Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.152.2018.2.MM
z 20 czerwca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym 12 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania zeznań o wysokości dochodu osiągniętego/straty poniesionej w roku podatkowym (CIT-8) wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z zakresu prowadzonej działalności statutowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania zeznań o wysokości dochodu osiągniętego/straty poniesionej w roku podatkowym (CIT-8) wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z zakresu prowadzonej działalności statutowej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 29 maja 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.152.2018.1.MM wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 12 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca (dalej także: „Centrum”) został ustanowiony dekretem biskupa. Centrum działa na podstawie statutu Caritas diecezji w oparciu o przepisy prawa kościelnego, odpowiednie przepisy prawa państwowego, regulujące zasady działania kościelnych osób prawnych: ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 380; dalej: „uspdk”), ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. z Dz.U. z 2018 r. poz. 450 z późn. zm.).

Zgodnie z decyzją dyrektora izby administracji skarbowej, Centrum jest wyodrębnioną podatkowo jednostką organizacyjną Caritas diecezji posiadającą odrębny NIP oraz REGON. Jest kościelną organizacją charytatywną, której podstawowym celem jest szerzenie i urzeczywistnianie nauki Jezusa Chrystusa o miłosierdziu chrześcijańskim poprzez działalność charytatywną:

  • krzewienie ducha czynnej miłości bliźniego,
  • działalność charytatywna i opiekuńcza,
  • działalność z zakresu pomocy społecznej, w tym na rzecz rodzin i osób będących w trudnej sytuacji życiowej prowadząca do wyrównywania szans tych rodzin i osób,
  • przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym,
  • ochrona i promocja zdrowia,
  • działalność na rzecz osób niepełnosprawnych,
  • działalność na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym,
  • promocja zatrudnienia i aktywizacja zawodowa osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy,
  • działalność z zakresu ekonomii społecznej oraz wspierania podmiotów ekonomii społecznej,
  • działalność wspomagająca rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości,
  • działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn,
  • wspieranie rozwoju wspólnot i społeczności lokalnych,
  • działania wspomagające rozwój nauki, edukacji, oświaty i wychowania,
  • organizowanie wypoczynku dzieci i młodzieży,
  • działalność z zakresu kultury.

Centrum jako kościelna organizacja charytatywna dysponuje środkami publicznymi, ofiarami oraz darowiznami przekazywanymi na realizację zadań statutowych obejmujących wszelkiego rodzaju pomoc społeczną. Osiąga dochody wyłącznie z niegospodarczej działalności statutowej. Główne zadania to m.in:

  • prowadzenie bursy szkolnej dla młodzieży uczącej się - zapewnienie całodobowego pobytu, opieki, wyżywienia w dni szkolne (z wyłączeniem weekendów, przerw wakacyjnych i dni świątecznych);
  • prowadzenie środowiskowego domu samopomocy - zapewnienie opieki w godzinach 7-16 dla osób niepełnosprawnych z zaburzeniami psychicznymi. W czasie pobytu prowadzone są zajęcia mające na celu aktywizację życiową;
  • prowadzenie schroniska dla osób bezdomnych - zapewnienie całodobowego pobytu, specjalistycznej opieki, wyżywienia oraz prowadzenie indywidulanych programów wychodzenia z bezdomności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Czy Centrum jako kościelna jednostka organizacyjna ma obowiązek sporządzania i składania do właściwego urzędu skarbowego zeznania CIT-8 wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z zakresu prowadzonej działalności statutowej?


Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Centrum w zakresie prowadzonej działalności charytatywnej, szeregu działań pomocowych na rzecz ubogich, potrzebujących, znajdujących się na marginesie życia społecznego jest kościelną jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej i dochody uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 uspdk, osobami prawnymi są Caritas diecezji. W związku z tym kościelne osoby prawne podlegają opodatkowaniu oraz korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego według zasad określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „ustawa CIT”).

W myśl postanowień art. 55 uspdk, kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych. Powyższy przepis znalazł odzwierciedlenie również w ustawie CIT, tj. w art. 17 ust. 1 pkt 4a tej ustawy. Zgodnie z decyzją dyrektora izby administracji skarbowej, Centrum jest uznane za odrębny podmiot podatkowy. W związku z powyższym, dochody Caritas, będącym kościelną osobą prawną, uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy CIT, a zatem nie jest zobowiązana do składania zeznań rocznych zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy CIT.

Stanowisko to potwierdza również interpretacja: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 czerwca 2009 r. Znak: IPPB5/423-191/09-2/AM, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 czerwca 2009 r. Znak: IBPBI/2/423-506/10/CzP, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lipca 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-349/12/CzP, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 września 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-664/13/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: „ustawa CIT”) reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji (art. 1 ust. 1 ustawy CIT). Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3 (art. 1 ust. 2 ustawy CIT).

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 380; dalej: „uspdk”), osobami prawnymi są m.in. Caritas diecezji.

Kościelne wydawnictwa, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze, nieposiadające osobowości prawnej, działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały (art. 12 uspdk). Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 12 uspdk, mogą być na wniosek kościelnej osoby prawnej uznane przez właściwego dyrektora izby administracji skarbowej za odrębne podmioty podatkowe, jeżeli są organizacyjnie wyodrębnione (art. 55 ust. 8 uspdk).

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca, na podstawie decyzji dyrektora izby administracji skarbowej, jest wyodrębnioną podatkowo jednostką organizacyjną Caritas diecezji posiadającą odrębny NIP oraz REGON. Mając powyższe na uwadze oraz zgodnie z powołanym wyżej przepisami ustawy CIT oraz uspdk, Wnioskodawca jest podatnikiem na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dopiero ustalony w ww. sposób dochód może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy CIT. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku. Innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych. Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy CIT, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

Stosownie zaś do art. 27 ust. 1 ustawy CIT, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z ww. przepisów wynika, że kościelne osoby prawne nie mają obowiązku składania zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (CIT-8) oraz sprawozdań finansowych z niegospodarczej działalności statutowej. Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku z brzmieniem powyższych przepisów ustawy CIT jest on objęty zwolnieniem z obowiązku składania zeznań o wysokości osiągniętego dochodu/poniesionej straty (CIT-8) oraz prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

Brzmienie wskazanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, iż będące przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy zwolnienie dotyczyć może jedynie kościelnych osób prawnych. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym to Caritas diecezji jest kościelną osobą prawną (art. 7 ust. 2 uspdk). Centrum zaś, choć uznane decyzją dyrektora izby administracji skarbowej za odrębnego podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, jest kościelną jednostką organizacyjną działającą jedynie w ramach kościelnej osoby prawnej – Caritas diecezji, nie jest zatem kościelną osobą prawną. Centrum nie jest więc adresatem normy wynikającej z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy CIT, w związku z czym nie może być objęte przedmiotowym zwolnieniem.

Centrum jako kościelna jednostka organizacyjna niebędąca kościelną osobą prawną, uznana przez właściwego dyrektora izby administracji skarbowej za odrębny podmiot podatkowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych zobowiązane jest, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy CIT, do składania właściwemu urzędowi skarbowemu zeznań o wysokości dochodu osiągniętego/straty poniesionej w roku podatkowym (CIT-8) oraz prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Należy ponadto zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z zadanym pytaniem, które wyznacza zakres wniosku, jest kwestia obowiązku składania zeznań o wysokości dochodu osiągniętego/straty poniesionej w roku podatkowym (CIT-8) wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z zakresu prowadzonej działalności statutowej, nie zaś kwestia zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych z niegospodarczej działalności statutowej, do której odniósł się w swoim stanowisku Wnioskodawca.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Tym niemniej należy podkreślić, że w sprawach będących przedmiotem powołanych przez Wnioskodawcę na poparcie swojego stanowiska interpretacji podmiotami wnioskującymi o wydanie interpretacji były kościelne osoby prawne, nie zaś, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, kościelne jednostki organizacyjne niebędące kościelnymi osobami prawnymi.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj