczycieli, banków, podmiotów, o których mowa w art. 15c ust. 16 pkt 3, oraz innych instytucji finansowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe przychody wymienione w ust. 1, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i f, zalicza się do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z ogólną definicją zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z istnieniem dwóch źródeł przychodów, podatnicy mają również obowiązek przyporządkowywania ponoszonych kosztów odpowiednio do przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z działalności „podstawowej”. Obowiązek ten został nałożony w art. 15 ust. 2b w zw. z art. 15 ust. 2 updop. Zgodnie z art. 15 ust. 2 updop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Zasadę tę, zgodnie z art. 15 ust. 2b updop, stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami, gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza przeznaczyć pożyczkę na różne cele. Pożyczka będzie przeznaczona na dokapitalizowanie Spółek nieruchomościowych, ale także na „bieżące potrzeby Spółki, np. rezerwę na zapłatę zaliczek na CIT w imieniu PGK”, „inne wynikające z bieżącej działalności Wnioskodawcy”.

W związku z tym, skoro zaciągana pożyczka przeznaczona będzie na cele, których efektem będzie osiągnięcie przychodów zarówno z „podstawowej” działalności Wnioskodawcy, jak i przychodów z zysków kapitałowych, należy dokonać odpowiedniej alokacji kosztów uzyskania przychodów (odsetek, które Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów) w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym odsetki od Skonsolidowanego Finansowania należy powiązać odpowiednio ze źródłami przychodów: „zyski kapitałowe” i „inne źródła” oraz odpowiednio – według klucza przychodowego na podstawie art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy o CIT – alokować do obydwu źródeł przychodów, należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.