Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.227.2018.2.AK
z 27 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018 r.) oraz piśmie z dnia 27 maja 2018 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 8 maja 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.227.2018.1.AK o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży praw i roszczeń do nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży praw i roszczeń do nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 1996 i 2004 Wnioskodawca odziedziczył na podstawie dziedziczenia ustawowego i testamentowego po zmarłych wstępnych udział w wysokości ¾ części roszczenia o zwrot nieruchomości wywłaszczonej w 1975 roku na rzecz Skarbu Państwa. Wywłaszczenie nastąpiło na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu z lutego1975 r. w trybie ustawy z dnia 12 marca 1958 roku o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (Dz. U. z 1958, Nr 17, poz. 70 z późn. zm.). W roku 2006 Wnioskodawca złożył wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r., Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). Postępowanie o zwrot nieruchomości toczyło się przed Starostą. W skład wywłaszczonej nieruchomości, w odniesieniu do której toczyło się postępowanie, wchodziły między innymi dwie działki, które w dalszej części niniejszego wniosku nazywane będą Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2.

W 2011 Wnioskodawca zawarł z przedsiębiorcą prowadzącym działalność deweloperską (deweloper) umowę przedwstępną, w której zobowiązał się do przeniesienia na rzecz nabywcy po prawomocnym zwrocie wywłaszczonej nieruchomości przysługujące mu prawo własności Nieruchomości 1 oraz przysługujących mu roszczeń o zwrot Nieruchomości 2 (zwrot nieruchomości następował sukcesywnie a deweloperowi zależało na czasie, gdyż data umowy przyrzeczonej została ustalona na przełom roku 2011 i 2012. Działka, na której miał być usytuowany budynek miała jako pierwsza stan prawny uregulowany, była zwrócona właścicielowi prawomocną decyzją. Natomiast na działce, co do której były nadal roszczenia deweloper planował infrastrukturę oraz wjazd, z tego powodu czynność polegająca na sprzedaży roszczeń to jedyny racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku, uzyskanego w sposób nieplanowany, bo w drodze dziedziczenia. Wnioskodawca nie sprzedał wyłącznie roszczeń. Główną nieruchomością była działka zwrócona na rzecz Wnioskodawcy prawomocną decyzją i należy wskazać, iż sprzedaż roszczeń była jedynie ułamkową częścią całej transakcji i była to jedynie czynność mająca na celu przyspieszenie sprzedaży jak również to, iż była to czynność mająca na celu możliwe najkorzystniejsze rozporządzenie uzyskaną (bądź odzyskaną) nieruchomością. Biorąc bowiem pod uwagę położenie i charakter nieruchomości Wnioskodawcy bez możliwości połączenia ich z sąsiednimi działkami, nie byłoby możliwości racjonalnej sprzedaży uzyskanego majątku.

Dnia 3 marca 2006 roku w imieniu własnym oraz w imieniu i na rzecz swojego ojca (jako jedyni spadkobiercy po X i Y) na podstawie dziedziczenia ustawowego i zgodnie z prawem przysługującym Wnioskodawcy i ojcu Wnioskodawcy, Wnioskodawca złożył wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości, która to przed wywłaszczeniem była własnością dziadków Wnioskodawcy.

Prawo do zwrotu tej nieruchomości zarówno Wnioskodawca jak i jego ojciec uzyskali w drodze dziedziczenia w roku 1996 i 2004, tak więc byli przekonani i działali w dobrej wierze, iż obowiązek podatkowy wygasł ze względu na upływ czasu od momentu dziedziczenia.

Należy zaznaczyć, iż nieruchomości zapewne zostałaby zwrócona na rzecz Wnioskodawcy i jego ojca, tak więc należały do majątku nabytego w drodze dziedziczenia.

Pismem z dnia 8 maja 2018 r. Nr KDIP3-2.4011.227.2018.1.AK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

1. Przeformułowanie pytania na pytania dotyczące ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i dotycząc indywidualnej sprawy Wnioskodawcy „Czy w związku ze sprzedażą roszczeń o zwrot nieruchomości (…), powinniśmy zapłacić podatek, a jeśli tak to jaki i na podstawie jakich przepisów prawa oraz w jakiej wysokości”, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będącego przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do przedstawionego stanu faktycznego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy.
2. Przedstawienie własnego stanowiska w sprawie adekwatnego do zadanego pytania/pytań podatkowych. We własnym stanowisku Wnioskodawca przedstawił opis stanu faktycznego oraz wskazał, że „(…) byliśmy przekonani i działaliśmy w dobrej wierze, iż obowiązek podatkowy wygasł (…)”, powyższe nie może być uznane za stanowisko Wnioskodawcy. Stanowisko musi być wskazane do zadanych pytań i musi być przedstawione w sposób konkretny i precyzyjny.
   
   

Pismem z dnia 27 maja 2018 r. Wnioskodawca w wyznaczonym terminie dokonał uzupełnienia wniosku pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy zostało przedstawione poniżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ciąży na nas jako sprzedających obowiązek opodatkowania należności wynikających z tytułu sprzedaży prawa i roszczenia do nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż tego konkretnego roszczenia nie powinna być/podlegać podatkowi, gdyż istniało ogromne prawdopodobieństwo, iż nieruchomość zostanie nam zwrócona i roszczenie (prawo majątkowe) zostanie nam zwrócona i nie będzie już prawem majątkowym a nieruchomością. Organ prowadzący postępowanie administracyjne o zwrot nieruchomości na podstawie wniosku złożonego w 2006 r. zwracał działki sukcesywnie, Nieruchomość (nazwana we wniosku) była zwrócona prawomocną decyzją Starosty. Po sprzedaży roszczenia, o którym mowa we wniosku, w 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny podtrzymał w mocy decyzję Starosty o zwrocie na rzecz Wnioskodawcy i jego ojca kolejnych nieruchomości (decyzja Nr /2011). Działka 1 z obrębu i działka 2 z obrębu. Stąd stanowisko i przekonanie Wnioskodawcy, iż roszczenie (prawo majątkowe) zamieniłoby się we własność.

Gdyby jednak obowiązywał podatek, to nie powinien on być większy, niż przy sprzedaży nieruchomości, bo roszczenia mają mniejszy sens materialny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   
   
   

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Jak z powyższego wynika, dla opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia prawa, nieruchomości bądź udziału w niej.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Art. 11 ust. 1 ustawy stanowi natomiast, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w powołanym wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, iż do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Przepisy prawa podatkowego oraz prawa cywilnego nie definiują pojęcia prawa majątkowego. Podobnie brak również definicji majątku. Przez „prawa” należy rozumieć tutaj prawa podmiotowe. Mogą one występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w roku 1996 i 2004 odziedziczył na podstawie dziedziczenia ustawowego i testamentowego po zmarłych wstępnych udział w wysokości ¾ części roszczenia o zwrot nieruchomości wywłaszczonej w 1975 roku na rzecz Skarbu Państwa. W skład wywłaszczonej nieruchomości, w odniesieniu do której toczyło się postępowanie, wchodziły między innymi dwie działki, Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2.

W 2011 Wnioskodawca zawarł z przedsiębiorcą prowadzącym działalność deweloperską (deweloper) umowę przedwstępną, w której zobowiązał się do przeniesienia na rzecz nabywcy po prawomocnym zwrocie wywłaszczonej nieruchomości przysługujące mu prawo własności Nieruchomości 1 oraz przysługujących mu roszczeń o zwrot Nieruchomości 2.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 za zam.) - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc dniem nabycia spadku przez podatnika jest data śmierci spadkodawcy.

Nie podlega wątpliwości, że prawa i roszczenia do Nieruchomości Nr 2, które Wnioskodawca zbył, nie zaliczają się do wymienionych w przytoczonym przepisie art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Wnioskodawca dokonał sprzedaży nabytych w drodze dziedziczenia praw i roszczeń do nieruchomości, z tytułu której uzyskał przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku powyższego, otrzymane lub postawione do dyspozycji Wnioskodawcy pieniądze z tytułu sprzedaży udziału w roszczeniach o zwrot Nieruchomości 2, stanowiły przychód w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem sprzedaż praw i roszczeń do nieruchomości stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i należy je wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W tym samym terminie Wnioskodawca winien wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Należy dodatkowo wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie chroni natomiast ojca Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.