Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.247.2018.1.AC
z 30 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od maja 1989 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Do lutego 2018 r. pozostawał w związku małżeńskim. W okresie trwania małżeństwa Wnioskodawca nabywał różnego rodzaju środki trwałe, od zakupu których odliczał podatek od towarów i usług.

Na chwilę obecną Wnioskodawca z żoną jest po rozwodzie i notarialnym podziale majątku wspólnego. W wyniku podziału żona Wnioskodawcy otrzymała dom wchodzący w skład majątku osobistego małżonków oraz samochód osobowy, który został wpisany jako środek trwały firmy Wnioskodawcy w momencie jego wykupu z leasingu. Wnioskodawca natomiast w ramach podziału otrzymał prowadzoną przez siebie firmę wraz z jej majątkiem. Podział majątku wspólnego nastąpił bez spłat i dopłat. Samochód, który w ramach podziału otrzymała żona Wnioskodawcy był najpierw użytkowany w firmie Wnioskodawcy na podstawie umowy leasingu operacyjnego, następnie w grudniu 2016 r. został z leasingu wykupiony i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Leasing był opłacany miesięcznie, a od każdej raty leasingowej był odliczany podatek od towarów i usług w wysokości 50% wartości wykazanej na fakturze. Pozostała (nieodliczona) część podatku od towarów i usług wraz z kwotą netto była zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z podziałem majątku, w ramach którego żona Wnioskodawcy otrzymała samochód będący środkiem trwałym Jego firmy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu?
2. Czy w związku z tym, że w ramach podziału majątku żona Wnioskodawcy otrzymała samochód osobowy, będący środkiem trwałym w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania podatku należnego z tego tytułu? Jeżeli tak, to od jakiej wartości samochodu? Czy Wnioskodawca będzie mógł wówczas skorzystać z opcji korekty nieodliczonego podatku od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, gdyż była żona w okresie trwania małżeństwa była współwłaścicielem samochodu. Po podziale majątku stała się jedynym właścicielem. Według Wnioskodawcy jest to szczególny rodzaj likwidacji środka trwałego, podlegający jedynie wykreśleniu w ewidencji środków trwałych i zaprzestania dokonywania (ewentualnych) odpisów amortyzacyjnych (co w przypadku Wnioskodawcy nie ma miejsca).

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko Jego potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 czerwca 2015 r., nr IBPBI/1/4511-340/15/ZK, gdzie powołano się na art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi, że „przepisów ustawy nie stosuje się do: przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosunki między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa). Ponadto żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego:

1. małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,
2. z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie współwłasności,
3. wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków lub też ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.
   
   

Artykuł 43 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy stanowi przy tym, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Ustanie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału tego majątku.

Zgodnie z art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) w związku z art. 46 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od maja 1989 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Do lutego 2018 r. pozostawał w związku małżeńskim. W okresie trwania małżeństwa Wnioskodawca nabywał różnego rodzaju środki trwałe, od zakupu których odliczał podatek od towarów i usług. Na chwilę obecną Wnioskodawca z żoną jest po rozwodzie i notarialnym podziale majątku wspólnego. W wyniku podziału żona Wnioskodawcy otrzymała dom wchodzący w skład majątku osobistego małżonków oraz samochód osobowy, który został wpisany jako środek trwały firmy Wnioskodawcy w momencie jego wykupu z leasingu. Wnioskodawca natomiast w ramach podziału otrzymał prowadzoną przez siebie firmę wraz z jej majątkiem. Podział majątku wspólnego nastąpił bez spłat i dopłat. Samochód, który w ramach podziału otrzymała żona Wnioskodawcy był najpierw użytkowany w firmie Wnioskodawcy na podstawie umowy leasingu operacyjnego, następnie w grudniu 2016 r. został z leasingu wykupiony i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Leasing był opłacany miesięcznie, a od każdej raty leasingowej był odliczany podatek od towarów i usług w wysokości 50% wartości wykazanej na fakturze. Pozostała (nieodliczona) część podatku od towarów i usług wraz z kwota netto była zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, że wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej.

Przychodem z podziału majątku wspólnego jest wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymywanych przez jednego z tytułu podziału majątku. Wartość majątku oraz wartość spłat uzyskanych z tego tytułu przez małżonków nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Uwzględniając przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że przejęcie składnika majątku przez żonę Wnioskodawcy, tj. samochodu będącego środkiem trwałym firmy Wnioskodawcy, w wyniku podziału majątku wspólnego – wykorzystywanych wcześniej przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności – nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na mocy zacytowanego przepisu art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.