Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB4/415-302/14/18-5/S/JM
z 29 czerwca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3373/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 21 maja 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 11 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę środków finansowych w związku z realizacją programu „Mobilność Plus” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 11 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę środków finansowych w związku z realizacją programu „Mobilność Plus”.


Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 18 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-302/14-2/JK (data nadania 18 czerwca 2014 r., data doręczenia 23 czerwca 2014 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.


Pismem z dnia 30 czerwca 2014 r. (data nadania 30 czerwca 2014 r., data wpływu 2 lipca 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.


Dotychczasowy przebieg postępowania


W dniu 11 lipca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację Nr IPPB4/415-302/14-4/JK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, wskazując, że środki finansowe otrzymane przez Wnioskodawcę w związku z uczestnictwem w Programie stanowią przychód z innych źródeł, do którego nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Uniwersytet jako płatnik jest obowiązany do poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od całości dokonywanych wypłat środków pieniężnych, zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy.


Interpretacja została doręczona Wnioskodawcy w dniu 15 lipca 2014 r.


W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Wnioskodawca, wniósł pismem z dnia 28 lipca 2014 r. (data wpływu 30 lipca 2014 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.


W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 22 sierpnia 2014 r., Nr IPPB4/415-302/W/14-6/JK (skutecznie doręczonym w dniu 27 sierpnia 2014 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca, na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 lipca 2014 r. Nr IPPB4/415-302/14-4/JK, złożył skargę z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.).


Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3373/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 11 lipca 2014 r. Nr IPPB4/415-302/14-4/JK. Od powyższego wyroku została złożona skarga kasacyjna z dnia 22 września 2012 r. Nr IPA/46-202/15.

Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. akt II FPS 3509/14 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.


W związku z powyższym, wyrok z dnia 10 lipca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3373/14 stał się prawomocny z dniem 12 stycznia 2018 r. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wraz z aktami wpłynął do tut. Organu w dniu 21 maja 2018 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.


Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę środków finansowych w związku z realizacją programu „Mobilność Plus” wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.


We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca jest uczestnikiem studiów doktoranckich (zwanym dalej – „Uniwersytetem”). Wnioskodawca nie jest przez Uniwersytet zatrudniony na zasadach stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. W 2013 r. Uniwersytet, w imieniu Wnioskodawcy, złożył do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (zwanego dalej „Ministrem”) wniosek o przyznanie środków na wyjazd naukowy Wnioskodawcy w Strasbourgu od 1 października 2014 r. do 30 września 2016 r. w ramach programu „Mobilność Plus” (zwanego dalej „Programem”).

Zgodnie z załącznikiem do komunikatu Ministra z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu pod nazwą „Mobilność Plus” (M.P. poz. 254) celem Programu jest umożliwienie młodym naukowcom, w tym uczestnikom studiów doktoranckich, udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży między miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. Program ma pomóc uczestnikom programu w dalszym rozwoju kariery naukowej przez zdobycie doświadczenia i wiedzy dzięki udziałowi w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych przy wykorzystaniu aparatury i metod niedostępnych w kraju.

W dniu 20 grudnia 2013 r. Minister przyznał Uniwersytetowi w ramach Programu środki finansowe. Następnie 14 lutego 2014 r. została podpisana umowa pomiędzy Ministrem, a Uniwersytetem (zwana dalej „Umową A”) precyzującą cel i zasady wykorzystania środków. Zgodnie z Umową A i dołączonym do niej harmonogramem środki zostały przeznaczone na: (a) koszty pobytu Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku, (b) koszty podróży Wnioskodawcy pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek, (c) koszty pobytu członków rodziny Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku, (d) koszty podróży członków rodziny Wnioskodawcy pomiędzy miejscem zamieszkania, a miejscowością w której znajduje się zagraniczny ośrodek.


Szczegółowe warunki rozliczenia regulują zasady określone w ogłoszeniu konkursowym dostępnym w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W szczególności:


„1.5. Środki finansowe na uczestnictwo w programie mogą być przyznane na okres od 6 do 36 miesięcy.


1.6. Do okresu, o którym mowa w pkt 1.5., mogą być wliczane okresy uzasadnionych przerw w pobycie za granicą nie dłuższe niż 21 dni na każde 6 miesięcy pobytu, jeżeli przerwy te nie powodują utrudnień w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych, w których bierze udział uczestnik programu.”


Jednocześnie zgodnie z § 6 Umowy A („jednostka” w rozumieniu Umowy A to Uniwersytet):


„2. Jednostka jest zobowiązana niezwłocznie zawiadomić Ministra o wszelkich zmianach, mających wpływ na wysokość finansowania, w tym w składzie członków rodziny uczestnika programu, których pobyt podlega finansowaniu.


3. Jednostka ma obowiązek zawiadomić niezwłocznie Ministra o przerwach w pobycie za granicą uczestnika programu i członków jego rodziny, które nie podlegają wliczeniu do okresów pobytu podlegających finansowaniu.

4. W przypadku zaistnienia zdarzeń, o których mowa w ust. 2 (z wyłączeniem przypadku powiększenia rodziny) i 3, Jednostka zwraca na konto Ministerstwa otrzymane środki finansowe w części odpowiadającej kwocie, jaka, w związku z tymi zdarzeniami, nie została wykorzystana zgodnie z umową. Środki te podlegają zwrotowi w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia zaistnienia zdarzenia. Od kwoty środków finansowych zwróconych po tym terminie naliczane będą odsetki ustawowe począwszy od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin zwrotu, do dnia zwrotu.”

§ 14 Umowy A określa z kolei obowiązki sprawozdawcze w ramach Programu:


„1. Jednostka zobowiązuje się do składania w Departamencie Instrumentów Polityki Naukowej Ministerstwa sprawozdań rocznych sprawozdania końcowego z uczestnictwa w Programie, sporządzonych według wzoru stanowiącego załącznik Nr 2 do niniejszej umowy.


(…)


4. Niezłożenie sprawozdania rocznego w terminie, o którym mowa w ust. 2, lub negatywna ocena sprawozdania może stanowić podstawę do wstrzymania dalszego finansowania do czasu złożenia przez Jednostkę sprawozdania rocznego albo poprawionego sprawozdania rocznego oraz jego zatwierdzenia przez Ministra na podstawie pozytywnej oceny Zespołu, a także do odstąpienia przez Ministra od umowy w trybie natychmiastowym i do zażądania zwrotu całości lub części przekazanych środków wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia przekazania środków do dnia ich zwrotu.”

Zgodnie z Umową A środki finansowe z tytułu uczestnictwa w Programie wypłacane będą z góry na cały rok, przy czym w kolejnych latach realizacji Programu (2015 i 2016) w styczniu wypłacona będzie kwota odpowiadająca trzem pierwszym miesiącom pobytu, a po zatwierdzeniu przez zespół wyznaczony przez Ministra sprawozdania za ubiegły rok wypłacana będzie pozostała część środków finansowych na dany rok.


Przekazanie środków Wnioskodawcy odbywać się będzie na podstawie odrębnej umowy, podpisanej pomiędzy Uniwersytetem, a Wnioskodawcą (zwaną dalej „Umową B”). W Umowie B Wnioskodawca zobowiązuje się realizować uczestnictwo w Programie na zasadach określonych w umowie pomiędzy Ministrem, a Uniwersytetem i wywiązywać się ze wszystkich obowiązków sprawozdawczych.

Zgodnie z Umową A i Umową B ukończenie studiów doktoranckich nie stanowi podstawy do rozwiązania umowy i zakończenia uczestnictwa w Programie (taką przesłanką jest przerwanie studiów w trakcie). W trakcie uczestnictwa w Programie przewidywane jest ukończenie przez Wnioskodawcę studiów doktoranckich. W tym przypadku Wnioskodawca będzie związany z Uniwersytetem wyłącznie na podstawie Umowy B.


W uzupełnieniu z dnia 30 czerwca 2014 r. (data nadania 30 czerwca 2014 r., data wpływu 2 lipca 2014 r.) w odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawca otrzymuje diety/zwrot kosztów podróży swojej oraz swojej rodziny ze środków programu „Mobilność Plus” poinformowano, że zgodnie z literalnym brzmieniem umowy pomiędzy Uniwersytetem a Wnioskodawcą (jako „Umowa B”), Wnioskodawca otrzyma środki na pokrycie kosztów utrzymania i bieżących wydatków związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku Wnioskodawcy i Jego członków rodziny (małżonki oraz niepełnoletnich dzieci). Wysokość tych środków uzależniona będzie od liczby miesięcy faktycznie spędzonych w zagranicznym ośrodku.


Ze względu na fakt, że przepisy podatkowe nie zawierają legalnej definicji „diety”, Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie wskazać, czy środki opisane jako „środki na pokrycie kosztów utrzymania i bieżących wydatków związanych z pobytem” stanowią diety w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 UPDOF. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy wskazanie, czy wyżej wymienione środki stanowią diety w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 UPDOF, stanowi wykładnię wskazanego przepisu, a nie element zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca podtrzymuje stanowisko, wyrażone we wniosku, że takie należności należy uznać za dietę w rozumieniu wyżej wymienionego przepisu.


Wnioskodawca otrzyma również zryczałtowany zwrot kosztów podróży Wnioskodawcy i członków jego rodziny (małżonki oraz niepełnoletnich dzieci) – uzależniony od długości pobytu oraz odległości zagranicznego ośrodka od miejsca stałego zamieszkania Wnioskodawcy. Wnioskodawca w ramach programu „Mobilność Plus” nie otrzyma żadnych innych świadczeń (zarówno pieniężnych jak i rzeczowych).


Ustosunkowując się do pytania „Czy Wnioskodawcy będą wypłacane należności tytułem zwrotu kosztów podróży do wysokości limitów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej” wskazano, że zasady programu „Mobilność Plus” dotyczące kosztów pobytu nie odnoszą się do limitów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej dotyczących podróży służbowych i możliwe jest, że Wnioskodawcy zostaną wypłacone kwoty wyższe lub niższe niż określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.


W szczególności kwoty ryczałtowe w programie „Mobilność Plus” przeznaczone na koszty utrzymania Wnioskodawcy i jego rodziny określone są w polskich złotych, a w przypadku rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej kwoty te określone są (dla Francji) w euro. Należy jednakże wspomnieć, że kwota przeznaczona na koszty utrzymania Wnioskodawcy przez miesiąc (z pominięciem kosztów przeznaczonych w umowie na pobyt rodziny Wnioskodawcy) jest zbliżona do limitu określonego w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, tak więc zależnie od kształtowania się kursów walut będzie ona mieściła się lub nie w limitach określonych przywołanym rozporządzeniem.


Jednocześnie w zakresie części świadczeń z programu „Mobilność Plus” dotyczących kosztów podróży z miejsca stałego zamieszkania Wnioskodawcy do miejscowości, w której znajduje się zagraniczny ośrodek naukowy nie mają zastosowania limity określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Wnioskodawca nie będzie dysponował w okresie pobytu w Strasbourgu samochodem, podróże Wnioskodawcy i jego rodziny pomiędzy miejscem stałego zamieszkania Wnioskodawcy, a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek naukowy będą odbywać się za pomocą komunikacji zbiorowej – samolotu lub pociągu, a limit określony rozporządzeniem (tzw. stawka kilometrowa) dotyczy wyłącznie podróży samochodem.

Odnośnie zastosowania przesłanek wynikających z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazano, że tak, zostaną spełnione przesłanki zawarte w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie zalicza środków otrzymanych z tytułu uczestnictwa w programie „Mobilność Plus” do kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca prowadząc badania nad modelowaniem jonów magnezu w kompleksach wewnętrznych z cząsteczkami kwasu rybonukleinowego za pomocą metod dynamiki molekularnej w zagranicznym ośrodku naukowym (S.) będzie realizował prace zgodne z misją i zadaniami Uniwersytetu określonymi przez prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.). Zgodnie z tą ustawą uczelnie, pełniąc misję odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów, stanowią integralną część narodowego systemu edukacji (art. 4 ust. 3) oraz mają w szczególności prawo do (1) prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych oraz określania ich kierunków; (2) współpracy z innymi jednostkami akademickimi i naukowymi, w tym zagranicznymi, w realizacji badań naukowych i prac rozwojowych, na podstawie porozumień w celu pozyskiwania funduszy z realizacji badań, w tym z ich komercjalizacji oraz wspierania mobilności naukowców (art. 6 ust. 1 pkt 1-2).


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy środki finansowe przekazane Wnioskodawcy przez Uniwersytet w ramach uczestnictwa w Programie podlegają częściowemu zwolnieniu z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f.?
  2. O ile odpowiedź na pytanie 1 jest pozytywna, jaka część środków finansowych przekazanych przez Uniwersytet Wnioskodawcy w ramach uczestnictwa w Programie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f.?
  3. Czy Uniwersytet przekazując Wnioskodawcy środki finansowe w ramach uczestnictwa w Programie ma obowiązek przekazać do właściwego Wnioskodawcy urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy?
  4. Czy o ile odpowiedź na pytania 1 i 3 jest pozytywna, to czy Uniwersytet ma obowiązek zapłaty zaliczki z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty dochodu zwolnionej z podatku dochodowego z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f.?

Zdaniem Wnioskodawcy,


Pytanie 1


Zdaniem Wnioskodawcy, środki przekazane przez Uniwersytet Wnioskodawcy w ramach uczestnictwa w Programie podlegają częściowemu zwolnieniu z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.f.


Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f., zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.


Artykuł 21 ustęp 13 u.p.d.o.f., uściśla, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

  1. w celu osiągnięcia przychodów lub
  2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
  3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
  4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W orzecznictwie organów podatkowych przyjmuje się, że w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż" bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy niż w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a), ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw (interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r. Nr IPPB4/415-744/10-4/MP, z dnia 30 stycznia 2013 r. Nr IPPB1/415-1373/12-2/IF oraz z 26 lutego 2013 r. Nr IPPB4/415-958/12-4/MP).

Wnioskodawca nie jest pracownikiem Uniwersytetu w rozumieniu art. 12 ust. 4 u.p.d.o.f. Niewątpliwie przekazane środki finansowe mają charakter diet i innych należności za czas podróży osoby nie będącej pracownikiem, co jasno wynika zarówno z celów Programu przedstawionych w Komunikacie Ministra z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu pod nazwą „Mobilność Plus” (M.P. poz. 254), jak i z ogólnych oraz szczegółowych zapisów Umów A i B, a także definicji słowa „dieta” podanej za Słownikiem Języka Polskiego PWN: „suma przeznaczona na koszty utrzymania pracownika w podróży służbowej”. Pogląd dotyczący uznania środków finansowych z Programu za „diety i inne należności” podróżne nie budził również wątpliwości w prawomocnych orzeczeniach sądów administracyjnych dotyczących zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d. o.f. dla uczestników Programu (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. II FSK 309/11 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie sygn. I SA/Kr 1239/10 i sygn. I SA/Kr 599/13) i wydanych na ich podstawie interpretacji organów podatkowych (interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lutego 2013 r. Nr IBPBII/1/415-1049/12/BJ i z dnia 19 grudnia 2013 r. Nr IBPBII/1/415-910/13/BJ).

Ważną przesłanką do uznania środków finansowych otrzymanych w ramach uczestnictwa w Programie, jako „diet i innych należności za czas podróży” jest bezpośrednie powiązanie wysokości przekazanych środków z faktyczną długością pobytu Wnioskodawcy i członków jego rodziny za granicą, a nie czasu bezpośrednio przepracowanego przez uczestnika Programu przy realizacji badań naukowych. Przykładowo zgodnie z przywołanymi w opisie stanu przyszłego zapisami Umowy A dopuszczalne są uzasadnione przerwy w pobycie za granicą do 21 dni na każde 6 miesięcy – brak tutaj uszczegółowienia słowa „dni” do „dni roboczych” lub „dni pracy”. Takie szczegółowe zapisy umowne zgodne są z rozumieniem środków finansowych dla Wnioskodawcy, jako należności podróżnych, uzależnionych od czasu podróży (wliczając czas w podróży oraz dni wolne od pracy), a nie wynagrodzenia za wykonaną pracę, zlecenie lub dzieło, gdzie istotny byłby wyłącznie czas wykonywanej pracy badawczej, tudzież wyłącznie wykonanie przez Wnioskodawcę określonych obowiązków.


Dodatkowej uwagi wymaga spełnienie warunków określonych w art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f., dotyczących niezaliczenia świadczenia do kosztów uzyskania przychodu oraz poniesienia ich w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.


W kwestii dotyczącej niezaliczenia w koszty uzyskania przychodu rozumie się, że chodzi tutaj o odbiorcę świadczenia (Wnioskodawca), a nie płatnika świadczenia (Uniwersytet). Rozumienie to jest uzasadnione tym, że w ten sposób wyklucza się uzyskanie przez świadczeniobiorcę podwójnej korzyści podatkowej z tego tytułu (raz poprzez zmniejszenie dochodu w wyniku ujęcia wartości świadczenia w kosztach uzyskania przychodów, drugi raz poprzez zwolnienie przychodu) i wymienione jest w licznych orzeczeniach organów podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 stycznia 2014 r. Nr IBPBII/1/415-917/13/BD oraz interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r. Nr IPPB4/415-744/10-4/MP, z dnia 30 stycznia 2013 r. Nr IPPB1/415-1373/12-2/IF oraz z dnia 26 lutego 2013 r. Nr IPPB4/415-958/12-4/MP.


Środki te dla uczestnika Programu stanowią inne źródła przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.) i ustawodawca nie przewidział w tym przypadku możliwości z odliczenia części lub całości otrzymanych środków od przychodu, jako kosztów uzyskania przychodu. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że nie zalicza tych środków do kosztów uzyskania przychodu.

W przypadku rozumienia odmiennego, tzn. odczytania wymogu z art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f. niezaliczenia w koszty uzyskania przychodu, jako dotyczącego płatnika świadczenia (Uniwersytet), przesłanka ta jest również spełniona. Udział w Programie jest finansowany ze środków finansowych na naukę wyodrębnionych w części z budżetu państwa – Nauka na finansowanie programowi przedsięwzięć określanych przez Ministra (M.P. 2012, poz. 254). Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), zwanej dalej u.p.d.o.p., wyłączone z podatku dochodowego od osób prawnych są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach. Art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p. określa z kolei, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47.

Świadczenia poza warunkiem ich niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, co wykazano powyżej, muszą zgodnie z art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f. spełniać drugi warunek, to jest świadczenia te muszą być poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw. Uczelnie, w tym Uniwersytet, działają na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012, poz. 572, z póżn. zm.). Zgodnie z tą ustawą uczelnie, pełniąc misję odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów, stanowią integralną część narodowego systemu edukacji (art. 4 ust. 3) oraz mają w szczególności prawo do (1) prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych oraz określania ich kierunków; (2) współpracy z innymi jednostkami akademickimi i naukowymi, w tym zagranicznymi, w realizacji badań naukowych i prac rozwojowych, na podstawie porozumień w celu pozyskiwania funduszy z realizacji badań, w tym z ich komercjalizacji oraz wspierania mobilności naukowców (art. 6 ust. 1 pkt 1-2). W zakresie wymienionych zadań mieści się cel Programu, to jest, umożliwienie młodym naukowcom, w tym uczestnikom studiów doktoranckich, udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki.


Pytanie 2


Środki finansowe przekazane przez Uniwersytet Wnioskodawcy w ramach uczestnictwa w Programie korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. do wysokości limitów diet, ryczałtu hotelowego, ryczałtu na pokrycie kosztów dojazdu środkami komunikacji miejscowych oraz zwrotu kosztów przejazdu określonych w obowiązującym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167) przeliczonych na polskie złote wg. średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z dnia wypłaty środków finansowych.


W przypadku Francji zgodnie z przywołanym rozporządzeniem limity zwolnienia wynoszą:

  • 50 EUR/dzień diet pobytowych,
  • 46 EUR/dzień diet noclegowych, o ile wnioskodawca nie przedstawi rachunków za nocleg,
  • 5 EUR/dzień ryczałtu na dojazd środkami komunikacji miejscowej,
  • faktycznie poniesione koszty na podróż wnioskodawcy pomiędzy W. (miejsce zamieszkania uczestnika), a S. (miejscowość, w której znajduje się zagraniczny ośrodek naukowy), na podstawie przedstawionych rachunków lub biletów, ale nie więcej niż kwota wymieniona w umowie A jako środki przeznaczone na podróż pomiędzy miejscem zamieszkania Wnioskodawcy, a miejscowością w której znajduje się zagraniczny ośrodek naukowy.

Podane kwoty wyrażone są w walucie obcej, ważne jest więc, aby nie tylko ustalić precyzyjnie kwotę zwolnienia, ale także zasadę przeliczania na polskie złote. Zasady te określa art. 11a u.p.d.o.f. W opisanym stanie faktyczny stosuje się ust. 1, według którego przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Zgodnie z przywołanym przepisem, część przychodu wolną od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. podaną zgodnie z właściwym rozporządzeniem ministra ds. pracy przelicza się na polskie złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z dnia wypłaty środków.


Pytanie 3


Uniwersytet przekazując Wnioskodawcy środki finansowe w ramach uczestnictwa w Programie ma obowiązek przekazać do właściwego Wnioskodawcy urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy.


Środki finansowe wypłacone przez Uniwersytet Wnioskodawcy w ramach Programu mieszczą się w zakresie dyspozycji przepisu art. 35 ust. 1 u.p.d.o.f. W szczególności art. 35 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. wymienia, jako obowiązanych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy jednostki organizacyjne uczelni, placówki naukowe, zakłady pracy oraz inne jednostki organizacyjne – od wypłacanych przez nie stypendiów. Zgodnie z art. 35 ust. 2 u.p.d.o.f., za stypendia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się w szczególności inne należności otrzymywane przez osoby kierowane za granicę w celach naukowych, dydaktycznych lub szkoleniowych. Zasady kierowania za granicę w celach naukowych, dydaktycznych lub szkoleniowych określa rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób (Dz. U. 2006 r., Nr 190, poz. 1405).


Pytanie 4


Uniwersytet nie ma obowiązku zapłaty zaliczki z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych od części przychodu zwolnionej z podatku dochodowego z tytułu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f.


Zgodnie z art. 9 pkt 1 u.p.d.o.f., dochody wymienione w art. 21 u.p.d.o.f. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a więc jednocześnie bezprzedmiotowe jest pobieranie zaliczki z tytułu tych dochodów.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3373/14.


Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłem przychodów są „inne źródła”.


W myśl art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest uczestnikiem studiów doktoranckich na Uniwersytecie, ale nie jest pracownikiem Uniwersytetu (nie jest zatrudniony na zasadach stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy). W 2013 r. Uniwersytet, w imieniu Wnioskodawcy, złożył do Ministra wniosek o przyznanie środków na wyjazd naukowy w ramach programu „Mobilność Plus”. Ustanowienie programu nastąpiło w formie Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012r. (MP poz. 254) natomiast cele i zasady uczestnictwa w programie określone zostały w Załączniku do komunikatu.

Celem Programu jest umożliwienie młodym naukowcom, w tym uczestnikom studiów doktoranckich, udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium RP oraz podróży między miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek.

W wyniku przyznania Uniwersytetowi środków finansowych w ramach tego Programu została podpisana umowa pomiędzy Ministrem, a Uniwersytetem („Umowa A”) precyzująca cel i zasady wykorzystania środków. Zgodnie z Umową A środki zostały przeznaczone na: koszty pobytu Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku, koszty podróży Wnioskodawcy pomiędzy miejscem zamieszkania, a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek, koszty pobytu członków rodziny Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku, koszty podróży członków rodziny Wnioskodawcy pomiędzy miejscem zamieszkania, a miejscowością w której znajduje się zagraniczny ośrodek. Środki te nie mogą być wydatkowane przez uczestnika na inne cele. Z istotnych postanowień umowy wynika również, że uczestnik zobowiązuje się do składania sprawozdań rocznych i sprawozdania końcowego z uczestnictwa w programie, a także zobowiązany jest do terminowego wykonania wszelkich innych zobowiązań wynikających z umowy zawartej pomiędzy Uniwersytetem i Ministrem.

Uczestnikiem programu mógł być młody naukowiec, który spełniał m.in. warunek zatrudnienia w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania (pracownik naukowy lub naukowo – dydaktyczny w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, ze zm.) albo pracownik naukowy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz. 619), albo pracownik naukowy lub badawczo – techniczny w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618), ale również uczestnik studiów doktoranckich. O przyznanie środków finansowych w ramach programu mogły ubiegać się jednostki naukowe określone w art. 2 pkt 9 lit. a-e ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615), a ich przyznanie odbywało się w drodze konkursu. Środki finansowe w ramach programu były przyznawane jednostce naukowej na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu, natomiast ich przekazanie jednostce naukowej zatrudniającej uczestnika programu następowało na podstawie umowy określającej warunki realizacji, finansowania i rozliczania uczestnictwa w programie. Z kolei przekazanie środków finansowych uczestnikowi programu następowało na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu.

Ze zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca został skierowany do udziału w badaniach naukowych w zagranicznym ośrodku uniwersyteckim za pośrednictwem uczelni, na mocy odrębnej umowy. Wnioskodawca nie był jednak zatrudniony w tej jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania, ale pozostawał uczestnikiem studiów doktoranckich. Ukończenie studiów doktoranckich nie stanowiło podstawy do rozwiązania umowy i zakończenia uczestnictwa w Programie (taką przesłanką było przerwanie studiów w trakcie). Z umowy wynikało, że Wnioskodawca miał prawo zabrać ze sobą członków rodziny.


Powyższe okoliczności faktyczne pozwalają, na uznanie, że otrzymane w ramach programu „Mobilność Plus” dofinansowanie stanowi przychód uzyskany w ramach łączącego Wnioskodawcę z Uniwersytetem stosunku prawnego, nie będącego stosunkiem pracy, a zatem stanowi przychód wymieniony w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przychód z innych źródeł.


Uznanie, że wskazany przychód jest przychodem z innych źródeł, zdaniem Sądu, nie wyklucza zastosowania do niego zwolnień wymienionych w art. 21 ustawy, a w szczególności zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W myśl powołanego przepisu, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.


Z kolei art. 21 ust. 13 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

  1. w celu osiągnięcia przychodów, lub
  2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
  3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
  4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Nie ulega wątpliwości, że do zastosowania przywołanego zwolnienia konieczne jest uznanie wypłacanych Wnioskodawcy środków finansowych za diety i inne należności za czas podróży, jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy.


Na tle podobnego stanu faktycznego, tj. wątpliwości odnośnie zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, do środków finansowych wypłacanych w ramach programu „Mobilność Plus” wielokrotnie wypowiadały się sądy administracyjne, m.in. w wyrokach: z dnia 3 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 1296/13, z dnia 9 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 281/13 i z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 472/14, z dnia 21 sierpnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 867/13, z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 163/14 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 309/11.

W wyrokach tych zaprezentowano pogląd, że skierowanie pracowników naukowych jednostki naukowej do zagranicznego ośrodka naukowego w celu uczestniczenia w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych posiadało cechy podróży służbowej odbywanej na polecenie pracodawcy, w celu wykonania powierzonego im zadania służbowego. Ocena ta skutkuje możliwością zastosowania do środków otrzymanych na pokrycie kosztów utrzymania i bieżących wydatków związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży dyspozycji z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy. A zatem w orzecznictwie sądów administracyjnych nie budzi większej wątpliwości uznanie ww. środków finansowych wypłacanych młodym naukowcom, będących pracownikami uczelni, za diety i inne należności w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przekładając powyższe na grunt niniejszej sprawy, w której Wnioskodawca nie był pracownikiem Uniwersytetu, również w tym przypadku należy uznać, że środki otrzymane na pokrycie kosztów utrzymania i bieżących wydatków związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży Wnioskodawcy są dietami i innymi należnościami, w rozumieniu powołanego przepisu. Nie ma podstaw do różnicowania opodatkowania otrzymanych przez wyjeżdżających naukowców ww. środków (do wysokości przewidzianych prawem limitów) w zależności od tego, czy podróż odbywa pracownik uczelni, czy osoba nie będąca pracownikiem. Zasadnicze znaczenie ma bowiem charakter tego wyjazdu i sposób określenia obowiązków naukowca w trakcie tego wyjazdu. Powyższe wynika również ze stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonego w powołanym wcześniej wyroku z dnia 12 października 2012 r., sygn. akt II FSK 309/11.


Pojęcie „podróży” użyte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest pojęciem szerszym od „podróży służbowej”, użytym w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy. Skoro więc z orzecznictwa sądowego wynika, że ww. środki finansowe mieszczą się w pojęciu „diety i inne należności” w przypadku pracowników, to tym bardziej mieszczą się w tym pojęciu w odniesieniu do osób niebędących pracownikami.


Ponadto, skoro sam ustawodawca odróżnia pojęcie podróży służbowej pracownika od podróży osoby niebędącej pracownikiem, to niewątpliwe jego celem jest wskazanie, że zwolnienie z podatku dla diet i innych należności nie jest związane tylko i wyłącznie z przychodem uzyskanym ze stosunku pracy oraz, że zwolnienie to może dotyczyć również przychodów niepracowniczych. A skoro tak, to ustawodawca określił jakie wówczas przesłanki muszą być spełnione, aby to zwolnienie mogło mieć zastosowanie, co nastąpiło w art. 21 ust. 13 ustawy.

Wskazane wyżej warunki, na jakich odbywają się wyjazdy naukowców, odpowiadają warunkom, jakim powinna odpowiadać podróż w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Z zachowaniem warunków wynikających z postanowień programu ramowego osoby te zostały bowiem wyznaczone do udziału w programie i skierowane do wyjazdu przez jednostkę naukową celem wykonywania określonych przez tę jednostkę zadań – udziału w programie i realizacji poszczególnych projektów, przez określony czas, poza siedzibą tej jednostki. Wyjazdy naukowe i badawcze, odbywające się na takich warunkach, mają zatem cechy podróży, o której mowa art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy.

Jeśli zaś idzie o treść art. 21 ust. 13 ustawy, to w świetle przepisów art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) i ust. 13 pkt 1 ustawy, w przypadku podróży osoby niebędącej pracownikiem – otrzymana przez tę osobę dieta i inne należności za czas podróży, będą wolne od podatku w sytuacji, gdy podmiot ponoszący te koszty nie zaliczy ich do kosztów uzyskania przychodów, pomimo że były one przez ten podmiot poniesione (wydatkowane) celem uzyskania przychodu. Nie zaliczając ich do kosztów uzyskania przychodu, podmiot pokrywający te koszty osiągnie wyższy dochód i zapłaci wyższy podatek dochodowy. Stąd uzasadnione jest, aby u osoby niebędącej pracownikiem, otrzymującej pokrycie kosztów jej podróży, nie opodatkowywać osiągniętego z tego tytułu przychodu. Ciężar podatkowy z tego tytułu poniósł już bowiem inny podmiot (podmiot pokrywający te koszty). Z kolei, jeżeli podmiot ponoszący te wydatki zaliczy je do kosztów uzyskania przychodów, to przychód osiągnięty przez osobę niebędącą pracownikiem nie będzie korzystał ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy.


Zaznaczyć należy, że również z brzmienia art. 21 ust. 13 pkt 2, 3 i 4 ustawy wynika, że warunki wskazane w tych przepisach winny być spełnione przez podmiot pokrywający (ponoszący) koszt świadczenia otrzymywanego przez osobę niebędącą pracownikiem.


W rozpoznawanej sprawie, Wnioskodawca opisując zdarzenie przyszłe oraz przedstawiając swoje stanowisko, wyraźnie wskazał, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone przez Wnioskodawcę ani Uniwersytet do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca wskazał również, że przedmiotowe świadczenia spełniają drugi warunek z art. 21 ust. 13 ustawy, to jest świadczenia te są poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw. Uczelnie, w tym Uniwersytet, działają na podstawie Prawa o szkolnictwie wyższym. Słusznie zatem Wnioskodawca podnosił, że w zakresie wymienionych w art. 4 ust. 3 tej ustawy, zadań mieści się cel Programu, to jest umożliwienie młodym naukowcom, w tym uczestnikom studiów doktoranckich, udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki.


Podsumowując, spełnione zostały wymagania dla uznania opisanego zdarzenia przyszłego za podróż w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, tj. wyjazd uczestnika programu na podstawie umowy zawartej z jednostką naukową poza miejscowość, w której znajduje się siedziba tej jednostki – w celu wykonania zadania służbowego oraz wymagania do zastosowania tego zwolnienia określone w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Ponadto, należy wskazać, że w świetle art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym, od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane jednostki organizacyjne uczelni, placówki naukowe, zakłady pracy oraz inne jednostki organizacyjne – od wypłacanych przez nie stypendiów.


Za stypendia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się w szczególności stypendia przyznawane uczestnikom studiów doktoranckich, stypendia naukowe, stypendia i inne należności otrzymywane przez osoby kierowane za granicę w celach naukowych, dydaktycznych lub szkoleniowych, stypendia za rozwiązywanie zadań badawczych i wdrożeniowych oraz przyznawanie studentom studiów dziennych stypendia za wyniki w nauce i stypendia ministra za osiągnięcia w nauce (art. 35 ust. 2 ustawy).


Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz uwzględniając stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lipca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3373/14, należy uznać, że środki finansowe otrzymane przez Wnioskodawcę w związku z uczestnictwem w Programie stanowią przychód z innych źródeł, do którego ma zastosowanie zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości limitów przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167). Zatem Uniwersytet jako płatnik jest obowiązany do poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy, jedynie od części dokonywanych wypłat środków pieniężnych nie podlegających ww. zwolnieniu.


Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lipca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3374/14.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj