Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.177.2018.2.JG
z 25 czerwca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu 25 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zorganizowanie oficjalnej i medialnej imprezy z okazji otwarcia nowego magazynu Producenta – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 25 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zorganizowanie oficjalnej i medialnej imprezy z okazji otwarcia nowego magazynu Producenta.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca (dalej także jako „Spółka”) jest liderem polskiego rynku chemicznego i liczącym się podmiotem na rynku europejskim. Jest także spółką dominującą Grupy kapitałowej, w skład której wchodzą firmy produkcyjne, handlowe, usługowe. Przekrój produktów w zakresie firm produkcyjnych jest zróżnicowany, a jedną z grup produktów wytwarzanych w Grupie, są produkty solne, w tym: sól warzona, sól mokra, sól sucha, sól jodowana, tabletki solne. Producentem tych wyrobów jest spółka (…), a wyłącznym ich dystrybutorem jest Wnioskodawca. Producent sam nie sprzedaje swoich wyrobów.

Wnioskodawca zakupuje produkty od Producenta, a następnie odsprzedaje je na rynku krajowym, na rynku unijnym i rynku pozaunijnym. Sprzedaż następuje we własnym imieniu i na własny rachunek Wnioskodawcy. Wyroby są bezpośrednio transportowane z magazynów Producenta do nabywców Wnioskodawcy.

Rolą Spółki w ramach Grupy, w ramach jej działalności dystrybucyjnej, jest pozyskiwanie nabywców dla określonych wyrobów, jak również utrzymywanie kontaktów z dotychczasowymi klientami. Zadaniem Wnioskodawcy jest także prowadzenie działań zmierzających do aktywizacji sprzedaży oraz opracowywanie strategii sprzedaży i marketingu w zakresie dystrybucji wyrobów, w tym solnych oraz zdobywanie informacji na temat zapotrzebowania wśród nabywców na wyroby Producenta, jak również pozyskiwanie opinii o jakości wyrobów i opakowań.

Tym samym, w efekcie to Wnioskodawca mając na uwadze efektywność funkcjonowania Grupy kapitałowej oraz własne przychody ze sprzedaży towarów (wyrobów spółek produkcyjnych), odpowiada faktycznie za jakość towarów i ich postrzeganie przez nabywców.

Obecnie Producent realizuje inwestycję w postaci budowy nowego, większego i nowoczesnego magazynu wysokiego składowania, dedykowanego do przechowywania wyrobów solnych. Docelowo będzie to jeden z najnowocześniejszych i najbardziej zautomatyzowanych obiektów tego typu w Polsce. Celem inwestycji jest z jednej strony zapewnienie pełnej dostępności produktów, z drugiej – dostosowanie cyklu sprzedaży do wymagań rynku oraz możliwości produkcyjnych do cyklu sprzedaży.

Nowy magazyn pozwoli Producentowi na trzykrotne zwiększenie powierzchni magazynowej. Potencjalna rozbudowa o dodatkowe systemy automatyzacji może w przyszłości jeszcze bardziej zwiększyć dostępną przestrzeń na składowanie produktów solnych.

Po zakończeniu budowy, planowane jest zorganizowanie eventu, na który zostaną zaproszeni klienci Wnioskodawcy, nabywający produkty solne, potencjalni nabywcy takich produktów, przedstawiciele miejscowych władz, pracownicy Wnioskodawcy, Producenta oraz firm biorących udział w inwestycji. Zostaną również zaproszeni dziennikarze.

Koszty organizacji wydarzenia ma ponieść Wnioskodawca. Jak przewiduje scenariusz i kosztorys przedstawiony przez firmę, której zlecono przygotowanie całego wydarzenia na terenie magazynu, agenda będzie złożona ze spotkania z dziennikarzami, części oficjalnej z przemówieniami przedstawicieli Wnioskodawcy i Producenta oraz przecięciem wstęgi i fajerwerkami, części artystycznych (show taneczne, teatr uliczny), lunchu i innych przekąsek dla gości, tłem będzie muzyka na żywo, a goście na terenie magazynu będą się mogli spotkać z mimami i iluzjonistą oraz będą mogli zwiedzić magazyn. Wręczane także będą gościom drobne upominki reklamowe związane z produktami solnymi, a już po evencie, firmowe nośniki z nagranym filmem z otwarcia oraz dnia pracy magazynu.

Eksponowane także będą podczas wydarzenia loga Grupy (…). Wyświetlane będą filmy, prezentacje i wizualizacje związane z działalnością Wnioskodawcy jako spółki dominującej Grupy, w tym z dystrybuowanymi przez niego produktami, magazynowanymi m.in. w tym nowym magazynie.


Wnioskodawca poniesie także koszty przewozu dziennikarzy oraz gości na teren magazynu i z terenu magazynu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy Spółka może zaliczyć wydatki poniesione na zorganizowanie oficjalnej i medialnej imprezy z okazji otwarcia nowego magazynu Producenta, przeznaczonego do składowania wyrobów sprzedawanych następnie przez Spółkę, do swoich kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia jako koszty pośrednio związane z przychodami?


Stanowisko Wnioskodawcy.


Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo zaliczyć poniesione wydatki i koszty, dotyczące zorganizowania wydarzenia/eventu związanego z otwarciem nowego magazynu produktów solnych na terenie Producenta, do swoich kosztów uzyskania przychodów, w dacie ich poniesienia, jako koszty pośrednio związane z przychodami. Zostaną one bowiem poniesione przy założeniu celu osiągnięcia w przyszłości przychodów Spółki jako podatnika podatku dochodowego, zajmującego się m.in. sprzedażą całości wyrobów produkowanych przez Producenta oraz przy założeniu zachowania źródła przychodów, tj. zachowania wysokiej jakości sprzedawanych wyrobów podczas ich składowania w nowym magazynie, w oczekiwaniu na zamówienie lub transport do klienta.

Działanie to ma charakter akcji marketingowej i promocyjnej, skierowanej do obecnych i potencjalnych nabywców wyrobów solnych sprzedawanych przez Spółkę, w celu empirycznego utwierdzenia ich o najwyższej jakości sprzedawanych przez Wnioskodawcę produktów oraz do władz lokalnych, dobre kontakty z którymi są niezbędne dla prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej. Dodatkowo, zaproszeni na otwarcie magazynu zostaną pracownicy Producenta i firm zewnętrznych, zaangażowanych w budowę magazynu, co umożliwi klientom Wnioskodawcy zadanie tym osobom ewentualnych dodatkowych i szczegółowych pytań, dotyczących procesu budowy magazynu i jakości jego wykonania oraz zastosowanych poszczególnych nowoczesnych rozwiązań i materiałów.


Zaproszenie zaś dziennikarzy, zapewni szersze zainteresowanie produktami sprzedawanymi przez Spółkę oraz działalnością Grupy jako takiej, co może umożliwić dotarcie przez Wnioskodawcę do szerszej grupy odbiorców, w tym potencjalnych, nowych klientów.


Spełnione są zatem zdaniem Wnioskodawcy warunki przewidziane w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, a równocześnie poniesione przez Spółkę wydatki nie mieszczą się w katalogu negatywnym z art. 16 ust. 1 ustawy CIT.


Na mocy przepisów ustawy CIT, za koszty podatkowe uznać należy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione w art. 16 ustawy CIT.


Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy CIT. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.


W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe:

  • bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz
  • inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).


Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

  • przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
  • potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.


W pierwszej kolejności Spółka pragnie wskazać, że jej zdaniem analizowane wydatki związane z imprezą nie mogą być potraktowane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym. Pomimo bowiem faktu, iż wstęp na wydarzenie nie był ogólnodostępny, to jednak głównym założeniem Spółki było, aby uroczystość otwarcia magazynu miała charakter reklamy publicznej. Spółka zrealizowała ten cel m.in. poprzez organizację konferencji prasowej oraz produkcję filmu promocyjnego dotyczącego nowego magazynu. Uczestnicy wydarzenia zostali również obdarowani drobnymi podarunkami zawierającymi logo firmy. Grono zaproszonych gości stanowili kontrahenci Spółki, potencjalni nowi klienci, dziennikarze, pracownicy Spółki i Producenta oraz władze lokalne. Organizacja elementów rozrywkowych czy poczęstunku nie może automatycznie decydować o reprezentacyjnym charakterze imprezy.

Wymienienie w ustawie CIT jako przykładowych kosztów reprezentacji (niestanowiących kosztów uzyskania przychodów), wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Obecnie zgodnie z jednolitą wykładnią, przy kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację nie są już istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

W konsekwencji, art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, nie może być interpretowany jako zabraniający zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków wchodzących w skład nabywanej usługi kompleksowej organizacji wydarzenia, nawet jeżeli część z nich to wydatki na usługi gastronomiczne, żywność czy napoje. Z przepisu wynika, że wydatki tego rodzaju nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu tylko wtedy, gdy będą elementem działań kwalifikowanych jako reprezentacja.


Tymczasem, zdaniem Spółki, poniesione przez nią wydatki na zakup usługi organizacji uroczystości otwarcia magazynu, powinny zostać uznane za koszty działania reklamowego/ promocyjnego.


Przy braku prawnej definicji reklamy w ustawie CIT, zasadne jest odwołanie się do ogólnie funkcjonującej, obiegowej definicji tego pojęcia. Zgodnie z nim reklamą są działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy, czy określonego sposobu prowadzonej działalności.

W obecnych realiach gospodarczych funkcjonuje również pojęcie tzw. „reklamy instytucjonalnej”. Zadaniem takiej reklamy jest tworzenie sprzyjającego dla firmy klimatu, pozytywnego nastawienia potencjalnych klientów, umocnienia stopnia rozpoznawalności i znajomości firmy przez odbiorców zewnętrznych oraz w konsekwencji zwiększenia popytu na jej towary lub usługi.

Wobec powyższego można wysnuć wniosek, iż reklama powinna być rozumiana obecnie szeroko i coraz szerzej, jako reklama towaru, usługi, a także jako reklama firmy, przedsiębiorstwa czy zakładu. Wydatki ponoszone na reklamę firmy przyczyniają się bowiem przecież pośrednio do uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki wydatki z tytułu kompleksowej usługi organizacji wydarzenia otwarcia magazynu Producenta, w którym składowane będą produkty sprzedawane przez Spółkę, w tym wydatki na usługi gastronomiczne, mają charakter wydatków reklamowych a nie reprezentacyjnych.

Nie można w szczególności zaprzeczyć, że oficjalne i uroczyste zaprezentowanie Wnioskodawcy oraz Grupy, na której czele on stoi, a w szczególności planów dotyczących poprawy warunków składowania wyrobów gotowych do sprzedaży oraz rozszerzenia asortymentu, nie spełnia funkcji reklamowej i nie ma wpływu na promocję działalności Spółki.

Wszystkie wspomniane powyżej czynniki mogą przyczynić się do zwiększenia popytu na towary sprzedawane przez Spółkę, a w konsekwencji zwiększyć jej przychody. Przy tym podkreślić należy, że sam Producent nie jest zainteresowany prowadzeniem akcji marketingowych i promocyjnych, ponieważ ma zapewniony zbyt na całość swoich wyrobów – kupuje je Spółka. Musi ona jednak znaleźć nabywców, w tym nowych na te produkty i stąd to w jej interesie jest dbanie o zainteresowanie klientów produktami i ich jakością.

Uznać należy zatem, iż działania promocyjne poczynione przez Spółkę w związku z otwarciem magazynu, stanowiły część jej strategii marketingowej, dlatego też należy je traktować jako reklamę jej działalności. Celem organizacji wydarzenia było także potencjalne zwiększenie rozpoznawalności Spółki jako solidnego przedsiębiorcy i spółki dominującej dla grupy solidnych przedsiębiorców, a zamiar ten był realizowany poprzez obecność osób reprezentujących Spółkę oraz zaproszonych gości (w tym władz lokalnych), a także odpowiednią oprawę oraz organizację wydarzenia.

Należy przy tym podkreślić, iż działania o charakterze rozrywkowym czy artystycznym, miały wyłącznie charakter pomocniczy, uzupełniający w odniesieniu do podstawowych, bezpośrednio promocyjno-reklamowych czynności. Ich wprowadzenie było działaniem standardowym w danych okolicznościach, nienoszącym cech okazałości czy wystawności. Chodziło o zwiększenie atrakcyjności wydarzenia, aby goście mieli większą pokusę pojawienia się na imprezie. Są to działania powszechnie stosowane na rynku, świadczące wyłącznie o dbałości i szacunku wobec zaproszonych gości (z których wielu przybędzie na uroczystość być może po długiej podróży). Część nieoficjalna, związana z rozrywką, ma być zresztą czasowo niewielkim elementem w porównaniu do łącznego czasu trwania wydarzenia (całodzienne). Głównym elementem ma być zapoznanie z magazynem, zwiedzanie go, i zaprezentowanie nowych możliwości i perspektyw z tym związanych.

Organizacja wydarzenia otwarcia magazynu, ma bezsprzecznie związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę, jakkolwiek sam magazyn będzie stanowił środek trwały innego podmiotu z Grupy. Impreza ta bowiem stanowi wyjątkową okazję do promocji i reklamy Spółki oraz sprzedawanych przez nią wyrobów (sam Producent ich nie sprzedaje, zatem to ich dystrybutor jest z nimi identyfikowany na rynku). Mając na uwadze społecznie pozytywny wydźwięk zorganizowanego wydarzenia, ma to istotne znaczenie dla postrzegania Spółki jako wiarygodnego partnera biznesowego u dotychczasowych i potencjalnych partnerów biznesowych, dobrego pracodawcy, oraz podmiotu posiadającego duży potencjał rozwojowy, co bezsprzecznie przekłada się także na relacje jej oraz całej Grupy kapitałowej z instytucjami okołobiznesowymi (w tym m.in. władzami lokalnymi). Standardową strategią podmiotów działających na rynku jest ciągłe osiąganie zysków, rozwijanie relacji z kontrahentami i potencjalnymi partnerami biznesowymi w celu nawiązania z nimi jak najsilniejszych więzi biznesowych. Takie działania mają oczywiście na celu zwiększanie rynków zbytu i uzyskiwanych przychodów.

Jak już było sygnalizowane w opisie stanu faktycznego, wybudowanie nowego magazynu pozwoli w dłuższym terminie na rozszerzenie asortymentu oferowanych produktów solnych, w tym o produkty specjalistyczne, a także wyraźnie poprawi efektywność kosztową i skróci czas wykonywania operacji wewnętrznych. Odczuwalne będzie na przykład skrócenie czasu załadunku pojazdów wyrobami gotowymi, który zmniejszy się według szacunków nawet o połowę, a w konsekwencji umożliwi to lepszą i szybszą obsługę klientów – nabywców produktów solnych od Spółki. Tym samym, Wnioskodawca będzie mógł realnie zwiększyć swoją sprzedaż, a także rozszerzyć jej asortyment, co pozwoli również na dalszy rozwój Spółki i Grupy kapitałowej, na której czele Spółka stoi.

Kluczową kwestią dla Wnioskodawcy jest zadbanie o najwyższą jakość sprzedawanych produktów, w tym najwyższą jakość ich przechowywania i składowania w profesjonalnych i nowoczesnych magazynach w okresie, w którym oczekują na zamówienie lub załadunek do klientów Wnioskodawcy. Do sprzedaży wysokiej jakości produktów, niewątpliwie może przyczynić się ich składowanie w nowoczesnym magazynie, spełniającym najwyższe standardy w branży i odpowiadającym poziomowi wymaganemu przez klientów Wnioskodawcy.

Wnioskodawcy zależy, aby jego klienci i potencjalni klienci byli przekonani, iż oferuje najwyższej jakości produkty, których jakość jest zabezpieczona na każdym etapie, również podczas ich składowana w nowoczesnych magazynach, w oczekiwaniu na przewiezienie produktów do klienta.

Co do zasady, na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na imprezę o analogicznym charakterze jak analizowana, a nawet identycznych rodzajowo wydatków/kosztów imprezy, zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 15 grudnia 2016 r., nr 2461-IBPB-1-1.4510.348.2016.l.NL. Chodziło o otwarcie nowego zakładu produkcyjnego firmy, gdzie imprezę zorganizowała zewnętrzna profesjonalna firma, a na koszty składały się m.in.: postawienie namiotu wraz z jego adaptacją techniczną (tj. nagłośnienie oraz wykonanie sceny), przygotowanie scenariusza wydarzenia, prowadzenie części rozrywkowej wydarzenia i obsługa techniczna, zaproszenia, scenariusz imprezy, przewodniki po zakładzie, usługa cateringowa, drobne upominki z logo firmy, wykonanie filmu promocyjnego, organizacja konferencji prasowej, występ zespołu pieśni i tańca, transport gości, fotograf, ubezpieczenie, kontenery WC. Zaproszeni byli kontrahenci firmy, potencjalni nowi klienci, pracownicy firmy wraz z ich rodzinami oraz władze lokalne.

Podsumowując, mając na uwadze przedstawioną argumentację, Spółka uważa, że analizowane wydatki i koszty, związane ze zorganizowaniem imprezy z okazji otwarcia nowego magazynu Producenta soli, magazynu w którym przechowywane będą produkty sprzedawane następnie przez Spółkę, stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, pomimo tego, że sam magazyn nie należy do niego. Spełniają one bowiem podstawowy warunek wynikający z art. 15 ust. 1 ustawy CIT – założenie osiągania/zwiększenia przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę. Spółka jest bowiem jedynym dystrybutorem wyrobów Producenta, a sprzedaż tych wyrobów jest jednym z głównych źródeł jej przychodów. Spółka nie posiada sama magazynów zdolnych pomieścić taką produkcję, dzięki zaś temu, że Producent będzie miał zwiększone i nowocześniejsze możliwości przechowywania wyrobów, Spółka będzie mogła sprzedawać więcej wyrobów, lepszej jakości (dzięki lepszym warunkom składowania) oraz wprowadzać do oferty nowe wyroby. Przedstawienie zaś obecnym i przyszłym nabywcom niebagatelnych korzyści, jakie będą związane z używaniem nowego magazynu dedykowanego wyrobom solnym, ma kolosalne znaczenie dla utrzymania tych klientów i pozyskania nowych. To zaś ma na celu co najmniej zachowanie przez Wnioskodawcę źródła przychodu związanego ze sprzedażą produktów solnych i ich promocją.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki i koszty poddane analizie powyżej, są kosztami pośrednio związanymi z przychodami Spółki, i należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (ujęcia/zaksięgowania w księgach podatkowych jako koszt).


Jak już wskazano wcześniej, zgodnie z ustawą CIT, za koszty podatkowe uznać należy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione w art. 16 ustawy CIT.


Moment potrącania wydatków uznanych za koszty podatkowe, określony został w przepisach art. 15 ust. 4, ust. 4c, ust. 4d i ust. 4e ustawy CIT.


Zgodnie z regulacjami tych przepisów, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, są co do zasady potrącalne w tym roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody.


Z kolei koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Przy czym, za dzień poniesienia kosztu, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo na dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu. Nie dotyczy to jednak kosztów ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów – ujęcie w taki sposób w księgach nie jest wystarczające dla rozpoznania kosztu podatkowego.

Koszty organizacji imprezy o charakterze promocyjnym i marketingowym, promującej działalność podatnika jako sprzedawcy określonych wyrobów, trudno uznać za koszty bezpośrednio związane z jakimikolwiek przychodami (niezbędne do tego, aby przychód zaistniał).

Natomiast uznać je należy za koszty pośrednie, związane z ogólnym funkcjonowaniem Spółki, i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia (zaksięgowania jako koszt), po otrzymaniu od usługodawcy (organizatora wydarzenia) faktury dokumentującej wykonanie usługi organizacji otwarcia magazynu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „updop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty uzyskania przychodu są drugim obok przychodów elementem konstrukcyjnym dochodu, który stanowi podstawę opodatkowania w roku podatkowym (art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Oba te elementy są częściami tego samego stosunku prawno -podatkowego składającego się na zobowiązanie podatkowe.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.


Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.


W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.


Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

  1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
  2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
  3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność.


Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało.


Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.


W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest liderem polskiego rynku chemicznego i liczącym się podmiotem na rynku europejskim. Jest także spółką dominującą Grupy kapitałowej, w skład której wchodzą firmy produkcyjne, handlowe, usługowe. Producentem wyrobów jest spółka (…), a wyłącznym ich dystrybutorem jest Wnioskodawca. Producent sam nie sprzedaje swoich wyrobów. Wnioskodawca zakupuje produkty od Producenta, a następnie odsprzedaje je na rynku krajowym, na rynku unijnym i rynku pozaunijnym. Sprzedaż następuje we własnym imieniu i na własny rachunek Wnioskodawcy. Producent realizuje inwestycję w postaci budowy nowego, większego i nowoczesnego magazynu wysokiego składowania, dedykowanego do przechowywania wyrobów solnych. Docelowo będzie to jeden z najnowocześniejszych i najbardziej zautomatyzowanych obiektów tego typu w Polsce.

Po zakończeniu budowy, planowane jest zorganizowanie eventu, na który zostaną zaproszeni klienci Wnioskodawcy, nabywający produkty solne, potencjalni nabywcy takich produktów, przedstawiciele miejscowych władz, pracownicy Wnioskodawcy, Producenta oraz firm biorących udział w inwestycji. Zostaną również zaproszeni dziennikarze. Koszty organizacji wydarzenia ma ponieść Wnioskodawca. Jak przewiduje scenariusz i kosztorys przedstawiony przez firmę, której zlecono przygotowanie całego wydarzenia na terenie magazynu, agenda będzie złożona ze spotkania z dziennikarzami, części oficjalnej z przemówieniami przedstawicieli Wnioskodawcy i Producenta oraz przecięciem wstęgi i fajerwerkami, części artystycznych (show taneczne, teatr uliczny), lunchu i innych przekąsek dla gości, tłem będzie muzyka na żywo, a goście na terenie magazynu będą się mogli spotkać z mimami i iluzjonistą oraz będą mogli zwiedzić magazyn. Wręczane także będą gościom drobne upominki reklamowe związane z produktami solnymi, a już po evencie, firmowe nośniki z nagranym filmem z otwarcia oraz dnia pracy magazynu. Wnioskodawca poniesie także koszty przewozu dziennikarzy oraz gości na teren magazynu i z terenu magazynu.

Kwestią wymagającą odpowiedzi jest ustalenie czy Spółka może zaliczyć wydatki poniesione na zorganizowanie oficjalnej i medialnej imprezy z okazji otwarcia nowego magazynu Producenta, przeznaczonego do składowania wyrobów sprzedawanych następnie przez Spółkę, do swoich kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia jako koszty pośrednio związane z przychodami. W szczególności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zorganizowanie imprezy.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo zaliczyć poniesione wydatki i koszty, dotyczące zorganizowania wydarzenia/eventu związanego z otwarciem nowego magazynu produktów solnych na terenie Producenta, do swoich kosztów uzyskania przychodów, w dacie ich poniesienia, jako koszty pośrednio związane z przychodami.


Po dokonaniu gruntownej analizy treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, że organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy.


W pierwszej kolejności należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.


Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.


Odnosząc się do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Mając na uwadze przedstawione uregulowania prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zorganizowanie oficjalnej i medialnej imprezy, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki mieszczą się w pojęciu reprezentacji a ich celem jest stworzenie pewnego wizerunku, stworzenie dobrego obrazu Spółki, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Opisane wydatki na organizację eventu są kosztami reprezentacji, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że ww. wydatki z tytułu kompleksowej usługi organizacji wydarzenia otwarcia magazynu Producenta, w którym składowane będą produkty sprzedawane przez Spółkę, w tym wydatki na usługi gastronomiczne, mają charakter wydatków reklamowych a nie reprezentacyjnych.


Ponadto oczywistym jest fakt, że powiązanie kosztu z przychodem oznacza jednocześnie, że koszty muszą ściśle dotyczyć przychodu danego podmiotu, nie zaś przychodu jakiegokolwiek innego podmiotu.


Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że rozpatrywane wydatki na zorganizowanie oficjalnej i medialnej imprezy z okazji otwarcia nowego magazynu, dotyczą wspierania działalności innego podmiotu, którym jest Producent.


Należy zwrócić uwagę na to, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z odrębnymi podmiotami prawnymi, odrębnymi podatnikami (Wnioskodawca oraz Producent), zaś stopień ich powiązania lub współzależności ekonomicznej – nie może być wyznacznikiem i decydującym motywem uznania danych wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Dokonując analizy sprawy, wskazać także należy na przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z powołanej regulacji art. 7 ust. 2 ww. ustawy wynika więc, że dochód podatkowy stanowi różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem a kosztami jego uzyskania. Co istotne, dochód podatkowy ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają bowiem tylko wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego oraz przewidziane w tej ustawie zwolnienia i ulgi podatkowe. Należy także wskazać, że taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania, związane z tym przychodem.

Zatem, za nieuzasadnione należy uznać, by koszty zorganizowania eventu nowo wybudowanego magazynu należącego do Producenta, kształtowały wysokość dochodu Wnioskodawcy. Jak już bowiem wcześniej wskazano, koszty uzyskania przychodów związane są zawsze z konkretnym źródłem przychodu i nie mogą pomniejszać przychodu z innego źródła, tym bardziej ze źródła będącego źródłem przychodu innego podatnika.


Przepisy podatkowe nie przewidują możliwości odnoszenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów ponoszenia wydatków pokrywających koszty innego podmiotu gospodarczego, a za takie należy uznać koszty zorganizowania eventu.


Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca ponosi szereg kosztów na zorganizowanie oficjalnej i medialnej imprezy z tytułu otwarcia nowego i nowoczesnego magazynu będącego własnością innego podmiotu, tj. Producenta. Zauważyć ponadto należy, że przychody z tytułu wykorzystywania najnowocześniejszego i najbardziej zautomatyzowanego obiektu tego typu w Polsce uzyskiwał będzie Producent. Tym samym należy zgodzić się z poglądem zaprezentowanym w wyroku NSA z 31 stycznia 2003 r. sygn. akt III SA 1798/01 „Nie jest bowiem możliwe, aby przychód wystąpił u jednego podatnika, a koszty uzyskania przychodu były rozliczane z przychodem innego podmiotu, będącego innym podatnikiem”.

Należy zauważyć, że nie jest żadnym uzasadnieniem dla celowości poniesionego wydatku kompleksowej usługi organizacji wydarzenia otwarcia magazynu Producenta fakt, że w przedmiotowym magazynie będą przechowywane produkty sprzedawane przez Wnioskodawcę.

Wspólny interes uczestniczących w opisie sprawy podmiotów jest widoczny i nie budzi zastrzeżeń, jednak odrębność podatkowa podmiotów, w szczególności Producenta od którego Wnioskodawca zakupuje produkty, nie pozwala na dowolne „przenoszenie” kosztów między tymi spółkami.

Wnioskodawca zatem nie jest uprawniony do zaliczenia w ciężar kosztów własnej działalności wydatku przeznaczonego w rzeczywistości na pokrycie kosztów Producenta, od którego zakupuje produkty, jako nie pozostającego w związku przyczynowym z jego przychodem. Nie jest bowiem możliwe, aby przychód wystąpił u jednego podatnika, a koszty uzyskania tego przychodu były rozliczane z przychodami innego podmiotu będącego innym podatnikiem. Jeżeli zatem Wnioskodawca ponosi koszty związane z działalnością gospodarczą innego podmiotu, tj. właściwie za inny podmiot, uzasadnione jest stwierdzenie, że te wydatki nie są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów Wnioskodawcy.


W związku z powyższym, ze względu na fakt, że wydatki Wnioskodawcy, o których mowa we wniosku nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bezprzedmiotowa stała się odpowiedź na pytanie dotyczące momentu poniesienia tych wydatków.


Oznacza to tym samym, że stanowisko Wnioskodawcy w kwestii zadanego we wniosku pytania jest nieprawidłowe.


W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tut. organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Organ zauważa również, że interpretacje indywidualne nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj