Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB3/423-409/14/18-S/MK
z 21 maja 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 listopada 2017 r. sygn. akt II FSK 2725/15 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 27 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją wydarzenia promocyjnego (mini targów) – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 15 września 2014 r. został złożony, uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2018 r., ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją wydarzenia promocyjnego – mini targów.


Dotychczasowy przebieg postępowania.


W dniu 8 grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał indywidualną interpretację znak ITPB3/423-409/14/MK, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną wniósł pismem z dnia 21 grudnia 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. znak ITPB3/423W-59/14/MK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 27 lutego 2015 r. Wnioskodawca złożył skargę na wyżej wymienioną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Ol 229/15 – oddalił skargę na zaskarżoną interpretację indywidualną.


Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, spółka złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wyrokiem z dnia 15 listopada 2017 r. sygn. akt II FSK 2725/15 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił zaskarżoną interpretacje indywidualną.


Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in. że: stanowisko prezentowane w zakresie wskazanych wydatków „w tej konkretnie sprawie przez Ministra Finansów i przytoczona na jego poparcie argumentacja, dosyć bezkrytycznie powielona przez Sąd pierwszej instancji, budzą jednak zastrzeżenia jako nazbyt restrykcyjne i jednostronne.

Dotyczy to, m.in. przyjętej przez Ministra Finansów i zaakceptowanej przez Sąd pierwszej instancji metody rozdzielania wydatków uważanych za koszty uzyskania przychodów od wydatków, które kosztami takimi nie są, a więc według dokonanego w sposób autorytatywny i nazbyt restrykcyjny podziału na koszty bezpośrednie i niezbędne do przeprowadzenia targów oraz inne, czyli koszty reprezentacji.”

Sąd wskazał, że „nie sposób odmówić prawdziwości stwierdzeniom, że kolacja, nocleg w hotelu, czy przejazd autokarem nie niosą żadnego przekazu reklamowego, czy marketingowego, chodzi jednak o to, aby były one oceniane w całokształcie okoliczności faktycznych sprawy, jako elementy określonego przedsięwzięcia marketingowego, mającego na celu przekazanie informacji o Spółce i jej produktach, tu - obecnym i potencjalnym kontrahentom oraz przedstawicielom handlowym.

Spółka działa w określonych realiach gospodarczych, które mają charakter dynamiczny. To co dawniej mogło być uznane za reprezentację, do takiej kategorii nie zostanie obecnie zaliczone ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej i uzyskiwanie z tego tytułu przychodów. Respektowanie przy organizacji określonego przedsięwzięcia marketingowego pewnych przyjętych w danym środowisku gospodarczym standardów, o czym mowa w argumentacji Spółki, nie jest jednoznaczne z reprezentacją i nie musi oznaczać, iż dominującym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz. Zbyt wąskim ujęciem jest kwalifikowanie do kosztów uzyskania przychodów tylko tych elementów danego przedsięwzięcia marketingowego, które zawierają w sobie kierowany do uczestników przekaz o firmie i oferowanych przez nią produktach, bez uwzględnienia tych elementów, które doprowadziły do zaistnienia tego przekazu oraz które mu towarzyszą.

W rozpoznawanej sprawie w zorganizowanej przez Spółkę imprezie - mini targach nie było rozbudowanego programu rozrywkowego, a jedynym elementem, który z tego punktu widzenia mógłby budzić pewne obiekcje, była towarzysząca kolacji muzyka na żywo. Jednakże w tym przypadku, wprowadzenie do programu jedynego elementu o takim charakterze pozostawało w rozsądnych granicach nie było działaniem przesadzonym, można uznać go zatem za element całego przedsięwzięcia o charakterze marketingowym. Wyłączenie tego tylko jednego elementu z kosztów uzyskania przychodów byłoby w tym konkretnym przypadku sztuczne.

Jeżeli chodzi zaś o wydatki na kolację należy wziąć pod uwagę, że chodziło tu o imprezę całodniową. Podanie przez jej organizatora jednego ciepłego posiłku w ciągu dnia (Minister Finansów nie kwestionował przy tym jako kosztów uzyskania przychodów wydatków na serwowane w formie szwedzkiego bufetu zimne przekąski) nie było jakimś szczególnym przedsięwzięciem, któremu należałoby przypisać cechy reprezentacji, lecz stanowiło o stosowaniu się do przyjętych w środowisku gospodarczym standardów i respektowaniu dobrych obyczajów.

Także zapewnienie noclegów, jak zasadnie argumentowała Spółka, nie tyle było przejawem kształtowania dobrego wizerunku, lecz stanowiło pewnego rodzaju konieczność, wynikającą również z czasu trwania imprezy, jej ogólnopolskiego a nawet międzynarodowego zasięgu, jej usytuowania i w tym kontekście braku dogodnych połączeń środkami komunikacji publicznej. Trafna jest również poczyniona przez Spółkę uwaga, że gdyby nie te dwa ostanie punkty programu, tj. kolacja i nocleg, należałoby się liczyć z dużo mniejszą frekwencją uczestników, co stawiałoby pod znakiem zapytania zrealizowanie zasadniczego celu imprezy, tj. zapoznania możliwie szerokiego kręgu obecnych i potencjalnych kontrahentów z oferowanymi przez Spółkę wyrobami. Istotnie bowiem, jak wskazała Spółka, mogłoby się okazać, że mało kto byłby zainteresowany przybyciem na targi prezentujące ofertę Spółki, odbywające się w odległej lokalizacji, przemieszczaniem się pomiędzy poszczególnymi punktami imprezy na własny koszt oraz konieczności zagwarantowania sobie noclegu.

Mając na uwadze powyższe za zasadne uznać należy zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.”

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie dokonania kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją wydarzenia promocyjnego (mini targów) - wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Sp. z o.o. (dalej jako Wnioskodawca lub Spółka) jest producentem opakowań szklanych. Specjalizuje się w produkcji wysokojakościowych opakowań ze szkła. a od 2013, również szkła A Doświadczenie, stosowana przez Spółkę technologia produkcji oraz najnowocześniejsza aparatura kontrolno-pomiarowa pozwalają zapewnić najwyższą jakość oferowanych wyrobów dostosowanych do potrzeb klienta. Spółka opiera swą działalność produkcyjną na opatentowanych, unikalnych technologiach i doświadczeniu uznanego na rynkach międzynarodowych producenta wysokiej klasy opakowań kosmetycznych.

Spółka poszerzyła swój zakres produkcji o szkło A, dla którego największy rynek zbytu znajduje się w zachodnich państwach unii europejskiej. Większość z produkowanego szkła A jest sprzedawana na rynkach zagranicznych, jednakże także na rynku polskim Spółka dostrzega potencjał zwiększenia sprzedaży.

Działając z zamiarem poszerzenia rynków zbytu oraz wypromowania nowej kategorii wyrobów - opakowań szklanych wykonanych za szkła A - Spółka wraz z dwoma Spółkami z Grupy, zorganizowała w dniu (…) 2014 roku wydarzenie promocyjne w postaci mini targów. Celem mini targów było zaprezentowanie każdej ze spółek organizujących mini targi, jej produktów oraz oferty dla klientów, tj. produkcji szkła, w tym co istotne – szkła A (B sp. z o.o.), produkcji opakowań plastikowych (C sp. z o.o.) oraz usług zdobienia szkła i plastiku (D sp. z o.o.).

Program mini targów obejmował: rejestrację uczestników w siedzibie B sp. z o.o., przywitanie uczestników i prezentację Spółki, zwiedzanie Spółki, poczęstunek, przejazd autokarami do C i D, zwiedzanie C i D, przejazd do hotelu i poczęstunek, kolację w restauracji, w ramach której została zorganizowana na zakończenie targów prezentacja informacji o Spółkach organizujących konferencję oraz ich produktach, a także podsumowanie targów.

Na mini targi zaproszeni zostali obecni kontrahenci Spółki oraz potencjalni nowi kontrahenci. Wśród osób zaproszonych znalazły się także osoby reprezentujące przedsiębiorców działających jako przedstawiciele handlowi na terytorium innych państw (np. Włochy, Rosja, itd.) pośredniczący w sprzedaży wyrobów B w tych regionach.

Dzięki przedstawieniu w trakcie targów oferty Spółki, zaplecza technicznego i sposobu produkcji szkła, zaproszeni goście mogli zapoznać się z oferowanymi towarami, ich jakością i - co istotne - procesem produkcji. W konsekwencji, dzięki pozyskanej wiedzy i zrozumieniu procesu produkcji, Spółka liczy z jednej strony na wzrost liczby zamówień, a z drugiej na łatwiejszą współpracę z kontrahentami.

Oprócz punktów merytorycznych programu, uczestnikom został zaoferowany nocleg oraz wyżywienie (poczęstunek w ramach prezentacji w formie szwedzkiego stołu - kawa, herbata, zimne przekąski - oraz kolacja).

Decyzja organizatorów odnośnie noclegów była podyktowana tym, iż targi były całodzienne, a położenie B uniemożliwiało swobodny dojazd i powrót, w tym publicznymi środkami komunikacji, w szczególności gościom przybywającym z zagranicy oraz z innych, w tym także odległych zakątków Polski. Oferowane przez Spółkę posiłki dla uczestników targów związane są z faktem, iż targi trwały w sposób ciągły i były zakończone wieczorną prezentacją.

Bezpośrednio po prezentacji gościom serwowano wieczorny ciepły posiłek, a całości towarzyszyła oprawa muzyczna (muzyka na żywo). Spółka oferując uczestnikom targów posiłki postanowiła tym samym przejąć wzorce zaobserwowane podczas uczestnictwa jej pracowników w rożnych służbowych spotkaniach (targi, szkolenia, konferencje), które polegają na obowiązkowym zapewnieniu przerw kawowych i posiłków dla wszystkich uczestników takich spotkań. Spółka uważa, iż skoro jest to obecnie standardem to nie dostosowanie się do niego byłoby dużym nietaktem wobec gości, a w konsekwencji całe mini targi zostałoby przez uczestników odebrane negatywnie.

W ramach organizacji mini targów poniesione zostały także wydatki na gadżety reklamowe (ulotki, banery, zaproszenia, itp.), przejazdy autokarami (m.in. transfer uczestników z/do lotniska oraz pomiędzy zakładami organizatorów mini targów), wynajem sali konferencyjnej i oprawę muzyczną.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że poniesione wydatki na zorganizowanie „mini targów” (określone jako suma wydatków poniesionych przez B w związku z organizacją mini targów) zostały przez nią zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Poniesione wydatki na zorganizowanie „mini targów” (określone jako suma wydatków poniesionych przez B w związku z organizacją przez Spółkę mini targów), zostały poniesione zgodnie z zawartą umową przez B (który dokonał płatności za organizację mini targów), a dwie pozostałe spółki zapłaciły wynagrodzenie z tytułu organizacji mini targów

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji z dnia 10 września 2014 roku działając z zamiarem poszerzenia rynków zbytu oraz wypromowania nowej kategorii wyrobów - opakowań szklanych wykonanych ze szkła opalowego - Spółka we własnym interesie oraz w interesie dwóch innych Spółek z grupy, zorganizowała w dniu (…) 2014 roku wydarzenie promocyjne w postaci mini targów.

W sprawie organizacji mini targów pomiędzy trzema ww. Spółkami w dniu (…) została zawarta umowa potwierdzająca ustne porozumienie z 2014 roku w zakresie organizacji w postaci mini targów organizowanych przez B Sp. z o.o.

Zgodnie z ustnym porozumieniem, celem mini targów było zaprezentowanie każdej ze stron umowy, ich produktów oraz oferty dla klientów.

Wnioskodawca zobowiązał się do dokonania płatności za organizację mini targów, natomiast pozostałe Spółki zobowiązały się do zapłacenia wynagrodzenia z tego tytułu.

W ustnym porozumieniu strony nie doprecyzowały jednak wysokości wynagrodzenia płatnego przez pozostałe Spółki, w związku z czym Wnioskodawca w dniu (…) 2014 roku wystawił dwóm pozostałym Spółkom faktury, w której każdej z nich ustalił wynagrodzenie w wysokości 1/3 podstawy wyliczenia wynagrodzenia (tj. zgodnie z § 2 pkt 2 umowy - sumy wydatków, jaki B poniósł w związku z organizacją mini targów, tj. na gadżety reklamowe, wynajem sali konferencyjnej, oprawę muzyczną, przewóz uczestników, noclegi i wyżywienie; do podstawy wyliczenia wynagrodzenia nie wliczane były ewentualne wydatki na napoje alkoholowe).


(…) 2014 roku zostały więc wystawione następujące faktury:


  1. faktura nr XY/2014, nabywca C Sp. z o.o., z tytułu organizacji mini targów w dniu (…) 2014 roku, wartość netto (…) zł, wartość brutto (…) zł;
  2. faktura nr XX/2014, nabywca D Spółka z o.o., z tytułu organizacji mini targów w dniu (…) 2014 roku, wartość netto (…) zł, wartość brutto (…) zł.


Niemniej, w efekcie umowy z dnia (…) 2014 roku zostały ustalone kwoty w sposób następujący:


  1. zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 umowy, C zapłaci Spółce wynagrodzenie w wysokości 30% podstawy wyliczenia wynagrodzenia,
  2. zgodnie z § 2 punkt 1.2, D Spółka z o.o. zapłaci Spółce wynagrodzenie w wysokości 10% podstawy wyliczenia wynagrodzenia.


Tak ustalone kwoty wynagrodzenia wynikały z okoliczności, że D była wówczas nową spółką, którą ówcześnie cechowała znacznie mniejsza skala produkcji niż pozostałe strony umowy. W przypadku Spółki D targi służyły jedynie zapoznaniu Klientów z firmą.

Mniejsza część podstawy wyliczenia wynagrodzenia w stosunku do C wynikała z faktu, że mini targi w największej mierze służyły prezentacji i promocji B, co wynikało z programu targów (przedstawionego w § 1 ust. 1 pkt 2 umowy). Z tego też względu w zakresie wysokości wynagrodzenia płatnego przez pozostałe Spółki z tytułu organizacji przez Wnioskodawcę mini targów ustalono wskazaną wyżej proporcję.


W ślad za powyższą umową, Spółka w dniu (…) 2014 roku wystawiła korekty powyższych faktu :


  1. korekta faktury nr 24/2014 z dnia (…) 2014 roku do faktury nr XY/2014, w rezultacie czego C Sp. z o.o. poniosła wydatek w wysokości (…) zł netto,
  2. korekta faktury nr 23/2014 z dnia (…) 2014 roku do faktury nr XX/2014, w rezultacie czego D Spółka z o.o. poniosła wydatek w wysokości (…) zł netto.


W rezultacie, podstawa wyliczenia wynagrodzenia stanowiąca sumę wydatków poniesionych na organizację mini targów, tj. gadżety reklamowe, wynajem sali konferencyjnej, oprawę muzyczną, przewóz uczestników, noclegi i wyżywienia, została rozdzielona zgodnie z następującym kluczem podziału:


  1. B Sp. z o.o. - 60% (tj. (…) zł netto),
  2. C - 30% (tj. (…) zł netto),
  3. D - 10% (tj. (…) zł netto).


Podstawa wyliczenia wynagrodzenia za organizację mini targów rozumiana jako suma poniesionych wydatków wyniosła (…) zł netto.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki poniesione na organizację mini targów?


Formułując własne stanowisko w sprawie, Spółka wskazała, że będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych wszystkich wydatków poniesionych na organizację opisanych mini targów jako poniesione w celu reklamy Spółki, a tym samym mające związek z uzyskiwaniem przychodów.

Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wydatki na reklamę nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy PDOP jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodu. Dlatego też należy uznać, iż skoro mają one związek z uzyskiwaniem przychodu, powinny być zaliczone do kosztów podatkowych. Bez wątpienia wydatki na organizację targów, które z założenia mają na celu promocję Spółki i jej produktów są takimi wydatkami. W związku z tym, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów takie wydatki jak wydatki na ulotki, banery reklamowe, broszury, zaproszenia, itp.

Z uwagi na brzmienie art. 16 ust. 1 kpt 28 ustawy PDOP mogą powstać pewne wątpliwości, co do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z organizacją targów takich jak: poczęstunek, noclegi, przewóz uczestników szkolenia, oprawa muzyczna oraz kolacja na zakończenie targów. W art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy PDOP wskazano, że do kosztów podatkowych nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Pojęcie kosztów reprezentacji budziło duże kontrowersje i spory co do jego znaczenia oraz zakresu stosowania zarówno wśród organów podatkowych, jak również sądów administracyjnych. Wynikiem tego był wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 17 czerwca 2013 roku o sygn. akt II FSK 702/11 w myśl którego „Tylko wydatki na zakup tych usług gastronomicznych stanowiących koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 20 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.”


W konsekwencji wyroku, Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 25 listopada 2013 roku nr DD6/033/127/ SOH/2013/RD-120521, w której wskazał na okoliczności, które powinny być brane przy zaliczaniu wydatków do kosztów podatkowych:


  1. „Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.
  2. Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych, etc, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.
  3. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.
  4. Każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem okoliczności w jakich doszło do poniesienia omawianych wydatków. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 updop lub art. 22 ust. 1 updof, czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny", „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”. Tego rodzaju, przykładowo podane wydatki, nie mieszczące się w kategorii kosztów uzyskania przychodów, nie mogą być w ogóle rozważane w kontekście wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof.”


Zgodnie z powyższymi wytycznymi, za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy PDOP uznaje się te wydatki, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Stosownie do przedmiotowej interpretacji ogólnej, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy PDOP ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki, napoje, a także posiłki niezależnie od miejsca ich podawania, podawane podczas prowadzenia rozmów i negocjacji z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc, dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Spółka zorganizowała mini targi, których głównym celem była promocja działalności Spółki oraz oferowanych przez nią produktów, a w konsekwencji zwiększenie sprzedaży, jak również poszerzenie rynku zbytu w przypadku nowego produktu. Wszystkie wydatki związane z organizacją mini targów zostały poniesione w celu reklamy Spółki oraz podjęcia lub kontynuacji rozmów handlowych albo rozpoczęcia negocjacji już zawartych umów. Wydarzenie to miało niewątpliwie związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a wszelkie wydatki poniesione na jego organizację były celowe i uzasadnione. Poniesione wydatki nie stanowiły celu samego w sobie, nie były przeznaczone na stworzenie jedynie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy, ale były elementem działań marketingowych.

Obecnie powszechnie przyjętą praktyką jest zapewnianie uczestnikom targów poczęstunku lub posiłku, tym bardziej, gdy targi trwają cały dzień nieprzerwanie. Aktualne standardy przewidują, iż nawet szkolenia, finansowane ze środków publicznych, jeżeli trwają co najmniej 6 godzin, muszą oferować uczestnikom napoje i posiłek. W tej sytuacji nie do pomyślenia nawet jest zorganizowanie całodziennego spotkania, które nie będzie gwarantowało możliwości spożywania napojów ciepłych i zimnych, a także zjedzenia posiłku. Takie standardy obowiązują w sytuacjach, gdy uczestnik szkolenia mieszka w tej samej miejscowości, a co dopiero gdy przyjeżdża spoza niej lub jest z innego kraju.

W ocenie Spółki, brak zapewnienia posiłków uczestnikom mini targów wiązałoby się z negatywną oceną wydarzenia i samej Spółki. W opinii Spółki racjonalnym działaniem było zapewnienie uczestnikom noclegów, gdyż położenie miejscowości uniemożliwia swobodne przemieszczanie się środkami komunikacji publicznej (zakończenie targów przewidziane jest na wieczór), tym bardziej w sytuacji, gdy część uczestników przyjeżdża z zagranicy lub odległych części Polski. W sytuacji, gdyby Spółka nie oferowała dla tych uczestników noclegu, wielu z nich zmuszonych byłoby opuścić targi dużo wcześniej lub nie mogłoby przybyć na targi ze szkodą dla Spółki (mniejsza liczba osób uczestniczących w targach jest równoznaczna z mniejszą ilością osób zapoznanych z aktualną ofertą Spółki, co mogłoby mieć wpływ na ilość zawartych umów sprzedaży). Racjonalne było także zapewnienie transferu uczestników pomiędzy zakładami spółek organizujących targi. Bez tego elementu nie byłaby możliwa sprawna realizacja programu targów.

Spółka stoi na stanowisku, iż poniesione przez nią wydatki na organizację mini targów mogą być w pełnej wysokości zaliczone do kosztów podatkowych. Zapewnienie poczęstunku, noclegów, urozmaicenie spotkania poprzez element muzyki na żywo, podanie ciepłej kolacji czy transferu uczestników targów nie może być kwalifikowane jako koszty reprezentacji nie stanowiące kosztów podatkowych, gdyż wydatki te są elementem działań marketingowych Spółki, które mają na celu zwiększenie przychodów. Potwierdzeniem słuszności stanowiska przyjętego przez Spółkę może być interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2011 roku znak IBPBI/2/423-1929/10/AP wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

W uzupełnieniu wniosku, w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanowiska Spółka wskazała, że podziela swoje stanowisko wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 10 września 2014. Poniesione wydatki na organizację mini targów stanowią koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Poniesione przez Spółkę wydatki związane były z organizacją mini targów, których głównym celem była promocja działalności Spółki oraz oferowanych przez nią produktów, a w konsekwencji zwiększenie sprzedaży, jak również poszerzenie rynku zbytu w przypadku nowego produktów. Poniesione wydatki obejmowały sumę wydatków związanych z organizacją mini targów, tj. gadżety reklamowe, wynajem sali konferencyjnej, oprawę muzyczną, przewóz uczestników, noclegi i wyżywienia; do podstawy wyliczenia tej sumy wydatków nie wliczono ewentualnych wydatków na napoje alkoholowe.


Wskazane wydatki zostały poniesione w celu sfinansowania mini targów, których program obejmował:


  • rejestrację uczestników w siedzibie Spółki,
  • przywitanie uczestników i prezentację Spółki, zwiedzanie Spółki i poczęstunek,
  • przejazd autokarami do C oraz D i zwiedzanie tych spółek,
  • przejazd do hotelu i poczęstunek,
  • kolację w restauracji, w ramach której zorganizowano na zakończenie targów prezentację informacji o spółkach i ich produktach oraz podsumowanie targów, przy czym kolacji towarzyszyła muzyka na żywo


Zarówno wydatki pierwotnie uznane przez organ podatkowy za koszty uzyskania przychodu (wyżywienie, wydatki na gadżety reklamowe, wynajem sali konferencyjnej), jak i wydatki pierwotnie przez organ kwestionowane (tj. koszty transportu, kolacji, muzyki na żywo podczas kolacji czy wydatki na nocleg) zostały poniesione w interesie Spółki.

Nie można byłoby ich uznać za koszt uzyskania przychodu, gdyby, zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 28 CIT, stanowiły koszt reprezentacji, w szczególności poniesiony na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 listopada 2017 roku, sygn. II FSK 2725/15 (uchylającym wydaną pierwotnie interpretację) nie sposób odmówić prawdziwości stwierdzeniom, że kolacja, nocleg w hotelu czy przejazd autokarem nie niosą żadnego przekazu reklamowego czy marketingowego, chodzi jednak o to, aby były one oceniane w całokształcie okoliczności faktycznych sprawy, jako elementy przedsięwzięcia marketingowego, mającego na celu przekazanie informacji o Spółce i jej produktach, tu - obecnym i potencjalnym kontrahentom oraz przedstawicielom handlowym.

Wszystkie elementy składające się na mini targi oraz poniesione wydatki na ich organizację wpisują się w standardowy przebieg podobnych wydarzeń o charakterze marketingowych. Zorganizowane przez Spółkę przedsięwzięcie w pełni wpisuje się w powszechnie przyjętym w środowisku standardzie takich wydarzeń. Co więcej - z uwagi na okoliczność, że targi nie miały jedynie charakteru lokalnego, lecz ich zasięg wykraczał poza terytorium Polski - co w kontekście miejsca odbywania się siedziby targów - poniesione wydatki na nocleg, kolację czy transport były uzasadnione i racjonalne.

Jak wskazał NSA we wskazanym powyżej wyroku: mogłoby okazać się, że mało kto byłby zainteresowany przybyciem na targi prezentujące ofertę Spółki, odbywające się w odległej lokalizacji, przemieszczaniem się pomiędzy poszczególnymi punktami imprezy na własny koszt oraz konieczności zagwarantowania sobie noclegu.

Również wydatek poniesiony na występ muzyczny (w postaci towarzyszącej kolacji muzyki na żywo), stanowi element o rozsądnym charakterze, a wykluczenie go z kosztów uzyskania przychodu byłoby w danym przypadku sztuczne. Całokształtowi wydatków poniesionych przez Spółkę nie należy zatem przypisywać cech reprezentacji, a w konsekwencji stanowią one zgodnie z art. 15 ust. 1 CIT koszt uzyskania przychodów.

Udział innych Spółek z grupy sprawił, iż zakres promowanych produktów powiększył się o te z tworzyw sztucznych (C) czy usług obróbki opakowań (D). Dzięki takiej kompleksowości mini targi były wydarzeniem bardziej atrakcyjnym, istotnym dla szerszego grona przedsiębiorców.

W związku z tym Spółka B zorganizowała targi i poniosła całość wydatków, a następnie zgodnie z umową - refakturowała część poniesionych wydatków na dwie pozostałe spółki. W stosunku do pozostałych spółek Wnioskodawca refakturował poniesione wydatki w wysokości (…) zł netto (w stosunku do C Sp. z o.o.) oraz w wysokości (…) zł netto (w stosunku do D Spółka z o.o.).

Refakturowanie jest niczym innym jak pewnego rodzaju „odsprzedażą” usług w sytuacji, gdy jeden z podmiotów nabywa daną usługę i następne sprzedaje bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta. Dla celów podatkowych przyjmuje, że refakturując usługę podatnik faktycznie świadczy usługi we własnym imieniu - czynność taka powoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie podatnika refakturującego usługę i jednocześnie podatnik jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wszelkich wydatków poniesionych w celu świadczenia refakturowanych usług.

Wydatki takie wykazują bowiem bezpośredni związek z przychodami związanymi z należnościami wykazanymi na fakturach. Spełnione są więc przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 CIT zgodnie z którymi kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszty wynikające z otrzymanych przez Spółkę faktur, które następnie podlegają w części lub w całości refakturowaniu stanowią bezpośrednio koszt uzyskania przychodu - koszt poniesiony w celu refakturowania usługi wiąże się bezpośrednio z przychodem z tytułu refaktury oraz wywołuje skutek podatkowy w postaci uzyskania przychodu w momencie wystawienia faktury.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 listopada 2017 r. sygn. akt II FSK 2725/15.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj