Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1594/11-2/KT
z 13 marca 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP3/443-1594/11-2/KT
Data
2012.03.13



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek od towarów i usług --> Miejsce świadczenia --> Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług --> Miejsce świadczenia usług transportowych

Podatek od towarów i usług --> Dokumentacja --> Faktury --> Wystawianie faktury


Słowa kluczowe
miejsce świadczenia usług
refakturowanie
świadczenie usług
targi
usługi hotelarskie
usługi związane z nieruchomościami


Istota interpretacji
Opodatkowanie usługi hotelowej świadczonej poza terytorium kraju.



Wniosek ORD-IN 260 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 06.12.2011 r. (data wpływu 19.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi hotelowej świadczonej poza terytorium kraju - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.12.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi hotelowej świadczonej poza terytorium kraju .

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca organizuje targi wystawiennicze w Berlinie. Organizowanie targów polega na wynajęciu dużej powierzchni wystawienniczej od kontrahenta działającego na terenie Niemiec. Jednocześnie Wnioskodawca nabywa zabudowę (w postaci stoisk) u podatnika z Polski. Powierzchnia wystawiennicza (wynajem powierzchni wraz ze zbudowanym stoiskiem) sprzedawana jest podmiotom mającym siedzibę i prowadzącym działalność gospodarczą na terenia Polski.

Poza sprzedażą powierzchni wystawienniczej, Wnioskodawca zamawia na zlecenie podmiotów polskich – które nabyły powierzchnię wystawienniczą – usługę hotelową na terenia Niemiec w okresie trwania targów. Faktura za usługę hotelową jest wystawiana przez niemieckiego kontrahenta w całości na Wnioskodawcę, a następnie na podstawie tej faktury dochodzi do rozliczenia usług hotelowych na poszczególnych kontrahentów bez naliczania jakiejkolwiek marży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku od towarów i usług powinna być opodatkowana usługa hotelowa...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Dlatego też usługa sprzedaży powierzchni wystawienniczej (najem powierzchni wraz z zabudową) opodatkowana jest na terenie Polski z zastosowaniem podstawowej stawki VAT 23 %, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ust. 1 ustawy. Jednakże, mając na uwadze art. 28e powyższej ustawy, ustawodawca określił wyjątki od tej reguły, a tym samym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym zakwaterowania w hotelach, jest miejsce położenia nieruchomości, w tym przypadku terytorium państwa członkowskiego – Niemiec. Zgodnie z powyższym, transakcja taka nie podlega opodatkowaniu na terenie Polski.

Jednakże w związku z zaistniałą sytuacją wystąpienia zdarzenia refakturowania kosztów noclegu, na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, który stanowi, iż podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osób trzecich, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Na tej podstawie podatnik refakturując usługę hotelową nabytą w Niemczech powinien potraktować tę transakcję jakby sam ją wykonał – a tym samym zastosować stawkę VAT w wysokości zgodnej z opodatkowaniem usług hotelowych na terytorium Polski, tj. stawkę 8 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

W przypadku świadczenia usług dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług istotne jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od jego poprawności bowiem zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też poza terytorium kraju.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału:

  1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
    1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
    2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
  2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza do ustawy drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie ustawodawca przewidział szereg wyjątków, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny. Miedzy innymi, wyjątkiem od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy jest świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

Stosownie do art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W przepisie tym przyjęto, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego, dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje tę usługę. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Przepisowi art. 28e polskiej ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada zapis art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006.347.1 ze zm.), zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Wskazując na zasadę definiowania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami, należy zwrócić uwagę na szeroki zakres jej stosowania. Ustawodawca krajowy i prawodawca unijny nie ograniczają tego zakresu do grupy konkretnych i określonych z nazwy usług, które stanowiłyby zamkniętą grupę i byłyby umiejscowione w jednym grupowaniu klasyfikacji statystycznej (w Polsce PKWiU).

Ustawodawca w przepisie art 28e ustawy wskazał, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym m.in. usług zakwaterowania w hotelach, jest miejsce położenia nieruchomości, nie wskazał jednak, jakie świadczenia mogłyby się mieścić pod pojęciem usług zakwaterowania w hotelach. Również w pozostałych przepisach ustawy nie można dopatrzeć się odniesień do tego rodzaju usług.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca - w ramach organizacji targów wystawienniczych w Berlinie - poza sprzedażą powierzchni wystawienniczej, zamawia również na zlecenie podmiotów polskich (mających siedzibę i prowadzących działalność gospodarczą na terenia Polski) - usługę hotelową na terenie Niemiec w okresie trwania targów. Faktura za usługę hotelową jest wystawiana przez niemieckiego kontrahenta w całości na Wnioskodawcę, a następnie na podstawie tej faktury Wnioskodawca rozlicza usługę hotelową na poszczególnych kontrahentów (nabywców polskich) bez naliczania marży.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest zatem opodatkowanie fakturowanej przez Wnioskodawcę (polskiego podatnika) na rzecz kontrahenta polskiego usługi hotelowej zakupionej w Niemczech.

Kwestia określenia miejsca świadczenia dla refakturowanych przez Wnioskodawcę usług zakwaterowania w hotelu w miejscu, gdzie odbywają się targi, nie budzi żadnych wątpliwości, gdyż kwalifikacja takiej usługi do art. 28e ustawy wynika wprost z samego przepisu.

Regulacje w zakresie „refakturowania” zostały zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na innego podatnika nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane, niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Celem refakturowania jest więc przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest tym samym zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Powyższe zostało uregulowane w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Jak wskazano powyżej, usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, bez względu na to, dla jakiego podmiotu są świadczone i gdzie usługobiorca ma siedzibę, jeżeli usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, możliwej do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia – w niniejszym przypadku bez wątpienia warunek ten jest spełniony.

Tym samym stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie miejscem świadczenia (a tym samym opodatkowania) odsprzedaży usługi hotelowej jest miejsce położenia hotelu. Zatem, skoro przedmiotowa nieruchomość położona jest na terytorium Niemiec, to opisana usługa podlega opodatkowaniu w Niemczech, zgodnie z art. 28e ustawy o VAT.

Podsumowując, należy uznać, że w sytuacji, gdy polski przedsiębiorca nabywa od Wnioskodawcy odrębnie od usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej usługę zakwaterowania w hotelu, miejscem świadczenia tej usługi jest miejsce położenia nieruchomości (hotelu), gdzie usługa jest świadczona, tj. w tym przypadku Niemcy. Zatem przedmiotowa usługa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68 poz. 360).

Stosowanie do § 26 ust. 1 tego rozporządzenia, przepisy § 5, § 7-22 i § 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Faktury te powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 26 ust. 2).

Zatem w niniejszej sprawie, Wnioskodawca - o ile nie jest podatnikiem zidentyfikowanym dla celów podatku od wartości dodanej w Niemczech - refakturując na polskich kontrahentów usługi hotelowe wykonywane poza krajem, które podlegają opodatkowaniu w miejscu ich świadczenia, tj. na terytorium innego państwa członkowskiego (Niemcy), powinien wystawiać faktury bez stawki i kwoty podatku oraz wykazywać te transakcje w poz. 21 deklaracji VAT-7.

Jeżeli natomiast Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik w Niemczech – wówczas nie wystawia polskiej faktury VAT, ale zobowiązany jest rozliczyć podatek zgodnie z przepisami obowiązującymi w Niemczech.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy, iż dla opisanej usługi należy zastosować stawkę VAT w wysokości właściwej dla usług hotelowych opodatkowanych w Polsce, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj