Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.176.2018.1.MPŁ
z 19 maja 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2018 r. (data wpływu 23 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez wspólnika spółki jawnej do kosztów uzyskania przychodów opłaconych składek ZUS w części finansowanej przez płatnika składek, a także opłaconych osobiście przez podatnika składek na Fundusz Pracyjest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 23 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez wspólnika spółki jawnej do kosztów uzyskania przychodów opłaconych składek ZUS w części finansowanej przez płatnika składek, a także opłaconych osobiście przez podatnika składek na Fundusz Pracy.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która to Spółka jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Wspólnikami spółki jawnej są dwie osoby fizyczne, a Wnioskodawca posiada 50,00 % udziału w przychodach, kosztach i dochodach spółki jawnej. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych należne udziały strony w dochodach spółki jawnej są opodatkowane dnia 1 stycznia 2018r. podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19,00 %.

Wnioskodawca nie przewiduje aby w następnych latach podatkowych dokonał zmiany formy opodatkowania uzyskanego udziału w dochodzie spółki jawnej. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawca jest zobowiązany rozliczać kwartalnie.

W roku podatkowym 2018 spółka jawna jest zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem. Spółka przewiduje, iż będzie zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów także w następnych latach podatkowych. Spółka zatrudnia pracowników i jako płatnik jest zobowiązana do naliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, składek na Fundusz Pracy i FGŚP (zwane składkami). Wnioskodawca nie jest zatrudniony w Spółce na umowę o pracę i jako wspólnik samodzielnie opłaca składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i składki na Fundusz Pracy, zwane dalej składkami.

Z uwagi na trudności finansowe, należności z tytułu składek są opłacane przez Spółkę i Wnioskodawcę po terminie ustawowym lub też egzekwowane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (zwany dalej organem rentowym), z rachunków bankowych.

Po zapłacie składek Spółka oraz Wnioskodawca występują do organu rentowego w trybie 24 ust. 6a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1778) o zaliczenie wpłat oraz wydanie przez organ rentowy pisemnej informacji na jakie zaległości wpłaty płatników zostały zaliczone przez organ rentowy.

Pod datą wystawienia przez organ rentowy informacji o zaliczeniu Spółka wystawia dowód księgowy w którym wskazuje kwotę składek na ubezpieczenia społeczne należnych od wynagrodzeń wypłaconych pracownikom za dany miesiąc rozliczeniowy w części finansowanej przez Spółkę i ewidencjonuje ww. dowód księgowy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i zalicza niniejszy wydatek do kosztów uzyskania przychodów danego okresu rozliczeniowego.

Także Wnioskodawca występuje do organu rentowego o zaliczenie wpłat na rachunek bankowy organu rentowego na poczet zaległości z tytułu należnych składek. Wnioskodawca pod datą wystawienia przez organ rentowy informacji o zaliczeniu odlicza zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne od dochodu do opodatkowania, natomiast zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne, po uwzględnieniu ograniczeń określonych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod datą wystawienia informacji przez organ rentowy, odlicza od należnego podatku dochodowego od osób fizycznych lub też należnych zaliczek.

Natomiast w przypadku składek na Fundusz Pracy Wnioskodawca pod datą wystawienia przez organ rentowy informacji o zaliczeniu wystawia dowód księgowy w którym wskazuje kwotę zapłaconych przez Wnioskodawcę osobiście składek na Fundusz Pracy i ewidencjonuje ww. dowód księgowy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zalicza niniejszy wydatek do kosztów uzyskania przychodów danego okresu rozliczeniowego.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy Wnioskodawca w roku podatkowym 2018 i w latach podatkowych następnych po zapłacie lub wyegzekwowaniu zaległości z tytułu składek, pod datą wystawienia pisemnej informacji przez organ rentowy, ma prawo wystawienia dowodu księgowego ze wskazaniem kwoty zapłaconych składek i zaewidencjonowania ww. dowodu w podatkowej księdze przychodów oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu danego okresu rozliczeniowego (kwartał, rok) zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne należnych od wynagrodzeń wypłaconych pracownikom Spółki, w części finansowanej przez pracodawcę oraz zaległości z tytułu zapłaconych osobiście przez Wnioskodawcę po terminie ustawowym składek na Fundusz Pracy ?


Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z zatrudnianiem przez Spółkę pracowników przy wykonywaniu usług i wydatki związane ze wspólnikami spółki jawnej z tytułu składek na Fundusz Pracy mają bezpośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Z uwagi na powyższe na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca ma prawo w roku podatkowym 2018 i w latach podatkowych następnych po zapłacie lub wyegzekwowaniu zaległości z tytułu składek, pod datą wystawienia pisemnej informacji przez organ rentowy, wystawienia dowodu księgowego i zaewidencjonowania ww. dowodu w podatkowej księdze przychodów i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu danego okresu rozliczeniowego (kwartał, rok) zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne należnych od wynagrodzeń wypłaconych pracownikom Spółki, w części finansowanej przez pracodawcę oraz zaległości z tytułu zapłaconych osobiście przez Wnioskodawcę po terminie ustawowym składek na Fundusz Pracy. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż ww. składki zostały zapłacone po terminie ustawowym, gdyż w sprawie terminu zaliczania ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu znajduje ograniczenie o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zasady tworzenia, organizacji, funkcjonowania i likwidacji spółek regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1577 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 ww. ustawy, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Stosownie do treści art. 22 Kodeksu spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników.

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jawnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odrębnym źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.


W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:


  1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
  2. spółkę kapitałową w organizacji,
  3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.


Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.


Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:


  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.


Stosownie do art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Natomiast art. 24a ust. 7 tej ustawy zawiera delegację dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia - w drodze rozporządzenia, sposobu prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowych warunków, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.

Podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być wyłącznie dowody księgowe spełniające warunki określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t. j. Dz.U. z 2017 poz. 728).


Zgodnie z postanowieniami § 12 ust. 3, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:


    1) faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

    1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:


    a) datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,

    b) wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dotyczącymi transakcji określonych w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, 1948, 1997 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 460) dokonanych bez pośrednictwa rachunku płatniczego,

    c) wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,

    d) podpis osoby sporządzającej dokument, lub


    2) inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:


    a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

    b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

    c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

    d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych


    - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.


W myśl § 13 ww. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:


  1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
  2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
  3. dowody przesunięć;
  4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
  5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.


Zgodnie z art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. Nr 205, poz. 963 z poźn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:


  1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
  2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.


W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.



W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 55a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 23 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych należnych od wypłaconych wynagrodzeń z tytułu umowy o pracę uzależniony jest od momentu wypłaty tych wynagrodzeń oraz uiszczenia ww. składek.

W przypadku, gdy wynagrodzenia wypłacane są w miesiącu, za który są należne, składki od tych wynagrodzeń stanowią koszty uzyskania przychodu miesiąca, za który należne są ww. wynagrodzenia, o ile składki te uiszczone zostały w terminach wynikających z odrębnych przepisów.

Natomiast w przypadku, gdy wynagrodzenia wypłacane są w miesiącu następnym po miesiącu, za który wynagrodzenia te są należne (o ile termin tej wypłaty wynika z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony) składki należne od tych wynagrodzeń stanowią koszty uzyskania przychodów miesiąca, za który należne są te wynagrodzenia, o ile uiszczone zostały do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który wynagrodzenia te są należne.

Jednakże w sytuacji, gdy składki należne od wypłaconych wynagrodzeń zostały uiszczone w terminie późniejszym, momentem zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów będzie moment zapłaty ww. składek.


Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która to spółka jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Wspólnikami spółki jawnej są dwie osoby fizyczne, a Wnioskodawca posiada 50,00 % udziału w przychodach, kosztach i dochodach spółki jawnej.

W roku podatkowym 2018 spółka jawna jest zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem. Spółka zatrudnia pracowników i jako płatnik jest zobowiązana do naliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, składek na Fundusz Pracy i FGŚP (zwane składkami). Wnioskodawca nie jest zatrudniony w Spółce na umowę o pracę i jako wspólnik samodzielnie opłaca składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i składki na Fundusz Pracy, zwane dalej składkami.

Z uwagi na trudności finansowe, należności z tytułu składek są opłacane przez Spółkę i Wnioskodawcę po terminie ustawowym lub też egzekwowane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (zwany dalej organem rentowym), z rachunków bankowych.

Po zapłacie składek Spółka oraz Wnioskodawca występują do organu rentowego w trybie 24 ust. 6a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 ) o zaliczenie wpłat oraz wydanie przez organ rentowy pisemnej informacji na jakie zaległości wpłaty płatników zostały zaliczone przez organ rentowy.

Pod datą wystawienia przez organ rentowy informacji o zaliczeniu Spółka wystawia dowód księgowy w którym wskazuje kwotę składek na ubezpieczenia społeczne należnych od wynagrodzeń wypłaconych pracownikom za dany miesiąc rozliczeniowy w części finansowanej przez Spółkę i ewidencjonuje ww. dowód księgowy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i zalicza niniejszy wydatek do kosztów uzyskania przychodów danego okresu rozliczeniowego.

Także Wnioskodawca występuje do organu rentowego o zaliczenie wpłat na rachunek bankowy organu rentowego na poczet zaległości z tytułu należnych składek. Wnioskodawca pod datą wystawienia przez organ rentowy informacji o zaliczeniu odlicza zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne od dochodu do opodatkowania, natomiast zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne, po uwzględnieniu ograniczeń określonych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod datą wystawienia informacji przez organ rentowy, odlicza od należnego podatku dochodowego od osób fizycznych lub też należnych zaliczek.

Natomiast w przypadku składek na Fundusz Pracy Wnioskodawca pod datą wystawienia przez organ rentowy informacji o zaliczeniu wystawia dowód księgowy w którym wskazuje kwotę zapłaconych przez Wnioskodawcę osobiście składek na Fundusz Pracy i ewidencjonuje ww. dowód księgowy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zalicza niniejszy wydatek do kosztów uzyskania przychodów danego okresu rozliczeniowego.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że wydatki poniesione na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (od wynagrodzeń wypłaconych pracownikom w części finansowanej przez Spółkę) – mogą zostać ujęte w ciężarze kosztów podatkowych. Wydatki te spełniają bowiem definicję kosztu podatkowego, określoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie zostały uznane za wydatki niestanowiące kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ww. ustawy.

Jednakże, ze względu na uchybienie terminom, o których mowa w art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przedmiotowej sprawie do składek tych znajduje zastosowanie art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d ww. ustawy.

Należy zatem stwierdzić, iż wydatki na pokrycie ww. składek – na moment ich zapłaty (bądź wyegzekwowania) – mogą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, proporcjonalnie do przysługującego mu prawa do udziału w zyskach Spółki.

Również wydatki na opłacenie składek na Fundusz Pracy, poniesione osobiście przez Wnioskodawcę mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodu (na moment ich zapłaty bądź wyegzekwowania). Wydatek ten został bowiem poniesiony przez Wnioskodawcę i niewątpliwie ma związek z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnośnie kwestii udokumentowania ww. wydatków wskazać należy, iż stosownie do art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.


Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zwraca jednak uwagę, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających.

Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może zatem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym kontroli podatkowej czy postepowania podatkowego prowadzonego w oparciu o konkretną dokumentację.

Ostateczna ocena, czy wydatek został prawidłowo udokumentowany, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Natomiast Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie może dokonać takiej oceny, albowiem postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej wyklucza analizę materiału dowodowego w sprawie.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz.1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj