Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.20.2018.3.MSI
z 14 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lutego 2018 r. (data wpływu 23 lutego 2018 r.), uzupełnionym 16 kwietnia i 10 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych wpłacenia przez rodziców Wnioskodawcy zaliczki na rzecz dewelopera – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych wpłacenia przez rodziców Wnioskodawcy zaliczki na rzecz dewelopera. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 6 kwietnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.8.2018.1.MSI, 0111-KDIB2-2.4015.20.2018.1.MSI wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 16 kwietnia 2018 r. Pismem z 26 kwietnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.20.2018.2.MSI ponownie wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych. Wniosek uzupełniono 10 maja 2018 r.

We wniosku, po jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 grudnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z rodzicami zaciągnął kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. Ponieważ Wnioskodawca jest studentem i nie ma zdolności kredytowej współkredytobiorcami zostali rodzice. W umowie kredytu widnieje trzech kredytobiorców solidarnych, natomiast w akcie notarialnym jedynym właścicielem mieszkania jest Wnioskodawca. Mimo, iż od samego początku mieszkanie należy do Wnioskodawcy, to wyłącznie rodzice spłacają kredyt jako kredytobiorcy solidarni. Przy podpisaniu umowy przedwstępnej z deweloperem rodzice Wnioskodawcy przelali na jego konto zaliczkę w kwocie 42.440 zł z własnych środków. Część zaciągniętego kredytu na remont mieszkania bank przelał na konto rodziców Wnioskodawcy, oni też z własnych środków dokonali remontu mieszkania.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego i wskazał, że zaliczka do dewelopera została przelana 5 grudnia 2017 r. w kwocie 5.000 zł (z konta Wnioskodawcy i z jego środków) i 28 grudnia 2017 r. w kwocie 37.440 zł z konta rodziców, jednakże jej część, a mianowicie 19.000 zł, podobnie jak przelane wcześniej 5.000 zł stanowiły oszczędności Wnioskodawcy (z tytułu wykonywanych umów zleceń i drobnych kwot, które Wnioskodawca zbierał kilkanaście lat z otrzymanego kieszonkowego itp.). Wnioskodawca podkreślił, że we wniosku być może źle sformułował wpłatę zaliczki, stwierdzając, że ze środków rodziców została przelana. Wnioskodawca stwierdził, że zaliczka została przelana z konta rodziców, ponieważ Wnioskodawca dał rodzicom gotówkę, aby nie dokonywać do dewelopera dwóch przelewów, a oni całą kwotę w wysokości 37.440 zł przelali na konto dewelopera.

W kolejnym uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że stroną przedwstępnej umowy sprzedaży zawartej z deweloperem był Wnioskodawca. Wnioskodawca stwierdził, że źle się wyraził pisząc we wniosku, że jego rodzice zwolnili go z długu, ponieważ nie było w tym zakresie żadnej umowy między nimi, a zaliczka na konto dewelopera była wpłacona częściowo ze środków własnych Wnioskodawcy a częściowo ze środków jego rodziców. Wnioskodawca wskazał także, że zarówno on jak i jego rodzice nie traktują części tej zaliczki jako darowizny. Rodzice część zaliczki wpłacili z własnych środków, podobnie jak też z własnych środków spłacają raty zaciągniętego kredytu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (pytanie sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z 8 maja 2018 r.):

Jakie będą skutki podatkowe wpłaconej części zaliczki przez rodziców, czy Wnioskodawca ma obowiązek składać deklarację SD-Z2?

Wnioskodawca wyjaśnił, że w złożonym wniosku napisał, że odrębnej ocenie według niego podlega wpłacona przez rodziców zaliczka, za którą powinien złożyć jednorazowo deklarację SD-Z2. Jednak co do zasadności jej złożenia ma wątpliwości, ponieważ pieniądze wpłacone zostały bezpośrednio do dewelopera. Wnioskodawca wyjaśnił, że wkradł się w tym opisie błąd, ponieważ winno być: odrębnej ocenie według Urzędu Skarbowego podlega wpłacona przez rodziców zaliczka, za którą Wnioskodawca powinien złożyć jednorazowo deklarację SD-Z2 (tak poinformowano Wnioskodawcę w Urzędzie). Jednak co do zasadności złożenia deklaracji Wnioskodawca ma wątpliwości ponieważ pieniądze wpłacone zostały bezpośrednio do dewelopera, część z nich stanowiła własność Wnioskodawcy, a pozostałą część, zdaniem Wnioskodawcy, nie należy traktować jako darowizny, ponieważ rodzice wpłacili te pieniądze na poczet mieszkania, a obecnie co miesiąc płacą ratę. Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnili go z długu. W uzupełnieniu z 8 maja 2018 r. Wnioskodawca sformułował ostatecznie stanowisko wskazując, że w Urzędzie Skarbowym poinformowano go, że za wpłaconą przez rodziców zaliczkę musi złożyć deklarację SD-Z2, z czym Wnioskodawca się nie zgadza, ponieważ pieniądze zostały przelane bezpośrednio do dewelopera i częściowo pochodziły z jego własnych środków, a częściowo ze środków rodziców. Ani rodzice ani Wnioskodawca nie traktują tego jako darowizny. Rodzice część zaliczki wpłacili z własnych środków, podobnie jak z własnych środków spłacają raty zaciągniętego kredytu. Wnioskodawca za bezzasadne uważa złożenie deklaracji SD-Z2, która jego zdaniem dotyczy darowizny, a której w tym przypadku nie było.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania dotyczącego skutków podatkowych wpłacenia przez rodziców Wnioskodawcy zaliczki na rzecz dewelopera. W pozostałym zakresie wniosku (dotyczącym pytania w zakresie skutków podatkowych spłaty rat kredytu przez rodziców) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 644) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny. Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.) – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a powstaje on zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy – do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Wskazać jednakże należy, że zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych z dnia 20 listopada 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

Z zacytowanego powyżej art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że podstawowym kryterium uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia, jeżeli przedmiotem darowizny są środki pieniężne, poza zgłoszeniem, za wyjątkiem sytuacji określonych w art. 4a ust. 4, nabytych środków pieniężnych Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, jest udokumentowanie ich otrzymania dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Wskazać jednak należy, że warunek określony w tym przepisie jest spełniony także wtedy, gdy nabywca udokumentuje ich otrzymanie dowodem przekazania bezpośrednio na rachunek osoby trzeciej, w wykonaniu zawartej z nim umowy lub tytułem zobowiązania ciążącego na obdarowanym wobec tej osoby trzeciej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca 27 grudnia 2017 r. wraz z rodzicami zaciągnął kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. Ponieważ Wnioskodawca jest studentem i nie ma zdolności kredytowej współkredytobiorcami zostali rodzice. W umowie kredytu widnieje trzech kredytobiorców solidarnych, natomiast w akcie notarialnym jedynym właścicielem mieszkania jest Wnioskodawca. Mimo, iż od samego początku mieszkanie należy do Wnioskodawcy, to wyłącznie rodzice spłacają kredyt jako kredytobiorcy solidarni. Na rzecz dewelopera zostały przelane dwie zaliczki. Pierwsza 5 grudnia 2017 r. w wysokości 5.000 zł z konta Wnioskodawcy i z jego środków oraz druga 28 grudnia 2017 r. w kwocie 37.440 zł z konta rodziców Wnioskodawcy, jednakże część tej kwoty tj. 19.000 zł stanowiły oszczędności Wnioskodawcy. Przedwstępna umowa sprzedaży została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, a deweloperem. Wnioskodawca z rodzicami nie zawarł ani umowy darowizny ani umowy o zwolnieniu z długu. Zarówno Wnioskodawca jak i jego rodzice nie traktują części przelanej zaliczki jako darowizny, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca rodzice część zaliczki wpłacili z własnych środków, podobnie jak też z własnych środków spłacają raty zaciągniętego kredytu. Wnioskodawca uważa za bezzasadne złożenie deklaracji SD-Z2, która jego zdaniem dotyczy darowizny, a której w tym przypadku nie było.

Mając na uwadze całokształt okoliczności niniejszej sprawy, a w szczególności fakt, że w opisanej sytuacji jak wskazał Wnioskodawca nie było umowy zwolnienia z długu, uznać należy, iż – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – mamy do czynienia w omawianej sprawie z darowizną środków pieniężnych należących do rodziców Wnioskodawcy na rzecz Wnioskodawcy.

Uznając zatem, że część zaliczki pochodząca ze środków rodziców Wnioskodawcy stanowiła darowiznę, rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy warunek określony w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn dotyczący udokumentowania otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy jest spełniony także w przypadku, gdy środki pieniężne będące przedmiotem darowizny zostały przekazane na rzecz Wnioskodawcy, lecz na rachunek bankowy osoby trzeciej – dewelopera.

W sytuacji, gdy środki pieniężne będące przedmiotem darowizny zostały przekazane bezpośrednio na rachunek bankowy osoby trzeciej (np. zbywcy nieruchomości), lecz na rzecz obdarowanego, należy uwzględnić linię orzeczniczą w takich sprawach wyznaczoną przez Naczelny Sąd Administracyjny (NSA). Zgodnie z poglądem NSA, zwolnieniu od podatku podlega nabycie tytułem darowizny środków pieniężnych, jeżeli nabycie to zostało zgłoszone organowi podatkowemu we właściwym czasie i udokumentowane dowodem przekazania na rachunek bankowy prowadzony dla innego, niż obdarowany, podmiotu, ale na rzecz osoby obdarowanej. W konsekwencji przyjętej przez NSA interpretacji przepisu art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, należy stwierdzić, że w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny są środki pieniężne, warunek określony w tym przepisie jest spełniony także wtedy, gdy nabywca udokumentuje ich otrzymanie dowodem przekazania bezpośrednio na rachunek osoby trzeciej, w wykonaniu zawartej z nim umowy lub tytułem zobowiązania ciążącego na obdarowanym wobec tej osoby trzeciej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie zawarte w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, po spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie. Warunkiem zastosowania zwolnienia jest dokonanie zgłoszenia na formularzu SD-Z2, w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego (czyli od 28 grudnia 2017 r.) oraz udokumentowanie przekazania pieniędzy potwierdzone przelewem na rachunek bankowy osoby trzeciej lecz na rzecz obdarowanego (Wnioskodawcy).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.