Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.345.2018.1.MD
z 19 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 30 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania za 2018 r. wspólnie z małżonką – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Do grudnia 2017 r. Wnioskodawca miał zawieszoną działalność gospodarczą. W 2017 r. jedynym Jego dochodem było wynagrodzenie ze stosunku pracy. W październiku 2017 r. został zwolniony z pracy. Celem poszukiwania źródła utrzymania - w grudniu 2017 r. Wnioskodawca odwiesił działalność gospodarczą. W Urzędzie Skarbowym dowiedział się, że z uwagi na to, że przed zawieszeniem działalności był opodatkowany podatkiem liniowym 19% - to po odwieszeniu działalności gospodarczej w grudniu 2017 r. - nadal obowiązuje sposób opodatkowania, który wybrał w trakcie prowadzonej uprzednio działalności gospodarczej, a mianowicie - opodatkowanie podatkiem liniowym 19%. Na utrzymaniu Wnioskodawca ma żonę i niepełnosprawne dziecko. Żona nie pracuje, gdyż zmuszona jest opiekować się niepełnosprawnym dzieckiem. Podatnik chciałby w 2018 r. powrócić do wyboru formy opodatkowania na zasadach ogólnych według skali podatkowej, aby mieć możliwość rozliczenia się wspólnie z żoną z dochodów osiągniętych w 2018 r. Zaznacza, że ma z żoną w 2018 r. majątkową wspólność małżeńską.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy jeżeli w ciągu roku podatkowego 2018 Wnioskodawca zlikwiduje działalność gospodarczą, a następnie w tym samym roku podatkowym 2018 ponownie rozpocznie działalność gospodarczą, czy będzie mógł dokonać wyboru opodatkowania tej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych według skali podatkowej i uzyskane dochody opodatkować wspólnie z małżonką?
2. Czy Wnioskodawca złoży wówczas za 2018 r. PIT-36L w zakresie dochodów uzyskanych za okres od 1 stycznia 2018 r. do dnia likwidacji działalności oraz PIT-36 w zakresie dochodów uzyskanych od dnia rozpoczęcia działalności do końca 2018 r., w którym rozliczy dochody wspólnie z małżonką?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym możliwości opodatkowania za 2018 r. wspólnie z małżonką, natomiast odnośnie kwestii dotyczącej wyboru formy opodatkowania po likwidacji działalności gospodarczej, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy: zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

W myśl przepisu art. 6 ust. 8 tej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Skoro Wnioskodawca zlikwiduje działalność gospodarczą i w tym samym roku, tj. 2018 r., rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej – może złożyć, zgodnie z art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oświadczenie o wyborze formy opodatkowania na zasadach ogólnych według skali podatkowej – na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej lub pisemnie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Zatem, do dochodów osiągniętych po 1 stycznia 2018 r. do dnia zlikwidowania działalności gospodarczej zastosowanie będzie miało opodatkowanie dochodów podatkiem liniowym 19% - i celem rozliczenia tych dochodów za ten okres Wnioskodawca zobowiązany będzie złożyć PIT-36L. Natomiast dochody uzyskane od dnia rozpoczęcia w 2018 r. działalności gospodarczej do końca grudnia 2018 r. opodatkowane będą na zasadach ogólnych według skali podatkowej i w stosunku do tych dochodów Wnioskodawca złoży PIT-36 - co z kolei będzie wiązało się z możliwością wspólnego opodatkowania się z małżonką.

Istotne znaczenie ma treść art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym sposób opodatkowania, o którym mowa w art. 2 i 4 nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c (czyli opodatkowanie podatkiem liniowym 19%).

W wyroku z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. akt I SA/Po 837/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że w kontekście ww. przepisów zauważyć należy, że ustawodawca nie zawarł w żadnym przepisie ustawy podatkowej bezwzględnego i wyraźnego zakazu łącznego opodatkowania małżonków, jako konsekwencji dokonania przez nich wyboru opodatkowania 19% podatkiem liniowym.

W spornym art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani w żadnym innym przepisie ustawodawca nie stwierdził w ten sam sposób, że podatnikowi, który dokonał wyboru opodatkowania według stawki liniowej 19%, z zasady nie przysługuje prawo do łącznego opodatkowania z małżonkiem. Zdaniem Sądu, takiego wniosku nie sposób wyprowadzić na podstawie wykładni zawartego w tym przepisie wyrażenia „(…) mają zastosowanie przepisy art. 30c.” Jak wskazał Sąd, na gruncie prawa podatkowego przyjmuje się przede wszystkim dyrektywę wykładni językowej. Stoi za tym ochrona podatnika, tak aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu do tego, że nałożone na niego przez ustawodawcę ciężary i świadczenia publiczne nie zostaną ukształtowane na jego niekorzyść w oparciu o funkcjonalne czy celowościowe dyrektywy interpretacji prawa. W świetle zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, będącej implikacją klauzuli demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP) oraz zasady, zgodnie z którą obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych jest ograniczony nakazem absolutnej wyłączności ustawy (art. 81 i 217 Konstytucji RP), nie jest dopuszczalne wymaganie od podatnika ponoszenia ciężarów i świadczeń, publicznych, które nie wynikają wprost z wypowiedzi ustawodawcy, lecz zostały ukształtowane przez organy stosujące prawo na skutek metod wykładni pozajęzykowej. Nie jest zatem dopuszczalne, aby przepisy określające ciężary lub świadczenia publiczne były w praktyce organów podatkowych, czy sądów interpretowane w sposób rozszerzający przy wykorzystaniu pozajęzykowych metod wykładni prawa. Wykładnia językowa powinna uwzględniać reguły znaczeniowe języka powszechnego, języka prawnego i języka prawniczego. Sięgając po pozajęzykowe metody wykładni należy pamiętać, że ich wynik musi się mieścić w językowym znaczeniu słów tworzących dany przepis prawa, gdyż przyjęcie wyniku wykładni, który ewidentnie jest nie do pogodzenia z szeroko rozumianym znaczeniem interpretowanych zwrotów, byłoby równoznaczne z wykładnią contra legem (por. uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 22 czerwca 2015 r., II FPS 3/15, i powołana w niej judykatura oraz piśmiennictwo; dostępna na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że treść przepisu art. 6 ust. 8 i zawarte w nim wyrażenia nie budzą wątpliwości interpretacyjnych na gruncie językowych wykładni. Nie powinno budzić wątpliwości stwierdzenie, że ujęta w danym przepisie norma prawna znajduje zastosowanie wtedy, gdy wystąpi pewien zespół okoliczności, według których adresat normy prawnej powinien w określony sposób postąpić. Z art. 30c wynika norma, która nakazuje jej adresatowi (tutaj małżonkowi, który wybrał opodatkowanie według stawki liniowej), opodatkowanie dochodu osiągniętego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, podatkiem, który wynosi 19% jego podstawy obliczenia. Warunkiem stosowania tej normy jest uzyskanie dochodu przy wyborze takiej formy opodatkowania. Jeżeli podatnik nie uzyska dochodu, to nie zastosuje stawki 19%, a więc art. 30c nie będzie miał zastosowania. Podobnie przepis ten nie będzie miał zastosowania, jeżeli podatnik wybierze jako formę opodatkowania zasady ogólne według skali podatkowej.

Wobec tego, że w stosunku do części dochodów Wnioskodawcy uzyskanych w 2018 r., tj. osiągniętych w okresie od 1 stycznia 2018 r. do dnia likwidacji działalności, będzie miało zastosowanie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym tej części dochodów nie może rozliczyć wspólnie z małżonką (art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Natomiast w stosunku do dochodów uzyskanych od dnia rozpoczęcia w trakcie 2018 r. działalności gospodarczej do dnia 31 grudnia 2018 r. – art. 30c nie będzie miał zastosowania (bowiem Wnioskodawca wybierze opodatkowanie na zasadach ogólnych według skali) – Wnioskodawca będzie miał prawo do wspólnego opodatkowania z małżonką, przy spełnieniu pozostałych przesłanek z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano w wyroku, w ocenie Sądu, przepis art. 6 ust. 8 nie budzi uzasadnionych wątpliwości interpretacyjnych w świetle reguł wykładni językowej, a ewentualne wątpliwości organów co do wykładni, a w konsekwencji zastosowania tego przepisu, należy rozstrzygać na korzyść podatnika (art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości opodatkowania za 2018 r. wspólnie z małżonką – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednakże art. 6 ust. 2 ww. ustawy, przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Powołany przepis stanowi, że małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Na podstawie art. 6 ust. 9 ww. ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Natomiast w myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. W myśl art. 45 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c.

Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, opodatkowani na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, bądź na zasadach podatku liniowego winni składać po zakończeniu roku podatkowego do końca kwietnia zeznania o wysokości dochodu (poniesionej straty) PIT-36, bądź PIT-36L – w zależności od wybranej formy opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, że do grudnia 2017 r. Wnioskodawca miał zawieszoną działalność gospodarczą. W 2017 r. jedynym Jego dochodem było wynagrodzenie ze stosunku pracy. W październiku 2017 r. został zwolniony z pracy. Celem poszukiwania źródła utrzymania – w grudniu 2017 r. Wnioskodawca odwiesił działalność gospodarczą. W Urzędzie Skarbowym dowiedział się, że z uwagi na to, że przed zawieszeniem działalności był opodatkowany podatkiem liniowym 19% - to po odwieszeniu działalności gospodarczej w grudniu 2017 r. - nadal obowiązuje sposób opodatkowania, który wybrał w trakcie prowadzonej uprzednio działalności gospodarczej, a mianowicie - opodatkowanie podatkiem liniowym 19%. Na utrzymaniu Wnioskodawca ma żonę i niepełnosprawne dziecko. Żona nie pracuje, gdyż zmuszona jest opiekować się niepełnosprawnym dzieckiem. Podatnik chciałby w 2018 r. zlikwidować działalność gospodarczą, a następnie ponownie rozpocząć działalność gospodarczą, wybierając jako formę opodatkowania nowej działalności – zasady ogólne, aby mieć możliwość rozliczenia się wspólnie z żoną z dochodów osiągniętych w 2018 r. Zaznacza się, że ma z żoną w 2018 r. majątkową wspólność małżeńską.

Zauważyć zatem należy, że z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów, pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c tej ustawy, co niewątpliwie ma miejsce w sytuacji przedstawionej we wniosku przez Wnioskodawcę. Do Wnioskodawcy bowiem, nawet po zakończeniu działalności opodatkowanej podatkiem liniowym, będą miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, związane z obowiązkiem złożenia zeznania podatkowego za 2018 r. – PIT-36L (za okres od 1 stycznia 2018 r. do dnia likwidacji działalności gospodarczej, dla której wybrał formę opodatkowania podatkiem liniowym).

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa, w świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w 2018 r. (do czasu likwidacji działalności gospodarczej) do dochodów Wnioskodawcy będą miały niewątpliwie zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt ten wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca zobowiązany będzie do złożenia zeznania PIT-36L. Bez znaczenia jest w tej sytuacji, że Wnioskodawca w trakcie roku podatkowego 2018 r. zakończy prowadzenie działalności gospodarczej oraz że do dnia likwidacji działalności nie osiągnął żadnych przychodów opodatkowanych podatkiem liniowym. W konsekwencji, Wnioskodawca nie może skorzystać z możliwości rozliczenia dochodów osiągniętych w 2018 r. wspólnie z małżonką. Zatem w tym zakresie, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Ponadto zauważyć należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który zdaniem Wnioskodawcy przemawia za słusznością przedstawionego stanowiska, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował jego treść, jednakże wyrok ten ma zastosowanie w odniesieniu do konkretnej sprawy będącej przedmiotem prowadzonego postepowania podatkowego i dotyczy tylko i wyłącznie zakresu tego postepowania. Podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z poźn. zm.), nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.