2018.05.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.181.2018.1.WN
z 11 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy Wnioskodawca dla usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT świadczonych na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych, które nie stanowią ostatecznych odbiorców otrzymanych usług oraz

które następnie w drodze refakturowania obciążają kosztami wykonanych prac lokatorów,
koszty wykonania usług pokrywane są ze środków zgromadzonych przez fundusz remontowy lokatorów,

działa jako podwykonawca i w konsekwencji wykonane usługi podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy Wnioskodawca dla usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT świadczonych na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych, które nie stanowią ostatecznych odbiorców otrzymanych usług oraz

które następnie w drodze refakturowania obciążają kosztami wykonanych prac lokatorów,
koszty wykonania usług pokrywane są ze środków zgromadzonych przez fundusz remontowy lokatorów,

działa jako podwykonawca i w konsekwencji wykonane usługi podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, u której sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy usługi budowlane związane z montażem urządzeń w zakresie efektywnego gospodarowania wodą i ciepłem, które znajdują się w wykazie usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT i objęte są załącznikiem nr 14 do ustawy o VAT. Odbiorcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę są różnego rodzaju podmioty, w tym również Spółdzielnie Mieszkaniowe (dalej: SM). SM, na rzecz których wykonywane są usługi objęte wnioskiem o interpretację, są czynnymi podatnikami VAT w rozumieniu ustawy o VAT. SM z uwagi, że we własnym zakresie nie świadczą usług budowlanych o żądanym charakterze, zlecają Wnioskodawcy ich realizację. Usługi nabywane przez SM od Wnioskodawcy stanowią dla nich zakup w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W efekcie Wnioskodawca wystawia na rzecz SM faktury VAT za wykonane usługi budowlane, a w dalszej kolejności SM obciążają kosztem tych usług lokatorów. Obciążanie przez SM kosztem usług następuje w zależności od praktyki przyjętej przez konkretną SM bądź poprzez ich refakturowanie na lokatorów bądź poprzez ich finansowanie z istniejącego funduszu remontowego. Fundusz remontowy jest zasilany wpłatami pochodzącymi od lokatorów.

Dotychczas realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz SM usługi budowlane podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Obecnie coraz częściej SM zgłaszają żądanie względem Wnioskodawcy, aby faktury wystawiane na ich rzecz nie wskazywały podatku VAT, z uwagi na zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia argumentując, że nie stanowią one finalnych odbiorców wykonywanych przez Wnioskodawcę usług. Finalnym ich odbiorcą są lokatorzy, w których interesie jest, aby dane usługi budowlane zostały wykonane oraz na ostatecznym etapie ponoszący ich koszt.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca świadcząc usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych, które nie stanowią ostatecznych odbiorców otrzymanych usług oraz które następnie w drodze refakturowania obciążają kosztami wykonanych prac lokatorów, działa jako podwykonawca i w konsekwencji wykonane usługi podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia?
Czy Wnioskodawca świadcząc usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych, które nie stanowią ostatecznych odbiorców otrzymanych usług a koszty wykonania usług pokrywane są ze środków zgromadzonych przez fundusz remontowy lokatorów, działa jako podwykonawca i w konsekwencji wykonane usługi podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia?

Stanowisko Wnioskodawcy.

1. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi, że SM na rzecz których ma miejsce świadczenie usług budowlanych, o których mowa w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, nie stanowią ich ostatecznych odbiorców, Spółka działa w charakterze podwykonawcy i w konsekwencji prawidłowe jest wystawianie przez nią faktur z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku, na podstawie przepisów ustawy,
usługobiorcą jest podatnik, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W załączniku nr 14 do ustawy o VAT w poz. 2-48 określony został szeroki katalog usług budowlanych, których wykonanie, w przypadku gdy wszystkie pozostałe warunki zostaną spełnione, powoduje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia. Świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz SM usługi budowlane mieszczą się we wskazanym załączniku.

Jak natomiast zostało wskazane w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Wprowadzenie tego warunku oznacza, że w sytuacji, gdy usługa budowlana jest świadczona bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy, np. generalny wykonawca inwestycji świadczy usługi na rzecz inwestora, wówczas takie usługi są świadczone na zasadach ogólnych i mechanizm odwróconego obciążenia nie znajdzie zastosowania. Natomiast przy dalszych podzleceniach usług przez generalnego wykonawcę, każdy kolejny podatnik świadczący usługi budowlane na rzecz głównego wykonawcy w ramach prowadzonej inwestycji, jest już podwykonawcą i usługi te powinny być opodatkowane zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Ponadto zgodnie z treścią art. 8 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył usługi. Powyższa regulacja wprowadza fikcję prawną, polegającą na przyjęciu, że podmiot, który fizycznie nie brał udziału w świadczeniu usług, wykonaniu określonych prac, na gruncie ustawy o VAT, powinien tratowany być jako podmiot, który faktycznie wykonał daną usługę. Jedynym warunkiem jest. aby sprzedawca odsprzedawał usługę, którą kupił w niezmienionej formie. Oznacza to, że SM działając we własnym imieniu, we własnym imieniu zlecając wykonanie Wnioskodawcy prac budowlanych, które co do zasady nie występują jako aktywny uczestnik procesu budowlanego, w istocie biorą udział w świadczeniu tych usług budowlanych wobec najemców.

Takie samo założenie przedstawione zostało w objaśnieniach podatkowych ministerstwa Finansów z dnia 17 marca 2017 r., gdzie w scenariuszu gospodarczym, w którym dochodzi do refakturowania usług przez właściciela budynku na najemców, usługi budowlane świadczone przez pierwszy podmiot na rzecz właściciela powinny być rozliczane przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego obciążenia. Dopiero usługi świadczone przez właściciela na rzecz najemców powinny prawidłowo rozliczane być przy zastosowaniu zasad ogólnych, podatek VAT zostanie rozliczony przez właściciela, ponieważ działa on w tej konkretnej sytuacji na rzecz najemców jako wykonawca usług (http://www.finanse.mf.gov.pl/documents/ 766655/1402295/Obja%C5%9Bnienia+podatkowe+z+17+marca+2017+r.pdf przykład 4 pkt 10 str. 12 Objaśnień).

Podobnie w objaśnieniach podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 3 lipca 2017 r., wskazano, że podmiot refakturujący nie jest ostatecznym odbiorcą usługi, co oznacza, że do usług świadczonych na jego rzecz powinien znaleźć zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Transakcja dokonana pomiędzy wykonawcą robót a podmiotem refakturującym powinna być rozliczona w reżimie odwróconego obciążenia, natomiast transakcja pomiędzy podmiotem refakturującym a końcowym nabywcą, przy zastosowaniu zasad ogólnych
(http://www.finanse.mf.gov.pl/documents/766655/6059706/Obja%C5%9Bnienia+podatkowe+z+3+lipca+2017+r.+pytania+i+odpowiedzi.pdf).

Powyższe ustalenia prowadzą do wniosku, że w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę usług budowlanych, które mieszczą się w katalogu z załącznika nr 14 do ustawy o VAT, na rzecz podmiotu, który nie jest ich finalnym odbiorcą (SM) oraz który na dalszym etapie dokonuje ich odsprzedaży na rzecz lokatorów, prawo do wystawienia przez Wnioskodawcę faktur VAT z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia nie budzi wątpliwości.

2. Zdaniem Wnioskodawcy sytuacja prawna kształtuje się w sposób analogiczny w przypadku, gdy koszt wykonanych usług budowlanych finansowany jest ze środków zgromadzonych przez fundusz remontowy lokatorów. W tym przypadku również usługi budowlane są wykonywane na rzecz lokatorów a ich realizacja wiąże się z koniecznością ponoszenia przez lokatorów dodatkowych opłat. Jednym z obowiązków lokatorów jest ponoszenie przez nich kosztów remontów (w tym celu gromadzone są środki na funduszu remontowym). Z analizy powyżej przytoczonych przepisów ustawy o VAT wynika, że także w takim stanie rzeczy SM, powinna być traktowana jako podmiot, który faktycznie wyświadczył daną usługę na rzecz najemców. SM jest bowiem zobowiązana do przeprowadzania koniecznych remontów na rzecz lokatorów. W konsekwencji również w sytuacji objętej drugim zapytaniem następuje przesunięcie ról podmiotów uczestniczących w transakcji. SM stanie się względem najemców wykonawcą prac, natomiast podmiot, który faktycznie daną usługę wykonał (Wnioskodawca), w rezultacie przyjęcia fikcji prawnej, stanie się podwykonawcą.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi, że obowiązujące przepisy ustawy o VAT, nie wskazują sposobu w jaki należy dokonywać weryfikacji statusu nabywcy świadczonej usługi, celem ustalenia prawidłowego sposobu opodatkowania, wystarczające jest oparcie się na dowolnym dokumencie podpisanym i przedłożonym przez nabywcę, z którego wynika, że nie jest on ostatecznym odbiorcą usługi oraz że zakup oraz dalsza ich odsprzedaż jest dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a także że przedmiotem zakupu są usługi, o których mowa w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on dodatkowo obowiązany żądać od SM przedłożenia innych dokumentów (przykładowo umów najmu zawartych z lokatorami) jak również udzielenia informacji odnośnie szczegółowego sposobu rozliczeń pomiędzy SM i lokatorami, gdyż obowiązujące przepisy w żaden sposób nie nakładają takiego obowiązku.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy tym w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy, zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

podwykonawcę – jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
głównego wykonawcę – jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
inwestora – jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – wykonawca.

W związku z powyżej przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,
świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów i wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Należy zauważyć, że status podmiotów biorących udział w danym przedsięwzięciu budowlanym (inwestor, generalny wykonawca, podwykonawca) musi wynikać z całokształtu okoliczności i charakteru wykonywanych usług. Należy zatem ocenić faktycznie dokonane czynności pomiędzy występującymi w sprawie podmiotami.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi budowlane związane z montażem urządzeń w zakresie efektywnego gospodarowania wodą i ciepłem, które znajdują się w wykazie usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT i objęte są załącznikiem nr 14 do ustawy o VAT. Odbiorcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę są różnego rodzaju podmioty, w tym również Spółdzielnie Mieszkaniowe. SM, na rzecz których wykonywane są usługi objęte wnioskiem o interpretację, są czynnymi podatnikami VAT w rozumieniu ustawy o VAT. SM z uwagi, że we własnym zakresie nie świadczą usług budowlanych o żądanym charakterze, zlecają Wnioskodawcy ich realizację. Usługi nabywane przez SM od Wnioskodawcy stanowią dla nich zakup w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W efekcie Wnioskodawca wystawia na rzecz SM faktury VAT za wykonane usługi budowlane, a w dalszej kolejności SM obciążają kosztem tych usług lokatorów. Obciążanie przez SM kosztem usług następuje w zależności od praktyki przyjętej przez konkretną SM bądź poprzez ich refakturowanie na lokatorów bądź poprzez ich finansowanie z istniejącego funduszu remontowego. Fundusz remontowy jest zasilany wpłatami pochodzącymi od lokatorów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy świadcząc usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych, które nie stanowią ostatecznych odbiorców otrzymanych usług oraz które następnie w drodze refakturowania obciążają kosztami wykonanych prac lokatorów, działa jako podwykonawca i w konsekwencji wykonane usługi podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia oraz czy świadcząc te same usługi budowlane na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych, które nie stanowią ostatecznych odbiorców otrzymanych usług a koszty wykonania usług pokrywane są ze środków zgromadzonych przez fundusz remontowy lokatorów, działa jako podwykonawca i w konsekwencji wykonane usługi podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy jest świadczona przez podwykonawcę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi budowlane, o których mowa w załączniku 14 do ustawy, powinny być zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy, rozliczone na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia. Zarówno Wnioskodawca jak i Spółdzielnie Mieszkaniowe są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. Ponadto mając na uwadze, że kosztami świadczonych usług mieszczących się w załączniku nr 14 do ustawy ostatecznie Spółdzielnie Mieszkaniowe obciążają lokatorów, Wnioskodawca świadczący przedmiotowe usługi na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych, wykonuje je jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Refakturowanie kosztów wykonanych prac jak również pokrywanie tych kosztów z funduszu remontowego lokatorów świadczy o tym, że w istocie inwestorami w tej sytuacji są lokatorzy, Spółdzielnie Mieszkaniowe występują w charakterze głównego wykonawcy robót, natomiast Wnioskodawca działa w stosunku do Spółdzielni jako jej podwykonawca.

Zatem faktury wystawiane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych dokumentujące przedmiotowe prace stanowiące usługi, o których mowa w załączniku nr 14 do ustawy nie powinny zawierać danych przewidzianych w art. 106e ust. 1 pkt 12-14 ustawy o VAT, tj.: stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku oraz kwot podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

W związku z powyższym w analizowanym przypadku świadczone przez Wnioskodawcę usługi budowlane, o których mowa w zał. nr 14 do ustawy o VAT na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowych, powinny zostać rozliczone przez te Spółdzielnie na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia, bowiem jak wskazano wyżej, Wnioskodawca działa w stosunku do Spółdzielni jako jej podwykonawca.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zarówno w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania, stąd wszelkie inne kwestie nie objęte pytaniem (w szczególności określenie dokumentacji świadczącej o podwykonawstwie) a zawarte w stanowisku nie były przedmiotem wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin