Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.115.2018.2.MD
z 25 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniach 30 kwietnia i 23 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 30 kwietnia i 23 maja 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w dniu 23 listopada 2016 r. małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane. Od tego czasu Wnioskodawczyni i jej dwie córki – w wieku 12 lat i 6 lat – mieszkają same.

Sąd powierzył Wnioskodawczyni wykonywanie władzy rodzicielskiej nad córkami. Ograniczył władzę rodzicielską ojca dzieci do prawa współdecydowania o istotnych sprawach życiowych, takich jak wybór szkoły, zawodu, sposobu leczenia.

Sąd ustalił również kontakty ojca z dziećmi, jednakże nie trzyma się on wyznaczonych terminów. Dzieci powinny spędzać z ojcem co drugi weekend (od piątku do niedzieli). Natomiast w ciągu ubiegłego roku takich weekendów było zaledwie kilka. Ojciec dziewczynek zawsze tłumaczył, że ma już inne plany (założył nową rodzinę). Dzieci zabierał do siebie tylko wtedy, kiedy jechał na weekend do swoich rodziców. Co jakiś czas w ciągu tygodnia dzieci przebywały u ojca 2-3 godziny po południu i wracały do domu.

Koszty, które ponosi ojciec dzieci, to alimenty w wysokości 350 zł na każde dziecko.

W dniu 23 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni została poinformowana sms-em przez byłego męża, że odliczył 50% ulgi z tytułu wychowania dzieci oraz żeby Wnioskodawczyni odliczyła pozostałą część. Postawił Wnioskodawczynię przed faktem dokonanym. Nie spodziewając się tego Wnioskodawczyni rozliczyła się kilka dni wcześniej, odliczając przysługującą jej ulgę na dwójkę dzieci. Jednakże z obawy przed konsekwencjami finansowymi Wnioskodawczyni złożyła korektę zeznania podatkowego, anulując ulgę na jedno dziecko.

W roku podatkowym 2017 Wnioskodawczyni uzyskała dochody opodatkowane według skali podatkowej.

Były mąż Wnioskodawczyni nie wywiązuje się z podstawowych obowiązków rodzicielskich, nie uczestniczy aktywnie w wychowywaniu dzieci, nie troszczy się o ich fizyczny i duchowy rozwój. Pomimo posiadania ograniczonych praw rodzicielskich nie zajmuje się nimi, a jego kontakty są sporadyczne. Były mąż nie wykonuje władzy rodzicielskiej.

Ponadto, ojciec dzieci Wnioskodawczyni zmienia miejsce zatrudnienia i zamieszkania, wyprowadzając się 70 km od miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni. W maju 2018 r. urodzi mu się kolejna córka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni przysługuje i będzie przysługiwała w przyszłości ulga prorodzinna w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, to ona powinna odliczać w całości ulgę z tytułu wychowywania dzieci.

Pieniądze z tytułu ulgi prorodzinnej są przeznaczone na potrzeby dzieci takie jak: jedzenie, ubranie, lekarstwa, wizyty lekarskie, wycieczki szkolne, itp. To Wnioskodawczyni zajmuje wszystkimi sprawami związanymi z dziećmi. Natomiast u ojca dzieci pojawiają się sporadycznie. Ojciec odmawia również dzieciom kupowania słodyczy, uznając że to należy do obowiązków matki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
   
   
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 27f ust. 3 w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 4 cytowanej ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Jak wynika z art. 27 ust. 7 powołanej ustawy przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Stosownie do art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z wniosku wynika, że wyrokiem Sądu Okręgowego w dniu 23 listopada 2016 r. małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane. Od tego czasu Wnioskodawczyni i jej dwie córki – w wieku 12 lat i 6 lat – mieszkają same. Sąd powierzył Wnioskodawczyni wykonywanie władzy rodzicielskiej nad córkami. Ograniczył władzę rodzicielską ojca dzieci do prawa współdecydowania o istotnych sprawach życiowych, takich jak wybór szkoły, zawodu, sposobu leczenia. Sąd ustalił również kontakty ojca z dziećmi, jednakże nie trzyma się on wyznaczonych terminów. Dzieci powinny spędzać z ojcem co drugi weekend (od piątku do niedzieli). Natomiast w ciągu ubiegłego roku takich weekendów było zaledwie kilka. Ojciec dziewczynek zawsze tłumaczył, że ma już inne plany (założył nową rodzinę). Dzieci zabierał do siebie tylko wtedy, kiedy jechał na weekend do swoich rodziców. Co jakiś czas w ciągu tygodnia dzieci przebywały u ojca 2-3 godziny po południu i wracały do domu. Koszty, które ponosi ojciec dzieci, to alimenty w wysokości 350 zł na każde dziecko. W dniu 23 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni została poinformowana sms-em przez byłego męża, że odliczył 50% ulgi z tytułu wychowania dzieci oraz żeby Wnioskodawczyni odliczyła pozostałą część. Postawił Wnioskodawczynię przed faktem dokonanym. Nie spodziewając się tego Wnioskodawczyni rozliczyła się kilka dni wcześniej, odliczając przysługującą jej ulgę na dwójkę dzieci. Jednakże z obawy przed konsekwencjami finansowymi Wnioskodawczyni złożyła korektę zeznania podatkowego, anulując ulgę na jedno dziecko. W roku podatkowym 2017 Wnioskodawczyni uzyskała dochody opodatkowane według skali podatkowej. Były mąż Wnioskodawczyni nie wywiązuje się z podstawowych obowiązków rodzicielskich, nie uczestniczy aktywnie w wychowywaniu dzieci, nie troszczy się o ich fizyczny i duchowy rozwój. Pomimo posiadania ograniczonych praw rodzicielskich nie zajmuje się nimi, a jego kontakty są sporadyczne. Były mąż nie wykonuje władzy rodzicielskiej. Ponadto, ojciec dzieci Wnioskodawczyni zmienia miejsce zatrudnienia i zamieszkania, wyprowadzając się 70 km od miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni. W maju 2018 r. urodzi mu się kolejna córka.

Z powołanych powyżej regulacji prawnych wynika, że odliczenie w ramach tak zwanej ulgi prorodzinnej dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Ustawodawca w analizowanym przepisie prawo do odliczenia ulgi przez podatników będących rodzicami małoletnich dzieci uzależnił od wykonywania przez nich władzy rodzicielskiej.

Pojęcie władzy rodzicielskiej nie zostało zdefiniowane na użytek ustawy podatkowej, co oznacza, że definicji tego pojęcia należy poszukiwać na gruncie przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), który stanowi, że dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską (art. 92), a władza rodzicielska co do zasady przysługuje obojgu rodzicom (art. 93 § 1). Stosownie do art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka z poszanowaniem jego godności i praw. W myśl art. 96 ww. Kodeksu rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Z kolei zgodnie z art. 97 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Zatem samo utrzymywanie kontaktów z dzieckiem nie jest rozstrzygające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Dotyczy to również wykonywania obowiązku alimentacyjnego.

W świetle opisanych okoliczności faktycznych oraz powołanych przepisów prawa podatkowego uznać należy, że skoro w stosunku do małoletnich dzieci Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską, sprawując nad nimi faktyczną pieczę w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, to za 2017 r. jest uprawniona (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej.

W związku z tym – jak podaje Wnioskodawczyni – że były mąż nie wywiązywał się z podstawowych obowiązków rodzicielskich, nie uczestniczył aktywnie w wychowaniu dzieci, nie troszczył się o fizyczny i duchowy ich rozwój to w przedmiotowej sprawie wyłącznie Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi na dzieci i odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2017 r. na każde z nich w całości kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawo do odliczenia całej kwoty ulgi na małoletnie dzieci będzie przysługiwało Wnioskodawczyni również w latach przyszłych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności Wnioskodawczyni będzie nadal wyłącznie wykonywała władzę rodzicielską.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 powołanej ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.